«Το «σφάλμα» στην αρχαία ελληνική σκέψη» του Γιάννη Λαΐνου.
Πηγές του βιβλίου είναι κυρίως τα πρωτότυπα βιβλία που έγραψαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ιατροφιλόσοφοι, ποιητές, ρήτορες κ.α :
Όμηρος, Ησίοδος, Αίσωπος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Φωκυλίδης ο Μιλήσιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Λύνδιος-Ρόδιος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Χείλων ο Λακεδαιμόνιος, Σιμωνίδης ο Κείος, Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης, Σοφιστές, Ηρόδοτος, Λεύκιππος, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Θουκυδίδης, Ιπποκράτης ο Κώος, Ισοκράτης, Πλάτων ο Αθηναίος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Θεόφραστος, Δημοσθένης, Στωικοί, Μένανδρος, Επίκουρος ο Αθηναίος-εκ Σάμου, Εύβουλος, Γαληνός εκ Περγάμου, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πλωτίνος, Πρόκλος.
Περιεχόμενα του βιβλίου
Στην πορεία πενταετούς έρευνας, αναφορικά με τις απόψεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, σχετικά με την έννοια του σφάλματος, «διαπιστώσαμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να αναφερθούμε στα ακόλουθα γνωστικά αντικείμενα τα οποία και αντιστοιχούν στα κεφάλαια του βιβλίου:
– Στη προέλευση την ουσία, την έδρα και τις λειτουργίες της ψυχής,
– Τι είναι πράξη και από ποιές φάσεις συντίθεται.
– Τι είναι αντίληψη και από ποιές φάσεις διέρχεται η διαμόρφωσή της,
– Γιατί πρέπει πάντα να γνωρίζουμε την αιτία της επιλογής της κάθε πράξης μας.
– Ποιο ρόλο διαδραματίζουν τα κίνητρα, στην επιλογή και εκτέλεση μιας πράξης,
– Ποιό ρόλο διαδραματίζουν οι ανάγκες του κάθε ατόμου, ως κίνητρα των πράξεών του.
– Ποιό ρόλο διαδραματίζουν οι ιδιότητες του χαρακτήρα, στη διάπραξη ή στην αποφυγή του σφάλματος κατά την επιλογή και εκτέλεση της πράξης.
– Τι θεωρούσαν οι αρχαίο Έλληνες ως σφάλμα κατά την σύλληψη, επιλογή και εκτέλεση της πράξης.
– Ποιες θεωρούσαν ως αιτίες διάπραξης ενός σφάλματος
– Ποιες θεωρούσαν ως προϋποθέσεις αποφυγής της διάπραξης ενός σφάλματος.
– Υπάρχει ελευθερία βούλησης ή όλα είναι προδιαγεγραμμένα; Ποιό ρόλο διαδραματίζουν στην επιλογή και την εκτέλεση της πράξης αλλά και στην ανάληψη της ευθύνης των πράξεών μας, η θεία Πρόνοια, η Ανάγκη, η Ειμαρμένη, η Μοίρα, η Φύση, το Πεπρωμένο η Τύχη και ποια η σχέση μεταξύ τους.
– Ποιες θεωρούσαν ως προϋποθέσεις για την ανάληψη από τον πράττοντα, της ευθύνης για τις συνέπειες από τη διάπραξη ενός σφάλματος-Υπαιτιότητα-Υπευθυνότητα.
– Ποιες από τις πράξεις μας είναι εκούσιες, ποιες ακούσιες, ποιες συνειδητές και ποιες ασυνείδητες και ποια σχέση έχουν με την ευθύνη;
– Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι, όχι μόνον δεν αποδέχονται τις ευθύνες των πράξεών τους, αλλά τις μεταθέτουν σε άλλους;
Το περιεχόμενο του βιβλίου ανακοινώθηκε από τον συγγραφέα, στο διεθνές επιστημονικό συνέδριο υπό την αιγίδα της Α.Ε. του προέδρου της Δημοκρατίας, στην Αρχαία Ολυμπία, στις 28-31/8/2016.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου μου, «Το «ΣΦΑΛΜΑ» στην αρχαία ελληνική σκέψη» απεικονίζονται τα όρια της κλασικής Αθήνας του 4ου αιώνα π.Χ., με το Θεμιστόκλειο τείχος και την τοπογραφία της εγκατάστασης των φιλοσοφικών σχολών : Ακαδημίας Πλάτωνος, Κήπου του Επίκουρου, Στοάς των στωικών και Λυκείου του Αριστοτέλους.
