Στο δικαστήριο του κεντρικού Λονδίνου εκδικάστηκε χτες (4/1/2021) η έκδοση του Τζούλιαν Ασσάνζ στις ΗΠΑ με κατηγορίες που υπόκεινται στον Νόμο περί Κατασκοπείας που έχει ενσωματωθεί στο αμερικανικό σύνταγμα από το 1917.
Η δικαστής, λαμβάνοντας υπόψη το επιβαρυμένο ιστορικό της υγείας του, αποφάνθηκε ότι η έκδοση του και στη συνέχεια, εφόσον κριθεί ένοχος, η φυλάκισή του σε φυλακές ύψιστης ασφάλειας στις ΗΠΑ – με ποινή που μπορεί να φτάσει συνολικά τα 175 χρόνια, σύμφωνα με την Συνθήκη έκδοσης που έχει υπογραφεί μεταξύ Η. Β και ΗΠΑ από το 2003 – θα σήμαινε ότι θα ήταν η αφορμή για να θέσει τέρμα στη ζωή του.
Όμως το κατηγορητήριο, ότι παραβίασε τον Νόμο περί Κατασκοπείας, είναι αμιγώς πολιτικό και πολιτικά αδικήματα δεν εντάσσονται στη συγκεκριμένη συμφωνία.
Ως εκ τούτου, η άρνηση παράδοσης του συνιδρυτή των Wikileaks T. Ασσάνζ , αν και αναμένεται οι ΗΠΑ να ασκήσουν σύντομα έφεση, δεν αγγίζει, δεν αποκαθιστά το περί δικαίου αίσθημα. Στο εδώλιο δεν δικάζεται ο Ασσάνζ αλλά η ελευθερία του Τύπου.
Θυμίζουμε ότι ήδη υπό την ηγεσία του Μ. Ομπάμα δικάστηκαν πχ πληροφοριοδότες για την αποκάλυψη απόρρητων κρατικών πληροφοριών. Είναι πρόδηλο ότι η έκδοση του Ασσάνζ, θα αποτελούσε πλέον μια νέα «ντιρεκτίβα», μια νέα απειλή για τον δημοσιογραφικό κόσμο, απειλή που φυσικά δεν αναιρείται καθώς η δικαστής έκανε δεκτές όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται με την άρνησή της στην έκδοση του Ασσάνζ να εδράζεται στην επίκληση “λόγων υγείας” και όχι στην απόρριψη των τρομοκρατικών κατηγοριών εναντίον του.
Η δημοσιογραφική έκθεση αμερικανικών πολιτικών που αποκαλύπτουν τις θηριωδίες της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας» εναντίον κυρίαρχων κρατών, αποτελεί ένα επικίνδυνο νομικά προηγούμενο – απειλή δικαστικής δίωξης με το αδίκημα της κατασκοπείας, όλων εκείνων των «ανυπάκουων» δημοσιογράφων που θα αμφισβητήσουν στο μέλλον την ορθότητα των πολιτικών των αμερικανικών κρατικών αρχών.
Θυμίζουμε ότι εκτός των άλλων ο δημοσιογραφικός οργανισμός Wikileaks με την συνδρομή της Chelsea Manning, στέλεχος της μονάδας κατασκοπείας του αμερικανικού στρατού, αποκάλυψε τα φριχτά εγκλήματα των ΗΠΑ και των άλλων συμμαχικών δυνάμεων εναντίον του άμαχου πληθυσμού, βιασμούς και εκτελέσεις, κατά την διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν.
Αποκάλυψε τα εγκλήματα εναντίον πολιτών της Μέσης Ανατολής στο κολαστήριο του Γκουαντανάμο, καταστρατηγώντας τις Συμβάσεις της Γενεύης όπως και τη Σύμβαση κατά των βασανιστηρίων και άλλων τρόπων σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας.
Η δημοσίευση ρεπορτάζ των Wikileaks βασισμένων σε 90.000 αναφορές για το Αφγανιστάν και 400.000 αντίστοιχα για το Ιράκ καθώς και η δημοσίευση των αντίστοιχων «ημερολόγιων πολέμου» και η δημοσιογραφική αποκάλυψη των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και βασανισμού τουλάχιστον 800 κρατούμενων στο Γκουαντανάμο, αμφισβητούσε ξεκάθαρα την αμερικανο-δυτική προπαγάνδα για την «νομιμότητα» των συμμαχικών δυτικών πρακτικών που αποσιωπούνταν από ΜΜΕ και την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Δηλαδή την αποκάλυψη των σφαγών χιλιάδων άμαχων πολιτών στις χώρες αυτές, συγκεκριμένα στο Ιράκ το 60%, από τις αμερικανικές και συμμαχικές στρατιωτικές δυνάμεις, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την δημοσίευση το 2007 του βίντεο του «συλλογικού φόνου» που έλαβε χώρα στη Βαγδάτη:
https://www.youtube.com/watch?v=5rXPrfnU3G0
Συγκεκριμένα, αμερικανικά ελικόπτερα, εν ψυχρώ, εκτέλεσαν μια ομάδα τουλάχιστον 12 Ιρακινών πολιτών, όπως και δύο ανταποκριτές του Reuters και τραυμάτισαν σοβαρά παιδιά. Αμέσως μετά αμερικανικό τανκ περνώντας πάνω από το πτώμα ενός νεκρού, το έκοψε στα δύο.
Στο πρόσωπο του εκδότη των Wikileaks, δικάζεται η δημοσιογραφία. Από τον Μάη του 2019 βρίσκεται αλυσοδεμένη στη βρετανική φυλακή Belmarsh υψίστης ασφάλειας.
Για την αμερικανική γραφειοκρατία στον λεγόμενο “πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας” βαφτίζονται «τρομοκράτες» ακόμα και οι ρεπόρτερ που απλώς υπερασπίζονται τις θεμελιώδεις αρχές της δημοσιογραφίας: την διασφάλιση της διαφάνειας στις σχέσεις εξουσίας και την αποκάλυψη της κρατικής διαφθοράς όπως και κυβερνητικών (ή άλλων πολιτικών- οικονομικών δρώντων) πολιτικών κατάχρησης της εξουσίας και έκθεσης τους στην κοινή γνώμη.
Οι εγκληματίες, πολιτικοί / στρατιωτικοί, απολαύουν καθεστώς ασυλίας ενώ οι εκπρόσωποι της μάχιμης, διερευνητικής δημοσιογραφίας είναι ένοχοι.
Για τις δυτικές εξουσίες, όταν οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σφαγές εναντίον της ανθρωπότητας αποκαλύπτονται, τότε θα στοχοποιηθεί και θα εξουδετερωθεί με κάθε τίμημα η μάχιμη δημοσιογραφική αποκάλυψη της αλήθειας.
Ο ίδιος ο Ασσάνζ το 2011 είχε δηλώσει σε μια αντιπολεμική συγκέντρωση στο Λονδίνο: «Εάν οι πόλεμοι μπορούν να ξεκινήσουν με ψέματα, τότε η ειρήνη θα μπορούσε να εδραιωθεί με την διατύπωση της αλήθειας».
Από το 2010 ένας ανελέητος, ανήθικος πόλεμος απαξίωσης του λαμβάνει χώρα με ψεύτικο κατηγορητήριο που περιλάμβανε, σύμφωνα με τις σουηδικές αρχές, ακόμα και κατηγορίες διάπραξης σεξουαλικών εγκλημάτων, κατηγορίες οι οποίες αποσύρθηκαν αργότερα.
Ο Ασσάνζ για καιρό βρισκόταν στην απομόνωση με ολοφάνερη την ιατρική παραμέληση του, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες και από εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, συγκεκριμένα του Nilz Melzer, ότι έχει υποστεί ψυχολογικά βασανιστήρια.
