Σε 24ωρη απεργία και διαμαρτυρία στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, στον Χολαργό, στις 12 μ., όπου επέδωσαν ψήφισμα διαμαρτυρίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΕΥΣ, προχώρησαν σήμερα Πέμπτη οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ, με απόφαση της Ομοσπονδίας (ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ), με κεντρικό σύνθημα «Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και συνδέεται με την ύπαρξη και την ευημερία του ανθρώπου». Οι απεργοί περιφρούρησαν , τα κτίρια της ΕΥΔΑΠ του Περισσού και των Ιλισίων (Λαοδικείας), ενώ παράλληλα, πρόκειται να επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του ΕΥΣ.
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ, έχει αποφασίσει σειρά κινητοποιήσεων κατά της παράδοσης σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ της διαχείρισης του εξωτερικού υδροδοτικού συστήματος της Αθήνας (ταμιευτήρες Εύηνου, Μόρνου, Υλίκης, Μαραθώνα, γεωτρήσεων, δικτύου μεταφοράς κ.ά.).
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΠ ΑΕ
Νερό – κοινωνικό αγαθό, φθηνό
και ποιοτικό για το λαό, όχι εμπόρευμα!
Μια πρώτη αγωνιστική απάντηση από τους εργαζόμενους της ΕΥΔΑΠ παίρνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, στην προσπάθειά της να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα την πορεία ιδιωτικοποίησης της επιχείρησης και του νερού.
Το νέο αυτό βήμα αφορά την παράδοση σε ιδιωτικό όμιλο της διαχείρισης λειτουργίας και συντήρησης – με τη γνωστή μορφή της Σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) – του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, που περιλαμβάνει τα φράγματα του Μόρνου, του Εύηνου και το κανάλι με το οποίο το νερό έρχεται στην Αθήνα, τη λίμνη Υλίκη, αντλιοστάσια κ.λπ.
Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, που, παρά τα όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση, θα έχει άμεση συνέπεια την απώλεια του ελέγχου του 80% των αποθεμάτων νερού της χώρας, την περαιτέρω αύξηση της τιμής του νερού κι ενώ ήδη χιλιάδες οικογένειες απειλούνται ακόμα και με διακοπές νερού, αφού αδυνατούν να ανταποκριθούν στις «τσουχτερές» ανατιμήσεις, την περικοπή εκατοντάδων θέσεων εργασίας έμπειρου τεχνικού προσωπικού της ΕΥΔΑΠ, όπως και τις παραπέρα ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις στον κλάδο και τη γενίκευση των εργολαβιών, ενώ την ίδια στιγμή δημιουργεί τεράστιους κινδύνους και για την τελική ποιότητα του νερού που πίνει ο λαός, δεδομένου ότι η συντήρηση των – ήδη πεπαλαιωμένων δικτύων – θεωρείται «κόστος» για το κεφάλαιο.
Κρίκος στην πορεία ιδιωτικοποίησης…
Η επικίνδυνη αυτή εξέλιξη αποτελεί έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα της ιδιωτικοποίησης που ξεκίνησε με τις αποφάσεις για την εισαγωγή της ΕΥΔΑΠ στο Χρηματιστήριο ήδη από το 1999 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ), φτάνοντας σήμερα να κατέχεται από ιδιώτες το 39% των μετοχών της, ενώ από το 2010 μέχρι σήμερα οι διαδοχικές κυβερνήσεις παρέδωσαν την εταιρεία αρχικά στο ΤΑΙΠΕΔ (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και στη συνέχεια στο Υπερταμείο (ΣΥΡΙΖΑ) προς περαιτέρω «αξιοποίηση», ακολουθώντας και τις σχετικές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις.
Πατώντας πάνω σε αυτά, η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ο οποίος υποκριτικά σήμερα σηκώνει κουρνιαχτό για το «πράσινο φως» που έδωσε η κυβέρνηση στο διαγωνισμό για την ιδιωτικοποίηση του ΕΥΣ – συνέχισε το καθεστώς παραχώρησης στους ιδιώτες του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων της Ψυτάλλειας και της Μεταμόρφωσης, παραδίδοντας στη συνέχεια και τη συντήρηση του δικτύου της αποχέτευσης, συμφώνησε σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για την εκποίηση επιπλέον ποσοστού έως και 49% και άνοιξε διάπλατα το δρόμο για την παράδοση του νερού στους ιδιώτες, φέρνοντας το νόμο για τις ΣΔΙΤ, τον οποίο και ψήφισε από κοινού με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 2016.
Πρόκειται για τον ίδιο αυτό νόμο που σήμερα αξιοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, για να προχωρήσει στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση, ο οποίος και εισάγει τη μέθοδο των ΣΔΙΤ ως το πλέον «προσοδοφόρο» σχήμα αντί της ευθείας ιδιωτικοποίησης, αφού με αυτόν τον τρόπο οι ιδιωτικοί όμιλοι μπορούν και διασφαλίζουν υψηλή κερδοφορία, την ίδια στιγμή που ενδεχόμενες ζημιές που θα προκύψουν στην πορεία της «σύμπραξης» περνούν στο κράτος, δηλαδή στις πλάτες των εργαζομένων.
…με βαριές συνέπειες για το λαό
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής που με συνέπεια ακολούθησαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας είναι τα εργατικά – λαϊκά στρώματα να λένε «το νερό νεράκι». Η μέχρι σήμερα εμπειρία από την πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ είναι άκρως ενδεικτική για το τι θα επακολουθήσει εάν προχωρήσουν τα επικίνδυνα κυβερνητικά σχέδια:
— Ηδη έχουν αυξηθεί οι εντολές διακοπής νερού και αφαίρεσης μετρητών στις εργατικές – λαϊκές οικογένειες, το κόστος του νερού για τα λαϊκά στρώματα έχει αυξηθεί κατά 150% σε σχέση με το 1999, ενώ σε άλλες υπηρεσίες, όπως η αποχέτευση, το κόστος έχει διπλασιαστεί.
Την ίδια ώρα και με τα νέα κυβερνητικά σχέδια αναμένεται να εκτιναχτεί παραπέρα και το κόστος της αγροτικής παραγωγής που είναι ήδη απαγορευτικό για τους μικρούς αγρότες, κάνοντας τα αγροτικά προϊόντα είδος πολυτελείας για τα λαϊκά νοικοκυριά και σφίγγοντας παραπέρα τη θηλιά στη μικρομεσαία αγροτιά.
— Ανάλογες είναι και οι συνέπειες για τους εργαζόμενους της επιχείρησης όπου έχουν επεκταθεί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας (με 9 διαφορετικές σχέσεις εργασίας να βρίσκονται σε ισχύ), τα προηγούμενα χρόνια έγιναν περικοπές που έφτασαν μεσοσταθμικά το 35%, οι εργολαβίες που πάνε χέρι χέρι με μείωση αποδοχών, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία γενικεύονται, το μόνιμο προσωπικό έχει μειωθεί δραματικά φτάνοντας το 50% σε σχέση με το 2003 και το 70% σε σχέση με το 1995, κι ενώ οι ανάγκες έχουν εκτοξευτεί, όπως αποτυπώνει και το γεγονός ότι το αντικείμενο της ΕΥΔΑΠ έχει αυξηθεί κατά 40%.
Η πείρα αυτή, αλλά και η διεθνής πείρα που έχει αποδείξει ότι όπου προωθήθηκαν ιδιωτικά σχήματα στη διαχείριση του νερού, και αύξηση των τιμών υπήρξε για τους καταναλωτές αλλά και υποβάθμιση αυτού του ζωτικής σημασίας αγαθού, ξεγυμνώνει και τα κυβερνητικά παραμύθια πως δήθεν η «προώθηση του υγιούς ανταγωνισμού» μέσω της παραπέρα ιδιωτικοποίησης θα έχει οφέλη για το λαό και μπορεί να επιφέρει ακόμη και… μείωση της τιμής του νερού.
Ενώ αντίστοιχη είναι και η πείρα των λαϊκών στρωμάτων από όλους τους υπόλοιπους κλάδους που ακολούθησαν την ίδια πορεία ιδιωτικοποιήσεων και «απελευθέρωσης», με βάση και τις κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως είναι οι τηλεπικοινωνίες, η Ενέργεια, οι μεταφορές, όπου ο λαός είδε τις ανάγκες του να υπονομεύονται παραπέρα, τις τιμές να παίρνουν την ανηφόρα και οι εργαζόμενοι στους κλάδους αυτούς τα δικαιώματά τους να ξηλώνονται ένα ένα.
Πάλη για νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα
Ο αγώνας ενάντια στα σχέδια παραπέρα ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, για να σταματήσουν κάθε σκέψη για αύξηση της τιμής του νερού αλλά και οι διακοπές νερού στα λαϊκά νοικοκυριά, να γίνουν άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πλήρη δικαιώματα και με βάση τις ανάγκες του λαού, για νερό φτηνό και ποιοτικό, είναι αγώνας που αφορά κάθε εργαζόμενο, αυτοαπασχολούμενο, μικρό αγρότη.
Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν πως η διαχείριση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει την απαλλαγή του από τους νόμους της αγοράς και του καπιταλιστικού κέρδους, ρήξη με τον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ, της άρχουσας τάξης και των πολιτικών τους εκφραστών, γραμμή σύγκρουσης με την καπιταλιστική ιδιοκτησία στον κλάδο του νερού και συνολικά στην οικονομία, που προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο.
Το νερό και οι υποδομές του μόνο ως λαϊκή περιουσία, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας όπου από τη μέση θα έχει φύγει το κέρδος, μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα, για να διασφαλίσουν την ικανοποίηση των διευρυμένων και σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
ΠΗΓΗ: ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
