Στα πλαίσια των εορτασμών των 80 χρόνων από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, το Παράρτημα Καισαριανής της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ  προβάλλει την Κυριακή 25 Μάη στις 8:30 μ.μ., το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ

«Γυναίκες Μαχήτριες
— Μέρος Β΄ 1944-1960»

του Λεωνίδα Βαρδαρού

στον Δημοτικό Θερινό Κινηματογράφο Καισαριανής
«ΑΙΟΛΙΑ»

στη συμβολή των οδών Σολομωνίδου και Φιλαδελφείας στην Καισαριανή
(δίπλα στο πάρκο του Σκοπευτηρίου και “πίσω” από το γήπεδο Near East).

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Εθνική απελευθέρωση, επέμβαση των Άγγλων, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος. Οι οργανώσεις της αριστεράς – ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΠΟΝ – έχουν απαγορευτεί. Η μόνη οργάνωση που δρα φανερά είναι η ΠΕΟΠΕΦ, μέσα από την οποία οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, των εξόριστων και μελλοθάνατων αγωνιστών αγωνίζονται για τη σωτηρία των αγαπημένων τους.

Πρόκειται για το Δεύτερο Μέρος ενός οδοιπορικού στα δύσκολα χρόνια από το 1944 έως το 1950.  Δέκα οκτώ αγωνίστριες καταθέτουν αυτά που έζησαν από το 1944 έως το τέλος της δεκαετίας του ’50.

Παρεμβαίνουν οι ιστορικοί Γιώργος Μαργαρίτης, Προκόπης Παπαστράτης, Τασούλα Βερβενιώτη, Λη Σαράφη.

Το σενάριο και η σκηνοθεσία είναι του Λεωνίδα Βαρδαρού.

Μουσική: Μιχάλης Γούτης

Στίχοι: Αργύρης Χατζηνάκης

Τραγούδι: Μίλτος Πασχαλίδης

Μοντάζ: Λεωνίδας Παπαφωτίου, Αγγελική Χατζή

Κάμερα: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Προκόπης Δάφνος, Γιάννης Κατωμερής

Ήχος: Αντρέας Γκόβας

«Γυναίκες μαχήτριες – Μέρος Β΄  1944-1960»

Πρόκειται για καρπό μιας πολύχρονης συλλογής υλικού – συνεντεύξεων από γυναίκες – αφανείς ήρωες των αγώνων του λαού μας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, για τα δικαιώματα των εργαζομένων, την δημοκρατία, την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Το Α΄  μέρος προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Χαλκίδας, Πελοποννήσου και επίσης προβλήθηκε επί ένα μήνα στον κινηματογράφο «Τριανόν» στην Αθήνα.

Το Β΄  μέρος (1944-1960) αναφέρεται στην ιστορική περίοδο πού με αφετηρία την απόβαση των συμμαχικών Βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, οδηγεί στις πρώτες εχθροπραξίες και συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα και κατόπιν στον εμφύλιο πόλεμο και στην έντονη συμμετοχή των γυναικών στους αγώνες αυτής της περιόδου είτε ως μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας είτε ως φυλακισμένες και εξόριστες, πληρώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τους αγώνες τους για Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία και κοινωνική Δικαιοσύνη.

Με το τέλος του εμφυλίου, όταν όλες οι οργανώσεις της αριστεράς, το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ έχουν απαγορευτεί, η μόνη οργάνωση που δρα φανερά είναι η ΠΕΟΠΕΦ που την αποτελούν οι μανάδες, οι σύζυγοι και οι αδελφές των φυλακισμένων, εξόριστων, καταδικασμένων σε θάνατο και αγωνίζονται για τη σωτηρία τους.

«Μαύρες μανάδες με τα μαύρα φουστάνια»  κατά τους λόγους του ποιητή, «αφήνουν πίσω τους τη σκόνη καθώς γυρνάνε από του Αβέρωφ ή από του Χατζηκώστα » ή από τα τμήματα των μεταγωγών.