Έλα δώσ΄ μου το χέρι σου κι ακολούθα το χορό μου, αυτά τα όμορφα μάτια που κρύβονται πίσω απ την πράσινη μάσκα τα τόσο αποφασιστικά, το σώμα τούτο που λικνίζεται νευρικά και με τόλμη κάτω από την πράσινη μπλούζα, τα αγέρωχα μαλλιά και το γλυκό σου πρόσωπο, τα έχω ξαναδεί, σε κάποιο νοσοκομείο, επισκέπτης ή ασθενής. πριν από τούτο το μακελειό που μας βρήκε, πριν αντικρύσουμε το θάνατο, κατάματα κι εσύ κι εγώ,
Ίσως σε μια βιτρίνα κοιτάζοντας όμορφα ρούχα, ή, στο δρόμο περπατώντας, για διαφορετική κατεύθυνση ο καθ ένας. Ή στο ίδιο σουπερ μάρκετ της γειτονιάς προσπαθώντας με χαμόγελο να με εξυπηρετήσεις, μπορεί πίσω από κάποιον κισσέ δημόσιας υπηρεσίας, ή τράπεζας, ή ίσως πάνω σε κάποιο μηχανάκι, κρύο – ζέστη, μέρα – νύχτα — δεν έχει σημασία — «μεταπτυχιακός» ντιλιβεράς. Στο εργοστάσιο και στην παραγωγή, της διατροφικής αλυσίδας, για να χουνε φαΐ οι άνθρωποι, ή κάτω από την υψικάμινο, με τις άθλιες συνθήκες δουλειάς. Μπορεί ή μάλλον είμαι σίγουρος στη μεγάλη διαδήλωση για καλύτερη ζωή, μόνιμη δουλειά, παιδεία και υγεία.
Τότε που πέφτανε βροχή τα δακρυγόνα και τα κλομπ χτυπούσαν δυνατά, — με άλλα ρούχα, με άλλη φορεσιά — μα με το ίδιο φωτεινό πρόσωπο ίδιο αποφασισμένο βλέμμα. .
Εσάς Κουβανοί Γιατροί και επαγγελματίες υγείας, που εθελοντικά προσφέρετε βοήθεια σε πάνω από είκοσι χώρες!!!!!
Τώρα που δεν πέρασε ακόμη η μπόρα, και που ο καπιταλιστικός κόσμος τους, η κυρίαρχη τάξη και ιδεολογία τους μετράνε τον θάνατο με αριθμούς, ενώ μπορούσαν με βάση την τεχνολογία την επιστήμη και τα κεφάλαια που κατέχουν στα χεριά τους, ή να είχαν προβλέψει ή να είχαν αποτρέψει πολύ γρήγορα, αυτήν την λαίλαπα, ας σκεφτούμε γιατί δεν το έκαναν. Μα γιατί τα κέρδη τους είναι πιο πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Έτσι μετράμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που πίσω δεν θα γυρίσουν πια, εργαζόμενοι, σαν εσένα, σαν εμένα και που από την επόμενη μέρα θα μετράμε στρατιές ανέργων και απολυμένων, για να μπορέσει λέει ο καπιταλισμός να αναπτυχθεί ξανά.
Ελάτε πιάστε τα χέρια, ας χορέψουμε τούτο το βαλς, είναι το ίδιο βαλς που ακουγόταν πιο δυνατά κι από τις κλαγές των πυροβόλων και των Κατιούσα, όταν ο κόκκινος στρατός απωθούσε τους Ναζί από το ΛΕΝΙΓΚΡΑΝΤ, ανακαταλάμβανε το ηρωικό ΣΤΑΛΙΓΚΡΑΝΤ, απελευθέρωνε μια – μια τις πόλεις της Ευρώπης, με την ηρωική Βιέννη, την πολύπαθη Βαρσοβία και τέλος κάρφωνε στην κάρδια του τέρατος την κόκκινη σημαία — το παγκόσμιο σύμβολο της εργατικής τάξης — στο Ράιχσταγκ, εκεί στο Βερολίνο.
Εκεί οι κόκκινοι μαχητές και μαχήτριες μαζί με τους Γερμανούς αντιφασίστες, με αυτό το βαλς γιόρταζαν την Νίκη του παγκόσμιου προλεταριάτου την αντιφασιστική νίκη των λαών όλου του κόσμου.
Ελάτε δώστε τα χέρια, σήμερα, τώρα, στους δρόμους, στην διαδήλωση στην απεργία, μαζί με τα ταξικά συνδικάτα μας, να μην πληρώσουμε και αυτή την οικονομική κρίση. Να απαιτήσουμε τα σπασμένα να πληρωθούν από τον υπερσυσσωρευμένο πλούτο που ήδη κατέχουν στα χέρια τους και όχι μόνο αυτό. Αλλά να βγούμε μια και καλή από αυτήν την ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ που μας επέβαλαν όλο αυτό το διάστημα, ανατρέποντας τους, για να χτίσουμε την δική μας κοινωνία, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.
Το σύνθημα ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
[arve url=”https://youtu.be/vauo4o-ExoY” align=”center” /]
(Βαλς Ν0 2 του Δημήτρη Σοστακόβιτς)
