Δυστυχώς απουσιάζατε – Sorry we missed you
2019
Διάρκεια: 101’
Σκηνοθεσία: Κεν Λόουτς
Πρωταγωνιστούν: Κρις Χίτσεν, Ντέμπι Χόνιγουντ, Νίκιι Μάρσαλ
Οι ταινίες του Λόουτς είναι σαν το αγαπημένο φαγητό της μαμάς: πάντα η ίδια συνταγή, τα ίδια υλικά, η ίδια διαδικασία παρασκευής. Ποτέ όμως το φαγητό δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Άλλες φορές είναι τέλειο, άλλες πολύ καλό κι άλλες απλά καλό. Κάθε φορά όμως το χαιρόμαστε το ίδιο.
Για το δίδυμο Λόουτς – Λάβερτυ η συνταγή είναι πάντα: υπερασπίζουμε το δίκιο των αδύναμων κάνοντας γνωστές σ’όλο τον κόσμο τις ιστορίες τους. Υλικά – ιστορίες που πρέπει να καταγραφούν – υπάρχουν άφθονα σ’αυτόν τον κόσμο όπου κυριαρχούν οι λίγοι που έχουν 
τη δύναμη και το χρήμα και θέλουν να εκμεταλλευτούν τους πολλούς όσο γίνεται περισσότερο για να βγάλουν όσο γίνεται περισσότερα. Διαδικασία παρασκευής: διαλέγουμε με προσοχή τους ηθοποιούς, προσέχουμε τα πρόσωπα τους να μπορούν, χωρίς λέξεις, να μεταφέρουν το συναίσθημα – αγάπη, συμπόνοια, πόνο, αγωνία, απελπισία – γράφουμε και σκηνοθετούμε μια ιστορία που φέρνει αντιμέτωπο τον κόσμο της εργασίας και το κεφάλαιο με τους θεσμούς του.
Έχοντας απέναντι του τον ίδιο του τον εαυτό, τον υπέροχο Ντάνιελ Μπλέηκ που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα πριν από τρία χρόνια, ο Λόουτς παρέα με τον Λάβερτι για μια ακόμα φορά κατέβηκε στον φεστιβαλικό στίβο με ένα θέμα παρμένο από τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα της εργασίας.
Πρωταγωνιστές μια οικογένεια στο Νιουκάστλ: ο Ρίκι Τέρνερ, σύζυγος της Άμπι και πατέρας του Σεμπ και της Λίζα, έχει κάνει στη ζωή του ό,τι χειρωνακτική δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς για να μπορεί να συντηρεί την οικογένεια του. Η Άμπι εργάζεται κι αυτή από το 
πρωί μέχρι το βράδυ ως επισκέπτρια νοσοκόμος, αλλά τα χρήματα και πάλι δεν είναι αρκετά. Τόσα χρόνια και ακόμα μένουν στο νοίκι, σε ένα απρόσωπο σπίτι με ξεφτισμένους τοίχους. Όταν ένας φίλος του του λέει πως μπορεί να πάρει το franchise μιας εταιρείας διανομής και να δημιουργήσει έτσι τη δική του μικρή επιχείρηση χωρίς κεφάλαιο και αποκομίζοντας σημαντικά κέρδη, ο Ρίκι πιστεύει πως ήρθε η ώρα οι κόποι του να ανταμειφθούν και να μπορέσει να μαζέψει χρήματα για να αγοράσει επιτέλους ένα σπίτι.
Πείθει την Άμπι να πουλήσει το αυτοκίνητο της για να αγοράσει ο ίδιος ένα μεγάλο βαν, απαραίτητο για τη δουλειά που ξεκινάει, αλλά σύντομα ανακαλύπτει πως το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη. Οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές, με αποτέλεσμα να μην έχει ένα αλλά δύο αφεντικά πάνω από το κεφάλι του: τον δεσποτικό εκπρόσωπο της εταιρείας που κάθε πρωί ουρλιάζει να κάνουν όλο και πιο γρήγορα και ένα δαιμόνιο μίνι υπολογιστή/προγραμματιστή που του σχεδιάζει το δρομολόγιο και ελέγχει τους χρόνους παράδοσης των δεμάτων.
Ο Ρίκι γυρνάει κάθε βράδυ σπίτι τσακισμένος από τη δουλειά για να συναντήσει μια κατάκοπη Άμπι, η οποία μαζί με τον προηγούμενο φόρτο εργασίας έχει τώρα και τις συνεχείς μετακινήσεις με τα λεωφορεία, καθώς δεν έχει πια αμάξι. Η αγάπη του ενός για τον άλλο και 
για τα δυο τους παιδιά είναι το μόνο που μπορεί να κρατήσει τις ισορροπίες στο σπίτι, που θα δοκιμαστούν όμως σοβαρά όταν ο Σεμπ, ο έφηβος γιος τους, θα περάσει την κρίση της ηλικίας του και θα επαναστατήσει ενάντια στους γονείς του. Όταν τα πράγματα αρχίζουν να πιέζουν και ο Σεμπ χρειάζεται κάποιον κοντά του, ο Ρίκι διαπιστώνει με φρίκη ότι στη νέα ‘δική’ του δουλειά δεν μπορεί να πάρει ούτε μισή μέρα άδεια.
Να τελειώνουμε λοιπόν με τους μύθους των ίσων ευκαιριών και της επιχειρηματικότητας στον καπιταλισμό. Αν δεν έχει κάποιος κεφάλαιο, μοίρα του είναι να του πίνουν με τον πιο άγριο τρόπο, όλο και πιο ανελέητα. Οι ψευδαισθήσεις του Ρίκι ότι επιτέλους ‘έπιασε την καλή’ πολύ γρήγορα εξανεμίζονται και έρχεται στην επιφάνεια η σκληρή πραγματικότητα: η εργασία στις μέρες μας έχει πάρει τη μορφή μιας σύγχρονης δουλείας.
Οι Λόουτς και Λάβερτι όμως είναι στρατευμένοι αγωνιστές, άρα κατά παραδοχή αισιόδοξοι. Απέναντι στη βαναυσότητα του κεφαλαίου οι εργαζόμενοι έχουν τις αντιστάσεις τους. Μόνο που τα τελευταία χρόνια, στην μετα-θατσερική Αγγλία, οι αντιστάσεις δεν συγκροτούνται μέσα από συλλογικότητες. Ο Λόουτς έχει χρόνια να γυρίσει ταινία με θέμα τη συνδικαλιστική ή κάποια άλλη δράση που ενώνει τους εργαζόμενους ενάντια στην επίθεση που δέχονται. Το κύτταρο της αντίστασης είναι η οικογένεια, είτε αυτή που θα δημιουργήσει η ανάγκη, όπως στον Ντάνιελ Μπλέηκ είτε η βιολογική, τετραμελής οικογένεια του Δυστυχώς απουσιάζατε. Η αγάπη μέσα στην οικογένεια είναι αυτή που θα δώσει τη δύναμη στους πρωταγωνιστές να παλέψουν με το θηρίο. Η τρυφερή αγκαλιά πριν κοιμηθούν δίνει κουράγιο στους δυο γονείς να βγουν πάλι την επόμενη μέρα στο δρόμο για να παλέψουν σε έναν αγώνα που μοιάζει χωρίς τέλος. Και στα μάτια και των παιδιών τους καταλαβαίνουν πόσο δύσκολος είναι ο αγώνας που πρέπει να δώσουν. Μέσα στους τοίχους του σπιτιού, στα στενά όρια της οικογένειας, εξελίσσεται το δράμα της ταινίας.
Η οικογένεια όμως, όσο αγαπημένη κι αν είναι, δεν αρκεί για να δώσει τις λύσεις στα αδιέξοδα. Κι αν η αγάπη είναι το μήνυμα, άλλο τόσο ισχυρή είναι και η ζοφερή διαπίστωση πως μόνος απέναντι στο τέρας δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα. Κρατώντας τις ισορροπίες ανάμεσα στην ψυχική δύναμη και την απελπισία, οι δημιουργοί οδηγούν τον πρωταγωνιστή τους, κι εμάς μαζί του, σε αδιέξοδο.
