Έφυγε από τη ζωή την Τρίτη, σε ηλικία 75 ετών, η ποιήτρια και μεταφράστρια Τζένη Μαστοράκη, μία από τις σημαντικότερες ποιήτριες της γενιάς του ‘70.
Γεννήθηκε το 1949 και σπούδασε βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στην Αθήνα.
Η ποιήτρια και μεταφράστια αποτέλεσε εκπρόσωπος της Γενιά του ’70, μιας ομάδας Ελλήνων συγγραφέων και ποιητών που άρχισαν να μοιράζονται το πλούσιο έργο τους κατά τη δεκαετία του ’70, όταν η Χούντα των Συνταγματαρχών πλησίαζε προς το τέλος της.
Η Τζένη Μαστοράκη σπάνιος άνθρωπος, σπάνιος δημιουργός, με παραδειγματική αφοσίωση στην Τέχνη, δεν επεδίωξε ποτέ την περιττή και άσκοπη δημοσιότητα.
Η Τζένη Μαστοράκη κυκλοφόρησε το πρώτο της ποίημα το 1971- ο στιχουργός και ποιητής Δημήτρης Ιατρόπουλος μάλιστα το συμπεριέλαβε στην «Αντι-ανθολογία».
Τα ποιήματα της κίνησαν το ενδιαφέρον τόσο του ποιητή Γιάννη Ρίτσου όσο και της εκδότριας και ιδρύτριας των εκδόσεων Κέδρος, Νανάς Καλλιανέση.
Το πρώτο της βιβλίο που έφερε τον τίτλο «Διόδια», εκδόθηκε το 1972 από τις εκδόσεις της Νανάς Καλλιανέση, ενώ ακολούθησαν τα: «Μ’ ένα στεφάνι φως», «Ιστορίες για τα βαθιά», «Το σόι».
Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, το κορυφαίο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ την τίμησε με το βραβείο Thornton Niven Wilder για το μεταφραστικό της έργο.
Το 1992, η Διεθνής Επιτροπή Παιδικού Βιβλίου την βράβευσε για τη αψεγάδιαστη μετάφραση του παιδικού βιβλίου «Ο ταξιδιώτης της αυγής».
Το 2020 έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για τη συνολική της προσφορά στην οποία «διαφαίνεται η άρρηκτη σχέση γραφής και ανάγνωσης και η βιωματική εμπλοκή της με τη γλώσσα, την ιστορία και τη λογοτεχνία».
Η Τζένη Μαστοράκη αφήνει πίσω της όχι μόνον ένα σπουδαίο ποιητικό έργο αλλά και ένα πλούσιο μεταφραστικό έργο. Η Μαστοράκη, που γνώριζε αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά, μετέφρασε λογοτεχνία, ποίηση και θέατρο, αλλά και δοκίμια.
Στην επαγγελματική της καριέρα, έχει μεταφράσει πολλά έργα. Μεταξύ άλλων απέδωσε στα ελληνικά με μοναδικό τρόπο έργα του Τζ. Ντ. Σάλινγκερ («Ο φύλακας στη σίκαλη»), του Ελίας Κανέτι, του Έντγκαρ Άλαν Πόε, του Χάρολντ Πίντερ, του Λιούις Κάρολ, του Χάινριχ Μπελ, του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα («Γέρμα») και του Θερβάντες.
Οπως έχει γραφτεί στο Λεξικό της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας των εκδ. Πατάκη, «η Μαστοράκη επιχειρεί τις πρώτες ποιητικές εξόδους της, κυρίως, μέσα στα συμφραζόμενα της στάσης που για τους νέους λογοτέχνες της δεκαετίας 1965-1975 έβρισκε το ηθικό της νόημα στην κριτική των θεσμών και των αξιών της εποχής. Η απόγνωση, η δυσφορία, η απροκάλυπτη ειρωνεία και σάτιρα εκφέρονται μέσα από ένα λόγο συχνά ρητορικό και δονούμενο από ένα αναμφισβήτητο ρομαντικό συναίσθημα αντίθεσης στα πάντα. Το μεταγενέστερο έργο της Μαστοράκη παρουσιάζει σημαντική μεταστροφή γλωσσικής έκφρασης και θεματολογίας, με στόχο μια διαχρονική και διιστορική λειτουργία του λόγου».
