Κανονικά θα έπρεπε να κλαις, αλλά όταν βλέπεις αυτά που διαδραματίστηκαν (προσοχή: όχι στα κανάλια με τα μονταρισμένα πλάνα) στην υποδοχή της εικόνας «Άξιον Εστί» που μεταφέρθηκε στην Αθήνα από το Άγιον Όρος, θα έπρεπε να γελάς. Ήταν μια εικόνα γκροτέσκα στην πρωτεύουσα της Ελλάδας του 2023. Όλα τα είχε. Μόνο ιεροπρέπεια και κατάνυξη (για να μιλήσουμε τη γλώσσα των παπάδων) δεν είχε. Μια απερίγραπτη βαβούρα πού ’χανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.
Αγιορείτες ηγούμενοι μοναστηριών που μετριόνταν κι έβγαιναν λειψοί απ’ αυτούς που ήρθαν από τον Άθω κι εναγωνίως έψαχναν τον απόντα στην οδό Μητροπόλεως: «Ο Διονυσίου, πού είναι ο Διονυσίου (σ.σ. ο εκπρόσωπος της μονής Διονυσίου)» φώναζαν επί αρκετά λεπτά για να ξεκινήσει η πομπή, γιατί βλέπετε πώς θα ξεκινούσε η πομπή χωρίς αυτόν;
Τον επικεφαλής αξιωματικό με την ίδια αγωνία να έχει χάσει το στρατιωτικό απόσπασμα που θα συνόδευε την πομπή, και να κράζει σαν τον Μπαλαούρα στη Βουλή («Φρουρά, φρουρά»): «Το άγημα, το άγημα, να περάσει μπροστά, πούναι το άγημα!».
Ρασοφόροι να κυνηγάνε τους φωτογράφους που έμπαιναν μέσα στις γραμμές της στρατιωτικής μπάντας και της πομπής. Τους στρατονόμους (με τα… γκλομπ!) που θα κρατούσαν τιμητικά την Εικόνα να προσπαθούν να κρατήσουν το τελάρο της μη τους μπατάρει, για να το βάλουν στο τζιπ, μαζί με τους φουστανελοφόρους σερδάρηδες (λαϊκοί φύλακες του Αγίου Όρους»), τους αρχιμανδρίτες με όλα τα άμφια τους και τους διάκους με τα θυμιατήρια.
Τον πρωτοσύγκελο της αρχιεπισκοπής με τη ράβδο του αξιώματός του και τον προϊστάμενο της μητρόπολης να πηγαινοέρχονται και να προσπαθούν να βάλουν σε μια τάξη και να μοιράσουν δεξιά και αριστερά, τους λαμπροφορεμένους παπάδες, τις νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και κάτι ταλαίπωρα παιδάκια σχολείου που δεν έκρυβαν τη βαριεμάρα τους.
Κι όταν έφτασαν μπροστά στη Μητρόπολη πάλι ταρατατζούμ πάλι «παρουσιάστε αρμ» τα στρατιωτικά τμήματα και ο απαραίτητος εθνικός ύμνος για αν μην ξεχνάμε πως είμαστε Έθνος χριστιανικό και με τον κυρίαρχο ρόλο της Ορθοδοξίας (της Εκκλησίας αν θέλουμε να ακριβολογούμε) κατοχυρωμένο στο Σύνταγμα.
Και μέσα στην εκκλησία, μέσα σ όλη την ανακατωσούρα όπου από κάθε πόρτα προσπαθούσαν να τρυπώσουν διάφοροι με πρώτους τους πολιτευτάκηδες (αυτοί για να τους πάρουν οι κάμερες), όλη την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων με επικεφαλής τον στρατηγό Φλώρο (αυτή τη φορά με στολή γραφείου και όχι εκστρατείας με την οποία κυκλοφορεί παντού για να μας δείξει πως είναι έτοιμος να πολεμήσει την Τουρκιά τη σύμμαχο) και λαϊκές γυναικούλες που μόνο ο Θεός τους ξέρει πως κατάφεραν κι έφτασαν ως εκεί.
Και μετά άρχισε η παρέλαση. Από τους πρώτους ο ευσεβής Άδωνις που γονάτισε και μπροστά στην εικόνα. Έσπευσε μάλιστα να μας ενημερώσει διαδικτυακά πως μετά από12 συγκεντρώσεις και ομιλίες τα κατάφερε και πήγε κατάκοπος, αλλά με ακμαίο ηθικό και πίστη, και στη Μητρόπολη. Άξιος!
Μια υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ (δεν έχει νόημα να πούμε το όνομά της μη της κάνουμε και διαφήμιση) έσπευσε να τον ειρωνευτεί, μη γνωρίζοντας η ταλαίπωρη πως μέσα στους επίσημους που υποδέχθηκαν την εικόνα μέσα στην εκκλησία ήταν και πρώην υπουργός του κόμματός της, από τη Θεσσαλονίκη, στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Και μετά τη Μητρόπολη αντιπροσωπεία των αγιορειτών πήγε στο Μέγαρο Μαξίμου και κουβέντιασαν λέει με τον Μητσοτάκη και τον αντιπρόεδρό του τον Πικραμένο τα προβλήματα του Αγίου Όρους. Μην εκπλαγείτε αν το επόμενο διάστημα ακούσουμε και για νέες επιχορηγήσεις στα μοναστήρια λες και δεν έφτασαν τα όσα πήραν τόσα χρόνια κυρίως από τα κοινοτικά κονδύλια για να φτάσουμε σε μοναστήρια με σουίτες σαν το Βατοπαίδι. Αυτοί είχανε κι ένα παραπάνω λόγο: Πώς θα φιλοξενούσαν τον πρίγκιπα (τότε) και νυν βασιλιά Κάρολο που ήταν τακτικός επισκέπτης αυτός ο καλός άνθρωπος και χριστιανός.
Υ.Γ. Εκτός από όλα τα άλλα είμαστε και γενναιόδωροι και κάνουμε και εξαγωγή λειψάνων. Όπως γράφουν οι εκκλησιαστικές σελίδες η μητρόπολη Σερρών έστειλε στη Βουλγαρία λείψανο της «Ιεράς χειρός του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου». Τώρα ποιο ακριβώς τμήμα έστειλαν δεν μπορούμε να σας πούμε. Βλέπετε κυκλοφορούν χιλιάδες τέτοια λείψανα Αγίων και ειδικά των πιο γνωστών Γεωργίου και Δημητρίου (και δεν μιλάμε για τα κομμάτια του τίμιου ξύλου που αν ήταν όλα αληθινά θα φτάνανε το μισό Αμαζόνιο) που έχουμε χάσει το μπούσουλα…
