Ο Μητροπολίτης Μόρφου είναι διάσημος και πέρα από τα σύνορα της Κύπρου. Πριν ένα χρόνο που “αποκάλυψε επιστημονικά” την προέλευση των gay, ανάλογα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις της μητέρας, μέχρι και πιο πρόσφατα που τοποθετήθηκε για τη μάσκα στα σχολεία, λέγοντας αυτό που θα περίμενε κανείς από κάποιον με την δική του επιστημονική ερμηνεία των γεγονότων:
«Τα παιδιά σας και τα μάτια σας! Και τα μάτια και το στόμα, θέλουν πρόσωπο που να βλέπει τον Θεό χωρίς μάσκα! Εάν μάθουμε τα παιδιά μας από τώρα, με τις μάσκες, θα γίνει μια Κοινωνία μετά από 20 χρόνια, “δαιμόνων”! Όχι ανθρώπων! “Δαιμόνων”!»
Ο Μητροπολίτης στη συνέχεια κάλεσε τους γονείς να βρουν τρόπο ώστε τα παιδιά να μη βάλουν ποτέ τους μάσκα. Επισήμανε μάλιστα πως:
«Είναι προτιμότερο να μείνουν λίγα χρόνια, λίγους μήνες χωρίς τα γράμματα, τα λεγόμενα, την Ευρώπης. Σιγά τα γράμματα. Ο Τοτός και οι Τοτοί…»
Και ενώ στην Κύπρο που τα επιδόματα ανεργίας κάνουν πάνω από τέσσερις μήνες για να αρχίσουν να καταβάλλονται στους δικαιούχους, οι οποίοι αυξάνονται συνεχώς ως απόρροια της κάκιστης τουριστικής σεζόν και η δημόσια συζήτηση κινείται στο χορό των εκατομμυρίων που έχει στηθεί γύρω από τα περίφημα “χρυσά διαβατήρια” που ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί και βρέθηκαν πρόσφατα στο στόχαστρο, το υπουργείο Παιδείας ετοιμάζεται να κινηθεί εναντίον ενός εκπαιδευτικού – ζωγράφου που ανάρτησε στο λογαριασμό του στο Facebook πίνακές του, όπου αποτυπώνει με το δικό του τρόπο την προσωπική του στάση και άποψη για τη θρησκεία, τον εθνικισμό και το Κυπριακό Κράτος.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου πήρε θέση μιλώντας για την ανάγκη επίδειξης υπευθυνότητας ιδιαίτερα απέναντι στη νέα γενιά, κάτι που ισχύει τόσο για τον κλήρο όσο και το λαό, ενώ η προσπάθεια από τη μεριά της εκκλησίας συνεχίζεται αναφορικά με τη δίωξη του ζωγράφου, αρνούμενος να δημοσιοποιήσει τους τρόπους. Κάλεσε όμως και το Υπουργείο να επιληφθεί του θέματος.
Τη σκυτάλη πήρε και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ που ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας την απόλυση του Γαβριήλ καθώς αν ένας γονέας εμπιστευτεί τα παιδιά του σε αυτόν τότε θα τα καταστρέψει.
Το Υπουργείο Παιδείας έκανε το χρέος του και εξέδωσε ανακοίνωση:
«….Ούτε η ελευθερία της έκφρασης ούτε η ελευθερία της καλλιτεχνικής δημιουργίας μπορεί, όταν πρόκειται για αξιωματούχο στον χώρο της εκπαίδευσης και ιδιαίτερα μέσα σε σχολείο, να δικαιολογήσουν την προσβολή του δημόσιου αισθήματος και την προαγωγή μηνυμάτων που καλλιεργούν λογική περιφρόνησης ή και ενδεχομένως κλίμα μισαλλοδοξίας μέσα στην μαθητική κοινότητα. Εφόσον πρόκειται για διευθυντή σχολείου, οι αρμόδιες Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας έχουν ξεκινήσει διαδικασία πειθαρχικής έρευνας σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς».
Στην Κύπρο όμως υπάρχει και άλλος ένα θεσμικός φορέας, η ΟΕΛΜΕΚ, μία εκπαιδευτική – συνδικαλιστική οργάνωση των Ελλήνων Κυπρίων εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Κύπρου. Η θέση της είναι σαφής: αν το υπουργείο Παιδείας διαπιστώσει ότι κάποιος εκπαιδευτικός έχει παραβιάσει ή παραλείψει οτιδήποτε σχετίζεται με τα καθήκοντα του, τότε είναι ευθύνη του υπουργείου να διορίσει ερευνώντα λειτουργό για να προχωρήσουν οι διαδικασίες. Η ΟΕΛΜΕΚ δεν πρόλαβε να μελετήσει το θέμα που προέκυψε με τον καθηγητή και τα έργα τέχνης, λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας που έχει να αντιμετωπίσει τις τελευταίες ημέρες και τα προβλήματα που προκάλεσε στον τομέα της εκπαίδευσης η πανδημία του κορωνοϊού.
Ο ζωγράφος Γιώργος Γαβριήλ δήλωσε ότι ονόμασε αυτά τα έργα αντισυστημική τεχνη η οποία αντιμάχεται το σημερινό διεφθαρμένο σύστημα ενώ πρόσθεσε ότι μέσω αυτης βρίσκεται στην υπηρεσία της κοινωνίας και δημιουργεί έργα κατά της κοινωνικής αδικίας για να ενθαρρύνουν την αντίδραση των πολιτών κατά των προβλημάτων. Η ζωγραφική του ήταν ανέκαθεν πολιτικοποιημένη αλλά οι αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν τώρα οφείλονται στην μεγαλύτερη προβολή που πήρε η δουλειά του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Όλες οι τέχνες είναι πολιτικοποιημένες. Ο καλλιτέχνης είτε θα ασχοληθεί με την πολιτική είτε όχι. Υπάρχει η τέχνη η οποία ασχολείται με τοπία, την προσωπογραφία κ.λπ. Είναι δηλαδή επιλογή του καλλιτέχνη αν θα ασχοληθεί με τα κοινά και όσα συμβαίνουν γύρω του»
Οι πίνακες του Γιώργου Γαβριήλ εκφράζουν τη δική του άποψη, ανεξάρτητα από το αισθητικό αποτέλεσμα. Αλήθεια, πόσοι από τους σημερινούς επικριτές των έργων του Γαβριήλ – επικριτές του μηνύματος και όχι της αισθητικής τους – θρήνησαν για την αδιανόητη δολοφονική επίθεση στην Charlie Hebdo δηλώνοντας στο Facebook εκείνη την εποχή το Je Suis Charlie; Πότε είναι αποδεκτή η ανοχή σε έναν διαφορετικό λόγο;
Πότε μια κοινωνία και οι φορείς της επεμβαίνουν; Όταν ένας ιεράρχης εκφράζεται για θέματα που άπτονται της δημόσιας υγείας προτρέποντας τον κόσμο να αποφύγει τη χρήση μάσκας εν μέσω πανδημίας ή όταν ένας εκπαιδευτικός ζωγραφίζει ένα σκύλο να αφοδεύει πάνω στο Γρίβα;
***
Πίνακες του Γαβριήλ
