Η επόμενη μέρα μιας σχέσης – Geu-hu
Διάρκεια: 92’
Σκηνοθεσία: Σανγκ-Σου Χονγκ
Πρωταγωνιστούν: Γιούνχι Τσο, Κι Τζοαμπανγκ, Μιν-χι Κιμ
Ο Μπονγκβαν φεύγει ξημερώνοντας από το σπίτι του, ψελλίζοντας βιαστικά μερικά μισόλογα στη γυναίκα του που τον ρωτάει επίμονα αν την απατά. Στο δρόμο σκέφτεται την αγαπημένη του, με την οποία χώρισε πριν ένα μήνα. Στο σπίτι η γυναίκα του ανακαλύπτει ένα ερωτικό ποίημα. Τρέχει έξαλλη μέχρι τον μικρό εκδοτικό οίκο του Μπονγκβαν κι εκεί βρίσκει την Αρεούμ, μια όμορφη νέα κοπέλα που έχει προσληφθεί την ίδια εκείνη μέρα. Μπερδεύοντας την με την πρώην ερωμένη του άντρα της την πλακώνει στις σφαλιάρες. Η Αρεούμ προσπαθεί έκπληκτη να προστατευθεί και ο Μπονγκβαν μπαίνει στη μέση για να τις χωρίσει και να εξηγήσει στην δύσπιστη γυναίκα του πως η Αρεούμ δεν είναι η γυναίκα για την οποία έγραψε το ποίημα.
Ενώ η παρεξήγηση δεν έχει διαλυθεί, ο Μπογκβάν κάνει το τραπέζι στην Αρεούμ για να της ζητήσει συγνώμη για το συμβάν και να την παρακαλέσει να μην παραιτηθεί. Στη μέση του δείπνου όμως εμφανίζεται η πρώην ερωμένη και υπάλληλος του και του ζητάει να ξανασμίξουν και να συνεχίσει να δουλεύει ως υπάλληλος στον εκδοτικό οίκο. Τώρα θα πρέπει και οι δυο τους να πείσουν την Αρεούμ να παραιτηθεί.
Δράμα παρεξηγήσεων; Το χαμηλό τόνων εσωτερικό δράμα του Σανγκ-Σου Χονγκ είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα 
κινηματογραφικής γραφής που με απλό και άμεσο τρόπο προσπαθεί να καταγράψει τον ψυχισμό ενός άντρα μέσα από τις γυναίκες που τον περιστοιχίζουν. Τη γυναίκα, την ερωμένη, την υπάλληλο. Γυναίκες που τον διεκδικούν, η καθεμιά με τον τρόπο της, και αυτός δεν μπορεί να αποφασίσει. Το σενάριο υπερβαίνει την πλοκή, καθώς τα στατικά πλάνα των διαλόγων –συνήθως πάνω από ένα τραπέζι – είναι αυτά που δίνουν τον τόνο στην ιδιότυπη αυτή ταινία, που γοητεύει παρά την ιδιορρυθμία της. Ο Χονγκ ταλαιπωρεί τον ήρωα του, που δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση στη ζωή του και ζει με την θλίψη για όσα δεν τόλμησε να πει και να κάνει. Η μουσική επένδυση συνοδεύει μόνο τις στιγμές που καταρρέει. Ο Μπογκβάν δεν ζει τον έρωτα στον πραγματικό κόσμο, τον ζει μέσα από την ποίηση. Η αντιπαράθεση του με τις γυναίκες τον συνθλίβει, καθώς δεν μπορεί να δώσει σε καμιά αυτά που εκείνη θέλει. Στο τέλος επιλέγει την πιο σημαντική. Που δεν είναι καμιά από τις τρεις τους.
Η ταινία, είναι σαν μετέωρο βήμα, σαν να ξεκινάει και να τελειώνει στο κενό. Απότομα. Κι αυτή ίσως είναι η γοητεία της.
