Περίπου 1.200.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, λαμβάνουν τον μισθό τους με καθυστέρηση από 3 έως 12 μήνες! Εργοδότες απασχολούν εργαζόμενους χωρίς μισθό με «ανταμοιβή» δωρεάν διαμονή και σίτιση! Αλυσίδες «σούπερ μάρκετ» και μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις καταβάλλουν μέρος του μισθού των υπαλλήλων τους σε κουπόνια αγοράς προϊόντων από τα ράφια των καταστημάτων τους! Νέοι άνθρωποι μέχρι 25 χρονών «δουλεύουν» για 2,5 ευρώ τη μέρα! Εργοδότες στερούν παράνομα σε πάνω από 1.000.000 εργαζόμενους το επίδομα αδείας! Αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία για τις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, βρίσκονται στη διάθεση του Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ και παρουσιάστηκαν σήμερα από την εφημερίδα «Τα ΝΕΑ».
Εργαζόμενοι, σαν σύγχρονοι «δουλοπάροικοι», με καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, μένουν για μήνες απλήρωτοι, «πουλούν» την εργατική τους δύναμη στην κυριολεξία για ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι, «ζουν» για μήνες απλήρωτοι και δέχονται να λάβουν σαν «άποροι» κουπόνια και να υπογράψουν συμβάσεις εργασίας με καθαρό «μισθό» 180 ευρώ το μήνα.
Αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, είναι αντανάκλαση των πολιτικών που συνθλίβουν τους εργαζόμενους για να διασφαλίσουν την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων. Είναι απόρροια όλων των αντεργατικών νόμων – πριν και μετά την έλευση των μνημονίων – που ψήφισαν οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και οι συγκυβερνήσεις τους, με τις όποιες επέβαλαν την μερική απασχόληση, την εκ’ περιτροπής εργασίας, ανέτρεψαν το καθεστώς των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων, γκρέμισαν μισθούς και μεροκάματα.
Αυτές οι βάρβαρες πολιτικές έχουν δημιουργήσει σήμερα 2,5 με 3 εκατομμύρια ανασφάλιστους εργαζόμενους στην Ελλάδα. Έχουν οδηγήσει σε μείωση μισθών και εισοδημάτων από 30% μέχρι 50%. Έχουν φτιάξει «στρατιές» ημι-απασχολούμενων εργαζομένων, αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΣΕ (μέσω του συστήματος Εργάνη), από τις 423.174 αναγγελίες προσλήψεων που έγιναν από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο του 2014 οι 232.383 αφορούσαν συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, οι 140.527 σε συμβάσεις μερικής απασχόλησης και υπόλοιπες 50.264 σε εκ περιτροπής απασχόληση. Δηλαδή ένας στου δυο νεοπροσλαμβανόμενους, εργάζεται με «ελαστικές σχέσεις» απασχόλησης.
Η συντριβή λοιπόν, αυτού που το κεφάλαιο ονομάζει «μισθολογικό κόστος» είναι ακριβώς η συνθήκη που του εξασφαλίζει την απρόσκοπτη κερδοφορία του. Η περαιτέρω αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, η ακόμα μεγαλύτερη μείωση μισθών και η εξαφάνιση των εργασιακών δικαιωμάτων, είναι ακριβώς οι «παράμετροι» που διεκδικεί το κεφάλαιο για να ενισχύει ακόμα περισσότερο την «ανταγωνιστικότητα» του, δηλαδή την κερδοφορία του έναντι των ανταγωνιστών του. Αυτή είναι η «μαγική» λέξη για το κεφάλαιο που την αναπαράγουν φραστικά και την προωθούν με νόμους οι πολιτικοί εκπρόσωποι του. Δεν υπάρχει ούτε μια ομιλία του Αν. Σαμαρά, του Ευαγ. Βενιζέλου, του Γ. Στουρνάρα, που να μην γίνεται αναφορά στη ανάληψη πρωτοβουλιών για την ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας.
Την λήψη νέων μέτρων για την ενδυνάμωση της «ανταγωνιστικότητας» ζήτησε και το ΔΝΤ στην πρόσφατη έκθεσή του, καλώντας την κυβέρνηση να προωθήσει νέες μεταρρυθμίσεις που αφορούν τον κατώτατο μισθό και να προχωρήσει σε μείωση των ωριμάνσεων (τριετίες, πενταετίες, επιδόματα) και ταυτόχρονα να άρει τους περιορισμούς σχετικά με τις ομαδικές απολύσεις, δίνοντας τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες να απολύουν εργαζόμενους με υψηλούς μισθούς για να επαναπροσλαμβάνουν άλλους με 2,5 ευρώ την ώρα.
Θυμίζουμε για όσους ξεχνούν ή δεν έχουν «διαβάσει» τα μνημόνια, ότι στο δεύτερο μνημόνιο και συγκεκριμένα στη σελίδα 427 αναφέρονται τα εξής: «Τα μέτρα αυτά (σ.σ.: μειώσεις μισθών κ.λπ.) θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»! Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι έχουν πολλά ακόμα να ζήσουν, στο όνομα της«ανταγωνιστικότητας». Δεν έχουν φτάσει ακόμα στο πάτο της εκμετάλλευσης. Στόχος του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του στην Ελλάδα, είναι ο κατώτατος μισθός για όλους τους εργαζόμενους να οδηγηθεί σε τέτοια επίπεδα ώστε να μην αποκλίνει από τον αντίστοιχο της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Λετονίας, της Αλβανίας κ.α.
Αντί επιλόγου, δανειζόμαστε μια φράση από το έργο του Κάρλ Μάρξ, η οποία γράφτηκε το μακρινό 1863 και είναι τόσο μα τόσο επίκαιρη και σήμερα. «Η απλήρωτη εργασία των εργατών είναι το μέσο με το όποιο διεξάγεται ο συναγωνισμός». (Κάρλ Μάρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος πρώτος, σελίδα 567).
