Θέλει, λέει, να βγει για μια μπύρα με τον Δημήτρη Κουτσούμπα, προκειμένου, συζητώντας μαζί του, να καταλάβει «τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σήμερα να είναι κομμουνιστής». Αυτό είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση που του υπέβαλε πρωινατζού τηλεπερσόνα, στο πλαίσιο των απανωτών προεκλογικών εμφανίσεών του στην τηλεόραση. Και, φορώντας εκείνο το συνηθισμένο πονηρούτσικο – χαζοχαρούμενο χαμόγελο, συνέχισε λέγοντας: «Για εμένα είναι δύσκολο να καταλάβω πώς μπορείς να υπερασπίζεσαι μια ιδεολογία η οποία χρεοκόπησε αποδεδειγμένα, η ίδια η ιστορία τη χρεοκόπησε».
Μια συζήτηση συνήθως δεν βλάπτει, αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορέσει ποτέ ο Μητσοτάκης να καταλάβει τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σήμερα να είναι κομμουνιστής. Όχι γιατί «δεν του κόβει και πολύ» όπως ισχυρίζονται κάποιοι – ε, χαράμι δεν μπορεί να πήγαν όλα τα χρόνια που ξόδεψε στα πανεπιστήμια της Αμερικής — αλλά επειδή το δικό του μυαλό έχει μάθει να σκέφτεται εντελώς διαφορετικά. Και δεν είναι μόνο ή τόσο ζήτημα προσωπικής ιδιοσυγκρασίας και επιλογής, αλλά προπάντων ταξικής υπόστασης.
Κομμουνιστής σήμερα σημαίνει να είσαι πάντα και παντού με τον φτωχό εργαζόμενο άνθρωπο – τον εργάτη, τον αγρότη, τον επαγγελματία, τον βιοτέχνη – που δουλεύει σκληρά και τίμια για το ψωμί της οικογένειας. Ο Μητσοτάκης, λόγω ταξικής καταγωγής και αντίληψης, δεν ήταν ποτέ με αυτούς. Ηταν πάντα και θα είναι από την «άλλη μεριά». Μαζί με μια χούφτα κεφαλαιοκρατών – μεγαλοβιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες – που εκμεταλλεύεται τον μόχθο των εργαζομένων και πλουταίνει συνεχώς σε βάρος τους.
Κομμουνιστής σημαίνει να είσαι μέσα στο λαό, να γίνεσαι ένα μαζί του. Να συμμερίζεσαι την αγωνία του νέου ανθρώπου να οργανώσει τη ζωή του, ξεπερνώντας τα μύρια εμπόδια που βάζει μπροστά του το καπιταλιστικό σύστημα. Να συντονίζεσαι με τον αγώνα του απόμαχου της δουλειάς να συνεχίσει να ζει όσο ακόμα του απομένει με αξιοπρέπεια. Να συνταυτίζεσαι με τον αδύναμο και τον αδικημένο, τον ανήμπορο και τον κατατρεγμένο. Ο Μητσοτάκης δεν έχει τέτοιου είδους βιώματα και ευαισθησίες. Ηταν, είναι και θα είναι μακριά από το λαό, αδιάφορος για τις ανάγκες του.
Κομμουνιστής σημαίνει να θέλεις να ζεις σε μια πατρίδα ελεύθερη από ξένες επιρροές, ειρηνική. Ο Μητσοτάκης είναι «αλλού». Δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραδώσει «γην και ύδωρ» σε «συμμάχους» και «εταίρους», να βάλει σε κίνδυνο την ειρηνική ζωή του λαού μας. Το κάνει και τώρα τασσόμενος με τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ στον πόλεμο της Ουκρανίας και, μάλιστα, προκαλεί τον ειρηνικό λαό μας δηλώνοντας ότι μ’ αυτή την επιλογή η χώρα μας «βρίσκεται στην σωστή πλευρά της ιστορίας».
Κομμουνιστής σημαίνει να πιστεύεις σε μια άλλη, καλύτερη κοινωνία και να παλεύεις συνεχώς για να γίνει αυτή πραγματικότητα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς χαώδεις ταξικές διαφοροποιήσεις. Μια κοινωνία όπου ο άνθρωπος θα μπορεί διαρκώς να καλυτερεύει τη ζωή του, να χαίρεται και να ευτυχεί.Ο Μητσοτάκης δεν θέλει ν’ αλλάξει η σημερινή καπιταλιστική κοινωνία γιατί αυτό το σύστημα εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης όπου ο ίδιος ανήκει και ως πρωθυπουργός υπηρετεί.
Λέει ο Μητσοτάκης ότι η κομμουνιστική ιδεολογία αποδεδειγμένα χρεοκόπησε. Αν πιστεύει – που δεν το πιστεύει, αλλά απλώς το λέει για να παραπλανά και να απογοητεύει – ότι αποτελεί ιστορική χρεοκοπία της κομμουνιστικής ιδεολογίας το προσωρινό σταμάτημα της πορείας οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΔΔ και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες είναι βαθιά νυχτωμένος. Όπως διδάσκει η ιστορία, οι αλλαγές των κοινωνικών συστημάτων δεν προχωρούν ευθύγραμμα, αλλά με ζιγκ – ζαγκ και προς – πίσω (ας αναλογιστεί «τι τράβηξε» ο καπιταλισμός για να κατανικήσει την φεουδαρχία και να εμπεδωθεί ως κυρίαρχο σύστημα), ενώ παραμένουν και οξύνονται όλες οι αναγκαιότητες που οδηγούν στην επανεκκίνηση της πορείας της ανθρωπότητας προς την σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία.
Ο Μητσοτάκης μπορεί να μην θέλει να το πιστέψει, αλλά «έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη». Θα φροντίσουν γι’ αυτό οι κομμουνιστές που σε πείσμα των καιρών όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν και να δρουν διαψεύδοντας, αποδεδειγμένα και εμπράκτως, όσους, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, έκαναν λόγο για «το τέλος της ιστορίας», αλλά όσο περνάει ο καιρός αυξάνονται και πληθύνονται και μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές δίνουν και κερδίζουν μικρές και μεγάλες μάχες στην πορεία για την πραγμάτωση της «κοινωνίας του ονείρου». Μια τέτοια μάχη είναι και οι ερχόμενες εκλογές στη χώρα μας στις οποίες η σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ είναι σίγουρο ότι θα στενοχωρήσει τον Μητσοτάκη, καθώς θα είναι μια ακόμη απόδειξη πως η κομμουνιστική ιδεολογία όχι μόνο δεν χρεοκόπησε, αλλά συγκινεί και συνεγείρει όλο και περισσότερους ανθρώπους…
