Από eksegersi.gr
Την Τετάρτη 6 Απρίλη εκδικάζονται στο Πενταμελές Εφετείο Αναστολών Αθήνας αιτήσεις αποφυλάκισης των νεοναζιστών Μπαρμπαρούση και Τσορβά. Για τον Μπαρμπαρούση είναι η τρίτη αίτηση αποφυλάκισης. Οι δύο προηγούμενες είχαν απορριφθεί ομόφωνα στις 19 Απρίλη του 2021 και την 1η Δεκέμβρη του 2021. Στην υπόθεση του Τσορβά έχουν προηγηθεί τρεις αναβολές, όλες με δική του ευθύνη. Η υπόθεση σέρνεται από τις 3 Νοέμβρη, δηλαδή επί πέντε μήνες, πότε γιατί εμφανίστηκε δικηγόρος χωρίς εξουσιοδότηση από τον Τσορβά, πότε γιατί εμφανίστηκε άλλη δικηγόρος που είχε εξουσιοδότηση αλλά δεν είχε καταθέσει άλλα απαραίτητα έγγραφα! Το επιχείρημα της «υπέρμετρης και ανεπανόρθωτης βλάβης», την οποία υποτίθεται ότι υφίσταται παραμένοντας στη φυλακή, φρόντισε να το… εξαερώσει ο ίδιος με τις διαρκείς επί πεντάμηνο αναβολές που προκάλεσε.
Οι συγκεκριμένες δύο αιτήσεις αποφυλάκισης είναι οι πρώτες που θα εκδικαστούν μετά την καθαρογραφή και δημοσίευση της απόφασης 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Μια πρώτη προσέγγιση στα μείζονα ζητήματα που εγείρει αυτή η απόφαση δημοσιεύσαμε χθες υπό τον τίτλο: Εγκληματική οργάνωση είναι η Χρυσή Αυγή ως κόμμα.
Βουλευτής και γκεσέμι στα τάγματα εφόδου
Ο Μπαρμπαρούσης υπήρξε βουλευτής του νεοναζιστικού μορφώματος και γκεσέμι σε ορισμένες από τις ταγματοεφοδίτικες επιθέσεις, στις οποίες αναφέρεται συγκεκριμένα η απόφαση 2644/2020. Εχουν σημασία, όμως, οι αναφορές της δικαστικής απόφασης στο ρόλο των βουλευτών του νεοναζιστικού μορφώματος, μεταξύ των οποίων ο Μπαρμπαρούσης είχε εξέχοντα ρόλο, εντός και εκτός Βουλής:
«Κύριο χαρακτηριστικό της εγκληματικής οργάνωσης η οποία εκκολάφθηκε στους κόλπους του πολιτικού σχηματισμού και μετέπειτα πολιτικού κόμματος με την επωνυμία Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και δραστηριοποιείτο υπό την κάλυψή του ήταν η ιεραρχική δομή της, με επικεφαλής τον Αρχηγό της κατηγορούμενο Νικόλαο Μιχαλολιάκο στη συνέχεια τους Βουλευτές του κόμματος οι οποίοι είχαν οριστεί και Περιφερειάρχες σε συνενωμένες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες για τον συντονισμό των δράσεων και τέλος τους υπεύθυνους κάθε Τοπικής Οργάνωσης που αποκαλούντο Πυρηνάρχες (…) Η εγκληματική της δράση που σκοπό είχε την διά της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών αντιπάλων των αντιφρονούντων και διά του τρόπου αυτού την επιβολή και διάδοση πολιτικών ιδεών και θεωριών, εκδηλωνόταν μέσω των Τοπικών Οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανωτέρου στην ιεραρχία στελέχους της».
Ο Μπαρμπαρούσης έκανε και στη δίκη της ΧΑ προσπάθεια να γλιτώσει τη φυλακή (μετά την καταδίκη του σε κάθειρξη 6 ετών). Εμφανίστηκε σαν… φτωχός αγρότης που πρέπει να βοηθήσει τον ανήμπορο πατέρα του, δεν έπεισε όμως. Ακόμα, ισχυρίστηκε ότι πληρώνει διατροφή στην πρώην σύζυγό του. Μόνο που με το ύψος της διατροφής τα έκαναν… μαντάρα. Δύο χιλιάδες ευρώ είχαν ισχυριστεί στη δίκη της ΧΑ, στα χίλια πεντακόσια κατέβηκαν στην αίτηση αποφυλάκισης στις 19 Απρίλη! Επίσης, εμφανίστηκε ως… διαγραμμένος από τη ΧΑ (πράγμα που είναι ψευδές), ενώ παραμένει ενεργός νεοναζιστής (έχει ακολουθήσει τον Κασιδιάρη).
Θυμίζουμε ότι ο Μπαρμπαρούσης έχει σε εκκρεμότητα και μια δίκη με την κατηγορία των προπαρασκευαστικών πράξεων για εσχάτη προδοσία (κακούργημα), για το επεισόδιο που είχε κάνει στη Βουλή. Με πλήρη κάλυψη από Παππά και Κασιδιάρη, κάλεσε το στρατό να κάνει πραξικόπημα και να συλλάβει πρωθυπουργό, πρόεδρο της Δημοκρατίας και υπουργούς. «Τα κεφάλια σας στις Πρέσπες» ήταν η… πολεμική κορόνα του! Ο φίρερ τον έθεσε υποκριτικά εκτός ΚΟ της νεοναζιστικής συμμορίας, στην οποία επανήλθε φυσικά. Τότε είχε αρθεί η ασυλία του, όμως δεν πήγε στον ανακριτή. Στη συνέχεια, προσπάθησε να αποφύγει τη σύλληψη, έσπασε αστυνομικά μπλόκα και συνελήφθη κρυπτόμενος, γεγονός που αποτελεί τον ορισμό του «υπόπτου φυγής».
Ο λούμπεν προλετάριος που γίνεται «κάποιος»
Ο Τσορβάς στις 17 προς 18 Σεπτέμβρη του 2013 ήταν στον τόπο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Το ομολόγησε ο ίδιος στην κατάθεση που έδωσε στις 4 Φλεβάρη του 2014 στην ειδική ανακρίτρια, εφέτη Χριστοδουλέα-Κλάπα. Ομολόγησε ότι εκείνο το βράδυ συμμετείχε στο τάγμα εφόδου που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα μαζί με τον Ρουπακιά.
Ηταν λούμπεν προλετάριος και άνεργος. Αυτό το εκμεταλλεύτηκαν οι νεοναζιστές εγκληματίες της ΧΑ, τον ενέταξαν στις γραμμές τους και με την εμφύσηση της ναζιστικής ιδεολογίας τον μετέτρεψαν σε στυγνό και αδίστακτο εγκληματία.
Σε παλαιότερο δημοσίευμά μας για τον Τσορβά είχαμε παραθέσει την απολογία του στην εφέτη ειδική ανακρίτρια, καθώς και ένα απόσπασμα από την αγόρευση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θόδωρου Θεοδωρόπουλου, στο οποίο ανέλυε το πώς ο Ρουπακιάς, που κατά δήλωση της αδελφής του δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το μαχαίρι, μετατράπηκε σε στυγνό δολοφόνο, πώς όλα αυτά τα λούμπεν στοιχεία γίνονταν «κάποιοι» συμμετέχοντας στις εγκληματικές καταδρομικές ενέργειες των ταγμάτων εφόδου. Ελεγε ο Θεοδωρόπουλος:
«Ακούσαμε τους κατηγορουμένους και τους μάρτυρες υπεράσπισής τους. Ισχυρίστηκαν ότι είναι απλοί άνθρωποι. Εδώ ανακύπτει ένα πελώριο ζήτημα. Πώς άνθρωποι, ήσυχοι, με αισθήματα τάχα αλληλεγγύης, που δεν θα πείραζαν ούτε μύγα, κάποιοι εξ αυτών επιτυχημένοι, μορφωμένοι (με τα γαλλικά τους), “αστικής παιδείας“ όπως είπαν οι μάρτυρες υπεράσπισης, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, πώς οι άνθρωποι αυτοί, εντασσόμενοι στη ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής και αναλαμβάνοντας να εκφράσουν, από τη θέση του στελέχους, θεωρητικά και πρακτικά, το ναζιστικό πρόγραμμα δράσης (φυλετική καθαρότητα κ.λπ.), ανταγωνιζόμενοι άλλους μάλιστα για τη διατήρηση της επίζηλης θέσης του στελέχους, εκφράζοντας και υλοποιώντας το ναζισμό, μετατρέπονται σε “θηρία”, σε ανθρώπους που δεν τους αναγνωρίζουν ούτε οι φίλοι τους ή οι συγγενείς τους.
Τούτο εξηγείται, γιατί η οργάνωση είναι εγκληματική επειδή είναι ναζιστική. Και γιατί, πλέον, όλοι σχεδόν γνωρίζουμε, όπως λέει και ο Ενζο Τραβέρσο, ότι η ναζιστική ιδεολογία και πράξη έχει εγκλιματίσει τους οπαδούς της σε ένα σύστημα απογύμνωσης από αισθήματα ηθικής ευθύνης. Οπως λέει ο ίδιος, στο βιβλίο του “Κατανοώντας τη ναζιστική γενοκτονία“, γι’ αυτό πρέπει πάντα να μελετάμε τις κοινωνικές συνθήκες και τους ψυχολογικούς παράγοντες που μετέτρεψαν “συνηθισμένους ανθρώπους” σε δολοφόνους, και στα πλαίσια των οποίων η δράση των μελών των ταγμάτων εφόδου υποβιβάζεται ολοένα και περισσότερο στην εκτέλεση καθηκόντων χωρίς καμιά διερώτηση για τους στόχους τους και τις 384 συνέπειές τους, πολύ περισσότερο, χωρίς να θέτουν ηθικά ζητήματα γι’ αυτά (σελ. 149).
Τούτο ενισχύεται από την πίστη στο Ναζισμό που αφαιρεί από το ανθρώπινο “υποκείμενο” τις ηθικές αναστολές, τον ουμανισμό, τις τύψεις…
Αναφέρεται σχετικά στο βιβλίο του Ρόμπερτ Πάξτον “Η ανατομία του φασισμού“: “…Ο φασίστας βιώνει την ευχαρίστηση ότι ανήκει σε μια φυλή (ανώτερη) που έχει επίγνωση της ταυτότητάς της, της δύναμής της, του πεπρωμένου της. Βιώνει την ικανοποίηση ότι συμμετέχει σε ένα υψηλό συλλογικό εγχείρημα. Βιώνει το συναίσθημα της κυριαρχίας…» (σελ. 31).
Και δεν μπορείς αλλιώς να εκπροσωπήσεις τη ναζιστική οργάνωση, παρά μόνο μέσα από τη τρομοκρατική βία, μέσα από την αξιόποινη δραστηριότητα. Είναι τέτοια η ταύτιση ναζισμού και τρομοκρατικής βίας, που όταν -λόγω της δίκης- η Χ.Α. υποχρεώθηκε να αποσύρει τα τάγματα εφόδου, άρχισε και η κρίση της, οι αποχωρήσεις, οι διαγραφές, οι διαλυτικές τάσεις, η μείωση της δύναμής της. Οταν υποχρεώνεται να μη δρα όπως γνωρίζει (με την τρομοκρατία, τις δολοφονίες), παύει να αναπτύσσεται, μειώνεται, διαλύεται.
Η ναζιστική οργάνωση, άλλωστε, δεν έχει σχέση με την “ήρεμη” κοινωνική και πολιτική αντιπαράθεση και δράση, με τα επιχειρήματα, με την πειθώ… Δεν την ενδιαφέρει η προσέλκυση της πλειοψηφίας στα πλαίσια μιας ανοιχτής πολιτικής διαπάλης κομμάτων και απόψεων. Και για αυτό δεν κρίνει εαυτήν μόνο από τις επιδόσεις της στα εκλογικά ποσοστά. [“…ο λαός και ο ψηφοφόρος είναι άτιμο πράγμα και δεν θα το σεβαστούμε ποτέ, γι’ αυτό και έχουμε την ιδεολογία που έχουμε (…) Δε μας αρέσουν οι εκλογές…“].
Η εγκληματική δραστηριότητα είναι συστατικό στοιχείο της ναζιστικής ιδεολογίας, η οποία μεγεθύνεται σαν τη φλόγα μέσα στο καμίνι της εγκληματικής πράξης. Η Ναζιστική ιδέα όταν γίνεται πίστη, πεποίθηση, συνείδηση, σκοπός, όχι ενός ατόμου τόσο, όσο μιας στρατιωτικού τύπου οργανωμένης ομάδας με απόλυτη πειθαρχία και υπακοή στους ανωτέρους, μιας ομάδας-οργάνωσης, που έχει την ικανότητα να κάνει πράξη αυτά που διακηρύττει, τότε σ’ αυτήν την περίπτωση η απόσταση ανάμεσα στη Ναζιστική ιδέα και στη Ναζιστική εγκληματική πράξη παύει να υπάρχει. Η μια πυροδοτεί την άλλη, στα πλαίσια μιας αδιάσπαστης διαλεκτικής ενότητας, έτσι ώστε να δυσκολεύεσαι να δεις στην εξέλιξη της πολιτικής παρουσίας της Ναζιστικής οργάνωσης, ποιο είναι το πρώτο και ποιο το δεύτερο, η ιδέα δηλαδή ή η πράξη.
Η Ναζιστική πρόταση, αυτή η διαλεκτική ενότητα θεωρίας και πράξης, συνίσταται στην τρομοκρατική αντιδημοκρατική βίαιη επιβολή της με εγκληματικές πράξεις και παράνομες ενέργειες, σε βάρος όσων την αμφισβητούν ή δημιουργούν προσκόμματα στην εφαρμογή της και στην πολιτική της επικράτηση. Αυτός είναι ο λόγος που αρνούνται ως ιδεολογία τους το ναζισμό, ακριβώς επειδή η ύπαρξή της συνιστά το ιδεολογικό κίνητρο των εγκληματικών τους πράξεων, που όταν αποδειχθεί, αποδεικνύει και την εκ μέρους τους τέλεση των πράξεων του κατηγορητηρίου».
Οπως διαβάζουμε στην απόφαση 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, η προσέγγιση Θεοδωρόπουλου έγινε ομόφωνα δεκτή από το δικαστήριο. Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Η επιχειρησιακή δράση της ΧΑ έναντι τρίτων υλοποιείτο από επίλεκτες ομάδες στελεχών, μελών, υποστηρικτών που ασπάζοντο τους σκοπούς της και την ιδεολογία της, για την οποία τακτικές ήταν οι ιδεολογικού προσανατολισμού επιμορφωτικές συναντήσεις (…)
Πρόκειται για ομάδες ατόμων που συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαιδεύσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, κατείχαν σχεδόν όλοι παράνομα όπλα και επιτίθεντο σε συγκεκριμένες ομάδες-στόχους. (…)
Από τα ανωτέρω αποδεικνύεται ότι μέλη, οπαδοί, στελέχη ηγετικά και μη του ως άνω κόμματος εφοδιάζοντο παράνομα με όπλα, κατείχαν αυτά και εξασκούντο σε αυτά, με στόχο αφενός την τόνωση της ψυχολογίας της βίας και της υπεροχής αφετέρου ανά πάσα στιγμή να είναι ικανοί και ετοιμοπόλεμοι στην μάχη του εθνικισμού και την επίτευξη των σκοπών της εγκληματικής αυτής οργάνωσης. (…)
Η επιθετική αυτή δημόσια ρητορική των ανωτέρω γεμάτη μίσος και απροκάλυπτη βία διαμόρφωνε σε ορισμένους οπαδούς, μέλη και στελέχη, που δρούσαν στα πλαίσια μιας οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία, πίστη σε πολιτικές και σε συνθήματα όπως “Αίμα Τιμή Χρυσή Αυγή“, πειθαρχία και απόλυτη υπακοή των κατώτερων στους ανώτερους όπως στις στρατιωτικές μονάδες, συνείδηση που υποβίβαζε σε κατώτερα ανθρώπινα όντα τον αντιφρονούντα, τον πολιτικό αντίπαλο, τον μετανάστη, πυροδοτούσε και διευκόλυνε την τέλεση των εγκληματικών πράξεων προς υλοποίηση των καταστατικών της οργάνωσης στόχων, ενοχοποιώντας το θύμα. Η ρητορική αυτή αποκρυπτογραφούσε το “μήνυμα“ “το γενικό πλαίσιο εντολής“ εντός του οποίου έπρεπε να κινηθούν οι δράστες των εγκληματικών ενεργειών.
Οι δράστες των εγκληματικών αυτών πράξεων, ελεγχόμενοι πλήρως από το κόμμα και τα ιδεολογικά του όργανα και δρώντας εξ ονόματος και για λογαριασμό του κόμματος και της πολιτικής τους ιδεολογίας, μετά από κάθε μία αξιόποινη πράξη που τελούσαν, θεωρούσαν ότι προσέφεραν εξαιρετική υπηρεσία στην Πατρίδα και στο κόμμα τους, ότι επετύγχαναν “νίκη“ στη μάχη του “εθνικιστικού κινήματος“, πίστευαν δε ότι μέσω της παράνομης και εγκληματικής τους δράσης μετατρέποντο σε άτομα σημαντικά και υπολογίσιμα.
Οι δράστες αυτοί, ανεξάρτητα εάν πρόκειται για μέλη του κόμματος κατά την τυπική του όρου έννοια, ή υποστηρικτές ή οπαδούς ή φίλους του κόμματος, αφού για το κόμμα όλα αυτά τα άτομα είναι ενεργά και ισότιμα μεταξύ τους, σε όλα τα περιστατικά βίας που κατωτέρω αναφέρονται δεν έδρασαν αυτοβούλως αλλά προγραμματισμένα και οργανωμένα, κατά κανόνα ως μέλη “Ταγμάτων Εφόδου“ κάποιας Τοπικής Οργάνωσης, κυρίως δε εκείνων της Νίκαιας, του Περάματος και του Πειραιά, πάντοτε υπό την εποπτεία και καθοδήγηση κάποιου βουλευτή του κόμματος ή άλλου ηγετικού στελέχους κάποιας από τις εμπλεκόμενες Τοπικές Οργανώσεις. Ενεργούσαν εξ ονόματος και για λογαριασμό του κόμματος, όπως δήλωναν άλλωστε και κατά τις επιθέσεις τους, όπως έγινε κατά τις επιθέσεις αυτών στον κοινωνικό χώρο Αντίπνοια, σε βάρος των Αιγυπτίων Αλιεργατών, σε βάρος των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, στον κοινωνικό χώρο Συνεργείο και αλλού, εφαρμόζοντας πιστά τις ιδεολογικές αρχές του, τις ιδεολογικές διακηρύξεις του Αρχηγού, των Βουλευτών του και υψηλόβαθμων στελεχών του, τις οποίες προέβαλαν με κάθε ευκαιρία».
Ενόψει και της απόφασης 2644/2020 του Α’ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, οι αιτήσεις αποφυλάκισης των νεοναζιστών Μπαρμπαρούση και Τσορβά πρέπει να απορριφθούν ομόφωνα από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών.
