Δημοσιεύουμε ένα κείμενο που μας έστειλε η αναγνώστρια του «Ημεροδρόμου» Τζίνα Κοντογεώργου, με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας
8η Μάρτη. ΟΧΙ! Δεν την χαρίζουμε!
Ακόμη μια φορά ζούμε την αποθέωση της υποκρισίας και της διαστρέβλωσης. Αποκρύπτοντας την αναγκαιότητα της υπενθύμισης μιας σημαντικής στιγμής του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, που αφορά την απεργία των γυναικών το 1857 στα κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης, αλλοιώνοντας την αδιάλειπτη πάλη των γυναικών για εργασιακή και κοινωνική ισότητα και δικαιώματα, κάποιοι-ες προσπαθούν να παρουσιάσουν την 8η Μάρτη ως ημέρα τιμής προς ένα ξεχωριστό είδος. Ένας είδος που αξίζει της προσοχής μας, γιατί διακρίνεται από οξυδέρκεια, ευαισθησία, δυναμισμό, διαθέτει μητρικό φίλτρο και έντονα στοιχεία καπατσοσύνης και νοικοκυροσύνης .
Αναγνωρίζουμε τη μεγαλοθυμία τους και τους πομπώδεις χαρακτηρισμούς τους. Μόνο που θα μπορούσαν οι ίδιοι χαρακτηρισμοί να αποδοθούν και σε άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Κάποιοι κύριοι ξεχνούν την ανθρώπινη διάσταση της γυναίκας, όπως ξεχνούν και την ανθρώπινη διάσταση του άνδρα, καθώς το σύστημα που έχουν επιλέξει να υπηρετούν χρειάζεται υποζύγια και όχι ανθρώπους.
Σε κάποιες κυρίες, η ταξική τους θέση τους επιτρέπει να εξαντλούν την αγωνιστικότητά τους σε μια «μαχητική» βραδινή έξοδο γυναικοπαρέας, ξεχνώντας πως η 8η Μάρτη είναι μέρα τιμής προς όλες τις εργαζόμενες γυναίκες διεθνώς. Μέρα τιμής προς εκείνες που ορθώσανε και ορθώνουν ανάστημα μπρος στην καταπίεση, στην εκμετάλλευση, στην αδικία και στην πολεμοχαρή διάθεση εκείνων των ανδρών και εκείνων των γυναικών που την επιχειρηματική δραστηριότητα την κάνουν στόχο και σημαία, γιατί υποκλίνονται στο Θεό του χρήματος.
Η 8η Μάρτη είναι μέρα μνήμης αλλά και υπενθύμισης για τις γυναίκες που τιμούν το αγωνιστικό παρελθόν του φύλου τους και συνεχίζουν για ένα αγωνιστικό παρόν και μέλλον, μαζί μ’ εκείνους τους άντρες συντρόφους μας που ενστερνίζονται:
το δικαίωμα στην εργασία
το δικαίωμα στη μόρφωση
το δικαίωμα στην υγεία
το δικαίωμα στον πολιτισμό
το δικαίωμα στη στέγη
το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο
το δικαίωμα στην αγάπη και στον έρωτα
το δικαίωμα στην οικογένεια
το δικαίωμα στη μητρότητα
το δικαίωμα στη ζωή
το δικαίωμα στην ειρήνη
Γιατί όλες και όλοι εμείς ΔΕΝ ΠΑΨΑΜΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
Ανήκουμε σε κείνες τις γυναίκες που ακολουθούν τα αγέρωχα βήματα της Αντιγόνης, αποφασισμένες να αντιδράσουμε σε οποιασδήποτε μορφής αδικία και αυθαιρεσία.
Ανήκουμε σε κείνες τις γυναίκες που πιστεύουν ακράδαντα στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Ανήκουμε, τέλος, σε κείνους τους ανθρώπους που δε διαχωρίζουν φύλο όταν απέναντί τους έχουν κτήνη.
Γιατί, αλήθεια, πρέπει να δούμε συμπαθητικά εκείνη τη γυναίκα, που προπηλάκιζε και χυδαιολογούσε σε μανάδες με μωρά παιδιά;
Γιατί αλήθεια θα δούμε συμπαθητικά εκείνη τη γυναίκα που έκλεινε τα μάτια στη σύσταση και δράση εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης;
Γιατί θα δούμε συμπαθητικά την επιχειρηματία που απολύει έγκυες εργαζόμενες;
Όχι! Δεν είμαστε όλοι και όλες το ίδιο και δε θα γίνουμε ποτέ! Εκτός εάν επιλέξουμε να απεγκλωβιστούμε απ’ αυτό το σύστημα που γεννά ανισότητες, κατηγοριοποιεί ανθρώπους και ανάγει το κέρδος ως Θεό των λίγων, είτε αυτοί είναι άνδρες είτε γυναίκες.
Όχι! Δεν σας χαρίζουμε τη μέρα της αγωνίστριας γυναίκας προς χάρη της επιχειρηματικότητας. Την 8η Μάρτη δε μπορείτε να την κάνετε άλλη μια ροζ φιέστα τύπου Αγίου Βαλεντίνου!
Αν θέλετε να εξάρετε απλά και μόνο την οξυδέρκεια και τη γυναικεία καπατσοσύνη, σας προτείνουμε να τιμήσετε την, αμερικανικής εμπνεύσεως, ημέρα της γυναικείας επιχειρηματικότητας που γιορτάζεται στις 19 Νοεμβρίου. Σίγουρα γι΄ αυτή τη γιορτή θα βρείτε συμμάχους τις πολυεθνικές.
Την 8η Μάρτη δε σας τη χαρίζουμε
Αυτή η μέρα ανήκει στη γυναίκα Άνθρωπο!
