Ο θάνατος της βασίλισσας Ελισάβετ ξύπνησε μνήμες που συνθέτουν ένα άλλο -σκοτεινό και απάνθρωπο – προφίλ της γυναίκας που αντιμετωπίζεται σήμερα από τα διεθνή ΜΜΕ ως ευεργέτιδα του Ηνωμένου Βασιλείου και των χωρών που βρίσκονται σε σταθερή γραμμή συνεργασίας με αυτό. Μία από αυτές τις περιπτώσεις (ίσως η πιο χαρακτηριστική για τον ελληνικό πληθυσμό) είναι η ιστορία του θανάτου του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Ελληνοκύπριου που οδηγήθηκε στην αγχόνη, στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας, από τις βρετανικές δυνάμεις της Κύπρου. Ο θάνατός του σχετίζεται άμεσα με την στέψη τη Βασίλισσας Ελισάβετ τον Ιούνιο του 1953.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν τότε μόλις 15 ετών. Ήταν μαθητής στο Γυμνάσιο της Πάφου και μόλις είδε ότι το σχολείο του είχε στολιστεί απ’ άκρη σ’ άκρη με βρετανικές σημαίες για τον εορτασμό της στέψης, εξοργίστηκε. Επρόκειτο για μία περίοδο κατά την οποία το αίτημα για την απελευθέρωη της Κύπρου και για την Ένωση της με την Ελλάδα ξεσήκωνε τα πλήθη στο νησί. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης έσκισε μία βρετανική σημαία και από τότε ξεκίνησε η αντιστασιακή του δράση. Αποκορύφωμα αυτής της δράσης ήταν η εγκατάλειψη του σχολείου σε ηλικία 17 ετών και την ένταξή του στον ΕΟΚΑ.
Ο νεαρός Ευαγόρας συνελήφθη χωρίς ένταλμα το 1957 και πέρασε μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες από μία δίκη- παρωδία. Ο ίδιος κατήγγειλε φρικτά βασανιστήρια. Κανείς δεν έδωσε σημασία στους ισχυρισμούς του. Του απέσπασαν ομολογία και τον οδήγησαν στον θάνατο. Η κατηγορία που τον βάραινε ήταν αυτή της οπλοκατοχής και διακίνησης οπλισμού. Όταν τον έπιασαν, είχε στην κατοχή του ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο, αλλά και τρεις γεμιστήρες. Ουσιαστικά, δεν υπήρχε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί σε αυτή την κατάσταση. Φαίνεται, όμως, πως οι αρχές γνώριζαν ότι από τις 18 Δεκεμβρίου 1956 -μαζί με άλλους δύο συναγωνιστές του- ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης μετέφερε όπλα και τρόφιμα από τη Λυσό. Τότε ήταν που βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι δύο συναγωνιστές του κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος ο Ευαγόρας συνελήφθη.
Η καταδίκη του Ευαγόρα Παλληκαρίδη ήταν η αφορμή που χρειαζόταν ο ελληνισμός της Κύπρου για να ξεσπάσει. Την επόμενη κιόλας μέρα, οι μαθητές του Γυμνασίου Πάφου απείχαν από τα μαθήματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έστειλαν τηλεγράφημα στον Χάρτινγκ, με το οποίο του ζητούσαν να απονεμηθεί χάρη στον Ευαγόρα. Η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποτρέψει την εκτέλεσή του και η Κυπριακή αδελφότητα Αθηνών ζητά προσωπική παρέμβαση του τότε βασιλιά Παύλου. Η Βουλή των Ελλήνων στέλνει τηλεγραφήματα προς την Βουλή των Κοινοτήτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτή που θα μπορούσε, όμως, να τον σώσει με μία της και μόνο λέξη ήταν η Βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας.
Οι δικηγόροι του Ευαγόρα Παλλληκαρίδη έστειλαν τηλεγράφημα στην νεαρή τότε Ελισάβετ που θα μπορούσε να απονείμει χάρη. Η βασίλισσα, όμως, δεν απάντησε καν στο τηλεγράφημα. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε στις 14 Μαρτίου 1957, σε ηλικία μόλις 18 ετών. «Τους χαιρετισμούς μου εις όλους και εύχομαι σύντομα την ελευθερία της Κύπρου» ήταν τα τελευταία λόγια του Ευαγόρα Παλληκαρίδη στον ιερέα που τον διάβασε πριν οδηγηθεί στο χώρο εκτέλεσης.
