Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Κάθε πέρσι και καλύτερα!

 Με τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, η Ελλάδα μετατρέπεται, με γοργούς ρυθμούς, σε χώρα όπου η πλειοψηφία των πολιτών της έχει..

 Με τις εφαρμοζόμενες κυβερνητικές πολιτικές, η Ελλάδα μετατρέπεται, με γοργούς ρυθμούς, σε χώρα όπου η πλειοψηφία των πολιτών της έχει υποχρεώσεις χωρίς δικαιώματα «Κάθε πέρσι και καλύτερα- κάθε φέτος και χειρότερα»! Αυτή είναι η βασική διαπίστωση, στην οποία καταλήγει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, κάθε φορά που η συζήτηση (στους τόπους δουλειάς, στα καφενεία κλπ) στρέφεται γύρω από την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και ειδικότερα το προβλήματα της καθημερινότητας. Το «κάθε πέρσι και καλύτερα», δεν το λένε μόνο οι «άτυχοι» (όπως είναι εκείνοι που έχασαν τη δουλειά τους, χρεοκόπησε η επιχείρησή τους κλπ), που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται κατακόρυφα ή και να μηδενίζεται. Ούτε, μόνο, όσοι αναγκάστηκαν να δουλεύουν «μερικώς» (μισή μέρα η για λίγες ώρες) και άρα εισπράττουν μέρος του «βασικού» μισθού (αν είναι τυχεροί) ή θα πάρουν μέρος της σύνταξης (αν και όταν συνταξιοδοτηθούν). Το λένε επίσης και οι «τυχεροί», στους οποίους ανήκουν όσοι έχουν, ακόμα, ένα αξιοπρεπές εισόδημα από το μισθό ή τη σύνταξη (μισθωτοί- συνταξιούχοι) είτε την απασχόληση (ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρέμποροι, μικροπαραγωγοί κλπ) που δεν τους γονάτισε η κρίση. Όλο και περισσότεροι, είναι εκείνοι που διαπιστώνουν ότι ο μισθός ή η σύνταξη συρρικνώνεται συνεχώς, με τις αποφάσεις των κυβερνώντων που οδηγούν σε νέες περικοπές, μεγαλύτερα φορολογικά βάρη (αυξημένοι φόροι, χαράτσια κλπ) ενώ ταυτόχρονα ανεβάζουν τις τιμές σε είδης πρώτης ανάγκης (όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, τα είδη διατροφής κλπ). Το ίδιο ισχύει και για τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπιχειρηματίες, που πνίγονται από τη χιονοστιβάδα των φόρων, των ακάλυπτων επιταγών, τα απλήρωτα δάνεια και άλλα προβλήματα που τους φορτώνει η κυβέρνηση. Και βέβαια, τι να πούνε οι άνεργοι ή οι νέοι και οι νέες που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους (στην Μέση- Ανώτερη και Ανώτατη Εκπαίδευση), πολλοί από τους οποίους αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, καθώς δεν μπορούν να βρουν δουλειά στην Ελλάδα. Φαντάζομαι, ότι λίγοι είναι εκείνοι που δεν έχουν βρεθεί σε συζητήσεις του τύπου «Φέτος, ενώ είμαι φτωχότερος, συγκριτικά με πέρσι, πλήρωσα περισσότερα λεφτά, για»:
  • Φόρους και χαράτσια (ειπώθηκε από την πλειοψηφία των φορολογουμένων που πήραν μέχρι τώρα το εκκαθαριστικό σημείωμα της εφορίας).
  • Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με τις διάφορες εξαιρέσεις φαρμάκων από τη λίστα των συνταγογραφούμενων ή την αύξηση της συμμετοχής των ασφαλισμένων για ιατρικές εξετάσεις (μικροβιολογικές, αιματολογικές κλπ) αγοράζω ακριβότερα τόσο τα φάρμακα όσο και τις υπηρεσίες που μου προσφέρουν τα κρατικά νοσοκομεία ή τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα.
  • Τη μόρφωση των παιδιών μου, επειδή αυξήθηκε η συμμετοχή των γονέων στις δαπάνες για τη διατροφή των παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς ή τη διαμονή και διατροφή τους στα ΤΕΙ και Πανεπιστήμια (φοιτητική Εστία κλπ).

Η «ρίζα του κακού»

Και ενώ κάθε χρόνο το κράτος εισπράττει όλο και περισσότερους φόρους (κυρίως από τα υποζύγια του προϋπολογισμού, που δεν είναι άλλοι από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά νοικοκυριά), μειώνει τις δαπάνες του για την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια και άλλα έργα που θα οδηγούσαν στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, που- ακόμα και μετά το μπαράζ αντιλαϊκών μέτρων που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν στην τελευταία τετραετία- αναρωτιούνται: Μα πως φτάσαμε ως εδώ; Τι φταίει που αυξάνεται στην Ελλάδα ο αριθμός των φτωχών, των πεινασμένων, των ανέργων, των απελπισμένων και όλων εκείνων που δεν ξέρουν τι τους περιμένει «αύριο» καθώς δεν βλέπουν φως στην άκρη του τούνελ; Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει πως η «ρίζα του κακού» των παραπάνω και άλλων προβλημάτων, βρίσκεται στην οικονομική και κοινωνική πολιτική που εφαρμόζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου σε στενή συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, την τρόικα και την ολιγαρχία του πλούτου στην Ελλάδα. Όποιος δεν κλείνει σκόπιμα τα μάτια του, σίγουρα καταλαβαίνει πως οι κυβερνώντες, με τις συγκεκριμένες πολιτικές, ξηλώνουν συνειδητά στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων και των οικονομικά ανίσχυρων, τα οποία κατακτήθηκαν με μακροχρόνιους αγώνες, θυσίες και- πολλές φορές- με αίμα.

Υποχρεώσεις χωρίς δικαιώματα!

Μερικά από αυτά τα δικαιώματα, που συνθλίβονται- με πρόσχημα είτε τη «σωτηρία» της Ελλάδας από τη χρεοκοπία είτε το «καλό» των εργαζομένων κλπ- είναι και το:
  • Δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν ΥΓΕΙΑ. Έτσι, ενώ μέχρι «χτες» η δωρεάν δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελούσε «κοινωνικό αγαθό», στις μέρες μας έχει μετατραπεί σε κανονικό εμπόρευμα, κάτι σαν είδος πολυτελείας ή «είδος εν ανεπαρκεία», που μπορούν να το αποκτήσουν μόνο όσοι έχουν γερά πορτοφόλια. Κάθε μέρα που περνάει, αυξάνονται εκείνοι που συνειδητοποιούν την εξής πικρή αλήθεια. Ότι δηλαδή το δικαίωμα της Υγείας είναι μόνο για χρυσοκάνθαρους του πλούτου και τους πολύ πλούσιους, που στην πράξη σημαίνει ότι όσοι δεν έχουν λεφτά (να αγοράσουν φάρμακα ή να αντιμετωπίσουν σοβαρότερα προβλήματα υγείας) θα πεθάνουν σαν … το σκυλί στο αμπέλι!
 
  • Δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν ΠΑΙΔΕΙΑ. Έτσι η υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίζει- με τους φόρους που πληρώνουμε- τη δωρεάν μόρφωση των παιδιών μας (πλούσιων και φτωχών) αργοπεθαίνει καθώς χρόνο με το χρόνο, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση και στο χώρο της Παιδείας. Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως δικαίωμα στην ουσιαστική μόρφωση των παιδιών τους, έχουν μόνο οι οικονομικά ισχυροί και οι κάθε είδους καλοπληρωμένοι υπηρέτες τους. Αδιάψευστος μάρτυρας το γεγονός ότι χρόνο με το χρόνο αυξάνονται τα παιδιά λαϊκών οικογενειών, που στερούνται το δικαίωμα στη δημόσια δωρεάν μόρφωση. Δεν είναι τυχαίο ότι πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για τον αποκλεισμό χιλιάδων παιδιών από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς (με βάση τα εισοδηματικά οικογενειακά και άλλα κριτήρια). Επίσης, μετά τις κυβερνητικές αποφάσεις για συγχωνεύσεις και λουκέτα σε ορισμένες Σχολικές Μονάδες (Μέσης- Ανώτερης και Ανώτατης Εκπαίδευσης), πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές των παιδιών τους επειδή δεν άντεχαν οικονομικά να καλύψουν τα αυξημένα έξοδα μεταφοράς, διαμονής και διατροφής.
  • Δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν ΠΡΟΝΟΙΑ (στους κοινωνικά άπορους, τα άτομα με ειδικές ανάγκες κλπ). Και αυτό το δικαίωμα, άρχισε να υπονομεύεται τα τελευταία χρόνια, μετά τις αποφάσεις των κυβερνώντων- για τον σφαγιασμό στα διάφορα επιδόματα (πολυτέκνων, ανέργων, μονογονεϊκών οικογενειών κλπ) και σε επιχορηγήσεις σε ιδρύματα και οργανισμούς που πρόσφεραν στήριξη σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη την αρωγή του ελληνικού κράτους.
Τελικά, όπως πάμε, σε λίγο η Ελλάδα θα μετατραπεί- σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει ήδη γίνει- σε μια χώρα που οι άνθρωποι του μόχθου και της δουλειάς (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι και ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων, άνεργοι, άστεγοι κλπ) θα έχουν μόνο υποχρεώσεις αλλά όχι δικαιώματα. Και είναι βέβαιο, πως αν δεν βρούμε τρόπο να συντονίσουμε τη δράση μας για την ανατροπή των συγκεκριμένων πολιτικών, σε λίγο το ελληνικό κράτος- λειτουργώντας ως συλλογικός καπιταλιστής- θα χάσει τα όποια κοινωνικά χαρακτηριστικά του έχουν απομείνει. Στην ουσία, θα δημιουργηθεί ένα κράτος που θα διαθέτει όλα τα χρήματα που συγκεντρώνει από φόρους, όχι με κοινωνικά κριτήρια (προκειμένου να καλύπτει τις στοιχειώδεις ανάγκες και δικαιώματα των οικονομικά ανίσχυρων), αλλά με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά καθώς θα επιδιώκει την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών επιχειρήσεων και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (με πρόσθετες επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές και άλλα προνόμια).

Απόψεις