Το 1954 ήταν μια χρονιά με πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα. Ήταν η αφορμή της δημιουργίας των πρώτων μου ερωτημάτων για το νέο περιβάλλον που ζούσα, των πρώτων συγκρίσεων, των πρώτων εμπειριών, οι οποίες ήταν αποτέλεσμα των επαφών μου με τον αθλητισμό άλλων χωρών.
Παρά το νεαρό της ηλικίας μου είχα ήδη μια εμπειρία 4 χρόνων στο χώρο του τότε λεγόμενου Υψηλού Αθλητισμού. Στις 15/1/1954 μια τυπική επίσκεψη σε κάποιον οικογενειακό γιατρό παρά λίγο να τινάξει στον αέρα την αθλητική μου σταδιοδρομία, όταν κατά τη γνώμη του η καρδιά μου παρουσίαζε κάποιο πρόβλημα, και βέβαια είπε στους δικούς μου ότι απαγορεύεται ο αθλητισμός.
Εάν στις μέρες μας συμβεί κάτι τέτοιο σε κάποιον αθλητή μας, ελάχιστοι θα το πληροφορηθούν, τα χρόνια εκείνα όμως, που ο Στίβος, ήταν το πρώτο άθλημα, όπως είναι σήμερα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η αναστάτωση, ήταν πολύ μεγάλη, έγινε είδηση στον αθλητικό και πολιτικό τύπο. ΣΕΓΑΣ και Παναθηναϊκός, ( εκείνη την εποχή ήταν, ένα = Απόστολος Νικολαΐδης και τα σκυλιά δεμένα ), με έστειλαν στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο.
Ο τότε καθηγητής Καρδιολογίας κ. Μιχαηλίδης, με καμιά 15αριά γιατρούς, ασχολήθηκαν ένα πρωινό μαζί μου. Προτού ξεκινήσουν οι εξετάσεις, είχα πει στον καθηγητή «εάν μου σταματήσετε τον αθλητισμό θα πηδήσω από το παράθυρο», «όλα θα πάνε καλά» μου απάντησε γελώντας, και έτσι έγινε. «Ο Νίκος είναι μια χαρά, μπορεί να ξεκινήσει τις προπονήσεις του».
Στις 30/1/1954 ο αθλητικός τύπος έγραψε ότι ξεκίνησα τις προπονήσεις μου. Από τότε , μέχρι που τελείωσα τον αθλητισμό, το 1966, δεν με εξέτασε γιατρός. Εξάλλου, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο χώρο του αθλητισμού ήταν άγνωστο είδος εκείνη την εποχή.
Στα μέσα Ιουνίου του 54 έγινε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών. Τότε υπήρχε, μεγάλη βαθμολογική κόντρα μεταξύ του Παναθηναϊκού ΑΟ και του Εθνικού ΓΣ . Πάνω από 25 χιλ. φίλαθλοι παρακολουθούσαν τους αγώνες με μεγάλο ενδιαφέρον. Περιττό βέβαια να πω ότι οι αθλητές των δύο μεγάλων, ιστορικών Συλλόγων ήταν μεταξύ τους φίλοι.
Την πρώτη μέρα κέρδισα τα 100 μ. Δεύτερη και τρίτη ημέρα δεν υπήρξαν, γιατί ο αρχηγός του Στίβου του Παναθηναϊκού, Κώστας Παπαναστασίου, έδωσε εντολή, να αποχωρήσει η ομάδα από τους Αγώνες, γιατί, κατά τη γνώμη των ανθρώπων του Συλλόγου, μας αδικούσαν οι κριτές. Αυτό διαβάσαμε στις εφημερίδες σε επιστολή που έστειλε, ο νεαρός τότε Κώστας Παπαναστασίου, δικηγόρος, ο οποίος ήταν ασκούμενος στο δικηγορικό γραφείο του Λουκά Πανουργιά, εκ των ιδρυτών, παρέα με τους Απόστολο Νικολαΐδης, Καλαφάτη κλπ., του Παναθηναϊκού ΑΟ.
Η απόφαση της αποχώρησης, ήταν πέρα για πέρα αντιαθλητική πράξη, δεν είχε ξαναγίνει μέχρι τότε κάτι τέτοιο και βέβαια δεν έχει ξαναγίνει μέχρι σήμερα. Ο Απόστολος Νικολαΐδης σαν Πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ τιμώρησε τον Παπαναστασίου, κάποιους μήνες, με αποκλεισμό από τους αγώνες για αυτή την αντιαθλητική πράξη.
Προσωπικά, αυτή η ιστορία μου κόστισε δύο πανελλήνιες νίκες 200μ. Και 4 Χ 100μ.σκυταλοδρομία.
Ο Παναθηναϊκός, από το 1955, επικράτησε για δεκαετίες στο Στίβο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πω ότι η διάλυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού στη χώρα μας σταδιακά, ξεκίνησε για λόγους κυρίως γρήγορης προβολής, στα χρόνια της χούντας.
Αυτή μου την άποψη, ήρθε να μου την ενισχύσει η συνάντηση μου, στη διάρκεια της χούντας, στη Λέσχη του Παναθηναϊκού στην οδό Σόλωνος με τον Απόστολο Νικολαϊδη, ο οποίος ζήτησε να με δει, προς έκπληξη μου, ακριβώς γιατί γνώριζε τα πολιτικά μου πιστεύω, λέγοντας μου τα εξής: «Μην εκπλήσσεσαι γιατί μιλάω σε σένα, άκου τι θα σου πω, ο αθλητισμός που ξέραμε έχει τελειώσει, από εδώ και πέρα ο αθλητισμός θα γίνει επάγγελμα και το χρήμα θα τα καταστρέψει όλα. Έχεις να ζήσεις σημεία και τέρατα».
Μου είπε και πολλά άλλα, τα οποία κρατάω για τον εαυτό μου. Ο Απόστολος Νικολαΐδης και η Μαρίκα Ασδέρη, μέλος του Παναθηναϊκού και πρόεδρος των κυριών της ΕΡΕ, ήταν αυτοί που έβαλαν τον Παπαναστασίου δίπλα στον Αχιλλέα Καραμανλή, πρώην μέλος της ΕΠΟΝ, που αργότερα έγινε και Γ.Γ. Αθλητισμού.
Ομολογώ ότι, εκείνη την εποχή είχα σοκαριστεί γιατί είχα εργασθεί περίπου δύο χρόνια κοντά του, τότε που οι ιδέες του ήταν διαφορετικές. Εκεί όμως που έχασα κάθε εκτίμηση για το άτομο του, ήταν όταν με έκοψε ο Λεοντίδης Γ.Γ. της ΕΟΕ ( αδελφός της γυναίκας του Μακρή, υπουργού στην κυβέρνηση της ΕΡΕ ) από τους Ολυμπιακούς της Μόσχας, ενώ ήμουνα ο προπονητής του αθλητή Λάμπρου Κεφάλα, με το αιτιολογικό ότι ήμουνα Κομμουνιστής. Και βέβαια απευθύνθηκα στον ΓΓΑ, στον Κώστα Παπαναστασίου, ο οποίος εντελώς ψυχρά μου είπε τα εξής: « Εγώ δεν ανακατεύομαι σε αυτά, έπρεπε να είχες φροντίσει να αλλάξεις και εσύ». Από τότε σιχάθηκα τον άνθρωπο, όχι γιατί δεν πήγα στους Ολυμπιακούς, αλλά για το κατάντημα του.
