Οι τελευταίες δηλώσεις του Β. Σόιμπλε στο περιοδικό Focus αναφορικά με το χρέος της Ελλάδας, τις μεταρρυθμίσεις (που θεωρεί ότι πρέπει να γίνουν), και την παραμονή στο ευρώ, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνειών για το τι περιμένει τον ελληνικό λαό το επόμενο διάστημα. Λίγες μέρες μετά τις ευρωεκλογές, μίλησε με την κοφτερή γλώσσα που αρέσκεται να μιλά όταν πρόκειται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί:
«Το χρέος της Ελλάδας σύμφωνα με τις προβλέψεις της Τρόικας αναμένεται να φτάσει σε βιώσιμα επίπεδα το 2022. Για το λόγο αυτό είναι πιθανό να χρειαστεί η Ελλάδα για άλλη μια φορά περιορισμένη βοήθεια. Προϋπόθεση είναι η χώρα να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις της Τρόικας, όμως θα πρόκειται για πολύ μικρότερο ποσό σε σχέση με τα δυο προηγούμενα προγράμματα. Στις υπό κρίση χώρες οι μεταρρυθμίσεις είναι συνδεδεμένες με επιβαρύνσεις και σκληρά μέτρα. Γι αυτό πρέπει να έχουμε μεγάλη κατανόηση αλλά αυτό από μόνο του δεν βοηθάει. Ο ελληνικός λαός πρέπει να περάσει αυτή τη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων εάν θέλει η χώρα να παραμείνει στο ευρώ».
Βέβαια, θα πει κανείς, άσε τον Σόιμπλε να λέει ότι θέλει. Το θέμα είναι τι λέει η συγκυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος όπου βρεθεί και όπου σταθεί μας ενημερώνει πως «σκίζει καθημερινά τα μνημόνια» και ότι «δεν θα πάρει νέα μέτρα». Για όσους δε θέτουν θέμα παραμονής στο ευρώ, εκεί είναι που …αστράφτει βροντές και κεραυνούς:
«Τους δύο πρώτους μήνες αφότου αναλάβαμε κάθε μέρα δεκάδες δηλώσεις ξένων αξιωματούχων πιθανολογούσαν ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ. Αλλεπάλληλα δημοσιεύματα του ξένου τύπου το προεξοφλούσαν. Η Ελλάδα έμοιαζε να έχει μπει μέσα σε μια καραντίνα αναξιοπιστίας και να την σκεπάζει ένα σύννεφο αβεβαιότητας. Τώρα όλα αυτά σχεδόν τελείωσαν και μετά από τις δύο κρίσιμες ψηφοφορίες των επόμενων ημερών τελειώνουν οριστικά και αμετάκλητα».
Τέτοια αξιοπιστία δηλαδή…
Τρεις παρατηρήσεις
Πέρα από την (όποια) «πλάκα» μπορεί κανείς να κάνει με αυτούς που μετέρχονται κολοκοτρωνέικες δηλώσεις εντός της χώρας κι εκτός λειτουργούν με το σύνδρομο της …ευλύγιστης μέσης, θα αρκεστούμε σε τρεις (θα μπορούσαν να είναι 103) παρατηρήσεις:
Πρώτη παρατήρηση: Σύμφωνα με τον Κανονισμό 472/2013 της ΕΕ τα κράτη – μέλη της ΕΕ που έχουν τύχει «χρηματοδοτικής συνδρομής» θα τελούν υπό καθεστώς «εποπτείας» και «ενισχυμένης επιτήρησης» έως ότου αποπληρώσουν τουλάχιστον το 75% του χρέους τους. Με τα σημερινά ελληνικά δεδομένα αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα τελεί υπό καθεστώς «επιτήρησης» για τα επόμενα… 50 χρόνια.
Δεύτερη παρατήρηση: Η Γερμανία κέρδιζε και προ κρίσης (σσ: «Τα πλεονάσματα της Γερμανίας είναι τα ελλείμματα της Ελλάδας», όπως έλεγε η Λαγκάρντ…). Κερδίζει και επί κρίσης: Ηδη από το Μάρτη του 2012, ο ίδιος ο Γερμανός επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), ο Κλάους Ρέγκλινγκ, αποκάλυπτε μιλώντας στο γερμανικό περιοδικό «Focus» ότι από τα μέχρι εκείνη τη στιγμή λεγόμενα «πακέτα στήριξης» προς την Ελλάδα, τα κέρδη της Γερμανίας ξεπερνούσαν τα 15 δισ. ευρώ.
Τρίτη παρατήρηση: Αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι η Ελλάδα και ο λαός της μέσα σε τέσσερα χρόνια να μετρά 1,5 εκατομμύρια ανέργους, μείωση του εισοδήματος τουλάχιστον κατά 40% (το αντίστοιχο ποσοστό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη χώρα μας άγγιζε το 50%), 700.000 παιδιά να υποσιτίζονται και να λιποθυμούν στα σχολεία, να σχηματίζονται ουρές χιλιομέτρων στα συσσίτια και στις λαϊκές αγορές για μια σακούλα ζαρζαβατικά δωρεάν. Κι όλα αυτά εν έτει 2014…
Υ.Γ. Μια που μίλησε ο Σόιμπλε, μια που χτύπησαν οι «καμπάνες» στην κυβέρνηση. Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε συνάντηση Σαμαρά – Στουρνάρα και αντικείμενο της συζήτησης αποτέλεσαν τα προαπαιτούμενα για τις επόμενες δόσεις και η …συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.
