Του Μανόλη Βριθιά —
Από την στήλη της Εφημερίδας Χανίων ΑΛΗΘΕΙΑ — Ένα τραγουδι μια ιστορία.
Μάθαμε να σ’ αγαπάμε
από τα ύψη της ιστορίας
όπου ο ήλιος της ανδρείας σου
πολιόρκησε τον θάνατο.
Εδώ είναι φανερή,
Η αξιαγάπητη διαφανής
παρουσία σου,
αρχηγέ Τσε Γκεβάρα.
Το ένδοξο και ισχυρό χέρι σου
πάνω στην Ιστορία άνθισε
όταν κάθε Αγία Κλάρα
Ξυπνάει για να σε δει.
Ήρθες καίγοντας τους ανέμους
με τον ήλιο της άνοιξης
Για να σηκώσεις τη σημαία
με το φως του χαμόγελού σου.
Η επαναστατική αγάπη σου
σε οδήγησε σε νέες αποστολές
όπου περιμένουν τη σταθερότητα
του απελευθερωτικού σου μπράτσου.
Θα συνεχίσουμε,
όπως κάναμε όταν ήσουνα μαζί μας,
και με τον Φιντέλ σου λέμε:
“Μέχρι την αιωνιότητα, αρχηγέ!”
https://lyricstranslate.com/el/node/555928
Φέτος συμπληρώνονται πενήντα τέσσερα χρόνια από την δολοφονία του μεγάλου επαναστάτη, του πιο ανιδιοτελή ανθρώπου στην ιστορία, του διοικητή ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ .
Ο γιατρός που έμελε να γίνει επαναστάτης, βλέποντας τον πόνο την φτώχεια την μιζέρια και την εξαθλίωση των λαών της Λατινικής Αμερικής.
Νεαρός ακόμη, μαζί με τον φίλο του άλλον γιατρό τον Αλμπέρτο Γκρανάδο καβαλώντας , μια ξεχαρβαλωμένη μοτοσυκλέτα Northon, ξεκίνησαν το γύρο της Λατινικής Αμερικής. Εκεί είδαν όλη την μιζέρια, όλο τον πόνο.
Είδαν στη Χιλή τα δεκάδες πτώματα των πεθαμένων εργατών στα λατομεία χαλκού. Την αδιαφορία των κυβερνήσεων, τσιράκια του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, την διαφθορά, την βαθειά σαπίλα του συστήματος.
Εκεί άρχισε να διαβάζει Μαρξ, Έγκελς, Λένιν, προσπαθεί να καταλάβει το σύστημα, την επανάσταση. Μετά την Βενεζουέλα και την αποτυχημένη επανάσταση, καταφεύγει στο Μεξικό, γνωρίζεται με τον Φιντέλ και παρά το άσμα του, εντάσσεται στην ομάδα του σαν γιατρός και ξεκινάει την εκπαίδευση.
Φτάνουν με το GRANMA στην Κούβα, αποδεκατίζονται, μένουν δέκα πέντε, δεν παραδίνονται, ο Φιντέλ βλέποντας τις ικανότητες του στις μάχες τον κάνει, διοικητή φάλαγγας.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1959 μπαίνουν θριαμβευτές στην Αβάνα.
Αναλαμβάνει τα πρώτα καθήκοντα στην επαναστατική, κυβέρνηση, γυρίζει όλο τον κόσμο σαν πρέσβης καλής θέλησης, υπογράφει διακρατικές συμφωνίες, με πολλές χώρες στήριξης στην Κούβα, επιστρέφει και γίνεται υπουργός βιομηχανίας, εφαρμόζει τα κόκκινα μεροκάματα, κατεβάζει τους γραφιάδες του υπουργείου του στην παραγωγή, δουλεύει με ακατάπαυστο ζήλο μαζί τους, δίνει το παράδειγμα.
Δεν μπορεί όμως να συμβιβαστεί με αυτή τη ζωή, μέσα του καίγεται, θέλει να φύγει, να βάλει κι άλλου φωτιές.
Ζητάει από τον Φιντέλ να κρατήσει την υπόσχεση του και να τον αφήσει να φύγει. Εκπαιδεύεται μαζί με κάποιους Κουβανούς συντρόφους και φεύγει για το Κονγκό, ,επιστρέφει και ξαναφεύγει για Βολιβία, όπου δολοφονείται.
Πρίν φύγει από την Κούβα, άφησε τρία γράμματα.
Το πρώτο στον Φιντέλ για τον λαό της Κούβας, το δεύτερο στα παιδιά του και το τρίτο στην γυναίκα του.
Το πρώτο γράμμα αναγκάζεται ο Φιντέλ να το δημοσιοποιήσει τον Οκτώβριο του 1965, σε μια τεράστια συγκέντρωση στην πλατεία της επανάστασης, μετά από δημοσιεύσεις, στον ξένο τύπο ότι ο Φιντέλ τον εξαφάνισε, για λόγους αντιδικίας. Ανάμεσα στα άλλα έγραφε τότε:
«Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου, που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι και πια δικός μου».
Ο Κάρλος Πουέμπλα τότε ως φόρο τιμής προς τον μεγάλο σύντροφο έγραψε το τραγούδι αυτό, που έγινε δημοφιλές σε όλη την υφήλιο. Μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και ερμηνεύτηκε από τους καλύτερους και δημοφιλέστερους τραγουδιστές
Ο τίτλος του τραγουδιού απαντάει στην εκφώνηση του Τσε: «¡Hasta la Victoria siempre!» (έως τη νίκη σύντροφοι!). Ο Πουέμπλας απαντάει «Εις τους αιώνες, Διοικητή!». Το τραγούδι ετούτο συνοψίζει τις σημαντικότερες στιγμές της επανάστασης της Κούβας και τιμάει τον Γκεβάρα για την πολύτιμη συνεισφορά του στον απελευθερωτικό αγώνα.
Πάνω από 200 ερμηνείες και μεταφράσεις κυκλοφορούν. Το τραγούδησαν οι Ρόμπερτ Γουάιατ, Σίλβιο Ροντρίγκεζ, Μαρία Φαραντούρη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Βολφ Μπίερμανν, Γιώργος Νταλάρας, Σωκράτης Μάλαμας, Γιάν Γκάρμπαρεκ, Τζιοβάνι Μιριμπάσσι, Αλ Ντι Μέολα, Μόζεν Νάμγιο, Ναταλί Καρντόν και Enrique Bunbury.
Έχουν γραφτεί πάμπολλα τραγούδια για τον Τσε, ανάμεσα σε όλα αυτά έγραψε και ένα ο Μανός Λοΐζος ,ένα πολύ όμορφο τραγούδι, που αντικατοπτρίζει και την κατάσταση στην Ελλάδα το 1967
«Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει εκατομμύρια φορές περισσότερο από όλη την περιουσία, του πλουσιότερου ανθρώπου στη γή.»
«χρειαζόμαστε ανθρώπους, που να αγαπούν την ευθύνη.
Να χτίζουν περισσότερα απ όσα γκρεμίζουν
Να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις
Και να βλέπουν το μέλλον με αισιοδοξία»
Η Ουνέσκο αναγνώρισε ότι όλα όσα σχετίζονται με τον μεγάλο επαναστάτη είναι περιουσία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Τα παιδιά του μεγάλωσαν σπούδασαν και ζουν στην Κουβά χωρίς κανένα προνόμιο, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος.
Από τα πνευματικά δικαιώματα, των τραγουδιών, διάφορων εκδόσεων και ότι αφορά τον Τσε από την εκμετάλλευση του ονόματος του στο εξωτερικό. τίποτα δεν πάει στα χέρια των παιδιών ή της γυναίκας του. Τα παιδιά του έχουν αποποιηθεί τα χρήματα αυτά — δεν είμαστε εμείς που θα πλουτίσουμε στην μνήμη του πατερά μας. Αυτά έχουν δηλώσει εγγράφως, σε συμβολαιογράφο, στην Κούβα. Φέτος κλείνουν πενήντα τέσσερα χρόνια από την δολοφονία του και πενήντα έξι χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι για τον Τσε που έγινε σύμβολο όπως εκείνος σε όλο τον κόσμο.
Εδώ θα μείνει για πάντα το ζεστό το πέρασμα σου
Φωτιά που ανάβει η ματιά σου
Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα.
Για πάντα μέχρι την Νίκη Κομαντάντε.
