Θα τα ξαναπάρουμε όλα από την αρχή και ένα – ένα….
Πρώτον: O Κ. Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός μιας χώρας που είχε “Τρούμπα”, “Συγγρού”, “οδό Φυλής” και διάφορα άλλα παρόμοια “ευαγή” ιδρύματα που προάγουν την “ισότητα” των γυναικών… Ετσι; ‘Η μήπως όχι;
Αλλά, σύμφωνα με τα όσα άθλια και γκεμπελίστικα ακούστηκαν χθες ομοθυμαδόν από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύση, Νέα Αριστερά, το ΚΚΕ δεν θα έπρεπε να καταγγείλει την αθλιότητα της αγοραπωλησίας του σώματος… διότι αυτό είναι σεξισμός.
Δηλαδή, η χωρίς περιστροφές καταγγελία του σάπιου αξιακού κώδικα, τον οποίο γεννά το ακόμα πιο σάπιο σύστημα των αφεντικών, προσκρούει ξέρετε πού; Πάνω σε ένα θολό και υποκριτικό δικαιωματισμό, με φερετζέ την “πολιτική ορθότητα”, που εννοεί να συγκαλύπτει μια κατάφωρα εκμεταλλευτική σχέση ανισότητας με το παραβάν του φιλελεύθερου κυνισμού, στο σύμπαν του οποίου η δυστυχία αντιστρέφεται σε επιλογή και δικαίωμα.
Δεύτερον: Ο κ. Μητσοτάκης εγκάλεσε το ΚΚΕ σε μια Βουλή στην οποία συμμετέχουν πατενταρισμένοι ή μη φασίστες και κασιδιαραίοι, χριστιανοταλιμπάν και ακροδεξιοί κάτοχοι επιστολών του Ιησού (!). Ενώπιον, λοιπόν, αυτής της σύνθεσης της Βουλής αναφώνησε, επιστρατεύοντας εμετικό αντικομμουνισμό, ότι το μεγάλο του πρόβλημα είναι το ΚΚΕ και ότι μέσα σε αυτή την πολιτική – κομματική σύνθεση της Βουλής “ το ΚΚΕ παραμένει η πιο αναχρονιστική δύναμη εντός της αίθουσας»!
Ξαναλέμε, εντός της αίθουσας που στα έδρανά της κάθονται πατενταρισμένοι ή μη φασίστες και κασιδιαραίοι, χριστιανοταλιμπάν, ακροδεξιοί κάτοχοι επιστολών του Ιησού. Εδώ, η λογική απλώς αυτοκτονεί.
Ωστόσο, ευχαριστούμε πολύ τον πρωθυπουργό.
Τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ που προχτές ήταν στην ΔΑΠ.
Αυτή την ΔΑΠ:
Κι αυτήν την ΔΑΠ:
Και τον ευχαριστούμε διότι όταν ο ίδιος και το είδος του – το είδος δηλαδή που εκπροσωπεί και υπηρετεί εκείνες ακριβώς τις κοινωνικές συνθήκες που παράγουν την άγρια εκμετάλλευση γυναικών, ανδρών, παιδιών, ηλικιωμένων – αναγορεύει το ΚΚΕ ως τον χειρότερο εχθρό του τότε οι κομμουνιστές μπορούν να είναι βέβαιοι ότι βαδίζουν σωστά.
Τρίτον: Ολοι ξέρουμε για τι ακριβώς μίλησε χθες ο Γ. Γ. του ΚΚΕ. Ολοι ξέρουμε τι συμβαίνει. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια για το ζόφο νέοι άνθρωποι να οδηγούνται στη ανταλλακτική και αγοραία χρήση του σώματός τους προκειμένου κατορθώσουν να σπουδάσουν… Αλλωστε, η μόρφωση είναι δικαίωμα!
Και γι’ αυτό οι πεφτοσυννεφάκηδες καλύτερα να επιστρέψουν στο συννεφάκι που αναπαύονταν. Οσοι ξινίζουν τα μουτράκια τους και σηκώνουν παντιέρες δικαιωματισμού, αλήθεια τι ακριβώς υπερασπίζονται;
Βέβαια, είναι γνωστό ότι μια σειρά διεθνών ΜΜΕ που έχουν καταγράψει σε δικά τους ρεπορτάζ ότι φοιτητές και φοιτήτριες εγγράφονται σε ιστοσελίδες suggar daddy για να καλύψουν έξοδα διαβίωσης και φοιτητικά δάνεια έχουν προσχωρήσει στο…. ΚΚΕ και λειτουργούν ως παγκόσμιοι προπαγανδιστές του.
Μερικά από αυτά τα ΜΜΕ είναι:
–Independent: Στις 4 Απριλίου 2022 έχει ρεπορτάζ με τίτλο: “Students turn to ‘sugar daddy’ websites to cope with rising living costs”. Σε μετάφραση: Φοιτητές καταφεύγουν σε σάιτ sugar daddy’ για να αντιμετωπίσουν το κόστος διαβίωσης”. Και εντός του άρθρου “Σε δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο σε περισσότερους από 1.000 προπτυχιακούς φοιτητές και 1.000 γονείς και κηδεμόνες, το 73% των γονέων και το 66% των φοιτητών δήλωσαν ότι “ανησυχούν εξαιρετικά” από το αυξημένο κόστος διαβίωσης, με τους φοιτητές να στρέφονται σε επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα, αμειβόμενες κλινικές δοκιμές και σεξουαλική εργασία για να τα βγάλουν πέρα.
– Foxbusiness: Στις 14 Ιανουαρίου 2020: “College students pay tuition by hooking up with sugar daddies, mommas“. Σε μετάφραση: “Φοιτητές πληρώνουν δίδακτρα μέσω suggar daddies and mommas”. Μάλιστα το συγκεκριμένο δημοσίευμα αναφέρει ότι είναι περίπου 4 εκ (!) οι φοιτητές εξαναγκάζονται – και πάντως όχι ως επιλογή ούτε ως δικαίωμα – σε αυτή το ζόφο από τους οποίους περίπου 2, 5 εκ. είναι στις ΗΠΑ.
–Voice of America: “When College Students Turn to Sugar Daddies for Financial Aid”. Σε μετάφραση; “Οταν οι φοιτητές καταφεύγουν σε sugar daddies για οικονομική βοήθεια”. Εδώ υπάρχει και η αντίστοιχη φωτογραφία (δείτε κεντρική φωτογραφία).
Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αποκαλύπτει την έκταση αυτής της σαπίλας, η οποία έφτασε και στη δική μας πόρτα.
Στο sugardaddyellada.com, δηλαδή εδώ στην Ελλάδα, διαβάζουμε: «Τα Sugar Babys είναι κορίτσια, συνήθως φοιτήτριες, που αναζητούν οικονομική ασφάλεια, μάθηση ή υποστήριξη από έναν ώριμο άνδρα ανώτερης τάξης. Τα sugar babys προσφέρουν συντροφιά και υποστήριξη στον «μπαμπά τους» στον ελεύθερο χρόνο τους. Μπορούν επίσης να τον συνοδεύσουν επιχειρηματικές ή επαγγελματικές εκδηλώσεις και συναντήσεις. Αυτά τα κορίτσια γενικά προσελκύονται από ώριμους άνδρες με υψηλό κοινωνικό καθεστώς και υψηλό βιοτικό επίπεδο. Μία sugar baby εκτιμά την ωριμότητα, την εμπειρία και την ελκυστικότητα των επιχειρηματιών κάτι που είναι πιο σημαντικό από την ηλικία ή τη σωματική διάπλαση»…
Εδώ όμως βρισκόμαστε μπροστά στο ανήκουστο να κατηγορείται για “σεξισμό” το ΚΚΕ, δηλαδή το κόμμα που καταγγέλλει όλα τα παραπάνω, μέσα από μια τρισάθλια και ενορχηστρωμένη εκστρατεία διαστρέβλωσης, συκοφαντίας και απροκάλυπτου γκεμπελισμού.
Τέταρτον: Σε αυτή την ομόθυμη χυδαιότητα συναντήθηκαν ο Ρωμανός, η Βουλα Κεχαγιά, η Ν. Γιαννακοπούλου, η Ραλλία Χρηστίδου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου κ.ά,. Καμία εκπληξη! Ολοι είναι του κόσμου ετούτου, του καπιταλιστικού, αυτού που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο.
Πάντως, σίγουρα δεν είναι του άλλου κόσμου, εκείνου που τόλμησε ο Κ. Μητσοτάκης να πιάσει στο στόμα του λέγοντας “. «Ίσως φαντασιώνεστε την Ελλάδα ως κομμουνιστική χώρα, γιατί αλλού συνέβαιναν αυτά”.
Ιδού, λοιπόν, τι συνέβαινε αλλού…. Διότι, η ιστορία ευτυχώς – και δυστυχώς για όλους τους παραπάνω – δεν “μπαζώνεται”.
- Η Οχτωβριανή Επανάσταση παραχώρησε πλήρη πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες, με ένα από τα πρώτα της Διατάγματα, το Δεκέμβρη του 1917. Στην Ελλάδα, οι γυναίκες απέκτησαν δικαίωμα ψήφου το 1952. Στην Ελβετία, τον άλλο καπιταλιστικό παράδεισο, το 1971!
- Κατάργησε, επίσης, τους νόμους εκείνους που διέκριναν το «νόμιμο» από το εξώγαμο παιδί. Εδωσε στη γυναίκα τη δυνατότητα να μηνύει τον άνδρα που δεν αναγνώριζε το παιδί του. Καθιέρωσε τον πολιτικό γάμο και αναγνώρισε ίσα δικαιώματα σε άνδρες και γυναίκες στην οικογένεια.
- Απαγόρευσε την πορνεία, παίρνοντας ταυτόχρονα μέτρα για την εξάλειψή της.
- Στο 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Σοβιέτ, το 1917, ψηφίστηκε η συμμετοχή των οργανώσεων των εργαζόμενων γυναικών, μαζί με άλλες μαζικές οργανώσεις, στη διακυβέρνηση του κράτους.
- Τη δεκαετία του ’70 οι γυναίκες αποτελούσαν το 35,5% του Ανώτατου Σοβιέτ και το 45,8% των τοπικών Σοβιέτ. Την ίδια περίοδο στις ΗΠΑ κατείχαν μόλις το 5% στην ομοσπονδιακή και τις τοπικές κυβερνήσεις.
- Απαγορεύθηκε η νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία και περιορίστηκε το όριο βάρους που επιτρεπόταν να σηκώνουν οι εργάτριες.
- Η συνταξιοδότηση των γυναικών γινόταν στην ηλικία των 55 χρόνων, με 5ετή διαφορά από τους άνδρες και όχι… μετά θάνατον όπως τείνει να συμβεί στο φιλελεύθερο καπιταλιστικό μας “παράδεισο”.
- Κάθε μητέρα δικαιούταν 4 μήνες άδειας, 2 πριν και 2 μετά τον τοκετό, με πλήρεις αποδοχές. Αν επιθυμούσε να σταματήσει τη δουλειά της για ένα χρόνο, ο νόμος εξασφάλιζε το δικαίωμα επανόδου στην ίδια εργασία που είχε πριν.
- Οι μητέρες δικαιούνταν ένα διάλειμμα 30 λεπτών κάθε 3 ώρες εργασίας, προκειμένου να θηλάσουν το παιδί τους, χωρίς καμία μείωση των αποδοχών τους.
- Επίσης, καταβάλλονταν επιδόματα, ως πρόσθετη στήριξη στους γονείς προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες που προκύπτουν από τη γέννηση ενός παιδιού. Ηδη το 1927, σε κάθε γέννα παιδιού καταβάλλονταν 30 ρούβλια και άλλα 7,5 ρούβλια κάθε μήνα για τους επόμενους 9 μήνες.
- Το 1977 υπήρχαν περισσότερα από 106.000 νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί, με ικανότητα υποδοχής 11.700.000 παιδιών.
- Το 1987 πάνω από 16 εκατομμύρια Σοβιετικά παιδιά πήγαιναν σε 140 χιλιάδες παιδικούς σταθμούς. Το κράτος κάλυπτε τα 4/5 των εξόδων συντήρησής τους: Το ποσόν που πλήρωναν οι γονείς δεν κάλυπτε ούτε καν το κόστος διατροφής των παιδιών, ενώ για ορισμένες οικογένειες όπως οι πολύτεκνες ή με χαμηλά εισοδήματα οι παιδικοί σταθμοί ήταν δωρεάν.
- Ακόμα και στην περίπτωση ασθενείας του παιδιού, ειδικές υπηρεσίες και προσωπικό μπορούσαν να αναλάβουν τη φροντίδα του, στους χώρους των αναρρωτηρίων των σταθμών.
- Σε εκείνο του “αλλού” που υπονόησε ο πρωθυπουργός, στο σοσιαλισμό δηλαδή, το κράτος φρόντιζε ακόμα και για τον τεχνικό εξοπλισμό του ατομικού νοικοκυριού, με τη μεταφορά όσων εργασιών ήταν δυνατό στην κοινωνική παραγωγή. Είναι ενδεικτικό ότι ήδη από τη δεκαετία του 1960, τα ατομικά νοικοκυριά των εργαζομένων στην ΕΣΣΔ διέθεταν πλυντήριο ρούχων. Παράλληλα, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο υπηρεσιών για την ικανοποίηση των αναγκών της οικογένειας.
- Τόσο στην ΕΣΣΔ όσο και στη ΓΛΔ οι εργαζόμενοι μπορούσαν να σιτίζονται σε εστιατόρια που λειτουργούσαν στους χώρους δουλειάς τους και τα παιδιά στα σχολεία και στους παιδικούς σταθμούς. Υπήρχαν πλυντήρια, σιδερωτήρια, υπηρεσίες για την επιδιόρθωση ρούχων, για την επισκευή οικιακών συσκευών.
Ε, λοιπόν, αυτό το “αλλού”, τον σοσιαλισμό δηλαδή, οι κομμουνιστές θα συνεχίσουν όχι να τον “φαντασιώνονται”, αλλά να τον διεκδικούν και να παλεύουν γι’ αυτόν.
Διότι, στην αντίπερα όχθη ο δήθεν πολιτικά ορθός λόγος τους είναι η άλλη όψη του ανορθολογικού σκοταδισμού, του μεσαίωνα, του ζόφου, της σήψης και της κόλασης.
