Εάν μένει κάτι από τη συζήτηση στη Βουλή για το εργασιακό κολαστήριο που ετοιμάζεται για τους εργαζόμενους – εκτός από τα αδιανόητα ψέμματα που ειπώθηκαν – είναι ο απροκάλυπτος, χυδαίος, άθλιος αντικομμουνισμός που εκτοξεύτηκε με απευθείας επίθεση στο ΚΚΕ και με όχημα τη δύσκολία τους να κρυφτεί πλέον το μίσος τους για το λαό όταν αυτός δεν σκύβει το κεφάλι.
Θα πρέπει να ανατρέξει κανείς στους πρώτους μετεμφυλιακούς χρόνους για να βρει ανάλογες τοποθετήσεις. Και μόνο από εκείνους που απηχούσαν όλη τη μαυρίλα της «εθνικοφροσύνης». Ενας ακατέργαστος αντικομμουνισμός, αποκαλυπτικός ωστόσο γι’ αυτούς τους ίδιους που τον εκτοξεύουν.
Ενας κοινοβουλευτικός αντικομμουνισμός, του οποίου την εκκίνηση σήμανε ο Αδωνις Γεωργιάδης και συνέχισε επάξια ο Θάνος Πλεύρης, αφού είναι προφανές ότι ως μέλη αυτής της κυβέρνησης και ως εκτελεστές του σχεδίου απελευθέρωσης των αφεντικών από την “τυραννία” των εργασιακών δικαιωμάτων, βρήκαν το κατάλληλο έδαφος να θυμηθούν το παρελθόν τους και να το δικαιώσουν στο παρόν.
Το όσα ανεκδιήγητα είπε χθες ο υπουργός της Εργασίας και της Δουλείας θα τα διαβάσετε και θα τα ακούσετε εδώ.
Τη σκυτάλη πήρε ο βουλευτής Θ. Πλεύρης, των χειραψιών με τον ναζί Κασιδιάρη, εκείνου που έπαιρνε μέρος σε φασιστο – συνάξεις, του πρώην υπουργού Υγείας που ισχυριζόταν ότι χωρίς νεκρούς δεν υπάρχει φύλαξη των συνόρων:
Μεταξύ άλλων είπε τα εξής: «αυτό που ενοχλεί το ΠΑΜΕ είναι ότι το άρθρο 22 του Συντάγματος ορίζει ότι η εργασία είναι δικαίωμα και το άρθρο 31 του συγκεκριμένου νομοσχεδίου διασφαλίζει αυτό το δικαίωμα γιατί, όπως η απεργία είναι δικαίωμα, είναι και η εργασία δικαίωμα. Επιτέλους θεσμοθετείται ότι πρακτικές στις οποίες συνηθίζετε -να απεργείτε λίγοι και να κλείνετε εισόδους σε εταιρείες και σε εργοστάσια για να μην μπούνε αυτοί που θέλουν να δουλέψουν και παραβιάζεται το δικαίωμα εργασίας τους- δεν θα τις έχετε πια. Αυτά που είχε μάθει το ΠΑΜΕ, με τσαμπουκά να κλείνει τα εργοστάσια, τελείωσαν. Ο εργάτης που θέλει να δουλέψει δεν θα δώσει λογαριασμό στο ΚΚΕ. Αυτό το νομοσχέδιο τον προστατεύει».
Θαυμάστε τον και αυτόν:
Σήμερα, ο υπουργός της Εργασίας και της Δουλείας – θυμίζουμε εκείνος με τις «κωλοτούμπες» – «συγγνώμες» , αυτός με την τιμητική παρουσίαση βιβλίου του ναζί Πλεύρη, την πορεία με το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ του Καρατζαφέρη, που βρήκε πολιτική αγκαλιά στη ΝΔ του Σαμαρά κι έγινε αντιπρόεδρος του Μητσοτάκη και εκλεκτός και υπουργός του – συνέχισε τις αντικομμουνιστικές υστερικές πιρουέτες και πάντως άκρως αποκαλυπτικές για τους πραγματικούς στόχους αυτού του εκτρωματικού νομοσχεδίου:
“Ο λόγος ακριβώς που ψηφίζουμε το σχετικό άρθρο του νομοσχεδίου (σ.σ. εννοεί το άρθρο για την ποινικοποίηση της απεργιακής περιφρούρησης) είναι για να σταματήσουν να υπάρχουν τα φαινόμενα που σημειώθηκαν χθες έξω από στην Cosco που απεργεί, έκλεισαν την είσοδο των εγκαταστάσεων και δεν επέτρεψαν στους εργαζόμενους να εργαστούν. Και πρόσθεσε ότι οι εργαζόμενοι της Cosco «εγγράφως είχαν ενημερώσει την εταιρεία ότι ήθελαν να εργαστούν, γι’ αυτό και θα πληρωθούν», προσθέτοντας: «Αυτό που κάνατε (σ.σ. εννοεί το ΠΑΜΕ) χθες στην Cosco είναι ο ορισμός του γιατί χρειάζεται αυτή η διάταξη. Αυτά από μεθαύριο τελείωσαν. Δεν θα κλείνετε την είσοδο δια της βίας εσείς. Τελεία και παύλα. Εάν θέλει κάποιος να απεργήσει θα απεργήσει, εάν θέλει κάποιος να δουλέψει θα δουλέψει, αλλά η τυραννία του ΚΚΕ τελείωσε“.
Την απάντηση την έλαβε από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ, Θανάση Παφίλη:
«Αλήθεια, μας λέτε ότι 1.000 εργάτες στην Cosco εμποδίστηκαν να πάνε στη δουλειά τους; Θα μας τρελάνετε; Μπόρεσαν 100 άτομα που ήταν απ’ έξω να σταματήσουν 1.000 εργαζόμενους;»
Ο Θανάσης Παφίλης τον κατηγόρησε για προβοκατόρικο λόγο και τον ρώτησε: «Εσείς είστε με την Cosco ή με τους εργάτες; Δεν είναι κακό να παραδεχτείτε ότι δεν δούλεψε η Cosco. Και δεν δούλεψε γιατί οι εργαζόμενοι εκεί έχουν πείρα».
Και πρόσθεσε: «Εάν νομίζετε ότι ξεμπερδεύετε με αυτό το νόμο για την ποινικοποίηση της απεργίας, να διαβάσετε την Ιστορία, διότι οι εργάτες όταν συσπειρωθούν δεν μασάνε από τέτοια».
Δείτε, ακούστε και φρίξτε ελεύθερα από την πηγαία και πηχτό αντικομμουνισμό:
Ολα τα παραπάνω μοιάζουν με επίδειξη δύναμης και αλαζονείας. Μα στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα άλλο από την αντεστραμμένη όψη της φόβου τους και της αδυναμίας τους, διότι ξέρουν, γνωρίζουν, πως η υπόκωφη δύναμη του λαού, μπορεί να γίνει ποτάμι βουερό και ασυγκράτητο. Γνωρίζουν, επίσης, ότι ως ακροδεξιοί και αντικομμουνιστές βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς μειονεξίας λόγω της ηθικής αναπηρίας των ιδεών και των πρακτικών τους.
Μήπως, τελικά, όλη αυτή η επίθεση σε ένα Κόμμα – το ΚΚΕ – που εκφράζει μια ιδεολογία «τελειωμένη», «παλιωμένη», «ηττημένη», όπως η κομμουνιστική – εκείνοι τα λένε όλα αυτά μιλώντας για ¨τέλος της Ιστορίας” – μήπως οφείλεται στο γεγονός ότι το μέλλον έτσι όπως το φαντάζονται και το σχεδιάζουν – δυστοπικό και αβίωτο για τους λαούς – δεν το έχουν και πολύ σίγουρο;
Κι αφού η πάλη των τάξεων δεν γίνεται να «καταργηθεί» μέσω νόμων, διαταγμάτων και φετφάδων, θα πρέπει να συκοφαντηθεί, να ελεεινολογηθεί, να προβοκαριστεί, να στιγματιστεί και όπου είναι δυνατόν να ποινικοποιηθεί η δράση των κομμουνιστών και των πρωτοπόρων αγωνιστών και εργατών.
Η απάντησή μας, λοιπόν, σε ετούτη την χωρίς μέτρο αντικομμουνιστική και αντιεργατική ποταπότητα, σε όλον αυτόν τον αντικομμουνιστικό οχετό είναι τα λόγια του Μπρεχτ:
«Κοιτάζω αυτό το σύστημα, και επιφανειακά
μου φαίνεται γνώριμο, αλλά όχι και
ο μηχανισμός του! Υπάρχουν αυτοί οι λίγοι επάνω
και οι πολλοί άλλοι κάτω, και οι επάνω φωνάζουν
στους κάτω: ελάτε επάνω για να είμαστε όλοι
επάνω, αλλά όταν κοιτάξεις προσεκτικά βλέπεις κάτι
κρυμμένο ανάμεσα σε αυτούς επάνω και στους άλλους κάτω.
Κάτι που μοιάζει με δρόμο, αλλά δεν είναι δρόμος.
Είναι μια σανίδα. Τώρα φαίνεται ολοκάθαρα.
Είναι η σανίδα μιας τραμπάλας. Ολο αυτό το σύστημα
είναι μια κούνια με δύο άκρες που εξαρτώνται
η μία από την άλλη. Και αυτοί επάνω
κάθονται επάνω, επειδή οι άλλοι κάθονται κάτω
και μόνο όσο θα κάθονται οι άλλοι κάτω. Οι επάνω
δεν θα κάθονταν πια επάνω, αν οι κάτω άφηναν τη θέση τους
κι ανέβαιναν. Επομένως, αυτοί επάνω
θέλουν, να κάθονται οι άλλοι κάτω
αιωνίως και να μην ανεβούν ποτέ επάνω.
Και οι κάτω πρέπει να είναι κατά πολύ περισσότεροι από τους επάνω
για να μην αλλάξει θέση η τραμπάλα. Ετσι είναι οι τραμπάλες.
(…)
Τους κάτω όμως τους κρατάνε κάτω
για να μείνουν επάνω οι επάνω.
Η ποταπότητα αυτών επάνω δεν έχει μέτρο.
Ακόμα κι αν βελτιώνονταν, σε τίποτα
δεν θα ωφελούσε, γιατί είναι άψογο
το σύστημα που έχουν κατασκευάσει:
Εκμετάλλευση και αταξία: κτηνώδες και συνεπώς
ακατανόητο.
(…)
Και αν σας πει κάποιος ότι μπορείτε να ανυψωθείτε πνευματικά,
μένοντας κολλημένοι στο βούρκο, πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του
το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Μόνο
η βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία, μόνο
οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν άνθρωποι».
Ο Μπρεχτ τα λέει, στην “Αγία Ιωάννα των Σφαγείων“…
Και όσοι είναι στο πάνω μέρος της τραμπάλας αναγνωρίζουν τον εαυτό τους.
