Το δικαίωμα της ψήφου συνήθως μια φορά στα τέσσερα χρόνια , είναι ίσως το μοναδικό πολιτικό
δικαίωμα που το αστικό κράτος αναγνωρίζει στους πολίτες, πάντοτε με τους όρους που έχει
προκαθορίσει με τους εκλογικούς νόμους και τις συνθήκες που έχει διαμορφώσει με όλους τους
μηχανισμούς χειραγώγησης της συνείδησης των ψηφοφόρων.
Αυτή η πραγματικότητα δεν αναιρεί την προσωπική ευθύνη του κάθε ψηφοφόρου, ούτε
αποτελεί άλλοθι για επιπόλαια και ανεύθυνη λειτουργία και επιλογή του.
Τα λίγα εκείνα δευτερόλεπτα που έχει στη διάθεση του να επιλέξει το ψηφοδέλτιο και να το βάλει
στο φάκελο , είναι η στιγμή που ο κάθε πολίτης έχει την ευκαιρία να δικαιώσει αυτή του την ιδιότητα, να εκφράσει τη γνώμη του για το πολιτικό γίγνεσθαι,να επιδοκιμάσει η να αποδοκιμάσει πολιτικές αποφάσεις ,πρακτικές και συμπεριφορές.
Κυρίως, όμως, θεωρώ ότι δίνει το δικό του πολιτικό, φιλοσοφικό, ιδεολογικό,κοινωνικό και ανθρώπινο
στίγμα του.
Σηματοδοτεί το περιεχόμενο του ίδιου του του είναι.
Δε μπορεί λοιπόν να ξοδεύει αλόγιστα το δικαίωμα του αυτό,ούτε να το θυσιάζει στο βωμό μικρο σκοπιμοτήτων, ευκαιριακών καταστάσεων και εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων.
Ούτε να το εκχωρεί στους κάθε είδους εκβιαστές, πολιτικούς απατεώνες,αριβίστες , πολιτικούς γυρολόγους και λαθρέμπορους ιδεών και οραμάτων.
