Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η ταινία της βδομάδας: Μια αμερικάνικη ληστεία (American animals)

Μια αμερικάνικη ληστεία (American animals) -2018 Σκηνοθεσία: Μπαρτ Λάυτον Πρωταγωνιστούν: Ηβαν Πήτερς, Αν Ντόουν, Μπάρυ Γκέογκαν Η πρώτη μεγάλου μήκους..

Μια αμερικάνικη ληστεία (American animals) -2018

Σκηνοθεσία: Μπαρτ Λάυτον

Πρωταγωνιστούν: Ηβαν Πήτερς, Αν Ντόουν, Μπάρυ Γκέογκαν

Η πρώτη μεγάλου μήκους μυθοπλασία του Λάυτον βασίζεται στην πραγματική ιστορία μιας ληστείας σπάνιων βιβλίων από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια από τέσσερις νέους μεσοαστικών οικογενειών που πίστεψαν ότι μπορούν να αλλάξουν τη ζωή τους κάνοντας μια γερή ‘μπάζα’, για να μην χρειαστεί να δουλέψουν ποτέ. Μόνο που δεν έλαβαν υπόψη το γεγονός ότι δεν μπορείς να μάθεις πώς να οργανώσεις την τέλεια ληστεία από το ιντερνέτ. Ούτε βλέποντας παλιές γκανγκστερικές ταινίες. Και τα έκαναν θάλασσα.

Οι ταινίες με ληστείες – το άπιαστο όνειρο του τέλειου εγκλήματος – είναι ένα από τα βασικά κινηματογραφικά είδη του Χόλυγουντ και πάνω στο μοτίβο του έχουν γραφτεί αριστουργήματα. Σε δύο από αυτά κάνει και σύντομες αναφορές η εν λόγω ταινία: το The Killing του Κιούμπρικ – το οποίο βλέπουν οι πρωταγωνιστές σε βίντεο για να κοπιάρουν τις πρακτικές των πρωταγωνιστών – και το Reservoir Dogs του Ταραντίνο, που άλλαξε το υφος των ταινιών νουάρ στη δεκαετία του ενενήντα – οι τέσσερις ήρωες παίρνουν συνθηματικά ονόματα από χρώματα, όπως στην ταινία του Κουεντίν.

Και οι ομοιότητες σταματούν κάπου εδώ. Για να κάνεις μια ταινία με θέμα μια ληστεία που απέτυχε, όταν έχουν γυριστεί εκατοντάδες εξαιρετικές, καλές και λιγότερο καλές, πρέπει να έχεις κάτι να πεις ξεχωριστό. Ο Λάυτον προτίμησε την εύκολη λύση: να κινηματογραφήσει μια αληθινή ιστορία. Βρήκε μάλιστα και πήρε συνεντεύξεις από τους τέσσερις πρωταγωνιστές, κομμάτια των οποίων παρεμβάλλονταν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, ‘γειώνοντας’ την στην πραγματικότητα.

Η ταινία ακολουθεί τους δυο πρωταγωνιστές από τη στιγμή που ο πρώτος επισκέπτεται την αίθουσα με τα σπάνια, συλλεκτικά βιβλία του Πανεπιστημίου – μία από τις καλύτερες συλλογές των Η.Π.Α. – και αφηγείται το συμβάν στον κολλητό του, του οποίου η ληστεία γίνεται εμμονή και καταφέρνει να παρασύρει και άλλους δύο συμφοιτητές τους σε αυτό που θέλει να πιστεύει πως είναι μια εύκολη υπόθεση για να ‘πιάσουν την καλή’.

Το να καταγράψεις μια αληθινή ιστορία με μπόλικο ροκ εν ρολ, αρκετό χιούμορ και ελάχιστη φαντασία δεν είναι όμως η απόλυτη συνταγή για να κάνεις μια καλή ταινία. Οι ήρωες του, έτσι όπως έχει επιλέξει να τους αντιπαραβάλει συνέχεια με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές του συμβάντος, φαίνονται ψεύτικοι, ρηχοί και κενοί, χωρίς να διαφαίνονται πουθενά τα πραγματικά τους κίνητρα και χωρίς να ανιχνεύεται ο ψυχικός τους κόσμος. Η ιστορία της ληστείας περιγράφεται μάλλον ως φάρσα, με έμφαση στις γκάφες που συνεχώς διαπράττουν και που οδηγούν στην αναπόφευκτη σύλληψη τους. Στο τέλος δε καταφεύγει σε έναν μελοδραματικό διδακτισμό, με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές να μετανοούν δακρύζοντας μπροστά στην κάμερα για το κακό που διέπραξαν.

Καθώς παρακολουθούσα βαριεστημένα από ένα σημείο και μετά, περιμένοντας το απόλυτα προβλέψιμο τέλος, σκεφτόμουν μια είδηση που είχα ακούσει το πρωί, σχετικά με τη διάσωση των μικρών Ταϊλανδών από το υπόγειο σπήλαιο που είχαν εγκλωβιστεί. Παράγοντες των στούντιο του Χόλυγουντ είχαν ήδη σπεύσει στο πεδίο πριν αρχίσει η επιχείρηση της διάσωσης, παίρνοντας συνεντεύξεις από γονείς, διασώστες και περίοικους, προσβλέποντας σ’ένα σενάριο που θα πουλήσει, μια ταινία ‘βασισμένη σε αληθινή ιστορία’ που θα δούμε σε λίγα χρόνια στις οθόνες μας.

Κι όμως, οι πιο αληθινές ιστορίες στις ταινίες είναι αυτές που έχουν βγει από τη φαντασία των σεναριογράφων και την ευαισθησία των σκηνοθετών. Αυτών που προτίμησαν να δουλέψουν τα δικά τους βιώματα μεταλλάσσοντας τα σε κάτι καινούργιο και δεν έπεσαν στην εύκολη παγίδα του αληθινού που, όταν αποδίδεται άσχημα σεναριακά, μπορεί να μην είναι καθόλου αληθοφανές. Κάπως έτσι συνέβη και με αυτή την ταινία, σε αφήνει με την εντύπωση ότι ο σκηνοθέτης δεν είχε σκεφτεί τι ακριβώς ήθελε να πει προσεγγίζοντας την πραγματικότητα της ληστείας. Το καλό της σάουντρακ – ο υπέροχος Ροντίγκες για το τέλος- δεν την έσωσε.

ΟΚ, είναι δύσκολη βδομάδα. Είναι και ο τελικός του Μουντιάλ….

 

Σχετικά θέματα

Απόψεις