Μετά από ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καισαριανής η κεντρική πλατεία της πόλης παίρνει το όνομα του αείμνηστου επί πολλά χρόνια Δημάρχου αγωνιστή Παν. Μακρή.
Η πλατεία Αναγεννήσεως, όπως ήταν η επίσημη μέχρι τώρα ονομασία της, που δόθηκε κατά την περίοδο της χούντας (προηγούμενη ονομασία της ήταν Ελ. Βενιζέλου), θα μετονομαστεί σε πλατεία Δημάρχου Παναγιώτη Μακρή σε εκδήλωση που διοργανώνει ο Δήμος Καισαριανής την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2016 στις 6.30 μ.μ. στο χώρο του ηρώου. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως η ονομασία πλατεία Αναγεννήσεως ελάχιστα γνωστή είναι σε πολλούς από τους κατοίκους της πόλης αφού στη συνείδηση και την καθημερινή επαφή των Καισαριανωτών η πλατεία λεγόταν πάντα πλατεία Καισαριανής…
Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει ομιλία του Δημάρχου Ηλία Σταμέλου, αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας αφιερωμένης στον Παναγιώτη Μακρή, ενώ θα πλαισιωθεί με οπτικοακουστικό αφιέρωμα για τη ζωή και τη δράση του αγωνιστή Δημάρχου.
Στις 26 Ιουλίου του 2016 έκλεισε ένας χρόνος από τη στιγμή που ο Π. Μακρής πέρασε στην αιωνιότητα. Μαζί με την Καισαριανή και τους αγώνες της, αποτελεί ένα κομμάτι της ιστορίας μας, της ψυχής μας, της παρακαταθήκης – υποθήκης για ό,τι καλύτερο και ομορφότερο.
Είκοσι χρόνια από τη ζωή του πέρασε στα μπουντρούμια των αντιπάλων για να υπερασπιστεί τις ιδέες και τα «πιστεύω του… Ο Παναγιώτης Μακρής γεννήθηκε το 1917 στους Σχίνους (Μπισχίνι) Ολυμπίας, από πολυμελή αγροτική οικογένεια, με δημοκρατικές παραδόσεις (όλη η οικογένειά του πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση).
Το 1935 τελειώνει το Γυμνάσιο Κρέσταινας Ολυμπίας. Από μαθητής ακόμη συνδέεται με το αριστερό προοδευτικό αντιφασιστικό και αντιμιλιταριστικό μέτωπο και το 1935 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ (Κομμουνιστικής Νεολαίας) στην περιοχή της Ζαχάρως. Στα 1937 παίρνει μέρος στη Συνδιάσκεψη της ΟΚΝΕ των Νομών Μεσσηνίας, Αρκαδίας και Λακωνίας, με θέμα την αντιμετώπιση του φασισμού. Την ίδια χρονιά ανεβαίνει στην Αθήνα, όπου εγκαθίσταται στην Καισαριανή, γίνεται μέλος του ΚΚΕ και γράφεται στη Νυχτερινή Σχολή Ασυρματιστών στον Πειραϊκό Σύνδεσμο. Το 1938 μπαίνει στη σχολή Τεχνικών της Αεροπορίας. Η κήρυξη του πολέμου τον βρίσκει στη 13η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας, ιπτάμενο ασυρματιστή, όπου ο ίδιος έτυχε τιμητικής διάκρισης για τη βύθιση ιταλικού υποβρυχίου. Πριν μπούνε οι Γερμανοί στην Αθήνα αναχωρεί με τη μονάδα του για την Αίγυπτο όπου, χωρίς ανάπαυλα, συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή. Γίνεται από τα ιδρυτικά μέλη της Αντιφασιστικής Οργάνωσης της Αεροπορίας (ΑΟΑ) στη Μέση Ανατολή. Συμμετέχει ενεργά στην Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση της Μέσης Ανατολής (ΑΣΟ), η οποία χτυπήθηκε από την κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου και κατόπιν από την κυβέρνηση Παπανδρέου και τους Εγγλέζους. Μαζί με χιλιάδες στρατιώτες, ναύτες, σμηνίτες, υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, κλείστηκε στις φυλακές Αμπασιάς του Καΐρου και στα στρατόπεδα της Ερυθραίας (ΝΤΕΚΑΜΕΡΕ). Τα Χριστούγεννα του 1945 επιστρέφει στην Αθήνα, και από το 1946 ως το 1948 δουλεύει στην Οργάνωση του ΚΚΕ – το Κόμμα το οποίο αγάπησε και υπηρέτησε μέχρι το τέλος της ζωής του με πίστη και αφοσίωση, όπως αρμόζει σε έναν κομμουνιστή.
Τον Απρίλη του 1948, συλλαμβάνεται και οδηγείται στην Ασφάλεια, όπου βασανίζεται. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει το μακρύ δρόμο της εξορίας. Πρώτα εκτοπίζεται στον Εύδηλο της Ικαρίας, με την ένδειξη πάνω στην απόφαση «εκτόπιση και επικίνδυνος για δραπέτευση». Τον Οκτώβρη του 1949 μεταφέρεται στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Τον Αύγουστο του 1950 εξορίζεται στον Αϊ-Στράτη. Το Γενάρη του 1960 επιστρέφει με προσωρινή άδεια στην Αθήνα, και τοποθετείται Γραμματέας της ΚΟ της ΕΔΑ Καισαριανής. Τον Οκτώβρη του ίδιου έτους ξανασυλλαμβάνεται και στέλνεται πάλι στον Αϊ-Στράτη. Τον Ιούνη του 1961 μετάγεται στο Νοσοκομείο Αθήνας, όπου μετά από διάβημα διαμαρτυρίας αφήνεται ελεύθερος, και αναλαμβάνει πάλι γραμματέας της Οργάνωσης ΕΔΑ Καισαριανής.
Το 1964 αναδεικνύεται, με την υποστήριξη του τότε Δημάρχου αείμνηστου Λεωνίδα Μανωλίδη, Δήμαρχος της Καισαριανής συγκεντρώνοντας το 64% των ψήφων. Με το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη του 1967, συλλαμβάνεται από τη χούντα και εκτοπίζεται στα Γιούρα και μετά στο Παρθένι της Λέρου. Τα Χριστούγεννα του 1970 αποφυλακίζεται. Το 1973 και το 1974 διαφεύγει παράνομα στο εξωτερικό.
Από τις δημοτικές εκλογές του 1975 επανεκλέγεται (1978, 1982, 1986) συνεχώς Δήμαρχος Καισαριανής μέχρι το 1990. Αναδεικνύεται στα όργανα της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων, καθώς και στην Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας ως Αντιπρόεδρος. Συμμετέχει ενεργά στις Κινήσεις για τον αφοπλισμό, την ύφεση και την ειρήνη. Συμμετέχει στην Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για τον κυπριακό λαό, καθώς για τους λαούς της Χιλής, της Παλαιστίνης και της Τουρκίας.
Αγάπησε τον τόπο του, δέθηκε με το λαό και πάλεψε μαζί του. Η αταλάντευτη και ανυποχώρητη στάση του και προσφορά στην υπόθεση της ανάπτυξης της Καισαριανής και των συμφερόντων των κατοίκων της, με βασικό άξονα την ενότητα και την κοινή δράση όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από κοινωνική θέση, πολιτικές πεποιθήσεις κα αντιλήψεις. Η ευαισθησία και συμβολή του στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ανάπτυξη της Καισαριανής, στη διατήρηση και προβολή της ιστορικής μνήμης και των δημοκρατικών παραδόσεων του λαού της, τη δικαίωση των αγώνων και θυσιών της Εθνικής Αντίστασης, στον αγώνα των προσφύγων της Μικράς Ασίας, στο πλευρό του λαού της Καισαριανής στον αγώνα για την οριστική απομάκρυνση της Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας από τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου και την ανάδειξή του σε παγκόσμιο σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα των λαών και την ΕΙΡΗΝΗ. Οι πολύχρονες προσπάθειες για την ανάπλαση των προσφυγικών και των πλινθόκτιστων κατοικιών. Η συμβολή του στον προγραμματισμό και την εκτέλεση σειράς μεγάλων αναπτυξιακών έργων που άλλαξαν τη φυσιογνωμία της πόλης προς όφελος όλων των κατοίκων.
Για το ότι δεν υπάρχει κατάκτηση του λαού της Καισαριανής τα τελευταία 40 χρόνια που να μην έχει την προσωπική συμβολή και σφραγίδα του Π. Μακρή, καθώς και ότι απολάμβανε της διαρκούς εμπιστοσύνης, του σεβασμού και της εκτίμησης όλης της καισαριανιώτικης κοινωνίας, ανεξάρτητα από διαφορές στις αντιλήψεις, το ότι κατόρθωνε ακόμη και στις δύσκολες συνθήκες των διώξεων να επικοινωνεί, να συνδέεται με το λαϊκό κόσμο, τον αναδείχνουν σε πραγματικό σύμβολο της πόλης της Καισαριανής και των αγώνων της, ολόκληρου του λαϊκού κινήματος της χώρας μας και αποτελεί τιμή, αλλά και χρέος, η πλατεία της πόλης που αγάπησε ο Παναγιώτης Μακρής να φέρει το όνομά του.
