Ο νεαρός σοσιαλιστής ακτιβιστής Gökhan Güneş (Γκιοκάν Γκιουνές) που απήχθη την Τετάρτη 20 Γενάρη, στην Κωνσταντινούπολη, στο δρόμο για τη δουλειά, αφέθηκε ελεύθερος, μια βδομάδα μετά, χτες Τρίτη 26 Γενάρη, στις 6 το πρωί. Οι απαγωγείς του τον άφησαν με δεμένα μάτια, στον ίδιο χώρο από όπου τον είχαν απαγάγει.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ANFNEWS, πριν από μια βδομάδα, την Τετάρτη 20 Γενάρη, στις 12.20 το μεσημέρι, ο Gökhan Güneş (Γκιοκάν Γκιουνές) επιβιβάστηκε στο λεωφορείο 79 FY στην περιοχή Ikitelli για να πάει στο χώρο εργασίας του στο Başakşehir (Μπασάκσεχίρ) της Κωνσταντινούπολης, όπου εργάζεται ως ηλεκτρολόγος. Οταν κατέβηκε στη στάση «Elementary School Şehit Abdülselam Özatak», 4 – 5 άτομα τον περικύκλωσαν και τον έσυραν σε ένα από τα δύο αυτοκίνητα που τον περίμεναν και αναχώρησαν απάγοντας τον 23χρονο Γκιοκάν.
Μια κάμερα ασφαλείας στην περιοχή κατέγραψε το συμβάν και υπάρχουν αρκετοί αυτόπτες μάρτυρες που μπορούν να διηγηθούν τα γεγονότα, παρόλα αυτά η αστυνομία, για μια ολόκληρη εβδομάδα, παρέμεινε άπραχτη. Οι συγγενείς του Γκιοκάν ανέφεραν ότι «υπάρχουν λόγοι για αυτή την αδράνεια της αστυνομίας» και εξέφρασαν τις υποψίες ότι οι Δυνάμεις Ασφαλείας είναι ανακατεμένες σ’ αυτή την υπόθεση της απαγωγής. «Και στο παρελθόν αποπειράθηκαν να απαγάγουν τον Γκιοκάν. Πιστεύουμε ότι το πέτυχαν αυτή τη φορά», δήλωσε η αδερφή του, Γκιουλχαγιάτ Τοραμάν.
Οι γονείς του Γκιοκάν Γκιουνές επικοινώνησαν αρκετές φορές με την αστυνομία και το Αντιτρομοκρατικό Κέντρο της Κωνσταντινούπολης χωρίς αποτέλεσμα.
Τα αποσπάσματα από την κάμερα παρακολούθησης, τα οποία, με δική της πρωτοβουλία, η οικογένεια μπόρεσε να αποκτήσει και τα παρέδωσε στην αστυνομία, «κατέληξαν σε κάποιο συρτάρι».
Σύμφωνα με την Γκιουλχαγιάτ Τοραμάν, η αστυνομία, αντίθετα, ξεκίνησε έρευνα ακόμη και για την κυκλοφορία των πλάνων από την κάμερα… Το περασμένο Σάββατο συνελήφθησαν οι δημοτικοί υπάλληλοι που έδωσαν το υλικό από τις κάμερες στην οικογένεια του Γκιουνές.
Επιστροφή στη δεκαετία του ’90
«Όταν κοιτάζουμε τα πλάνα της απαγωγής του Γκιοκάν Γκιουνές, αναρωτιόμαστε αν έχει επιστρέψει η σκοτεινή περίοδος της δεκαετίας του ’90», δήλωσε η Γκιουλσερέν Γιολερί, πρόεδρος της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – παράρτημα Κωνσταντινούπολης ( IHD – İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi) σε συνέντευξη Τύπου με τους βουλευτές του HDP Musa Piroğlu και Ali Kenanoğlu.
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Σεπτέμβρη 1980, η Τουρκία εξοικειώθηκε με την πρακτική της «αναγκαστικής εξαφάνισης». Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν ο βρώμικος πόλεμος του τουρκικού κράτους ενάντια στο ΡΚΚ ήταν στο υψηλότερο σημείο του, οι εξαφανίσεις έφτασαν στο αποκορύφωμά τους. Εκτιμάται ότι πάνω από 17.000 άνθρωποι “εξαφανίστηκαν” από “άγνωστους δράστες” — δηλαδή, από τις παρακρατικές και κρατικές δυνάμεις — κατά τη διάρκεια αυτής της σκοτεινής περιόδου.
Ενας σοσιαλιστής ακτιβιστής ο Γκιοκάν Γκιουνές εξαφανίστηκε από τις 20 Γενάρη. Δεν θα αφήσουμε τον Γκιοκάν να «εξαφανιστεί» στα χέρια του φασιστικού κράτους. Σηκώστε τη φωνή σας για τον Γκιοκάν.
Ανυψώστε τη Διεθνή Αλληλεγγύη ενάντια στον φασισμό!
«Που είναι ο Γκιοκάν Γκιουνές;»
Αμέσως μετά τη γνωστοποίηση της απαγωγής, ένα δυναμικό διεθνές δίκτυο αλληλεγγύης με τον τίτλο «Πού είναι ο Γκιοκάν» (#WhereIsGokhan) δημιουργήθηκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και άρχισε να βομβαρδίζει με καταγγελίες την τουρκική κυβέρνηση και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της, και να δημοσιεύει μηνύματα συμπαράστασης στον Γκιοκάν Γκιουνές και στους συναγωνιστές του.
Ο Γκιοκάν Γκιουνές μιλάει για την απαγωγή του
Το απόγευμα της Τρίτης πραγματοποιήθηκε συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της Ενωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων – παράρτημα Κωνσταντινούπολης (IHD) στην οποία εμφανίστηκε ο Γκιοκάν Γκιουνές , με μώλωπες κάτω από το αριστερό του μάτι και τραύματα στα χέρια του, και διηγήθηκε την περιπέτεια της απαγωγής του:
«Στο δρόμο για τη δουλειά στις 20 Γενάρη, στις δώδεκα περίπου κατέβηκα από το λεωφορείο. Υπήρχαν τέσσερα άτομα στο πεζοδρόμιο στη στάση. Ενας από αυτούς με πλησίασε. Προσπάθησα να τον αποφύγω και αμέσως έτρεξαν και οι τέσσερις καταπάνω μου και επιχείρησαν να με βάλουν σε ένα αυτοκίνητο. Προσπάθησα να αντισταθώ και τότε χρησιμοποίησαν ένα πιστόλι αναισθητοποίησης.
Ξαναβρήκα τις αισθήσεις μου μέσα στο αυτοκίνητο. Δύο άνθρωποι κρατούσαν τα χέρια μου. Μου έβαλαν μια μαύρη σακούλα στο κεφάλι μου. Στη συνέχεια με έβαλαν σε ένα άλλο όχημα.
Φτάσαμε σε ένα μέρος αλλά δεν μπορούσα να δω τίποτα και δεν μου είπαν πού και σε ποιο σημείο ήμασταν.
Αφού μπήκαμε μέσα σε ένα δωμάτιο ξεκίνησαν συστηματικά τα βασανιστήρια. Από ηλεκτροσοκ έως ξυλοδαρμούς και κατάβρεγμα με παγωμένο νερό. Μερικές φορές με κρατούσαν εντελώς γυμνό, άλλε πάλι μόνο με τα εσώρουχα. Με απείλησαν με βιασμό.
Υπήρχε ένα μέρος που το ονόμαζαν «τάφο». Εκεί μπορούσε μόνο να σταθεί κανείς όρθιος χωρίς να μπορεί να κινήσει τα χέρια του. Με κλείδωσαν εκεί, με δεμένα τα χέρια πίσω, στην πλάτη. Ξεκίνησαν εναλλάξ απειλές και προσφορές. Αυτό κράτησε αρκετά. Κάποια στιγμή υπέθεσα ότι πρόκειται να με απελευθερώσουν. Υστερα μου είπαν ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί και ότι πρέπει να συνεργαστώ μαζί τους.
Αργότερα, ρώτησαν πολλές φορές αν ήξερα ποιοι ήταν. Απάντησα ότι ήταν πιθανώς από τη μυστική υπηρεσία. Δεν είπαν τίποτα για αυτό. Ωστόσο, είπαν αρκετές φορές ότι ήταν «οι αόρατοι».
Για την απελευθέρωσή του, ο Γκιουνές είπε:
«Νωρίς το πρωί με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο. Τα μάτια μου ήταν δεμένα. Μαζί μου στο όχημα πρέπει να ήταν τέσσερα άτομα. Πριν από αυτό, μου έδωσαν ρούχα. Εκτός από το παντελόνι, κανένα από αυτά δεν ήταν δικό μου. Ούτε το πουκάμισο που μου έδωσαν. Πριν ξεκινήσουμε, καθάρισαν το σώμα μου. Αφού ντύθηκα, ψέκασαν άρωμα στο σακάκι μου. Πριν με αφήσουν να φύγω, ένας από αυτούς, τον οποίο ονόμαζαν αρχηγό, είπε: ‘‘Δεν θέλω να πάρω τίποτα από σένα, παρά μόνο την κάρτα SIM.” Ρώτησα γιατί; Δεν μου απάντησε και μου είπε ‘‘απλώς να πάρω μια νέα κάρτα από τον ίδιο ή άλλο πάροχο”. Στο αυτοκίνητο δύο άτομα μου κατέβασαν το κεφάλι και μου έβαλαν ξανά μια σακούλα που μου την έβγαλαν όταν με έβγαλαν από το αυτοκίνητο. Μου είπαν να αρχίσω να περπατάω και σε καμία περίπτωση να μην κοιτάξω πίσω. Άρχισα να περπατάω, άνοιξα τα μάτια μου και έβγαλα το βαμβάκι με το οποίο είχαν σκεπάσει τα μάτια.
Δεν είχα τηλέφωνο και δεν μπορούσα να καλέσω κανέναν. Ήταν νωρίς το πρωί. Τέλος, ζήτησα από έναν φύλακα να καλέσει ένα ταξί. Μπήκα στο ταξί και επέστρεψα στο οικογενειακό μου σπίτι».
Ο Γκιοκάν Γκιουνές ολοκλήρωσε την αφήγησή του ευχαριστώντας όλους όσους τον υπερασπίστηκαν και εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους. Τόνισε ότι η απαγωγή του έγινε εξαιτίας της πολιτικής του ταυτότητας και σημείωσε: «Αυτή είναι μια πολιτική της δεκαετίας του 1990 που εφαρμόζεται ξανά σήμερα. Πιθανώς θα συνεχιστεί την επόμενη περίοδο» και πρόσθεσε ότι «ο ίδιος θα συνεχίσει να πολεμά».
Στη συνέντευξη Τύπου παραβρέθηκαν η οικογένειά του, οι δικηγόροι του, η πρόεδρος IHD Κωνσταντινούπολης Γκιουλσερέν Γιολερί, ο συμπρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Καταπιεσμένων (ESP) Σαχίν Τουμουκλού και αρκετοί δημοσιογράφοι. Ο Γκιοκάν Γκιουνές είναι οργανωμένος στο ESP.
Η Γκιουλσερέν Γιολερί δήλωσε ότι είναι χαρούμενη που μπόρεσαν να ξαναδούν τον Γκιοκάν και υπογράμμισε ότι υπάρχει ανάγκη να εκφραστεί η ίδια ευαισθησία και αλληλεγγύη για όλους όλους όσους απήχθησαν ή εξαφανίστηκαν από την αστυνομική αυθαιρεσία και συμπλήρωσε: «Δεν έχουμε ακόμη νέα από τον Hüseyin Galip Küçüközyiğit, ο οποίος απήχθη στην Άγκυρα στις 29 Δεκέμβρη. Η κόρη του δήλωσε ότι είναι ευτυχής που βλέπει τον Γκιοκάν να συναντά την οικογένειά του, και συμπλήρωσε ότι θέλει και εκείνη επίσης να συναντήσει τον πατέρα της».
