Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Η Μποφίλιου έγινε η φωνή των γυναικών που λένε «stop» στον φαύλο κύκλο του «ανήκειν»

Πριν ερμηνεύσει το τραγούδι «Δεμένη», περιέγραψε πώς είναι να είσαι γυναίκα, να ανήκεις σε κάποιον άλλο και όχι στον εαυτό σου.

Η Νατάσσα Μποφίλιου, στη συναυλία της στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά θέλησε να μεταφέρει τις φωνές όλων εκείνων των γυναικών που..

Η Νατάσσα Μποφίλιου, στη συναυλία της στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά θέλησε να μεταφέρει τις φωνές όλων εκείνων των γυναικών που θέλουν επιτέλους να σπάσουν τα δεσμά που τους επιβάλλει η πατριαρχία. Που δεν θέλουν να ανήκουν άλλο στον πατέρα τους, στον σύντροφο, στο αφεντικό τους.

Που διεκδικούν το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό και την αυθυπαρξία.

Όλα αυτά, η αγαπημένη καλλιτέχνιδα τα είπε μιλώντας για ακόμη μία φορά στις καρδιές των ανθρώπων. Όχι μόνο με τη συγκλονιστική της ερμηνεία, αλλά και με όσα είπε για αυτόν τον αέναο κύκλο του «ανήκειν», με τον οποίο βρίσκονται αντιμέτωπες οι γυναίκες σε όλη τους τη ζωή.

Πριν ερμηνεύσει το τραγούδι «Δεμένη», περιέγραψε πώς είναι να είσαι γυναίκα, να ανήκεις σε κάποιον άλλο και όχι στον εαυτό σου.

Όπως δήλωσε, η ίδια της πήρε δέκα χρόνια να ακούσει τις φωνές των ανθρώπων που προσπαθούν να σπάσουν αυτόν τον «γ@@ημένο κύκλο». Να αντιληφθεί πως δεν ανήκει στον πατέρα της, τον σύζυγό της, στον εργοδότη της. Ανήκει στην ίδια.

«Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε όλες τις δεμένες και τους δεμένους που θέλουν να ουρλιάξουν “ανήκω μόνο στον εαυτό μου ΡΕ”». 

Οι στίχοι του κομματιού:
Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου
Δεμένη μ’ αλυσίδα στα κλειδιά του
Με τ’ όνομα, τ’ αμάξι και τα σπίτια του
Και μ’ όλα τα μεγάλα όνειρα του

Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα
Σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα
Που έβγαζε και άφηνε στην άκρια
Καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα

Τι με ρωτάς
Τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
Θες με κρατάς
Κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
Μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο

Μεγάλωνα γι’ αυτούς περιμένανε
Και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη
Και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε
Τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη

Τι με ρωτάς
Τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις
Θες με κρατάς
Κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις

Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω
μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο 

πηγή: rosa.gr

Σχετικά θέματα

Απόψεις