Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Αυτοβιογραφικό

Είχα ένα άγχος φοβερό. Τρελή φούρια. Σίγουρα 150 σφύξεις το λεπτό. Κόντευα να πάθω ανακοπή. Έπρεπε να τα οργανώσω όλα...

Είχα ένα άγχος φοβερό. Τρελή φούρια. Σίγουρα 150 σφύξεις το λεπτό. Κόντευα να πάθω ανακοπή. Έπρεπε να τα οργανώσω όλα. Η κόρη μου έκανε θόρυβο , την άκουγα , αλλά ήταν εκτός του οπτικού μου πεδίου. Και ραδιενεργό τιτάνιο να μασούλαγε εκείνη την ώρα , δεν θα το είχα πάρει χαμπάρι.

Ξαφνικά , εκεί, μέσα στο χαμό…ντριιιιιιιιιινννν!!!Κωλοτηλέφωνο. Είναι ακριβώς αυτή η φάση του πανικού που απλώς χτυπάει το τηλέφωνο , αλλά νομίζεις ότι έχει πέσει πυρηνική μπόμπα. Βλέπω την αναγνώριση. Σκατά. Είναι ο Αντώνης. Το σηκώνω λαχανιασμένος.

– Έλα…Τι να θέλει τέτοια ώρα.

– Τι θα πει τι να θέλω τέτοια ώρα?

– Λέγε ρε… Μα καλά , διαβάζει τη σκέψη?

– Δεν διαβάζω τη σκέψη , αλλά ακούγεσαι αγχωμένος.

– Τρέχω μωρέ , έτυχε και η φάση με τον παππού…Καλά το ΄λεγε η γιαγιά  μου, αυτοί οι κομμουνιστές διαβάζουν τη σκέψη.

– Γιατί , τι έπαθε?

– Να , είχε μια αδυναμία και τον πήγαμε νοσοκομείο.

– Γιατί???

– Τι γιατί ρε Αντώνη? Γιατί είχε αδυναμία λέμε!

– Μα είναι 99 χρονών ρε συ!

– Και τι μωρέ Αντώνη? Άμα είσαι 99 χρονών δεν παθαίνεις αδυναμία??

– Ε, μα γι΄αυτό έχει αδυναμία ρε φίλε. Επειδή είναι 99 χρονών.

– …    Αυτό που οι κομμουνιστές νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα…

– Δεν λέω ότι τα ξέρω όλα , αλλά…

– …   Σίγουρα διαβάζει τη σκέψη , δεν εξηγείται αλλιώς…

– Μ΄ακούς ρε Άρη?

– Ναι ρε φίλε , λέγε και βιάζομαι. Κοίτα να δεις τώρα που θα το ρίξει στο συναίσθημα.

– Κρίμα ο παππούς , κρίμα. Τουλάχιστον βγήκε ο καημένος?

(Διέκρινα γνήσιο συναίσθημα στη φωνή του)

– Μπα , τον διασωληνώσανε.

– Διασωληνώθηκε? ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΘΗΚΕ? Είστε τρελοί? Διασωληνώσατε τον 99χρονο , κατακεκλιμένο , ανοϊκό , κουροσαβικό γέροντα? Γιατί? Θέλετε ντε και καλά να τα κατοστήσει? Είστε ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ??

(Διέκρινα γνήσια , τρελή , επική οργή στη φωνή του)

– Όχι ρε συ , μας ρωτήσαν οι γιατροί αν θέλαμε να τον διασωληνώσουμε.

– Και τι είναι η διασωλήνωση ρε Άρη και ρωτάνε εσάς? Δημοσκόπηση?

Για ένα δευτερόλεπτο φαντάστηκα τον γιατρό να έρχεται με δημοσιογραφικό μικρόφωνο και να ρωτάει:

΄΄Θέλετε να διασωληνωθεί ο πάππουκας?΄΄

Βάλτε Χ δίπλα από την αντίστοιχη επιλογή:

ΝΑΙ

ΟΧΙ

ΔΞ/ΔΑ

– Εγώ πάντως Αντώνη , είπα δεν ξέρω. Η μάνα μου από την άλλη είπε πως θέλει να γίνουν ΟΛΕΣ οι εξετάσεις. ΟΛΕΣ. Από πείσμα , ξέρεις. Τόσα χρόνια δεν είχε αρρωστήσει ο παππούς.

– Ε , και? Τι ήθελε? Να ζήσει ο παππούς τη μαγεία του Ε.Σ.Υ.?

– Όχι μωρέ. Τόσα χρόνια λέει πλήρωνε ο παππούς , τώρα θα ευχαριστηθεί Υγεία. Το είδε σαν πράξη αντίστασης.

– Και?

– Τι και? Τον διασωληνώσανε. Και του κάνουν ΟΛΕΣ τις εξετάσεις. ΟΛΕΣ άμα θες να μάθεις.

– Τι όλες μωρέ? Τι του κάνουν δηλαδή? Ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα?

( Ο Αντώνης ήξερε και λίγο από αρχαιολογία. Οι κομμουνιστές πάντα ξέρουν λίγο από όλα.)

– Κορόιδευε εσυ…

– Τέλος πάντων , εύχομαι να πάει καλά ο άνθρωπος.

– Ναι μωρέ , καλά θα πάει. Θα πάει και σε μονάδα όπου να΄ναι και…

– Τι εννοείς όπου να΄ναι?!?! Δηλαδή τώρα που είναι?!

– Στην κλινική.

– Διασωληνωμένος σε κλινική??!

– Ναι.

– Έχει ένα ματσούκι στο λαιμό και είναι σε απλό κρεβάτι κλινικής?

– Ναι.

– Και ποιος τον προσέχει?

– Εμείς.

– Τι εσείς? Γιατροί? Νοσηλευτές?

– Μπα…Τους έχουν απολύσει. Δεν έχει μείνει ρουθούνι. Αλλά τουλάχιστον είναι δίπλα στην πόρτα. Κάτι είναι κι αυτό.

– Γιατί? Θα σηκωθεί να φύγει?

– Όχι στην πόρτα του διαδρόμου ρε συ. Στην πόρτα του μπαλκονιού.

– Είναι ο διασωληνωμένος παρά τω μπαλκόνι?

– Μη σου πω ακριβώς στο μπαλκόνι!

Άκουσα έναν γδούπο. Ακολούθησε μια παύση 3-4 δευτερολέπτων. Είμαι σίγουρος ότι είχε πέσει τα ανάσκελα.

–  Και πως τον προσέχετε ρε Άρη?

– Ε , να διώχνουμε τα πουλιά.

– Ποια πουλιά ρε? Θες να  με αποτρελάνεις τελείως?

– Όχι ρε συ. Στο μπαλκόνι αράζουνε πουλιά. Άμα ανοίξεις το παράθυρο , μπουκάρουνε στο θάλαμο.

– Μιλάς σοβαρά? Και τι κάνεις?

– Τι να κάνω? Τα διώχνω.

– Δε φωνάζεις κανένα?

– Να φωνάξω το γιατρό η το security να βγάλουν έξω το πουλί? Μα είσαι σοβαρός?

– Και γιατί δεν πάει σε Μ.Ε.Θ.?

– Έχει κλείσει η Μ.Ε.Θ. Δεν έχουν προσωπικό. Δεν έχει μείνει κολυμπηθρόξυλο σου λέω.

– Ναι, ξέρω. Είπε ο Κουρουπλής ότι θα προσλάβει , αλλά μόνο απολύει.

– Περίεργο. Κοίτα να δεις , θα μου αρχίσει την κατήχηση τώρα.

– Ουουου , πολύ περίεργο. Ευκαρία , θα αρχίσω την κατήχηση τώρα.

– Μη μου αρχίσεις τώρα τα κομμουνιστικά. Τα διάβασα τα καλά, τα αριστερά, τα κουρουπλέϊκα. Στέλνει τον κόσμο στις ιδιωτικές Μ.Ε.Θ. Πελάτες μου!!

– Όχι ρε , δεν ήθελα να σου πω τα της Υγείας. Για τα αεροδρόμια που τα πουλήσαμε αντί πινακίου φακής και γαβάθας φασολάδας, τα ΄μαθες?Τα πουλήσαμε λιγότερο από ένος έτους σπατόσημο. Λιγότερο από όσα μας χρωστάει η Hochtief. Λιγότερο από…

– Τι μου λες τώρα μωρέ? Τι σχέση έχουν τα αεροπλάνα με τον παππού?

– Ε , και ο παππούς , εκεί που θα πάει , αεροπλάνο θα θέλει…

– Γιατί , που θα πάει δηλαδή?

– Ουουου , ψηλά , πολύ ψηλά που λέει κι ο ποιητής…

– Τώρα άμα στο κλείσω στη μούρη θα το ευχαριστηθείς?

– Όχου μωρέ ξινέ , για τον παππού είσαι έτσι αγχωμένος?

– Όχι ρε , είναι η μάνα μου με τον παππού. Εγώ πάω 6 μέρες διακοπές και το ταξί έρχεται σε 1 ώρα.

– Ωραία.

– Τι ωραία. Σκατά. Τα΄χω κάνει θάλασσα. Δεν ξέρω που είναι τα βρακιά και που τα κουβαδάκια.

– Α, θα΄ρθει και το παιδί?

Χριστέ μου. Το παιδί. Κι έλεγα τι ξεχνάω , τι ξεχνάω. Τόση ώρα θα μπορούσε να΄χε καταπιεί το Αquaforte , τη χλωρίνη και όλο το φαρμακείο μαζί. Α, ρε Αντώνη. Η Μυρτώ εμφανίστηκε γελώντας πονηρά πριν προλάβω να τη φωνάξω. Ηρέμησα. Ο Αντώνης συνέχισε ακάθεκτος.

– Έχεις κλείσει? Με τι ταξιδεύεις?

– Με Skilopnichtis Lines. Παλιό το πλοίο , ακριβό το εισιτήριο.

– Έτσι είναι τα πλοία , σαν το κρασί. Όσο πιο παλιό , τόσο πιο ακριβό! Και πως λέγεται το πλοίο?

– Νομίζω λέγεται ehoxanavouliaxei II.

– Και δε φοβάσαι?

– Μπα , όχι. Το πλήρωμα είναι έμπειρο επειδή έχει ξαναβουλιάξει και η Μυρτώ πάει κολυμβητήριο εδώ και 1 χρόνο. Έχουμε ελπίδες.

– Κατά τα άλλα  να μην πληρώσουν οι εφοπλιστάδες. Πλήττονται. Σαν τον άλλο τον τίμιο δουλευτή , που κουβάλησε μερικούς εκατοντάδες τόνους ηρωίνης με το καράβι του.

– Αυτό δεν ήταν καράβι ρε. Το βαπόρι απ΄την Περσία ήταν. Άσε , δεν τους αγγίζουν αυτούς. Ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα τους σβήνει πρόστιμα ή Χρυσή Αυγή θα τους κάνει τον σερβιτόρο.

– Πες τα! Από που φεύγεις? Πειραιά?

– Ναι.

– Κινέζικο έδαφος δηλαδή!

– Α , γεια σου!

– Και? Εκεί που πας , έχεις κλείσει?

– Όχι ρε  , θα κοιμηθούμε στο πάτωμα. Βέβαια και έχω κλείσει.

– Και που βρήκες τα λεφτά?

– Α, πέρασα από τον θείο Ακύλλα!

– Τι? Πλάκα κάνεις! Σου δωσε λεφτά ο τσιπόγερος?

– Όχι ρε , του ΄κλεψα τη σύνταξη.

– Όλη??

– Ε, τι? Τη μισή? Με τη μισή ούτε τριήμερο δεν θα έβγαινε!

– Και τώρα ο θείος? Πώς θα πάρει φάρμακα για την πίεση?

– Δεν έχει ανάγκη. Ο γιατρός είπε πως το καλοκαίρι η πίεση πέφτει.

– Και φαϊ?

– Δεν έχει ανάγκη. Ο γιατρός είπε πως πρέπει να κάνει δίαιτα!

– Και ρεύμα , κλιματισμό? Ή μήπως ο γιατρός είπε να μη χρησιμοποιεί ούτε ρεύμα  ο γέρος, για να βγάλει τη μπέμπελη αυγουστιάτικα?

– ‘Οχι ρε , εντάξει. Του άναψα το aircondition και πήρα μαζί το χειριστήριο. Βόρειος πόλος θα γίνει το διαμερισματάκι του.

– Τουλάχιστον σου ΄δωσε άδεια ο καραγκιόζης ο διευθυντής σου, ε?

– Άσε με , εντάξει. Των παθών μου τον τάραχο πέρασα. Μου έπρηξε τα ούμπαλα. 2 ώρες πρήξιμο για 2 ημέρες άδεια. Και πρέπει να έκανα και παγκόσμιο ρεκόρ συνεχόμενων ωρών εργασίας για την κωλοάδεια. Κόντεψα να παραιτηθώ με τον μαλάκα!

– Και μετά που θα δούλευες?

 – Ε, γι΄αυτό δεν παραιτήθηκα.

Γελάσαμε.

– Έχουμε κι εκλογές…

Πες το το ρημάδι 1 ώρα. Αφού γι΄αυτό πήρες Αντωνάκη…

– Δεν πήρα γι΄αυτό βέβαια.

Ναι , καλά.

– Τι ναι καλά ρε Άρη?

– Ρε , δεν είπα τίποτα. Θα μας τρελάνει, που με καταλαβαίνει?

– Καλά , μην τρελαίνεσαι.

– Εσύ να μην τρελαίνεσαι. Εγώ θα ψηφίσω Λαπαβίτσα.

– Λαπαβίτσα?

– Λαπαβίτσα.

– Μα Λαπαβίτσα?

– Ναι ρε , Λαπαβίτσα. Θα ξαναρωτήσεις?

– Βασικά , Λαφαζάνη.

– Ναι. Λαφαζάνη. Και Λαπαβίτσα. Και τους δυο μαζί. Δαγκωτό Λάπα-Λάφα. Ή Λάφα-Λαπά. Πες το κι έτσι.

– Και γιατί έτσι παρακαλώ?

– Κοίτα , με πήρε ο Αγησίλαος και μου είπε ότι είναι πολύ θετική εξέλιξη που έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ οι Λάπα-Λάφα.

Σαν ινδιάνικη φυλή ακούγεται.

– Καλά , ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι ο Αγησίλαος??

– Ναι.

– Και γιατί δεν σου είπε να ψηφίσεις ΑΝΤΑΡΣΥΑ?

– Μου είπε μωρέ. Απλώς μου είπε ότι κι αυτοί καλοί είναι.Θετικοί.

– Τι θετικοί μωρέ? Που το είδε το θετικό?Που θα υπάρχει άλλο ένα ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση του λαού? Άλλο ένα και καλά αριστερό κόμμα? Άλλος ένας ΣΥΡΙΖΑΣ?

– Ναι. Άκουγα τις σφύξεις του να βαράνε από το ακουστικό. Δεν ξέρω που κρατάμε και τα τηλέφωνα του καρδιολόγου.

– Τι ναι ρε , θα με στείλεις στα εφημερεύοντα άκλαυτο. Όλοι αυτοί μια ομάδα είναι. ΑΝΤΑΡΣΥΑ έξω αριστερά(τόσο έξω , σχεδόν εκτός) ,Λάπα-Λάφα αριστερό (ρεφόρμ) εξτρέμ ,Τσίπρας στη Μεσ(ι), Μεϊμάρ μέσα δεξιά , Μιχαλολιάκοβιτς δεξί εξτρέμ. Και σηκώνεται από τον πάγκο κι ο Ποτάμης.

(Βαθειά ανάλυση. Επιπέδου Champions League.)

– Να σου πω , πρέπει να βρω τη Μυρτώ. Μην κλείσεις.Μυρτώώώώ…Μυρτώώώώώ…..

– Τη βρήκες?

– Ναι.

– …

– Αντώνη , σ΄αφήνω , ήρθε το ταξί.

– Καλά , γεια…

Μιάμιση αργότερα , ήρεμος , γέρνωντας στην κουπαστή , τηλεφωνούσα εγώ στον Αντώνη.

– Αντώνη , δεν θα μου πεις να ψηφίσω ΚΚΕ?

– Όχι.

– Εγώ ΚΚΕ θα ψηφίσω πάντως.

– Το ξέρω.

– Εεε, πώς το ξέρεις! Με τσάντισε ο ξερόλας.

Γιατί δεν έχεις δικιολογία.

– Δε θα μου πεις γιατί πρέπει να ψηφίσω ΚΚΕ?

– Όχι.

-Γιατί?

Γιατί δεν έχεις άλλοθι.

– Δεν θα μου πεις ότι δεν φτάνει μόνο να ψηφίσω?

– Όχι.

– Γιατί?

– Γιατί το ξέρεις.

– Και γιατί το ξέρω?

– Γιατί έχεις παιδί.

Αυτό το τελευταίο  , έτσι που το ΄πε, βαρύγδουπα, την ένιωσα ακαριαία τη σκοτοδίνη. Μυρτώ , παιδικοί σταθμοί , ΕΣΠΑ , ελλείψεις , τρεξίματα για τα αυτονόητα που στο τέλος δε θα γίνουν κιόλας, μου ήρθε ο ίλιγγος. Πάλι ταχυσφυγμία. Τι στο διάολο ήθελα και τον ξαναπήρα…Καλά δεν ήμουν?Κάτι τέτοιες ώρες σιχτιρίζω που από τον θείο Ακύλλα απαλλοτριώνω μόνο τη σύνταξη και όχι τα Lexotanil.

– Tώρα στο λιμάνι , ήταν κάτι δικοί σου , μοιράζανε μια προκήρυξη.

– Τη διάβασες?

– Όχι.

– Γιατί?

– Τη διαβάζει η Μυρτώ.

– Καλά , πόσο χρονών είναι?

– 18 μηνών.

– Και ξέρει να διαβάζει?

– Όχι. Αλλά καταλαβαίνει.

– Τι καταλαβαίνει?

-Κυρίως το σφυροδρέπανο.

Κάναμε παύση. Ακούστηκε η φωνή της ηχογραφημένης κυριούλας που με ενημέρωνε ότι ο Αντώνης μου είχε φάει όλη την κάρτα.

– Αντώνη…Ήρθε κι ένας απ΄αυτούς τους κλασικούς ενοχλητικούς που σε πρήζουνε στα καταστρώματα…Και τι μου είπε???

– Τι?

– Γύρισε , κοίταξε τη Μυρτώ που κρατούσε την προκήρυξη και μου λέει:΄΄Καλά , τι δίνεις στο παιδάκι? Αυτά τα ψέμματα που λένε οι κομμουνιστές?΄΄Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συφιλιάστηκα!

– Του απάντησες?

– Θυμάσαι εκείνη την ταινία που είχαμε δει φοιτητές , το ΄΄Μάθε παιδί μου γράμματα?΄΄

Πριν προλάβει να απαντήσει , τέλειωσε η κάρτα. Δεν τον άκουσα , αλλά είμαι σίγουρος ότι κατάλαβε αμέσως ποια ατάκα από την ταινία είχα απαντήσει στον ενοχλητικό παπάτζα…

΄΄Δεν τα λένε οι κομμουνιστές . Όλος ο κόσμος τα λέει.΄΄

 

 

Σχετικά θέματα

Απόψεις