Ο Νίκος Μαρμαρινός, τελευταίος εν ζωή μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου, έφυγε πλήρης ημερών στα 96 του χρόνια, σήμερα Σάββατο 21 Ιούνη 2025, στο σπίτι του στην Καισαριανή.
Ο Νίκος Μαρμαρινός, του Σταύρου και της Παναγιώτας το γένος Ζαφειρίου, γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου 1929 στον Κλομιδάδο (Νάπη) Λέσβου. Ο πατέρας του ήταν κτηνοτρόφος από το Μανταμάδο. Ήταν ξάδερφος του Μανταμαδιώτη συνονόματού του Νίκου Μαρμαρινού, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές στη Φλώρινα στις 23 του Γενάρη του 1943.
Σε ηλικία 18 ετών οργανώθηκε στο Δ.Σ.Ε. και συμμετείχε σε πλήθος ανταρτικών αποστολών. Καθώς ο πατέρας του δεν ήξερε γράμματα, τον έβαζε από μικρό παιδί να του διαβάζει διάφορα έντυπα του ΕΑΜ. Έτσι, ο Νίκος άρχισε να μαθαίνει τους σκοπούς για τον αγώνα του ΕΑΜ. Είδε από κοντά Χίτες και ΜΑΥδες να βασανίζουν αγωνιστές που πάλευαν για την απελευθέρωση του τόπου και αυτό μεγάλωσε το πείσμα του να πάρει από μικρός μέρος στον αγώνα.
Μετά τη Βάρκιζα και το κυνηγητό των αγωνιστών, τα μαντριά τους ήταν το στέκι συνάντησης καταδιωκόμενων αγωνιστών.
Αρχές Απρίλη 1948 σε μια εκκαθαριστική επιχείρηση εκατοντάδες στρατιώτες και χωροφύλακες χτένισαν όλη την περιοχή και έφτασαν και στο μαντρί τους όπου τον ξυλοκόπησαν. Μετά έβαλαν φωτιά και τα έκαψαν όλα, αφού πρώτα τον συνέλαβαν, αλλά κατάφερε να ξεφύγει. Αμέσως πήρε τον δρόμο για το βουνό όπου συνδέθηκε με την αντάρτικη ομάδα του βόρειου τμήματος του νησιού. Σε ηλικία 18 χρονών γίνεται μαχητής του ΔΣΕ. Στο ΔΣΕ είχε χαρτογραφήσει όλα τα μονοπάτια του βόρειου τμήματος του νησιού και πήρε μέρος σε πολλές, σχεδόν όλες τις αποστολές, στα σαμποτάζ και σε μικροσυμπλοκές. Για μήνες είχε τον ρόλο του διανομέα των δελτίων τύπου του ΔΣΕ.
Συνελήφθη στις 6 Ιούνη του 1949 μετά από μεγάλη ενέδρα που τους είχαν στημένη.
Τον Νοέμβρη του 1949 περνά από στρατοδικείο στη Μυτιλήνη. Τον δικάζουν έξι φορές σε θάνατο και τον βάζουν στον «Αράπη», θάλαμος μελλοθανάτων. Γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα. Αρχές του 1951 τον μεταφέρουν στη Μυτιλήνη για νέα δίκη όπου δικάστηκε δύο φορές σε θάνατο. Μέτα από λίγο καιρό τον στέλνουν στις φυλακές της Κέρκυρας ως μελλοθάνατο μέχρι το 1952, όπου μετά την εκτέλεση του Μπελογιάννη ψηφίζεται νόμος όπου μετατρέπει τις θανατικές ποινές σε ισόβια δεσμά.
Το 1953 μεταφέρεται στις φυλακές Κεφαλονιάς, όπου έζησε και τον μεγάλο σεισμό. Από εκεί μεταφέρεται σε διάφορες φυλακές. Στην Αλικαρνασσό, στα Τρίκαλα, στην Χαλκίδα από όπου έφυγε στις 8 Δεκέμβρη του 1962 για να μεταφερθεί στην Αίγινα όπου κρατήθηκε μέχρι τις 30 Απρίλη του 1964.
Παρότι συμπλήρωσε 15 συνεχή χρόνια σε φυλακές δε λύγισε.
Μετά την αποφυλάκιση του πήρε ενεργό μέρος στους αγώνες του λαϊκού κινήματος που αναπτύχθηκαν την περίοδο της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων, μέχρι την χούντα. Με την επιβολή της δικτατορίας διέφυγε τη σύλληψη, μέχρι τις 9 Δεκέμβρη 1967 όπου συλλαμβάνεται στην Αθήνα. Κρατήθηκε στην ασφάλεια για δυόμιση μήνες και μετά στέλνεται εξορία στο Λακκί Λέρου μέχρι το 1971.
Στη μεταπολίτευση ήταν ιδρυτικό μέλος της «Πανελλήνιας Επιτροπής Αντιμοναρχικού – Δημοκρατικού Αγώνα» (που συγκροτήθηκε στην Αθήνα με πρωτοβουλία του Γ.Γ. του ΚΚΕ Χαρίλαου Φλωράκη μετά την πτώση της χούντας και τη διεξαγωγή των πρώτων βουλευτικών εκλογών του 1974), τα μέλη της οποίας από την επομένη των εκλογών, δηλαδή από 18-11-1974, άρχισαν να περιέρχονται τις γειτονιές του Λεκανοπεδίου, τις πόλεις και τα χωριά της ελληνικής περιφέρειας και να εξηγούν για ποιους λόγους πρέπει ο λαός να ψηφίσει υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας.
Τα χρόνια που ακολούθησαν πάλεψε με σταθερότητα ως κομμουνιστής. Και όταν χρειάστηκε υπερασπίστηκε τον επαναστατικό χαρακτήρα του Κόμματος ενάντια στις προσπάθειες μετάλλαξης και διάλυσης του.
Σε όλη του τη ζωή τίμησε τον τίτλο του μέλος του Κόμματος. Η μεγάλη προσφορά του στο Κόμμα αποτελεί παράδειγμα για τις νεότερες γενιές.
Τον Ιούλη 2021, παραμονή του 30ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου της ΚΝΕ, που από τις 9 έως τις 11 Ιουλίου «αγκυροβόλησε» στο νησί της Λέσβου, αναρτήθηκε στο κανάλι της ΚΝΕ στο YouTube το Podcast της ΚΝΕ που έδωσε το λόγο στον τελευταίο εν ζωή μαχητή του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου, Νίκο Μαρμαρινό, ο οποίος με μοναδικό τρόπο αφηγήθηκε ηρωικές στιγμές της ζωής του:
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ αποχαιρετά με θλίψη και σεβασμό τον σύντροφο Νίκο Μαρμαρινό, και εκφράζει τα συλλυπητήρια στη σύζυγο του, τα παιδιά και τα εγγόνια του, στην οικογένεια και όλους τους οικείους του.
Τα θερμά τους συλλυπητήρια τους εκφράζουν επίσης η ΕΠ της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, η Τομεακή Οργάνωση Ανατολικών Συνοικιών, οι Κομματικές Οργανώσεις Καισαριανής και το Παράρτημα Λέσβου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
