Από civaka-azad.org/
Η Τουρκία έχει εξαπολύσει έναν νέο επιθετικό πόλεμο στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ) και σε πολλούς έχουν πλέον γεννηθεί ερωτηματικά. Σε τι στοχεύει η Τουρκία με αυτή την επίθεση; Γιατί επιτίθεται αυτή τη στιγμή; Και ποια είναι τα σχέδιά της σε περίπτωση στρατιωτικής επιτυχίας; Το Civaka Azad (Κουρδικό Κέντρο Δημοσίων Σχέσεων) στο Βερολίνο, σε μια ανάλυσή του επιχειρεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα:
Από τη νύχτα της 17 προς 18 Απρίλη, το τουρκικό κράτος επιτίθεται στις νότιες κουρδικές περιοχές Zap και Avaşîn στο Βόρειο Ιράκ. Αυτές οι περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό κάτω από τον έλεγχο του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). Πριν από την έναρξη της επίθεσης, η Τουρκία βομβάρδισε ευρέως τις περιοχές-στόχους για τρεις μέρες. Στη συνέχεια, όταν ξεκίνησε η επιχείρηση «Claw Lock», χρησιμοποιήθηκαν επιθετικά ελικόπτερα, πολεμικά αεροσκάφη και μαχητικά drones. Επιπλέον, η περιοχή βομβαρδίζεται με ρουκέτες από τουρκικούς στρατιωτικούς σταθμούς στα σύνορα. Τούρκοι στρατιώτες αποβιβάστηκαν από επιθετικά ελικόπτερα σε πολλά σημεία στην αρχή της επίθεσης. Από τότε, σημειώθηκαν σφοδρές στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτικών μονάδων και του τουρκικού στρατού. Και οι δύο πλευρές έχουν ήδη κάνει αρχικές ανακοινώσεις για απώλειες στις δικές τους τάξεις και στις τάξεις του εχθρού. Οι αριθμοί φυσικά διαφέρουν και δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν. Αλλά καμία πλευρά δεν αμφιβάλλει ότι οι μάχες θα συνεχιστούν για πολύ καιρό.
Τι στοχεύει η Τουρκία με αυτόν τον επιθετικό πόλεμο;
Η Τουρκία υπό το καθεστώς του AKP επιδιώκει πολλαπλούς στόχους με αυτόν τον πόλεμο. Πρώτον, υπάρχει η βαθιά ριζωμένη εχθρότητα προς τον κουρδικό πληθυσμό. Όπου κι αν ενεργεί το κουρδικό κίνημα ελευθερίας και υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Κούρδων, γίνεται στόχος του τουρκικού κράτους. Σ’ αυτό οφείλεται το γεγονός ότι οι πολεμικές πράξεις στο Νότιο Κουρδιστάν ενσωματώνονται σε μια πιο ολοκληρωμένη ιδέα επίθεσης κατά του κουρδικού πληθυσμού. Στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νότια Τουρκία), η κρατική καταστολή αυξήθηκε σημαντικά μετά τις εορταστικές εκδηλώσεις για το κουρδικό Νέο Έτος, το Νεβρόζ. Στις 21 Μάρτη, εκατομμύρια Κούρδοι σε όλο το Βόρειο Κουρδιστάν ξεχύθηκαν στους δρόμους και όχι μόνο γιόρτασαν το Νεβρόζ, αλλά δήλωσαν και την υποστήριξή τους στο κουρδικό κίνημα ελευθερίας. Το AKP δεν μπορούσε και δεν θα το αφήσει αυτό αναπάντητο. Από τότε, εκατοντάδες Κούρδοι αγωνιστές έχουν συλληφθεί σε πολλά κύματα συλλήψεων.
Στη συνέχεια, υπάρχει το θέατρο του πολέμου στη Ροζάβα/Βόρεια Συρία. Το τουρκικό κράτος ήθελε ουσιαστικά να εξαπολύσει μια νέα μεγάλη επίθεση εδώ στα τέλη του περασμένου έτους. Το Κομπανί ήταν πιθανός στόχος. Τότε, όμως, η Τουρκία δεν πήρε το πράσινο φως από τις διεθνείς δυνάμεις για νέο πόλεμο και το καθεστώς του AKP δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει τα σχέδιά του εκείνη την περίοδο. Ωστόσο η τουρκική κυβέρνηση από τότε έχει εντείνει τις επιθέσεις με drone στη Ροζάβα (30 επιθέσεις με drone από την αρχή του έτους) και εκτοξεύει πυραύλους σε πόλεις της βόρειας Συρίας (με πιο πρόσφατη επίθεση στο Κομπανί στις 22 Απρίλη). Ακόμη και το ISIS έχει ενεργοποιηθεί ξανά στη βόρεια Συρία. Η Τουρκία πιθανότατα έχει βάλει το χέρι της. Διότι στη μεγάλης κλίμακας επίθεση από πυρήνες του ISIS στη Χεσσέκα τον φετινό Γενάρη, πολλοί ισλαμιστές από τις κατεχόμενες από τους Τούρκους περιοχές της βόρειας Συρίας λέγεται ότι έχουν διεισδύσει στην πόλη.
Οι πολεμικές πράξεις στο νότιο Κουρδιστάν δεν μπορούν και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ανεξάρτητα από τα γεγονότα σε άλλα μέρη του Κουρδιστάν, ειδικά αφού ο επιτιθέμενος παντού είναι το τουρκικό κράτος.
Εκτός από την καταστροφή των κουρδικών κατακτήσεων και επιτευγμάτων, το καθεστώς του AKP επιδιώκει επίσης την υλοποίηση των νεο-οθωμανικών σχεδιασμών του στην περιοχή. Είναι γνωστή η κατοχή του Αφρίν και της λωρίδας μεταξύ Serêkaniyê και Girê Spî στη βόρεια Συρία από τον τουρκικό στρατό και τους ισλαμιστές μισθοφόρους. Επιπλέον, η Τουρκία διατηρεί πολυάριθμους στρατιωτικούς σταθμούς στο νότιο Κουρδιστάν. Οι περιοχές στις οποίες εισβάλλει η Τουρκία δεν επιστρέφονται εύκολα. Έχει ήδη τεράστια πολιτική και οικονομική επιρροή στην Αυτόνομη Περιοχή του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ, και κυρίως στο Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) υπό την ηγεσία του οίκου Μπαρζανί. Μακροπρόθεσμα, η Τουρκία θέλει να επεκτείνει την επιρροή της στη Βαγδάτη, όπου θέλει να παίξει έναν ρόλο παρόμοιο με αυτόν του Ιράν. Και αν ακούσεις τα talk show των τουρκικών mainstream media, οι πλούσιες σε πετρέλαιο πόλεις Κιρκούκ και Μοσούλη στο βόρειο Ιράκ ανήκουν ούτως ή άλλως στην Τουρκία.
Ένας άλλος παράγοντας υπέρ της στρατιωτικής επίθεσης, και αυτό έχει ήδη εκφραστεί επαρκώς στο παρελθόν, είναι η εσωτερική πολιτική κατάσταση της Τουρκίας. Η οικονομική κρίση βαραίνει πολύ. Ένας νέος πόλεμος έρχεται πάνω στην ώρα. Έτσι, οι τάξεις στην τουρκική κοινωνία μπορούν να αποπροσανατολιστούν ξανά με την ενίσχυση του εθνικιστικού αισθήματος ενότητας (και του συλλογικού αντικουρδικού ρατσισμού).
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης του CHP, Kemal Kılıçdaroğlu, μέσω Twitter, αφιέρωσε τις προσευχές του στους «ηρωικούς» Τούρκους στρατιώτες στη δράση.
Γιατί η Τουρκία επιτίθεται αυτή τη στιγμή;
Έχουμε ήδη θίξει την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση παραπάνω. Αλλά υπάρχει ένας άλλος λόγος σχετικός με το timing: ο πόλεμος της Ουκρανίας!
Πολλοί γνώστες της πολιτικής του Ερντογάν περίμεναν μια νέα στρατιωτική εκστρατεία κατά των Κούρδων στη σκιά του πολέμου της Ουκρανίας. Διότι σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, αυτή η στιγμή προσφέρει σχεδόν τις καλύτερες συνθήκες στην Άγκυρα για να εξαπολύσει επιθετικό πόλεμο που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ποιος θέλει τώρα να επικρίνει την Τουρκία για αυτή την επίθεση; Η Δύση, που μόλις έχει ξαναβρεί την παλιά της αγάπη για το ΝΑΤΟ και επομένως φλερτάρει τους εταίρους της Άγκυρας; Ή ο Πούτιν, του οποίου ο πόλεμος στην Ουκρανία πηγαίνει κάθε άλλο παρά όπως έχει προγραμματιστεί και για τον οποίο η συνεργασία με την Άγκυρα είναι πιο σημαντική από ποτέ; Όχι, η Τουρκία σίγουρα δεν χρειάζεται να υπολογίσει την κριτική του διεθνούς παράγοντα. Ο Ερντογάν βρίσκεται σε θέση που νιώθει πιο άνετα: τον χρειάζονται και τον φλερτάρουν οι διεθνείς δυνάμεις. Ξέρει πώς να εκμεταλλευτεί αυτή τη θέση και θα την εκμεταλλευτεί μέχρι τέλους. Στο πλαίσιο αυτών των συγκυριών αναμένεται επέκταση των στρατιωτικών ενεργειών και των εγκλημάτων πολέμου από τον τουρκικό στρατό. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν χρειάζεται να υπολογίσει κανένα αντίθετο άνεμο από τις διεθνείς δυνάμεις.
Τι θα συμβεί αν η Τουρκία καταγράψει στρατιωτικές επιτυχίες…;
Φυσικά, το καθεστώς του AKP έχει ξεκάθαρο σχέδιο. Ο τρέχων πόλεμος στο Νότιο Κουρδιστάν σηματοδοτεί ένα στάδιο αυτού του σχεδίου. Οι αντάρτικες δυνάμεις του PKK πρόκειται να γονατίσουν. Εάν αυτό πετύχει στο Zap και το Avaşîn, πιθανότατα θα είναι η σειρά των επόμενων περιοχών που ελέγχονται από το PKK στο Νότιο Κουρδιστάν. Το τουρκικό κράτος γνωρίζει επίσης ότι οι αντάρτικες δυνάμεις αποτελούν εγγύηση ασφάλειας για τα επιτεύγματα του κουρδικού πληθυσμού. Εάν επιτευχθούν στρατιωτικές επιτυχίες κατά των ανταρτών, τότε σειρά έχουν τα επιτεύγματα. Η αυτοδιοίκηση της πόλης Σενγκάλ των Γιεζίντι και ο προσφυγικός καταυλισμός Μαξμούρ βρίσκονται στην κορυφή της λίστας των επιθέσεων της Τουρκίας. Οι πρόσφατες προκλήσεις του ιρακινού στρατού στη Σενγκάλ συνδέονται αναμφίβολα με την τουρκική επίθεση. Επανειλημμένα η Τουρκία έχει βομβαρδίσει αυτά τα δύο μέρη στο παρελθόν. Τον Αύγουστο του περασμένου χρόνου, ακόμη και ένα νοσοκομείο στη Σενγκάλ δέχθηκε επίθεση από την τουρκική αεροπορία. Οκτώ άνθρωποι σκοτώθηκαν. Στη συνέχεια, οι τουρκικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη συνέχισαν να σκοτώνουν ανθρώπους τόσο στη Σενγκάλ όσο και στη Μαξμούρ. Η Τουρκία θέλει να ισοπεδώσει την αυτοδιοίκηση αυτών των δύο περιοχών, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Τώρα όμως πρέπει πρώτα να εξαλειφθούν οι αντάρτες.
Αλλά η Τουρκία δεν θα σταματήσει στη στρατιωτική επιτυχία. Πολλοί υποθέτουν ότι μετά από πιθανές στρατιωτικές επιτυχίες κατά του PKK θα μπορούσε να ξεκινήσει μια νέα επίθεση στη Ροζάβα/Βόρεια Συρία. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή με τη βοήθεια του ISIS για να νομιμοποιήσει στη συνέχεια τη δική της στρατιωτική επέμβαση. Αλλά μάλλον ούτε εκεί θα σταματήσει. Αναφέραμε νωρίτερα ότι πολλοί πολιτικοί αναλυτές στην Τουρκία είχαν εδώ και καιρό τα βλέμματά τους στραμμένα στο Κιρκούκ και τη Μοσούλη. Σε κάθε περίπτωση, όποιος ελπίζει ότι ο τουρκικός στρατός, μετά από μια πιθανή στρατιωτική επιτυχία κατά του PKK, θα εκκενώσει υπεύθυνα τους στρατιωτικούς του σταθμούς στο νότιο Κουρδιστάν και θα αποσυρθεί είναι σίγουρα πολύ αισιόδοξος.
Επί ΑΚΡ, η Τουρκία ακολουθεί ανοιχτά μια νεο-οθωμανική επεκτατική πολιτική. Και με βάση αυτή την αντίληψη, όχι μόνο η Ροζάβα αλλά και το Νότιο Κουρδιστάν ανήκουν στη Μεγάλη Τουρκική Αυτοκρατορία.
Ποιες επιτυχίες είχαν οι προηγούμενες τουρκικές επιθέσεις στο Νότιο Κουρδιστάν;
Ο κατάλογος των διασυνοριακών στρατιωτικών επιχειρήσεων του τουρκικού κράτους στο Νότιο Κουρδιστάν είναι μακρύς. Πράγματι, η πρώτη διασυνοριακή στρατιωτική επίθεση από την κυβέρνηση της Άγκυρας έγινε το 1983, δηλαδή σε μια φάση που οι αντάρτες του PKK ακόμη σχηματίζονταν και δεν είχαν ξεκινήσει ακόμη τον ένοπλο αγώνα στην Τουρκία. Με 7.000 στρατιώτες, ο τουρκικός στρατός εισήλθε σε βάθος πέντε χιλιομέτρων στο νότιο κουρδικό έδαφος, αλλά η επιχείρηση δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη εκείνη την εποχή. Μόλις μία εβδομάδα μετά την έναρξη της στρατιωτικής επίθεσης, οι Τούρκοι στρατιώτες αποχώρησαν, στις 2 Ιούνη 1983. Ακολούθησαν αμέτρητοι άλλοι επιθετικοί πόλεμοι από την Τουρκία στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ).
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Άγκυρα μπορούσε επανειλημμένα να υπολογίζει στην υποστήριξη του Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (KDP). Ωστόσο, η Τουρκία δεν σημείωσε σοβαρή και μόνιμη επιτυχία σε κανέναν από αυτούς τους πολέμους. Στόχος των εισβολών ήταν πάντα η συντριβή του PKK. Όμως, παρά τις αμέτρητες διασυνοριακές στρατιωτικές επιθέσεις, το PKK εξακολουθεί να υπάρχει σχεδόν 40 χρόνια μετά την πρώτη επίθεση.
Η επίθεση Gare κατέληξε σε φιάσκο
Το AKP δεν φαίνεται να έχει πάρει κανένα μάθημα από αυτές τις στρατιωτικές αποτυχίες. Αντίθετα, η τρέχουσα επίθεση είναι η τρίτη παραβίαση του διεθνούς δικαίου στο Νότιο Κουρδιστάν από τις αρχές του 2021. Στις 10 Φλεβάρη 2021, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε την πρώτη από αυτές τις τρεις επιθέσεις. Η περιοχή – στόχος ήταν η περιοχή Gare. Αυτή η επιχείρηση δεν κράτησε πολύ και κατέληξε σε φιάσκο. Ο στρατός αποχώρησε μετά από μόλις τρεις ημέρες. Επιπλέον, από τις σφοδρές αεροπορικές επιδρομές του τουρκικού στρατού, σκοτώθηκαν δώδεκα Τούρκοι κρατικοί υπάλληλοι που ήταν αιχμάλωτοι πολέμου στα χέρια του PKK.
Λίγο μετά από αυτή τη στρατιωτική ήττα, η Τουρκία εξαπέλυσε μια δεύτερη μεγάλη επίθεση στο Νότιο Κουρδιστάν στις 23 Απρίλη 2021. Οι στόχοι αυτή τη φορά ήταν οι Metîna, Avaşîn και Zap. Ο τουρκικός στρατός πέτυχε τον έλεγχο ορισμένων στρατηγικών λόφων στο πλαίσιο αυτής της επιχείρησης. Όμως τις επόμενες εβδομάδες και μήνες δεν μπόρεσε να σημειώσει καμία πρόοδο. Όσοι γνωρίζουν την περιοχή αναφέρουν ότι οι Τούρκοι στρατιώτες δύσκολα μπορούν να εγκαταλείψουν τις βάσεις τους επειδή οι αντάρτες συνεχίζουν να κυριαρχούν στο πεδίο. Κατά τη διάρκεια αυτού του πολέμου, ο τουρκικός στρατός έχει επίσης χρησιμοποιήσει χημικά όπλα πολλές φορές για να αποκτήσει τον έλεγχο των σηράγγων του PKK στα βουνά. Ωστόσο, δεν υπήρξε διεθνής κατακραυγή εναντίον αυτών των εγκλημάτων πολέμου.
Σε λίγο λιγότερο από 14 μήνες, στις 17 Απρίλη 2022, η Τουρκία ξεκίνησε τον τρίτο επιθετικό πόλεμο στο νότιο Κουρδιστάν.
Τι ρόλο παίζει το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν σε αυτόν τον πόλεμο;
Η έκβαση των σημερινών στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στο Νότιο Κουρδιστάν εξαρτάται επίσης σε κάποιο βαθμό από τη στάση του κουρδικού πληθυσμού και των πολιτικών κομμάτων της περιοχής. Πριν από λίγες ημέρες, ο Murat Karayılan απευθυνόταν στον κουρδικό πληθυσμό απευθείας και με ξεκάθαρα λόγια εκ μέρους του PKK: «Ο λαός μας πρέπει να γνωρίζει ότι θεωρούμε αυτή τη φάση ως μια εξαιρετική κατάσταση. Είναι ώρα κινητοποίησης. Κατά συνέπεια, ο καθένας πρέπει να κάνει ότι μπορεί. Είμαστε σε μια πολύ σημαντική και κρίσιμη φάση. Είναι εξαιρετικά ευαίσθητη. Πρέπει να σπάσουμε αυτό το κύμα επίθεσης του εχθρού».
Αυτή η έκκληση καθιστά σαφές πόσο κρίσιμη είναι η φάση στον τρέχοντα επιθετικό πόλεμο της Τουρκίας. Ένας λόγος για αυτό είναι η στάση του KDP υπό την ηγεσία των Μπαρζανί. Οι υπεύθυνοι του KDP συναντήθηκαν συχνά με Τούρκους κυβερνητικούς αξιωματούχους τις τελευταίες βδομάδες. Πρόσφατα, ο πρωθυπουργός της Περιφέρειας Κουρδιστάν του Ιράκ (KRI), Μεσρούρ Μπαρζανί (Mesrûr Barzani), συναντήθηκε με τον Τούρκο Πρόεδρο Ερντογάν και τον αρχηγό των μυστικών υπηρεσιών του, Χακάν Φιντάν στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Απρίλη, δύο μέρες πριν από την έναρξη της επίθεσης. Δύο βδομάδες νωρίτερα, επίμονες φήμες κυκλοφορούσαν στα κουρδικά μέσα ενημέρωσης ότι το KDP θα ήθελε να υποστηρίξει την Τουρκία σε μια επερχόμενη στρατιωτική επιχείρηση στο Νότιο Κουρδιστάν. Σχεδιάστηκαν προκλήσεις ακόμη και στο Νότιο Κουρδιστάν, για τις οποίες θα κατηγορούνταν, μπροστά στον κουρδικό πληθυσμό, το PKK για να νομιμοποιηθεί η είσοδος του KDP στον πόλεμο. Δεν υπήρξαν προκλήσεις. Αλλά το KDP προφανώς υποστηρίζει τον τουρκικό επιθετικό πόλεμο. Ήδη την πρώτη μέρα του πολέμου, τουρκικά επιθετικά ελικόπτερα δεν απογειώθηκαν για την επίθεση από την τουρκική πλευρά των συνόρων, αλλά από το νότιο Κουρδιστάν. Αυτό γίνεται σε συνεννόηση με τους υπεύθυνους του KDP. Το σχέδιο είναι πιθανώς να επιτεθούν στις περιοχές που ελέγχονται από το PKK τόσο από τα βόρεια, δηλαδή από την πλευρά των τουρκικών συνόρων, όσο και από τα νότια.
Στις 20 Απρίλη, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Λονδίνο, ο Mesrûr Barzani υπερασπίστηκε δημόσια την τουρκική στρατιωτική επίθεση στο Νότιο Κουρδιστάν: «Δεν ήταν η Τουρκία, αλλά το PKK, που δεν σεβάστηκε την αυτόνομη κουρδική περιοχή στο Νότιο Κουρδιστάν», είπε. «Το PKK φέρνει την Τουρκία στο Νότιο Κουρδιστάν και ευθύνεται για το γεγονός ότι 800 χωριά χρειάστηκε να εκκενωθούν λόγω των συνεχιζόμενων πολεμικών πράξεων», πρόσθεσε. Με αυτές τις δηλώσεις, που έκανε ο Μπαρζανί σε μια εμφάνισή του στο think tank Chatham House, κατέστησε σαφές σε ποια πλευρά βρίσκεται στον παρόντα επιθετικό πόλεμο. Παρεμπιπτόντως, κατά την επίσκεψή του στο Λονδίνο, τον υποδέχτηκαν εξαγριωμένοι Κούρδοι διαδηλωτές, οι οποίοι πέταξαν αυγά στο αυτοκίνητό του.
Ποιες είναι οι άλλες αντιδράσεις στο Νότιο Κουρδιστάν και το Ιράκ;
Όλες οι άλλες αντιδράσεις τόσο στο Νότιο Κουρδιστάν όσο και στη Βαγδάτη είναι σχετικά ομόφωνες: Η Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) καταδικάζει την τουρκική επίθεση, όπως και το ιρακινό υπουργείο Εξωτερικών. Ο Muqtada al-Sadr, ο αρχηγός της μεγαλύτερης κοινοβουλευτικής ομάδας στο Ιράκ, καταδίκασε επίσης τον επιθετικό πόλεμο και προειδοποίησε την Τουρκία. «Ως κυρίαρχη χώρα, το Ιράκ δεν θα παραμείνει σιωπηλό απέναντι στις τουρκικές επιθέσεις», είπε ο Σαντρ.
Τόσο στο Ιράκ όσο και στο Νότιο Κουρδιστάν, το KDP είναι μόνο με την υποστήριξή του στην επίθεση της Άγκυρας. Ωστόσο, είναι αμφίβολο εάν τα προειδοποιητικά λόγια των άλλων πολιτικών παραγόντων στο Ερμπίλ και τη Βαγδάτη θα είναι αρκετά για να σταματήσουν πραγματικά τον επιθετικό πόλεμο.
Τι γίνεται με τις διεθνείς αντιδράσεις;
Η διεθνής κοινότητα αυτή τη στιγμή σιωπά για τον τουρκικό επιθετικό πόλεμο. Και η σιωπή σε αυτή την περίπτωση σημαίνει συναίνεση. Η Τουρκία δεν εκμεταλλεύεται μόνο τη διεθνή προσήλωση στον πόλεμο της Ουκρανίας για να πραγματοποιήσει την εισβολή της. Το καθεστώς του AKP μπορεί επίσης να έχει λάβει το πράσινο φως από τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ για τη διασυνοριακή επίθεση. Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ παρευρέθηκε στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου φέτος τον Φλεβάρη και αναμφίβολα αντάλλαξε απόψεις με τους συμμάχους για τα στρατιωτικά σχέδια της χώρας του. Παρεμπιπτόντως, υπήρξε συνάντηση και με ένα άλλο μέλος της οικογένειας Μπαρζανί, τον Πρόεδρο της Περιφέρειας του Κουρδιστάν Nêçîrvan Barzani. Μετά από αυτή τη συνάντηση, ο Ακάρ δήλωσε: «Ήταν μια πολύ θετική και εποικοδομητική συνάντηση. Πιστεύω ότι η συνάντησή μας θα συμβάλει σημαντικά τόσο στις χώρες μας όσο και στη συμμαχία του ΝΑΤΟ».
Ο επιθετικός πόλεμος στο Νότιο Κουρδιστάν είναι επομένως πιθανό να έχει συντονιστεί με τις χώρες του ΝΑΤΟ, γεγονός που εξηγεί τη συλλογική σιωπή στη δυτική κοινότητα των κρατών. Αυτό ισχύει και για τη γερμανική κυβέρνηση, της οποίας η κριτική για τον επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, αποκαλύπτει επίσης την υποκρισία της. Οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, οι επιθετικοί πόλεμοι, η (πιθανή) χρήση χημικών όπλων, οι αεροπορικές επιδρομές και οι στοχευμένες δολοφονίες αμάχων καταδικάζονται και επικρίνονται, σωστά, όταν πρόκειται για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ωστόσο, το Βερολίνο προτιμά να κλείνει τα μάτια του στο γεγονός ότι ο εταίρος του ΝΑΤΟ, Τουρκία, ασκεί την ίδια πρακτική στο Κουρδιστάν.
Γιατί μας αφορά αυτός ο πόλεμος;
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας δεν σιωπά χωρίς λόγο. Υποστήριξε πάντα τον τουρκικό πόλεμο στο Κουρδιστάν. Το κάνει αυτό εδώ και δεκαετίες, όχι μόνο με οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη, αλλά και ποινικοποιώντας τους Κούρδους ακτιβιστές στη Γερμανία.
Η γερμανική τεχνολογία όπλων χρησιμοποιείται επίσης σ’ αυτόν τον επιθετικό πόλεμο. Το πολιτικό περιοδικό Frontal 21 είχε ήδη δημοσιοποιήσει στα τέλη του περασμένου έτους ότι τα τουρκικά μαχητικά drones, με τα οποία δολοφονούνται συνεχώς άνθρωποι στη Ροζάβα και στο Νότιο Κουρδιστάν, είναι εξοπλισμένα με συστήματα προσδιορισμού στόχων από τη γερμανική εταιρεία εξοπλισμών Hensoldt. Η Τουρκία ήταν επίσης ένας από τους κύριους αγοραστές των γερμανικών εξαγωγών όπλων το 2021. Το εάν η Τουρκία μπορεί να συνεχίσει να διεξάγει τους επιθετικούς της πολέμους στο Κουρδιστάν ανενόχλητη εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από το εάν η Γερμανία συνεχίζει να υποστηρίζει την Τουρκία στους πολέμους της ανενόχλητη.
Πέρυσι απέδειξαν με εντυπωσιακό τρόπο πόσο μακριά φτάνουν οι κρατικές αρχές στη Γερμανία. Όταν ακτιβιστές από τη Γερμανία θέλησαν να ταξιδέψουν στο Νότιο Κουρδιστάν τον Ιούνη για να τεκμηριώσουν την τελευταία τουρκική εισβολή στην περιοχή, η ομοσπονδιακή αστυνομία εξέδωσε απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για 16 άτομα. Οποιος εργάζεται για την ειρήνη στο Κουρδιστάν θα μπορούσε να έρθει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας.
Το γεγονός ότι ο αγώνας για την ειρήνη είναι σήμερα πιο σημαντικός από ποτέ δεν χρειάζεται άλλη εξήγηση. Η σαφής στάση ενάντια σε επιθετικούς πολέμους που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο είναι πιο σημαντική από ποτέ και μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή μελλοντικών πολέμων.
Όλα αυτά ισχύουν για τον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία καθώς και για το Κουρδιστάν. Και αν η διεθνής κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης, παραμένει σιωπηλή για τους πολέμους του καθεστώτος του AKP στο Κουρδιστάν, ακόμη και τους υποστηρίζει, τότε η ευθύνη βαρύνει ακόμη περισσότερο όλη την κοινωνία. Με αυτή την έννοια, μπορούμε και πρέπει όλοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τερματίσουμε τους πολέμους στο Κουρδιστάν, στην Ουκρανία και σε όλο τον κόσμο.
