Υπάρχει στην αληθινή ζωή μια δεύτερη ευκαιρία; Ρητορική η ερώτηση. Πολλές οι απαντήσεις. Όμως η πράξη από μια ομάδα από βαρυποινίτες κρατούμενους των Φυλακών Κέρκυρας δείχνει ότι κάτω από προϋποθέσεις υπάρχει…
Η ανάγκη να μεταβεί μία μαθήτρια του 1ου ΕΠΑΛ Κέρκυρας η οποία κινδυνεύει να τυφλωθεί, στο εξωτερικό για μία εξειδικευμένη επέμβαση, σύμφωνα με την ΕΡΤ, συγκίνησε και ευαισθητοποίησε τους βαρυποινίτες κρατούμενους. Όταν το έμαθαν εκεί στις Φυλακές Κέρκυρας, από τους καθηγητές τους στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα αποφάσισαν να δράσουν.
Ζήτησαν να βοηθήσουν. Μάζεψαν τις μάρκες που χρησιμοποιούν για τις μικροαγορές τους από το κυλικείο ώστε να συμβάλλουν και αυτοί προκειμένου να γιατρευτεί η κοπέλα!
Έλληνες και αλλοδαποί κρατούμενοι, πολλοί εκ των οποίων ισοβίτες, κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν 260 ευρώ, ποσό που για την κλειστή κοινωνία της φυλακής, είναι μια μικρή περιουσία! Πολλοί από αυτούς θα στερηθούν για καιρό ακόμα και τη δυνατότητα να πιουν έναν καφέ.
Μαζί με τα χρήματα, πολλοί τρόφιμοι έγραψαν γράμμα με ευχές, έφτιαξαν ζωγραφιά και τις έδωσαν μέσω των καθηγητών τους στην οικογένεια της μαθήτριας.
“Παρακαλώ το Θεό να σου δώσει το φως στα μάτια σου”, γράφει ο ένας. “Μακάρι να ξέραμε να σου ζωγραφίσουμε όσα βλέπεις εσύ”, γράφει ένας άλλος.
Ο Νταρουίς, ο Ναφεές, ο Αχμέντ και άλλοι κρατούμενοι έδειξαν πως ακόμα και στις πιο σκληρές συνθήκες υπάρχει ανθρωπιά. Έδειξαν ότι η παραβατικότητα τους, η οποία τους οδήγησε στη φυλακή και τους στέρησε την ελευθερία δεν μπορεί να σταθεί «εμπόδιο» για μια πράξη αλληλεγγύης. Μια κίνηση ανθρωπιάς…
Οι κρατούμενοι είχαν την ευκαιρία μέσα από τη φοίτηση τους στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών να μάθουν για το αγώνα που δίνει ένας συνάνθρωπος τους έξω από αυτές για να μην χάσει το φως του. Το σχολείο και οι καθηγητές έδωσαν το ερέθισμα οι μαθητές – κρατούμενοι το «αφουγκράστηκαν».
Ίσως για όλους αυτούς τους κρατούμενους που δεν μένουν στο κελί τους παρατημένοι. Που δεν θέλουν να συνεχίζουν να «βουλιάζουν» στην παραβατικότητα και επιλέγουν κάποιοι από αυτούς να φοιτήσουν στο σχολείο της φυλακής να δίνεται μια πραγματική δεύτερη ευκαιρία για να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους. Αρκεί όταν θα βγουν ξανά έξω από τα σίδερα να υπάρξουν κρατικές δομές να στηρίξουν το νέο ξεκίνημα. Αυτή τη δεύτερη ευκαιρία που διεκδικεί και η νεαρή κοπέλα για να μην τυφλωθεί…
Σε μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ανθρωπιάς οι φυλακές θα έπρεπε να ήταν σχολεία επανένταξης στο κοινωνικό σύνολο και η υγεία δωρεάν παροχή και όχι εμπόρευμα. Για να έχουν όλοι οι άνθρωποι μετά την πρώτη και δεύτερη ευκαιρία στη ζωή για τη ζωή…
Υ.Γ: Εκεί στο Μαξίμου και στο υπουργείο Υγείας του Πλεύρη γνωρίζουν τίποτα για τον αγώνα της συγκεκριμένης κοπέλας; Σκέφτεται ο κρατικός μηχανισμός να συνδράμει οικονομικά στα έξοδα της επέμβασης;
