Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η ταινία της εβδομάδας: Οι κληρονόμοι (Las Heraderas)

Οι κληρονόμοι – Las Heraderas Σκηνοθεσία: Μαρσέλο Μαρτινέσσι Πρωταγωνιστούν: Άνα Μπρουν, Μαργαρίτα Ιρούν, Άνα Ιβάνοβα Σκηνοθετικό και σεναριογραφικό ντεμπούτο για..

Οι κληρονόμοι – Las Heraderas

Σκηνοθεσία: Μαρσέλο Μαρτινέσσι

Πρωταγωνιστούν: Άνα Μπρουν, Μαργαρίτα Ιρούν, Άνα Ιβάνοβα

Σκηνοθετικό και σεναριογραφικό ντεμπούτο για τον Μαρτινέσσι, πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση για τις ηλικιωμένες θεατρικές ηθοποιούς Άνα Μπρουν και Μαργαρίτα Ιρούν, θρίαμβος στο φετινό φεστιβάλ του Βερολίνου: Βραβείο FIRESCI και Αργυρή Άρκτος, βραβείο καλύτερης ηθοποιού για την Μπρουν.

Μια ταινία που υμνεί τη γυναικεία ευαισθησία, ενώ ταυτόχρονα τέμνει με χειρουργική ακρίβεια την κοινωνία της χώρας. Από την μακρινή και για πολλούς άγνωστη Παραγουάη μια ταινία στον αντίποδα όλων εκείνων των –πολεμικών κυρίως – ταινιών που παίζουν μόνο άντρες: μια ταινία γεμάτη γυναίκες, ηλικιωμένες κυρίως γυναίκες, με πλαδαρά σώματα και ρυτίδες αλλά τόσο εκφραστικά μάτια, τόσο δυναμική παρουσία τόσο στον σκηνικό όσο και στον κοινωνικό χώρο.

Η Τσέλα και η Τσικίτα είναι δυο πλούσιες κληρονόμοι που έχουν ζήσει όλη τους τη ζωή ως ζευγάρι, χωρίς καμιά τους να έχει  δουλέψει ούτε μια μέρα. Η Τσέλα είναι εσωστρεφής και κλεισμένη στο σπίτι, ανάμεσα στα όμορφα έπιπλα και πράγματα της που αναγκάζονται σιγά – σιγά να πουλήσουν για να πληρώσουν τα χρέη που συσσωρεύονται. Η Τσικίτα είναι πιο δυναμική, αυτή σχετίζεται με τον έξω κόσμο, αυτή θα κατηγορηθεί για απάτη λόγω των χρεών και θα οδηγηθεί στη φυλακή.

Όταν η Τσικίτα οδηγηθεί στη φυλακή, η Τσέλα θα μείνει μόνη εκεί έξω και θα αισθάνεται απροστάτευτη, με μόνη την ινδιάνα οικιακή βοηθό – μια πολυτέλεια που αδυνατεί να αρνηθεί. Μπορεί στο σπίτι να μπαινοβγαίνουν καλοντυμένες αστές και να αγοράζουν πίνακες, σερβίτσια, τραπέζια, καρέκλες, να θέλουν ν’αγοράσουν ακόμα και τις γλάστρες και την τηλεόραση και η Τσέλα να τις κοιτάει έντρομη πίσω από τις γρίλιες και τα κουφώματα της πόρτας, αλλά η ευτραφής ινδιάνα είναι πάντα εκεί να προσέχει την λευκή κυρία της.

Η πρώτη βίαια επαφή της Τσέλας με τον έξω κόσμο είναι η ίδια η φυλακή που έχουν κλείσει την Τσικίτα, όπου την επισκέπτεται όποτε μπορεί. Μια φυλακή α λα λατίνα, όπου δεκάδες γυναίκες, οι πιο πολλές φτωχές, ζουν μέσα σε μια εσωτερική αυλή και μοιράζονται τσιγάρα, μυστικά και ένα ανεξάντλητο κέφι. Η Τσέλα φρίττει διαπιστώνοντας πόσο εύκολα η Τσικίτα προσαρμόζεται σε αυτή την «παρά φύσιν» πραγματικότητα. Σύντομα όμως θα προσαρμοστεί κι αυτή στη νέα της πραγματικότητα. Όταν η ευκατάστατη – και φαρμακόγλωσσα – γειτόνισσα της Πακίτα της ζητάει να την πηγαίνει στο σπίτι που παίζει χαρτιά με τις φιλενάδες της γιατί φοβάται λόγω απαγωγών να πάρει ταξί, η Τσέλα πιάνει για πρώτη φορά μετά από χρόνια το τιμόνι και γίνεται ο «ταξιτζής» μιας ομάδας γηραιών κυριών, που την ανταμείβουν για τις υπηρεσίες της. Στο σπίτι όπου τις πηγαίνει θα γνωρίσει την Άντζι, μια πολύ νεώτερη της γυναίκα, και θα καταλάβει πως όταν ανοίγεις τις πόρτες του σπιτιού σου ανοίγεις και αυτές της καρδιάς σου.

Πολύ μακριά από το queer cinema – αν και πραγματεύεται ομοφυλοφιλικές σχέσεις, δεν εστιάζει σε αυτές – η ταινία είναι ποιητική στο γύρισμα της, με εξαιρετικές γυναικείες ερμηνείες. Η χρωματική παλέτα, χαμηλών τόνων,  κινείται ανάμεσα στο γαλαζογκρι και τα άτονα καφέ, η κάμερα δεν ντρέπεται να αναδείξει τα σημάδια του χρόνου ή τα ψεγάδια στα πρόσωπα, σημάδια αδιάψευστα της ζωής των ηρωίδων, τα αντικείμενα κινηματογραφούνται με τέτοιο τρόπο που καλούνται κι αυτά να μας αφηγηθούν τη δική τους ιστορία, δίπλα σε αυτή των πρωταγωνιστριών. Ο σκηνοθέτης δείχνει να έχει την ίδια άνεση στο να τραβάει κοντινά πλάνα με το πρόσωπο της Άνι Μπρουν να «βγάζει» στο φακό όλο τα συναισθήματα της χωρίς να χρειάζεται να πει λέξη, και στο να γυρίζει «σκηνές πλήθους», όπως αυτές στις γυναικείες φυλακές όπου κάθε φιγούρα βρίσκει τη θέση της μέσα σε ένα γεμάτο αλλά ισορροπημένο κάδρο.

Μια εξαιρετική ταινία!

* Η ταινία είχε παρουσιαστεί πρώτη φορά στο κείμενο με τίτλο «Το λατινοαμερικάνικο σινεμά στις 24ες νύχτες πρεμιέρας – 1».

 

Απόψεις