Μια έντονη ανάμνηση:
Ένα ολιγοήμερο ταξίδι στη Λευκωσία, με αφορμή ένα μικρό φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Καλεσμένοι συνταξιδιώτες κυρίως γνωστοί κριτικοί, ανάμεσά τους και η μοναδική Εύα Κοταμανίδου. Η γλυκιά, ευγενής, προσηνής Εύα, προσωποποίηση της σεμνότητας, αν και με τόσες περγαμηνές, με κείνο το γάργαρο γέλιο της που ταίριαζε τόσο με το εξαίσιο μέταλλο της φωνής της.
Η γνωστή πλούσια, έως κορεσμού, φιλοξενία των Κυπρίων οικοδεσποτών, οδήγησε, μετά το ατελείωτο φαγοπότι, στην πρόταση να κλείσει εκείνη η πρώτη βραδιά σε ένα κλαμπ, το πλέον γνωστό της πόλης. Η Εύα είχε αντιρρήσεις: τι να κάνει εκείνη σε ένα κλαμπ όλο νέους; Στο τέλος, όπως και κάποιοι από εμάς, πείστηκε για ένα σύντομο πέρασμα, να μην κακοκαρδίσει τους τόσο ευγενείς, αν και πιεστικούς, διοργανωτές.
Φτάσαμε στο κλαμπ που στεγαζόταν σε όροφο μεγάλου εμπορικού κέντρου, αν θυμάμαι καλά. Έπρεπε να πάρουμε ασανσέρ στο οποίο υπήρχε ως συνοδός-επιβλέπων ένας νεαρός. Μια νεανική παρέα περίμενε πριν από εμάς, μας κοίταζε παράξενα, δεν αποδεχτήκαμε την ευγενική πρότασή τους, ως μεγάλοι εμείς, να προηγηθούμε.
Ανεβήκαμε επομένως με τη σειρά μας. Ήδη από το ασανσέρ έφτανε στα αυτιά μας η εκκωφαντική μουσική. Η πόρτα άνοιξε. Και τότε, εν μέσω μουσικής, γύρω από την πόρτα του ασανσέρ, οι άπειροι εικοσάρηδες θαμώνες του κλαμπ είχαν κάνει κύκλο και άρχισαν να χειροκροτούν την Εύα!
Δακρύσαμε.
Ένα παρατεταμένο, ζεστό χειροκρότημα από τα νέα εκείνα παιδιά που την άφησε έκπληκτη, αμήχανη, καθώς, όπως έλεγε, δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι αυτά τα νέα παιδιά, που σίγουρα δεν είχαν δει ποτέ παραστάσεις της, την ήξεραν, την αναγνώρισαν, μάλλον από τις ταινίες της, και της επιφύλαξαν τέτοια υποδοχή. Ο νεαρός του ασανσέρ, χωρίς να δείξει σημάδι αναγνώρισης, είχε φαίνεται ειδοποιήσει ποια ερχόταν, ποια τιμούσε τον χώρο εκείνο με την παρουσία της. Γιατί τιμή ήταν να έχεις δίπλα σου την Εύα.
Και η Εύα συγκινημένη, με ένα είδος αιδούς. Για εκείνο το απρόσμενο, νεανικά ενθουσιώδες, ζεστό χειροκρότημα που απευθυνόταν σε εκείνη…
Ας ενώσουμε, σε εκείνο το αυθόρμητο, το δικό μας εξίσου ζεστό χειροκρότημα διαρκείας για μια μεγάλη ερμηνεύτρια του θεάτρου και του κινηματογράφου που μας άφησε πρόσφατα. Για μια γυναίκα ποιότητας.
Για σένα Εύα. Χειροκροτώντας σε για όσα πρόσφερες στον πολιτισμό μας.
* Ο Δημήτρης Τσατσούλης είναι καθηγητής Σημειωτικής του Θεάτρου και Θεωρίας της Επιτέλεσης στο Πανεπιστήμιο Πατρών.
