Εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στις 22 Ιούνη στο μνημείο του Ερεχθείου στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης Αθηνών.
Σύμφωνα με την καταγγελία του Πανελλήνιου Σωματείου Έκτακτου Προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού, η συμβασιούχος εργαζόμενη, «ενώ εργαζόταν στην εξωτερική πλευρά των κιόνων παραπάτησε και έπεσε με τη πλάτη στο έδαφος, όπου υπήρχαν παρατημένα λυμένα σίδερα σκαλωσιάς. Τα ικριώματα είχαν στοιβαχθεί μπροστά από το μνημείο πάνω στο οποίο δούλευαν οι εργαζόμενοι, χωρίς να εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Η πτώση δεν επέφερε σοβαρά τραύματα, όμως από καθαρή τύχη η συναδέλφισσα δεν χτύπησε το κεφάλι της πάνω στα σίδερα».
Το Σωματείο καταγγέλλει ότι «οι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο έργο, όπως και σε άλλα, καλούνται να δουλεύουν χωρίς κανένα μέσο ατομικής προστασίας, καθώς ούτε κράνος ούτε κατάλληλα παπούτσια έχουν δοθεί στους εργαζόμενους ΙΔΟΧ εδώ και ενάμιση χρόνο! Είναι απαράδεκτο πως το αίτημα των εργαζομένων να κατασκευαστεί πλατφόρμα στο μνημείο ώστε να εξασφαλίζεται η ασφάλεια τους, αυτό δεν εισακούστηκε με τη διοίκησης να ισχυρίζεται πως δεν υπάρχουν υλικά, τη στιγμή που αυτά είναι στοιβαγμένα μπροστά στο μνημείο! Αλήθεια πόσο κοστίζουν όλα τα μέτρα ασφάλειας μπροστά στις ζωές μας, τη στιγμή που το Υπουργείο Πολιτισμού εισπράττει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τη μέρα από την επισκεψιμότητα στην Ακρόπολη;»
Εκπρόσωποι του ΔΣ του σωματείου πήγαν στο Ερέχθειο την επόμενη μέρα του ατυχήματος ώστε να καταγράψουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό συνέβη.
Το Σωματείο σημειώνει: «Συναντηθήκαμε με τους αρμόδιους της ΕΣΜΑ και τη προϊσταμένη της ΥΣΜΑ όπου θέσαμε τη τεράστια ευθύνη που έχει η διοίκηση γιατί τα μέτρα πρόληψης και ασφάλειας όσον αφορά τους εργαζόμενους στον βράχο της Ακρόπολης είναι ανύπαρκτα. Έχει ευθύνη γιατί ενάμιση χρόνο από την έναρξη των συμβάσεων, οι εργαζόμενοι περιμένουν ακόμη τα μέσα ατομικής προστασίας. Έχει ευθύνη γιατί οι εργαζόμενοι ΙΔΟΧ, ΙΔΑΧ και μόνιμοι, εργάζονται σε τέτοιες συνθήκες, με μηχανήματα και ικριώματα που δεν έχουν ελεγχθεί εδώ και χρόνια, και δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτι τους στο τέλος του ωραρίου τους. Η διοίκηση έχει ευθύνη εν τέλει γιατί αυτό είναι ένα ακόμη εργατικό ατύχημα που προστίθεται στη μάρκα αλυσίδα των εργατικών ατυχημάτων που έχουν συμβεί στο βράχο χωρίς να έχει ληφθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ασφάλειας.
Οι απαντήσεις της διοίκησης της υπηρεσίας είχαν ως εξής: θα αποδοθούν οι ευθύνες σε αυτούς που δεν τρέχουν τους διαγωνισμούς, που παρατάνε τα σίδερα της σκαλωσιάς σε άσχετο σημείο, πετώντας δηλαδή για μια ακόμη φορά το μπαλάκι των ευθυνών στους εργαζόμενους, χωρίς να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Επίσης, όταν οι εκπρόσωποι του σωματείου έθιξαν το ζήτημα πως τα μέσα ατομικής προστασίας πρέπει να δίνονται στους εργαζόμενους από τη πρώτη μέρα δουλειάς, η διοίκηση κατέφυγε σε εκβιασμούς, λέγοντας πως μπορούν να μην βγάζουν συμβάσεις ή να τις διακόπτουν (!) έως ότου να ολοκληρώνεται η προμήθεια μέσων ατομικής προστασίας για το προσωπικό. Δηλαδή οι δυο “φιλεργατικές” επιλογές για το ΥΠΠΟ είναι ή σακατεμένοι συμβασιούχοι ή στο ταμείο ανεργίας.
Ακόμη ακούσαμε και την άποψη πως η εργαζόμενη ήταν απρόσεκτη και πως δεν είναι δυνατόν τα μνημεία να καλύπτονται με “διάφορα πατάρια”, μάλλον γιατί χαλάει η αισθητική των μνημείων άρα είναι προτιμότερο οι εργαζόμενοι να παθαίνουν εργατικά ατυχήματα.
Αποκορύφωμα της τεράστιας απαξίωσης των εργαζομένων είναι ότι η διοίκηση δεν δήλωσε καν το εργατικό ατύχημα στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας όπως υποχρεούνται από το νόμο, σε μια προσπάθεια απόκρυψης του ατυχήματος!
Βέβαια, υπάρχουν αίτιοι για τα εργατικά ατυχήματα. Δε φταίει η “κακιά η ώρα” ούτε μια απρόσεκτη στιγμή όπως θέλουν να λένε οι διοικήσεις για να πετάνε τις ευθύνες από πάνω τους. Φταίει η ελλιπής τήρηση ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, αφού είναι μια από τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί το κέρδος, καθώς η τήρησή τους θεωρείται ως περιττό κόστος.
Ευθύνη έχει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟ και οι διοικήσεις, καθώς και οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, που διαχρονικά δεν πήραν κανένα μέτρο για να προστατέψουν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Ευθύνη έχει η πολιτική τους που αξιολογεί τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων ως κόστος για το Υπουργείο και τις υπηρεσίες του. Αυτά αποτελούν κόστος – οι ζωές μας μπροστά στα κέρδη τους αποτελούν κόστος!
Εμείς όμως είμαστε αυτοί που προστατεύουμε και αναδεικνύουμε τη πολιτιστική μας κληρονομιά. Εμείς με τη δύναμή μας και τον αγώνα μας θα απαιτήσουμε την τήρηση και την επικαιροποίησης όλων των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
Συνάδελφοι, έχει έρθει η ώρα να πάρουμε τη κατάσταση στα χέρια μας, να οργανωθούμε στους χώρους δουλειάς και να δημιουργήσουμε επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας. Να απαιτήσουμε τα μέσα ατομικής προστασίας να παρέχονται στην ώρα τους όχι λίγο πριν λήξει η σύμβασή μας, να υπάρχουν ιατροί μόνιμα στον εργασιακό χώρο της Ακρόπολης σύμφωνα με τον αριθμό των εργαζομένων.
Για εμάς η ζωή μας δεν μπαίνει στην ζυγαριά του κόστους – οφέλους!
Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας! Άμεσα να διενεργηθούν οι κατάλληλες ενέργειες από όλους τους αρμόδιους φορείς, όπως το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας.
Άμεσα να ληφθούν ουσιαστικά μέτρα προστασίας για όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτως ειδικότητας και σχέσης εργασίας!
Άμεση χορήγηση των Μέσων Ατομικής Προστασίας!».
