Της Χριστίνας Πεσματζόγλου
Κυριακή 30 Μαρτίου 1952, πριν ακόμη ο ήλιος ανατείλει, τα μεγάλα φώτα των στρατιωτικών φορτηγών ανάβουν για να βυθίσουν στο πνευματικό σκοτάδι ακόμη μία φορά τον Ελληνικό λαό, η ώρα 04.10 ο Νίκος Μπελογιάννης, ο Νίκος Καλούμενος, ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Ηλίας Αργυριάδης πέφτουν νεκροί στο στρατόπεδο Γουδί.
Η ημέρα και η ώρα της εκτέλεσης επιλέχθηκαν αιφνιδιαστικά για να αποφευχθεί η αντίδραση από όλον αυτόν τον κόσμο που πάλευε για την ζωή των μελλοθάνατων κρατούμενων, και που ξημέρωνε έξω από τις φυλακές όπου κρατούνταν. Οπως μεταφέρθηκε η Αντιγόνη του Σοφοκλή στον τάφο της, ώρες πριν το χάραμα για να επιτευχθεί η άδικη εκτέλεση της, με τον ίδιο τρόπο αιφνιδιαστικά προδοτικά και δειλά οδηγούνται οι τέσσερις σύντροφοι στο εκτελεστικό απόσπασμα για να ολοκληρωθεί το
κρατικό έγκλημα κόντρα σε κάθε εσωτερική και εξωτερική αντίδραση.
Το κύμα κόσμου που αγωνίζονταν για την σωτηρία του Μπελογιάννη είχε πειστεί από την αλήθεια του, την μία αλήθεια που παρόλες τις προδοτικές προσπάθειες της τέταρτης εξουσίας κατάφερε να λάμψει από την απολογία του τόσο στην πρώτη και όσο στην δεύτερη δίκη. Από το εδώλιο των κατηγορουμένων, ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του, κατάφεραν να αποκαταστήσουν με επιχειρήματα την πραγματική και ανόθευτη ιστορία για το ποιοι ήταν εκείνοι που αγάπησαν και πολέμησαν για να ελευθερωθεί η πατρίδα και ποιοι την εκμεταλλεύτηκαν και την εγκατέλειψαν στις κρίσιμες ώρες, κάνοντας και αναφορά στον πάντα μεγάλο εχθρό του τόπου, την ξένη ολιγαρχία και την άκρα δεξιά.
Το όμορφο χαμόγελο απέναντι στον άδικο θάνατο του, τον έκανε διαχρονικά και διεθνές σύμβολο της ελευθερίας, οδηγώντας το χέρι του Πικάσο, ο οποίος δημιούργησε το σκίτσο του ανθρώπου με το γαρύφαλλο, με το οποίο ξεκίνησε η εκστρατεία ενάντια στην εκτέλεση των κρατουμένων. Η διεθνής εκστρατεια συγκέντρωσε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της Ευρωπαϊκής πολιτικής μεταξύ των, ο Σαρλ Ντε Γκολ και πολλοί Γάλλοι πολιτικοί, 159 βουλευτές της Μεγάλης Βρετανίας, ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο Πικάσο, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Ζαν Κοκτώ και πλήθος σπουδαίων καλλιτεχνών και διανοούμενων της εποχής. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων, συγκλονισμένος από την ποιότητα του Μπελογιάννη, δήλωσε πως τον θεωρεί ανώτερο και από τους πρώτους χριστιανούς που έδωσαν την ζωή τους με πίστη για την αιώνια ζωή ενώ εκείνος δήλωσε πως οι κομμουνιστές δίνουν την ζωή τους για να κερδίσουν ένα καλύτερο και δίκαιο αύριο που οι ίδιοι δεν θα χαρούν.
Η διεθνής αυτή εκστρατεία όμως δεν στάθηκε αρκετή για να εμποδίσει τα δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών. Ο Μπελογιάννης ζητά ως τελευταία ευχή να είναι εκείνοι οι τελευταίοι.
Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο αποχαιρέτησε τον νεογέννητο γιό του με τους στίχους του ποιητή, που τίμησε με την ζωή και με τον θάνατο του ο ίδιος,
Και να πεθάνεις αν χρειαστεί για να ζήσουν οι άνθρωποι
άνθρωποι που δεν είδες κάν στο πρόσωπο
και να πεθαίνεις όσο κι αν ξέρεις πως
δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο
τίποτα πιο αληθινό από την ζωή.
