Πολλά γράφονται τις τελευταίες μέρες και πολλά ακούγονται για την τύχη των θεάτρων, αλλά το ΥΠΠΟΑ τηρεί σιγή ιχθύος.
Παρατάθηκε μέχρι τις τις 12 Οκτώβρη η απαγόρευσης της διεξαγωγής παραστάσεων θεάτρου και λοιπών παραστατικών τεχνών σε κλειστούς χώρους και ανοιχτούς χρόνους. Αυτή την εβδομάδα αρκετά θέατρα προγραμμάτιζαν τις πρεμιέρες τους. Κι ενώ τα περισσότερα θέατρα, κάνουν πρόβες, ζουν την καθημερινή αγωνία για το πότε θ’ ανοίξουν, αν θ’ ανοίξουν και με τι πληρότητα.
Να σημειώσουμε ότι η κατάσταση για τους περισσότερους καλλιτέχνες είναι τραγική, καθώς έχουν να δουν μεροκάματο από τα μέσα του περασμένου Μάρτη. Μπορεί κάποιοι να έχουν πάρει το επίδομα αλλά οι περισσότεροι όχι μόνο δεν έχουν λάβει επίδομα, αλλά δε βλέπουν και προοπτική αν δεν ανοίξουν τα θέατρα. Παρόλα αυτά δουλεύουν, κάνουν πρόβες και περιμένουν το ΥΠΠΟΑ ν’ ανοίξει το στοματάκι του επίσημα και να πει τι μέλλει γενέσθαι.
Αντίθετα διοχετεύουν από το ΥΠΠΟΑ, τύπου κουτσομπολιού: δε θ’ ανοίξουν πριν το τέλος του Οκτώβρη, δε θ’ ανοίξουν ούτε τον Οκτώβρη, θ’ ανοίξουν αλλά με 50-60% πληρότητα… ότι οι λοιμοξιολόγοι της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, επιμένουν για 30% και διάφορα άλλα.
Αυτό το τελευταίο αν συμβεί, θα κλείσουν πολλά θέατρα και θα πεινάσει πολύς κόσμος. Μεγάλος αριθμός θεάτρων λειτουργεί με 80, 100, 120 θέσεις στην καλύτερη περίπτωση. Αλλά και 200 ή 250 θέσεων να είναι, το 30% είναι θηλιά στο λαιμό όλων. Ακόμη και τα μεγαλύτερα θέατρα δεν βγαίνουν οικονομικά με μια τέτοια εξέλιξη που απευχόμαστε. Αλλά και με το 50-60% τα μικρά θέατρα απειλούνται με λουκέτο, καθώς όλους αυτούς τους μήνες τα ενοίκια τρέχουν, οι λογαριασμοί των ΔΕΚΟ επίσης, και δεν ξέρουν πως θα μπορέσουν να κάνουν παραγωγές αν δεν μπορέσουν να ανοίξουν, ή θ’ ανοίξουν για 30-40 θεατές. Γιατί μια παράσταση δεν πατάς ένα κουμπί και λές αύριο είστε ανοιχτά παίξτε. Πρέπει να γίνουν πρόβες, σκηνικά – κοστούμια, έξοδα που πρέπει να γίνουν τουλάχιστον ένα μήνα πριν την πρεμιέρα. Κι αν τα κάνουν και δεν ανοίξουν;
Πρέπει το συντομότερο να αποφασιστεί γιατί οι ήδη επιβαρυμένοι άνθρωποι του θεάτρου, δεν έχουν άλλη αντοχή.
Από την άλλη, πριν λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ νέα ΚΥΑ με την οποία τροποποιείται η ΚΥΑ 16073/287/22.4.2020 και διευρύνεται η λίστα των ειδικών κατηγοριών εργαζομένων που λαμβάνουν αποζημίωση ειδικού σκοπού.
Αναλυτικά η απόφαση αναφέρει :
Την τροποποίηση της την υπό στοιχεία οικ. 16073/287/22.4.2020 «Μέτρα στήριξης εργαζομένων ειδικών κατηγοριών, οι οποίοι πλήττονται σημαντικά λόγω των αρνητικών συνεπειών της εμφάνισης κορωνοϊού COVID -19» (Β’ 1547 και Β’ 1841) κοινή υπουργική απόφαση, όπως ισχύει, ως εξής:
Στο άρθρο 1, μετά την περίπτωση λ) προστίθεται υποπερίπτωση λ1), έως εξής:
«λ1) Εργαζόμενοι καλλιτέχνες, δημιουργοί και επαγγελματίες της Τέχνης και του Πολιτισμού που είναι εγγεγραμμένοι έως την 15η/10/2020 στην ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα artandcultureprofessionals.services. gov.gr στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων.
Εξαιρούνται όσοι εξ αυτών:
i) ήταν δικαιούχοι τακτικής επιδότησης ανεργίας στο χρονικό διάστημα από 1/1/2020 έως και 31/5/2020
ii) είναι δικαιούχοι και έχουν ήδη λάβει ή θα λάβουν την αποζημίωση ειδικού σκοπού ύψους οκτακοσίων ευρώ (800 €), που προβλέπεται στην παρούσα, όπως ισχύει».
Χωρίς όμως να διευκρινίζεται τίποτε άλλο. Ούτε χρονικά, ούτε με ποιόν τρόπο και πότε θα γίνει η επαλήθευση των εγγεγραμμένων στο Μητρώο. Έχουν περάσει 4 μήνες από την έναρξη εγγραφής αλλά δεν υπήρξε καμμιά ενημέρωση.
Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι άλλη μια στάχτη στα μάτια, άλλη μια εξαγγελία, χωρίς αντίκρισμα. Όπως αυτή για την επιδότηση των Αστικών Μη Κερδοσκοπικών Εταιρειών, που ακόμη τόσους μήνες μετά και δεν έχουν πάρει ευρώ. Όπως αυτή της επιχορήγησης φυσικών και νομικών προσώπων που υπέβαλλαν προτάσεις, μέχρι το τέλος Ιουνίου και ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί τίποτε. Φανταστείτε πότε θα εισπράξουν κάποια χρήματα για να κάνουν μια δουλειά.
Και βέβαια αναμένεται η προκήρυξη για τις καλοκαιρινές δράσεις που υποτίθεται μέσα στον Οκτώβρη θα γινόταν για να μπορούν να υποβάλλουν αιτήματα οι ενδιαφερόμενοι που την περασμένη Άνοιξη εξεπλάγησαν που δεν έγινε προκήρυξη, αλλά ανάθεση, γιατί λέει δεν προλάβαιναν. Και όλους αυτούς τους μήνες που πέρασαν, τι σχεδιασμό έκαναν για παν ενδεχόμενο; Τίποτε. Όλα χαλαρά. Συνεντεύξεις από δω, συνεντεύξεις από κει, αλλά κάτι ουσιαστικό, μια μελέτη, μια ενημέρωσή τους για το πως λειτουργούν τα θέατρα και ποιές είναι οι συνθήκες που πρέπει να γνωρίζουν για να βοηθήσουν τον κόσμο που πλήττεται, ούτε λόγος.
Μια χαλαρότητα σε όλα, όταν ο κόσμος «καίγεται».
Όμως ο κόσμος του θεάτρου δεν μπορεί να περιμένει άλλο, τραγουδώντας «αν μας αντέξει η σκηνή… ή το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα». Η φωνή του καλλιτέχνη είναι οργισμένη.
