Σε Ανακοίνωσή της η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία ΟΑΣΘ καταγγέλλει ότι ακόμα ένα αστικό λεωφορείο πήρε φωτιά και σημειώνει «Το τελευταίο διάστημα στη Θεσσαλονίκη δεν προλαβαίνουμε να μετράμε καμένα λεωφορεία»:

Ακόμα ένα αστικό λεωφορείο πήρε φωτιά.

Το τελευταίο διάστημα στη Θεσσαλονίκη δεν προλαβαίνουμε να μετράμε καμένα λεωφορεία.

Πριν από δυο εβδομάδες ήταν ένα της γραμμής 51 (Σίνδος-Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός) που εκτελείται από το ΚΤΕΛ. 

Την Τρίτη 4/7 ήταν του ΟΑΣΘ από αυτά της εταιρίας ενοικίασης. Το λεωφορείο κατευθύνονταν προς το αμαξοστάσιο Σταυρούπολης και δεν είχε κόσμο και έτσι ο απολογισμός της πυρκαγιάς ευτυχώς είναι μόνο οι καμένες λαμαρίνες.

Αυτό βέβαια όχι απλά δεν μας καθησυχάζει αλλά αντίθετα μας ανησυχεί περισσότερο διότι τα συνεχώς επαναλαμβανόμενα περιστατικά πυρκαγιάς σε αστικά λεωφορεία κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί να έχουν χειρότερη κατάληξη.   

Είναι τα αποτελέσματα της πολιτική του «κόστους-οφέλους» δηλ. των περικοπών και της χρόνιας απαξίωσης που επέβαλαν όλες τις κυβερνήσεις στο τμήμα συντήρησης του ΟΑΣΘ με την αποψίλωση του προσωπικού και την έλλειψη ανταλλακτικών και αναλώσιμων.

Την ίδια πολιτική εφαρμόζει βέβαια και η ιδιωτική εταιρία ενοικίασης γιατί το συγκεκριμένο λεωφορείο ήταν δικό της.

Στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε εδώ και κάποια χρόνια στη χώρα μας στην πορεία υλοποίησης των Ευρωπαϊκών Κανονισμών και των νόμων για την λεγόμενη «απελευθέρωση» των μεταφορών όπως απέδειξε και το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη μπαίνουν πιο επιτακτικά νέα ζητήματα -όχι ότι δεν προϋπήρχαν- που αφορούν την ασφάλεια επιβατών και εργαζομένων.

  Το που επισκευάζει ο κάθε συγκοινωνιακός φορέας (ΟΑΣΘ,ΚΤΕΛ, εταιρίες ενοικίασης) τα μέσα μεταφοράς του, το πως τα επισκευάζει, το κάθε πότε, με τι προδιαγραφές και ανταλλακτικά τα συντηρεί και τα επισκευάζει είναι ο άγνωστος «Χ» της εξίσωσης. 

Αποδεικνύεται ότι για την ασφάλεια των μέσων μεταφοράς δεν αρκεί η τυπική σφραγίδα ελέγχου των ΚΤΕΟ και ούτε βέβαια διασφαλίζεται από το γεγονός ότι κάποιοι συγκοινωνιακοί φορείς (όπως π.χ. ο ΟΑΣΘ) έχουν δικά τους συνεργεία και υποδομή. 

Το τραγικό της κατάστασης είναι ότι οι εργαζόμενοι οδηγοί καταγράφουν καθημερινά στα δελτία βλαβών των οχημάτων τις μικρές και μεγάλες βλάβες αλλά αυτές με ευθύνη των συγκοινωνιακών φορέων πολλές φορές δεν επισκευάζονται ή επισκευάζονται πλημμελώς και τα οχήματα βγαίνουν «κανονικά» στην κίνηση την επόμενη μέρα. 

Για να υπάρξει ουσιαστικός -και όχι τυπικός- έλεγχος των οχημάτων που μεταφέρουν καθημερινά χιλιάδες επιβάτες πρέπει να υπάρξουν νέα πρωτόκολλα και κρατικοί μηχανισμοί ελέγχου που σήμερα δεν υφίστανται οι οποίοι θα παρεμβαίνουν και θα ελέγχουν απροειδοποίητα συγκεκριμένα την κατάσταση των οχημάτων. Ενδεικτικά :

-Έλεγχος των δελτίων βλαβών και εάν επισκευάστηκαν αυτές

-Εκπομπές καυσαερίων

-Φρένα, αναρτήσεις- σύστημα διεύθυνσης

-Κλιματισμός και θέρμανση

-Εξωτερική και εσωτερική κατάσταση των οχημάτων (π.χ. διαρροές λαδιών, φθαρμένα καθίσματα επιβατών, κατάσταση δαπέδου κλπ)

Η ασφάλεια του λαού της χώρας δεν μπορεί να βασίζεται στη τύχη……