“Η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας ετοιμάζονται στις 22 Μαρτίου 2024 να ανακοινώσουν τον νέο κατώτερο μισθό. Να σταματήσουν τις κοροϊδίες και τους πανηγυρισμούς γιατί εμείς που βιώνουμε το πρόβλημα ξέρουμε ότι με αυτό τον μισθό ο μήνας δεν βγαίνει. Το μικρό ποσοστό αύξησης από τα 780 ευρώ που είναι σήμερα σε λίγο πάνω από τα 800 ευρώ είναι σε ευθυγράμμιση με την πρόταση των εργοδοτικών οργανώσεων. Δεν έχει καμία σχέση με τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα των συνδικάτων στα οποία η κυβέρνηση στέκεται απέναντι”.
Τα παραπάνω αναφέρονται μεταξύ άλλων στουπόμνημα που παρέδωσαν στην υπουργό Εργασίας, Δόμνα Μιχαηλίδου, η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοτεχνιτών και Υπαλλήλων Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών, η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδος, το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Ν. Αττικής, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής, για τον κατώτατο μισθό:
Αναλυτικότερα σημειώνουν:
Ο νέος κατώτερος μισθός είναι λίγο πάνω από τον κατώτερο μισθό στις αρχές της δεκαετίας του 2010 (751 ευρώ), τότε που από κοινού οι σημερινοί κυβερνώντες, μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τον κατέβασαν κατά 35%, πάγωσαν τις τριετίες, την υποχρεωτικότητα των συμβάσεων, την αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης και μια σειρά αντεργατικών παρεμβάσεων που παραμένουν ως σήμερα, με αποκορύφωμα να αποφασίζει ο υπουργός Εργασίας το ύψος του κατώτερου μισθού στη βάση του νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου.
Έχουν μεγάλες ευθύνες γι’ αυτή τη κατάσταση όλες οι κυβερνήσεις. Η σημερινή της ΝΔ, οι προηγούμενες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ.
Το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας είναι να υλοποιήσει τα αιτήματα των Συνδικάτων!
Να καταργήσει τους αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν στα χρόνια των μνημονίων έως σήμερα.
Να αποκαταστήσει τη διαδικασία των ελεύθερων διαπραγματεύσεων για τον κατώτερο μισθό.
Να καταργήσει όλους τους περιορισμούς που εμποδίζουν να κηρυχτούν υποχρεωτικές οι κλαδικές συμβάσεις που υπογράφονται.
Να ξεπαγώσει τις τριετίες που με το “έτσι θέλω” έχει διαγράψει από το 2012-2023.
Δεν δεχόμαστε να διαγράφουν τη ζωή μας, τη δουλειά μας και να παρουσιάζονται πανηγυρίζοντες ότι μας κάνουν χάρη δίνοντας “αυξήσεις” στο μεροκάματό μας που μέσα σε συνθήκες ακρίβειας, ανατιμήσεων, φοροληστείας μοιάζουν με το “μαρτύριο της σταγόνας”.
Η κυβέρνηση για να κρύψει την άμεση σύνδεση της πολιτικής της στον κατώτερο μισθό με τη στρατηγική και τις απαιτήσεις του κεφαλαίου για φθηνά εργατικά χέρια χρησιμοποιεί τον “μπαμπούλα” των ορίων της οικονομίας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης για να περάσει στον εργαζόμενο λαό το μήνυμα “από το τίποτα είναι καλύτερο μια μικρή αύξηση γιατί πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος της κατρακύλας”.
Μόνιμη επωδός οι αντοχές της οικονομίας. Για το ΝΑΤΟ όμως, αυτή τη μηχανή πολέμου και αίματος, η κυβέρνηση διαθέτει κάθε χρόνο 7 δισ. που τα πληρώνει ο λαός εμπλέκοντάς μας σε μεγάλους κινδύνους και στερώντας την κάλυψη αναγκών των εργαζομένων, των συνταξιούχων, του λαού. Στη βάση αυτή αρνείται την επιστροφή των δώρων στους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους.
Ταυτόχρονα παίζει διπλό παιχνίδι.
Υπόσχεται ότι ο μέσος μισθός μέχρι το τέλος της τετραετίας θα αυξηθεί. Μα όταν ο κατώτερος μισθός κρατείται σε επίπεδα μιας 12ετίας τουλάχιστον πίσω πώς θα αυξηθεί ο μέσος μισθός. Ο κατώτερος μισθός κρατιέται χαμηλά για να συμπιεστεί και ο μέσος μισθός. Αυτή είναι η απαίτηση των εργοδοτών. Αυτό έχει συμβεί.
Γι’ αυτό και μέχρι τον Φλεβάρη του 2023, που έχουμε τα στοιχεία του ΕΦΚΑ, ο μέσος πραγματικός μεικτός μισθός όλων των εργαζομένων ήταν τα 1.038,23 ευρώ, όταν τον αντίστοιχο μήνα του 2010 ο μέσος πραγματικός μεικτός μισθός όλων των εργαζομένων ήταν τα 1.417,84 ευρώ, μειωμένος δηλαδή κατά 26,77%.
Με βάση τα στοιχεία του “ΕΡΓΑΝΗ”, το 50% των προσλήψεων του 2023 αφορούσαν ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Αντίστοιχα 122.375 συνάδελφοί μας έκαναν και δεύτερη δουλειά το 2023 για να τα βγάλουν πέρα, όταν το 2013 ήταν 36.235, αύξηση δηλαδή 338%!
Επιπλέον το 2023, το 31% των εργαζομένων αμείβεται με ονομαστικό μεικτό μισθό έως 800 ευρώ, στο ύψος του κατώτερου μισθού και κάτω.
Είναι προκλητικό οι κυβερνώντες να πανηγυρίζουν με ανακοινώσεις μικρών αυξήσεων και ταυτόχρονα να καλλιεργούν αυταπάτες με πολλά “θα” που δεν έχουν καμιά σχέση με αυτό που πραγματικά βιώνει ο εργαζόμενος.
Πανηγυρίζουν με ψέματα την ώρα που οι εργαζόμενοι έχουν μείνει στο έλεος της ακρίβειας και των καθημερινών ανατιμήσεων.
Οι σουπερμαρκετάδες αλλάζουν καθημερινά τις τιμές των προϊόντων προς τα πάνω και εμάς μας ανακοινώνουν αυξήσεις που δεν καλύπτουν τίποτα, πολύ περισσότερο που ο μισθός μας εξανεμίζεται το πρώτο 15ήμερο του μήνα.
Το ελαιόλαδο στο σούπερ μάρκετ από τον Ιούνιο του 2021 έχει πάρει 135,5% επάνω, οι δαπάνες για διατροφή συνολικά κατά 30,5% σε σχέση με το 2020 και κατά 37% σε σχέση με το 2011 και αυτοί οι αθεόφοβοι δεν ντρέπονται να εξαγγέλλουν αυξήσεις-κοροϊδία. Τα νωπά λαχανικά 52%, τα κρέατα 30,7%, το ψωμί 33,4% και ο κατάλογος των ανατιμήσεων δεν έχει τελειωμό. Αν βάλουμε και τις στεγαστικές ανάγκες στον λογαριασμό, τα πράγματα είναι δραματικά. Ακόμη περισσότερο που για να γιατροπορευτούμε θα πληρώνουμε τα δημόσια χειρουργεία. Πώς θα καλυφθούν αυτές οι ανάγκες; Με τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και του υπουργείου Εργασίας;
Στα χρόνια της κρίσης κυνηγάμε με το ντουφέκι να βρούμε μεροκάματο, να μπορέσουμε να μπαλώσουμε τρύπες και ανάγκες. Σήμερα με τις μηχανές της ανάκαμψης να γυρίζουν, έχοντας δουλειά, βρισκόμαστε στα ίδια προβλήματα και ακόμη χειρότερα.
Η στρατηγική της κυβέρνησης απέναντι στο εξασθενημένο εισόδημά μας που το κατατρώει η ακρίβεια βρίσκεται σε αυτό που είπε προ ημερών η υπουργός Εργασίας σε συνάντηση με τους συνταξιούχους που διεκδικούν την επιστροφή των δώρων.
Τους είπε ότι αν θέλουν extra εισόδημα επειδή δεν τα βγάζουν πέρα με τη σύνταξη, να πάνε για μεροκάματο. Έχει φροντίσει η κυβέρνηση και ο προηγούμενος υπουργός Εργασίας να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα και περιορισμός.
Το φάρμακο δηλαδή για τα προβλήματά μας είναι η δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Τι και αν έχουμε πληρώσει, αν συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα Ταμεία. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για την υπουργό και την κυβέρνηση. Πάση θυσία για να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της εργοδοσίας, 13ωρη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, καθηλωμένοι μισθοί και συντάξεις και από την άλλη ακόμη χαμηλότερα μεροκάματα στους χώρους δουλειάς, αδήλωτη εργασία, εισφοροδιαφυγή και πάει λέγοντας.
Μονά – ζυγά το ίδιο, αρκεί για να κερδίζουν οι μεγαλοεργοδότες. Οι κυβερνητικές αποφάσεις ξεκινάνε και τελειώνουν από αυτό το σημείο.
Εκτός από τα κόμματα και τις προηγούμενες κυβερνήσεις που έχουν επιβάλει αυτό το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο στον κατώτερο μισθό, τις κλαδικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, υποστηρικτής και κλακαδόρος αυτής της αντεργατικής πολιτικής είναι η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ.
Ανεξάρτητα τους βερμπαλισμούς και τους ψευτολεονταρισμούς, στηρίζει με κάθε τρόπο και αφορμή αυτή την αντεργατική πολιτική.
Αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι προκήρυξε πανελλαδική απεργία στις 17 Απρίλη, που την προετοιμάζει με ξυλοπόδαρους και αποκριάτικο πνεύμα, την ώρα που η κυβέρνηση θα ανακοινώσει τον κατώτερο μισθό στις 22 Μάρτη!
Έχουν κερδίσει τον χλευασμό όλων των εργαζομένων. Την μάχη της απεργίας στις 17 Απρίλη , όπως και την απεργία της 1ης Μάη θα την δώσουν τα Συνδικάτα, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, οι εργαζόμενοι που βγήκαν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στους δρόμους στις 28 Φλεβάρη.
Που βροντοφώναξαν το σύνθημα “Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας”. Ένα σύνθημα που αγκαλιάζει όλη τη ζωή των εργαζόμενων. Για το μεροκάματο, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας, την Υγεία, την Παιδεία, τις ασφαλείς υποδομές στις συγκοινωνίες, για αντιπλημμυρική προστασία και αντισεισμική θωράκιση.
Είναι το σύνθημα που απαντάει στην πολιτική του “πάμε και όπου βγει” ώστε να βγαίνει θωρακισμένη η κερδοφορία των λίγων απέναντι στις ανάγκες των πολλών.
Τη μάχη της απεργίας θα την δώσουμε με αποφασιστικότητα και επιμονή. Και θα πετύχουμε γιατί αυτός ο δρόμος είναι η πραγματική διέξοδος για εμάς τους εργαζόμενους.
Με τον αδιάκοπο αγώνα μας θα βάλουμε στέρεες βάσεις για να γίνουν πράξη οι διεκδικήσεις των Συνδικάτων μας. Απαιτούμε από την κυβέρνηση:
-
Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς. Κατάργηση των αντεργατικών νόμων και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων στα Συνδικάτα.
-
Αύξηση του κατώτερου μισθού στα 900 ευρώ. Ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών που να καλύπτει τις συνεχώς αυξανόμενες τιμές στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης.
-
Καθολική επαναφορά των τριετιών ενσωματώνοντας την περίοδο 2012-2023.
-
Επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης σύμβασης, της μετενέργειας κ.ο.κ.
-
Επίδομα ανεργίας στο 80% του κατώτερου μισθού για όλους τους ανέργους.
-
Σταθερή δουλειά με δικαιώματα. 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο. Καμιά ανοχή στα ωράρια εξόντωσης των εργαζομένων, στις ελαστικές μορφές απασχόλησης και στις απλήρωτες υπερωρίες».
