Οι επίσημες εκθέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας τον Δεκέμβρη του ’44 είναι αποκαλυπτικές για την καταστροφική μανία των Βρετανών στρατιωτών στην Ακρόπολη, την ίδια στιγμή που σημάδευαν τον λαό της Αθήνας, τους ΕΑΜιτες και ΕΛΑΣίτες που μάχονταν με λιανοντούφεκα ενάντια στη νέα συμμαχική σκλαβιά
«Ένας μπάτσος σκότωσε έναν πιτσιρικά στα Εξάρχεια. Ακόμα δεν είναι γνωστό πώς έγινε». Η πρώτη είδηση, η πρώτη πληροφορία. Ήταν 6 Δεκεμβρίου 2008. Η συνέχεια γνωστή: Δολοφονία από σφαίρα αστυνομικού στα Εξάρχεια. Νεκρός ο μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Ακολούθησε οργή, σκέψη και πολλές αντιδράσεις
Το δεύτερο άρθρο του Γιώργου Μαργαρίτη, καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο αφιέρωμα του Ημεροδρόμου «Μέρες του Δεκέμβρη του ’44»
Η εκτέλεση στα Εξάρχεια αποτελεί ένα τραγικό γεγονός που θα έπρεπε να αναμένεται με μαθηματική βεβαιότητα. Είναι το αποτέλεσμα ενός εμπεδωμένου κλίματος αυθαιρεσίας και κατασταλτικής ατιμωρησίας. Είναι η κτηνώδης αποθέωση της δράσης ενός μηχανισμού που εκπαιδεύεται να αντιμετωπίζει τον πολίτη, δηλαδή τον εργαζόμενο, τον αγρότη, τον ναυτεργάτη, τον φοιτητή, τον μαθητή, δηλαδή το λαό, σαν «εχθρό».
Σαν σήμερα, 5 Δεκεμβρίου 2013, έφυγε από τη ζωή ο Νέλσον Μαντέλα (1918 -2013), σύμβολο του αγώνα του νοτιοαφρικανικού λαού κατά του ρατσιστικού καθεστώτος Απαρτχάιντ
Τον Σεπτέμβριο του 1944 η Αθήνα φλεγόταν. Οι Γερμανοί κατακτητές ετοιμάζονταν να εγκαταλείψουν την πρωτεύουσα και οι μάχες των δυνάμεων του ΕΛΑΣ εναντίον τους μαζί με τους συνεργάτες τους των Ταγμάτων Ασφαλείας, της Ειδικής Ασφάλειας και των διαφόρων ομάδων δωσιλόγων ήταν καθημερινό φαινόμενο όχι μόνο στις συνοικίες αλλά και στο κέντρο της πόλης. Εκείνες τις μέρες στους μαχητές του ΕΛΑΣ μοιράστηκε ένα κείμενο με οδηγίες για τις οδομαχίες. Το ίδιο κείμενο μοιράστηκε και πάλι το Δεκέμβριο
Η μάχη της Αθήνας / 4 Δεκεμβρίου 1944 – 5 Ιανουαρίου 1945. Ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης γράφει στο αφιέρωμα του Ημεροδρόμου «Μέρες του Δεκέμβρη του ’44»
Ο,τι ακολουθεί είναι αποσπάσματα από το editorial του περιοδικού «Το Τέταρτο», τεύχος 3, Ιούλιος 1985 – Δια χειρός Μάνου Χατζιδάκι
«Μέρες του Δεκέμβρη ’44» – Συγκεντρωμένα όλα τα κείμενα του μεγάλου αφιερώματος του «Ημεροδρόμου» (Δεκέμβριος 2018)-- Γράφουν: Γιώργος Μαργαρίτης, Δημήτρης Κουσουρής, Γιώργος Καραγιάννης, Δάνης Παπαβασιλείου, Νίκος Μπογιόπουλος
Σαν σήμερα πριν από 79 ακριβώς χρόνια ξημέρωνε η «Ματωμένη Κυριακή» της 3ης του Δεκέμβρη 1944. Δεν είχαν περάσει ούτε δυο μήνες από την απελευθέρωση της πρωτεύουσας από τους Γερμανούς και ο λαός της Αθήνας αιματοκυλίστηκε από το νέο κατακτητή. Δυο μέρες νωρίτερα είχε προηγηθεί το ιταμό τελεσίγραφο του στρατηγού Σκόμπι και της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου για το μονομερή αφοπλισμό του ΕΛΑΣ
Τα ξημερώματα της 2ης Δεκεμβρίου 1956, ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και 80 μέλη του Κινήματος της «26ης Ιουλίου» αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας με το πλοίο «Γκράνμα» για να ξεκινήσουν την Επανάσταση
Πέμπτη 1η του Δεκέμβρη 1955 -- «Οι άνθρωποι λένε πάντα ότι δεν παραχώρησα τη θέση μου επειδή ήμουν κουρασμένη, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν κουρασμένη σωματικά περισσότερο από ό,τι συνήθως στο τέλος μιας εργάσιμης ημέρας. Δεν ήμουν ηλικιωμένη, αν και μερικοί άνθρωποι έχουν αυτή την εντύπωση. Ήμουν σαράντα δύο χρόνων. Όχι, η μόνη κούραση που είχα, ήταν αυτή του να υποχωρώ»
Ο ηρωικός Δεκέμβρης 1944 θα συμβολίζει για πάντα τη θέληση του λαού μας για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ, στην αστική τάξη, τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της, την εξουσία της. Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά η φλόγα της ταξικής μάχης του Δεκέμβρη 1944 παραμένει άσβεστη και θα φωτίζει τους αγώνες των εργαζομένων για όλα τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, την αντιιμπεριαλιστική αντιπολεμική δράση, την αντεπίθεση για την εργατική λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Θα μένει στη μνήμη του λαού μας, αιώνιο σύμβολο, όπως καταγράφηκε, το πύρινο σύνθημα στο πανό της διαδήλωσης του ΕΑΜ στο Σύνταγμα, πως: «Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»...
Πριν ακόμα ξημερώσει η Τρίτη, 30 Νοέμβρη του 1943, τα Τάγματα Ασφαλείας, με τις πλάτες των γερμανοφασιστών κατακτητών κάνουν έφοδο στα νοσοκομεία της Αθήνας. Οι ταγματασφαλίτες έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο στόχο, τους ανάπηρους του ελληνοϊταλικού πολέμου γιατί ήταν η πρωτοπορία της μεγάλης ΕΑΜικής αντίστασης, οι μπροστάρηδες σε κάθε κινητοποίηση, διεκδίκηση και αγώνα του λαού της Αθήνας
Η πρώτη απόφαση της νέας σοβιετικής εξουσίας ήταν το Διάταγμα για την Ειρήνη. «Το ζήτημα της ειρήνης είναι το φλέγον ζήτημα της εποχής μας» δήλωνε ο Λένιν χαρακτηρίζοντας τη συνέχιση του πολέμου «ως το πιο μεγάλο έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα». Η επαναστατική σοβιετική κυβέρνηση απευθύνει το μήνυμα μέσω του «Διατάγματος», μια μέρα σαν σήμερα στις 28 Νοεμβρίου 1917, στις κυβερνήσεις και τους λαούς όλων των εμπόλεμων χωρών για τον τερματισμό του πολέμου (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος).