«Δεν με χωράει το σώμα μου. Θέλω να επεκταθώ, να φύγω. Ανοίγω τη βρύση. Τρέχει το νερό. Τρέχει η νύχτα. Σκύβω να πιω, να ξεχάσω. Κτυπάω πάνω στο πεθαμένο μου πρόσωπο. Ανάβει μια φωνή. Φωνή της σιωπής. Η ροή της μνήμης με τινάζει πίσω στο κορμί σου. Τώρα που γράφω το φεγγάρι χάνεται στα σκέλια σου και το χορτάρι ψηλώνει άγριο, κόκκινο, σαν φωτιά»…
Ο «επίλογος» του ποιητή άνοιξε, για να ενωθεί με τον ακατάλυτο δεσμό του θανάτου, απελευθερωμένος από το κοινόχρηστο νόημα της ζωής. Ο ποιητής και αρθρογράφος Γιάννης Κοντός, έφυγε από τη ζωή (21/1), σε ηλικία 71 χρόνων. Ο χαμογελαστός, ποιητής με τα μελαγχολικά μάτια, ο ευαίσθητος αρθρογράφος, με το χιούμορ, με το κασκόλ τυλιγμένο πάντα γύρω από τον λαιμό, καθώς πολύ πρόσεχε την υγεία του, «έφυγε»: «Φεύγω πάλι για πολύ μακριά-εδώ δίπλα θα είμαι. Μόνος, κατάμονος είμαι στην πόλη»…
Ο Ρ. Μ. Ρίλκε έγραψε κάποτε «Δοκιμάζω να σου γράψω, αν και δεν υπάρχει τίποτα ύστερα από έναν αναγκαίο αποχωρισμό». Ο,τι και να γράψει κανείς, όσο και να προσπαθήσει να εξηγήσει τον άνθρωπο, τον συγγραφέα, τον διανοητή, τον καλλιτέχνη, τον θεράποντα της ψυχής, το ίδιο το έργο του είναι αυτό που θα τον «υπερασπίζεται» πάντα.
«Γυμνό το μυαλό μου. Μόνο δυο τρία καρφιά στον τοίχο με μυτερούς ίσκιους και ένα χαλάκι κόκκινο, μαθημένο να ξεφτάει στα πόδια σου. Θα στρίψω το αίμα, να μην πηγαίνει στον εγκέφαλο, να μην σκέφτεται έτσι. Και η κρεατομηχανή δουλεύει».
Ο Γιάννης Κοντός κατέχει μια εξέχουσα θέση ανάμεσα στους ώριμους ποιητές μας. Με όπλο του τον αυτοσαρκασμό, γλώσσα αιχμηρή και εντυπωσιακά παραστατική, διαμόρφωσε μια χαρακτηριστική «φωνή». Τη φωνή της σιωπής που μιλάει στην καρδιά και το μυαλό, που ενώ μοιάζει με χάδι, είναι ταυτόχρονα προτροπή:
«Τις φωλιές των ονείρων τις ξέρω καλά
Δεν τις θέλω βαρέθηκα, τα παραμύθια
Έχω μέσα μου έναν ισοβίτη
Κάνει απεργία πείνας
Απόπειρες αποδράσεως»
Ο ποιητής ξέρει να δραπετεύει πάντα μέσω μιας ευφυών μεταφορών συνεχίζοντας «την έρευνα μέσα στα σωθικά μας»:
«Μας ληστέψαν με το φως του ηλεκτρικού
Στις στάσεις των λεωφορείων
Δε μας βρήκαν τίποτα
Πάρεξ το εισιτήριο στη χούφτα
Και μια φωτογραφία ενός μικρού παιδιού
Να κατουράει ανέμελα μέσα σ’ ένα κήπο
Βγάλαμε τη λευκή προκήρυξη από τα μαλλιά μας
Και τους την πετάξαμε στα μούτρα
Μαρμάρωσε η πόλη από τρόμο
Αυτοί, σαν να μη συνέβαινε τίποτα
Συνέχισαν την έρευνα μέσα στα σωθικά μας»
Ο Γιάννης Κοντός, γεννήθηκε στο Αίγιο το 1943. Σπούδασε οικονομικά και εργάστηκε ως ασφαλιστής. Μεταξύ του 1971 και του 1976 διατήρησε, μαζί με τον Θανάση Νιάρχο, το βιβλιοπωλείο «Ηνίοχος», σημείο συνάντησης λογοτεχνών και διανοούμενων κατά τα τελευταία χρόνια της δικτατορίας.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε με ποίηση το 1965, και με το πρώτο του βιβλίο, το 1970. Εχει εκδόσει δεκαπέντε ποιητικά βιβλία, δύο βιβλία με πεζά κείμενα («Τα ευγενή μέταλλα», τ. 1 και 2), και τρία βιβλία για παιδιά.
Ποιήματα και κείμενά του, έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Επί σειρά ετών ήταν συνεργάτης του ραδιοφώνου καθώς και των εκδόσεων «Κέδρος». Το 1980 κυκλοφόρησε δίσκος με μελοποιημένα ποιήματά του από τον συνθέτη Νίκο Καλλίτση, με τον τίτλο «Απόπειρα». Εχει γράψει κείμενα για σύγχρονους Ελληνες ζωγράφους. Τον Απρίλιο του 1992 εκδόθηκε επιλογή ποιημάτων του με τίτλο «Οταν πάνω από την πόλη ακούγεται ένα τύμπανο», σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων, εικονογραφημένη από τον ζωγράφο Δημήτρη Μυταρά. Το ενδέκατο βιβλίο του, «Πρόκες στα σύννεφα», 1999, είναι μια ανθολόγηση όλων των ποιητικών του βιβλίων, που έκανε ο ζωγράφος Γιάννης Ψυχοπαίδης, την οποία συμπλήρωσε με 20 χαρακτικά.
Το 1998 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή «Ο αθλητής του τίποτα». Το 2009 τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου.
Εργογραφία: (2010) Η στάθμη του σώματος, Μεταίχμιο. (2009) Τα παραμύθια του καλού μάγου, Κέδρος. (2008) Ηλεκτρισμένη πόλη, Κέδρος. (2006) Δευτερόλεπτα του φόβου, Κέδρος. (2005) Τα ευγενή μέταλλα, Κέδρος. (2004) Τα Χριστούγεννα έρχονται, Κέδρος. (2002) Η υποτείνουσα της σελήνης, Κέδρος. (2001) Αριστείδης ο μικρός ιπποπόταμος, Κέδρος. (2000) Περιμετρική, Κέδρος. (1999) Πρόκες στα σύννεφα, Κέδρος. (1997) Ο αθλητής του τίποτα, Κέδρος. (1997) Στη διάλεκτο της ερήμου, Κέδρος. (1994) Τα ευγενή μέταλλα, Κέδρος. (1992) Στο γύρισμα της μέρας, Κέδρος. (1991) Το χρονόμετρο, Κέδρος. (1990) Τα οστά, Κέδρος. (1989) Δωρεάν σκοτάδι, Κέδρος. (1987) Τα απρόοπτα, Κέδρος. (1987) Φωτοτυπίες, Κέδρος. (1986) Ανωνύμου μοναχού, Κέδρος.
Η κηδεία του Γιάννη Κοντού θα γίνει το Σάββατο στις 12:30, από το Νεκροταφείο Παπάγου.
