Από τον Ριζοσπάστη
Τα τελευταία στοιχεία των Eurostat και ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι το 50% των οικογενειών με ΑμεΑ και χρόνια πάσχοντες στην Ελλάδα και το 30% στο σύνολο των χωρών της ΕΕ ζει στο όριο της φτώχειας. Έκφραση αυτής της τραγικής πραγματικότητας στη χώρα μας είναι ότι πολύ συχνά οικογένειες που χάνουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμούς είναι οικογένειες με ΑμεΑ ή χρόνιο πάσχοντα. Θυμίζουμε τις περιπτώσεις σε Ζωγράφου, Ανω Πετράλωνα και Χαλκιδική. Η αναπηρία καταλήγει να είναι τελικά μια βασική αιτία φτωχοποίησης.
Η υγειονομική περίθαλψη είναι συχνά υπερβολικά δαπανηρή, βρίσκεται μακριά από τα ΑμεΑ και προϋποθέτει μεγάλο χρόνο αναμονής. Αποτέλεσμα, να μην κάνουν σωστά ή να σταματάνε τις θεραπείες τους επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τα έξοδα, είτε αυτά είναι μεταφοράς και παραμονής σε άλλη πόλη για να κάνουν τις αναγκαίες θεραπείες – εξετάσεις – επεμβάσεις, είτε είναι οι πληρωμές στο εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας. Οι συνέπειες του σμπαραλιασμένου δημόσιου συστήματος Υγείας προβάλλουν σε αυτές τις κατηγορίες του πληθυσμού πιο έντονες και οξυμένες, κοστίζουν ζωές…
Τα φάρμακα είναι δωρεάν μόνο για την κύρια νόσο και όχι τη δευτερεύουσα. Τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) τα πληρώνουν 100% και ας είναι άκρως απαραίτητα (π.χ. αντιόξινα, παυσίπονα, κρέμες για την αντιμετώπιση των κατακλίσεων και όχι μόνο). Αυτά για τους ασφαλισμένους, αφού οι ανασφάλιστοι είναι εντελώς στον …αέρα. Πρόσφατα, οι συμμετοχές σε άκρως απαραίτητα σκευάσματα ανέβηκαν από το 0% στο 25%. Οι ελλείψεις φαρμάκων επίσης οδηγούν στην απελπισία ανθρώπους, όπως έγινε με τον πάσχοντα από καρκίνο στην Κρήτη που έβαλε τέλος στη ζωή του.
Οι εργοδότες, από την άλλη, έχουν ξεσαλώσει. Με όπλο το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο Χατζηδάκη, Γεωργιάδη και των προκατόχων τους, με ρυθμίσεις που αποτελούν προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, τσακίζουν παραπέρα τα εργασιακά δικαιώματα. Στο πλαίσιο αυτό πυκνώνουν και οι απολύσεις ΑμεΑ και χρόνιων πασχόντων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ παρουσιάζει ως επίτευγμα την «ένταξη στην αγορά εργασίας 200 ατόμων που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού», με τις ανάλογες επιδοτήσεις προς την εργοδοσία φυσικά, όταν η ανεργία στους ικανούς προς εργασία αναπήρους ξεπερνά το 95%!
***
Πίσω από όλα τα βάσανα και τα μεγάλα προβλήματα, πίσω από τη βαρβαρότητα που ζουν τα άτομα με κάποια αναπηρία και οι χρόνια πάσχοντες στη χώρα μας βρίσκεται η επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του και φέρει τη σφραγίδα των Οδηγιών, των Κανονισμών, των Συνθηκών της ΕΕ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στρατηγική της ΕΕ για την αναπηρία μετά το 2020 τη στήριξαν όλα μαζί τα ελληνικά αστικά κόμματα του Ευρωκοινοβουλίου και οι ευρωβουλευτές τους, με ή χωρίς αναπηρία. Ολοι τους πλην του ΚΚΕ. Γιατί:
-Είναι Οδηγία της ΕΕ η λεγόμενη «προσβασιμότητα προϊόντων και υπηρεσιών». Ποια προσβασιμότητα μπορούν να έχουν τα παιδιά με αναπηρία, οι ανάπηροι και οι χρόνια πάσχοντες από τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο ιδιωτικοποιημένο σύστημα Υγείας και Πρόνοιας; Μιλάνε για προσβασιμότητα την ώρα που αρνούνται να επιχορηγήσουν τον ανάπηρο για να κάνει προσβάσιμο το ίδιο του το σπίτι μετά από ένα ατύχημα ή ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, πολύ περισσότερο όταν πλειστηριάζουν και ξεσπιτώνουν ανάπηρους και χρόνιους πάσχοντες, όταν ακόμα και κτίρια που στεγάζουν Ειδικά Σχολεία είναι μη προσβάσιμα.
-Είναι Οδηγία της ΕΕ η αποϊδρυματοποίηση, αποασυλοποίηση. Πίσω από τη σημαία της αποϊδρυματοποίησης κρύβεται η προσπάθεια του κράτους να αποποιηθεί την ευθύνη προστασίας πληθυσμών που το έχουν ανάγκη όπως είναι τα ΑμεΑ, οι βαριά ψυχιατρικοί πάσχοντες, οι ηλικιωμένοι, τα εγκαταλελειμμένα ή απροστάτευτα παιδιά, μειώνοντας το κόστος και κλείνοντας τέτοιου είδους δομές, ενώ, ταυτόχρονα, μετακυλίεται αυτή η ευθύνη σε ΜΚΟ και ιδιώτες. «Άσυλα» ονομάζουν τις δομές οι κυβερνώντες όταν είναι δημόσια, γι’ αυτό τα απαξιώνουν και τα συκοφαντούν αλλά όταν είναι ιδιωτικά τα ονομάζουν ευαγή ιδρύματα της «υγιούς» επιχειρηματικότητας.
-Είναι η περιβόητη κάρτα αναπηρίας και η ψηφιακή πιστοποίησή της. Η ψηφιοποίηση των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) και η κάρτα αναπηρίας της ΝΔ σε τίποτα δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα τους ως μηχανισμών περικοπών. Η αναμονή συνεχίζει να είναι 8 με 10 μήνες για μια αξιολόγηση. Ενώ οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας είναι πάνω από 500.000, επίδομα αναπηρίας παίρνουν μόνο οι 150.000, όταν δε ξεκίνησαν να λειτουργούν τα ΚΕΠΑ, επίδομα αναπηρίας έπαιρναν 230.000. Οι συνταξιούχοι αναπηρίας του ΙΚΑ πριν από τη λειτουργία των ΚΕΠΑ ήταν στο 14% του συνόλου των συνταξιούχων και σήμερα έχουν μειωθεί κάτω από το 5%, όταν κράτος και ΕΕ αναγνωρίζουν ότι οι ανάπηροι ανέρχονται περίπου στο 10% του πληθυσμού.
-Οσο για το πυροτέχνημα του «προσωπικού βοηθού»: Σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής, το πιλοτικό πρόγραμμα του «προσωπικού βοηθού»«έχει επεκταθεί σε ολόκληρη τη χώρα και έως το ’25 αναμένεται περισσότεροι από 1.800 ωφελούμενοι να έχουν αποκτήσει τον προσωπικό τους βοηθό». Την ίδια στιγμή βέβαια οι βαριά ανάπηροι στη χώρα μας υπολογίζονται σε 500.000! Για ακόμα μια φορά η διαδικασία έγκρισης «προσωπικού βοηθού» προβλέπει «κόφτες» και περιορισμούς αφού οι «ενδιαφερόμενοι» θα πρέπει να ταλαιπωρηθούν και να «αξιολογηθούν» για άλλη μια φορά από τις γνωστές επιτροπές, που στόχο δεν έχουν την αξιολόγηση των αναγκών τους αλλά τον περιορισμό των δικαιούχων, όπως έχει αποδείξει η μέχρι τώρα πείρα και αυτού του προγράμματος. Από τη μια λοιπόν «κόφτες» και από την άλλη ο «προσωπικός βοηθός» συνεχίζει να αξιοποιείται ως αντιπερισπασμός στον σχεδιασμό για το κλείσιμο των ελάχιστων δημόσιων κλειστών δομών. Το κόστος και πάλι στις λαϊκές οικογένειες των αναπήρων.
***
Η πολιτική της ΕΕ, των ελάχιστων δικαιωμάτων, οδήγησε σε ένα ελάχιστο πακέτο παροχών Υγείας, πρόληψης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για λίγους και για λίγο. Ετσι, κάθε λαϊκή ανάγκη συνθλίβεται στη ζυγαριά του κόστους – οφέλους. Η αποκατάσταση της υγείας του λαού θεωρείται κόστος. Για τα κέρδη των λίγων θυσιάζουν τις ζωές των πολλών.
Το ΚΚΕ με 100 σχεδόν Ερωτήσεις μόνο από το 2022 ανέδειξε και στη Βουλή τα μεγάλα προβλήματα των ΑμεΑ και διεκδίκησε λύσεις.
Στήριξε και στηρίζει με κάθε τρόπο τα αιτήματα που διεκδικεί το αναπηρικό κίνημα.
Το ΚΚΕ διεκδικεί πολιτική πρόληψης της αναπηρίας, να εξασφαλίζεται το δικαίωμα για δουλειά, με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, σε όλους τους ικανούς προς εργασία αναπήρους και, με ευθύνη του κράτους, να λειτουργούν προστατευόμενα παραγωγικά εργαστήρια για ανθρώπους με νοητική υστέρηση, με αυτισμό και για ψυχικά πάσχοντες.
Τα άτομα με αναπηρία και χρόνια πάθηση πρέπει να απολαμβάνουν τη θετική διάκριση της κοινωνίας ώστε να καταφέρουν με αυτόν τον τρόπο να αναπληρώσουν το έλλειμμα που δημιουργεί η αναπηρία ή η χρόνια πάθηση. Τα κοινωνικά, αδιαπραγμάτευτα δικαιώματα των ΑμεΑ, οι ανελαστικές και πρόσθετες ανάγκες τους μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα από τις διεκδικήσεις και τις προτάσεις του ΚΚΕ.
Για όλα τα παραπάνω, η στάση όλων των υπόλοιπων κομμάτων που στηρίζουν την αντιλαϊκή, αντιαναπηρική και τελικά απάνθρωπη πολιτική της ΕΕ και τις κατευθύνσεις της, πρέπει στις 9 του Ιούνη να γίνει κριτήριο ψήφου για όλο τον λαό.
Με ψήφο στο ΚΚΕ μπορεί και να καταδικαστεί η πολιτική του «καιάδα» που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, αλλά και να ενισχυθεί η αποφασιστική διεκδίκηση για κάθε δικαίωμα που μπορούν σήμερα να απολαμβάνουν τα άτομα με αναπηρία, όμως τους το στερεί η εγκληματική λογική του κόστους – οφέλους.
