Ένας χρόνος πέρασε χωρίς τον Σταύρο Βαρουτσή.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και – σύμφωνα με τη συλλυπητήρια ανακοίνωση, πέρσι, της ΚΕ του ΚΚΕ – «εντάχθηκε στο κίνημα στις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Δούλεψε στους εργαζόμενους μαθητές, στο κίνημα Ειρήνης. Το 1963, φοιτητής στο Πολυτεχνείο, εντάχθηκε στην Οργάνωση της Σπουδάζουσας της ΕΔΑ μέχρι το 1967, με δράση στο φοιτητικό κίνημα του Πολυτεχνείου. Το 1967 εντάχθηκε στην οργάνωση του «Ρήγα Φεραίου».
Το 1974 οργανώνεται στο ΚΚΕ, στην Οργάνωση των Επιστημόνων, στην Αθήνα. Υπηρέτησε το Κόμμα από διάφορες στελεχικές θέσεις, γραμματέας της Οργάνωσης Μηχανικών, στο γραφείο του Τμήματος Λαϊκών Προβλημάτων του ΚΜΕ. Από το 1991 έως το 2011 υπήρξε επικεφαλής του Τμήματος Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ο σ. Σταύρος δεν έλειψε από κανέναν αγώνα του λαού μας, σεμνός και ακούραστος συνέβαλε -και με την επιστημονική του γνώση- στην επεξεργασία των θέσεων και την παρέμβαση του Κόμματος στον τομέα της Τοπικής Διοίκησης. Μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν δραστήριο μέλος του κινήματος των συνταξιούχων μηχανικών και γενικός γραμματέας της ΕΣΤΑΜΕΔΕ (Ένωση Συνταξιούχων Ταμείου Ασφάλισης Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων)».
