Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Θεσσαλονίκη: Κατάθεση στεφάνων στον τάφο της Κούλας Ελευθεριάδου

Με μια σεμνή τελετή στο τάφο της αγωνίστριας κομμουνίστριας Κούλας Ελευθεριάδου στη Θεσσαλονίκη, οι σύντροφοι της κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη της με την υπόσχεση να κρατήσουν ψηλά της σημαία του ΚΚΕ που τίμησε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Με μια σεμνή τελετή στο τάφο της αγωνίστριας κομμουνίστριας Κούλας Ελευθεριάδου στη Θεσσαλονίκη, οι σύντροφοι της κατέθεσαν στεφάνια στη μνήμη της με την υπόσχεση να κρατήσουν ψηλά της σημαία του ΚΚΕ που τίμησε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Η Κούλα Ελευθεριάδου, εκτελέστηκε στις 6 Μάη του 1947, στο νεκροταφείο του Αγίου Παύλου.

Η τελετή έγινε λίγο πριν την εκδήλωση του ΚΚΕ στο Γεντί Κουλέ, τόπο φυλακής και εκτελέσεων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, για την 9η Μάη.

Στεφάνι εκ μέρους του ΚΚΕ κατέθεσε ο Γρηγόρης Κλικόπουλος, μέλος της ΚΕ, ενώ εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ ο Νίκος Τσακλίδης.

Το «παρών» έδωσε και η υποψήφια βουλευτής Α΄Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, Νικολέτα Θεογνώστου.

«Και φέτος, 76 χρόνια μετά την εκτέλεση της συντρόφισσας μας Κούλας Ελευθεριάδου, όπως και κάθε χρόνο, είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τη μνήμη της και την αλύγιστη ζωή της», τόνισε η Γεωργία Τριανταφύλλου, μέλος του γραφείου της Τομεακής Οργάνωσης Δυτικής Θεσσαλονίκη του ΚΚΕ.

«Η Κούλα Ελευθεριάδου σε όλο το διάστημα του αγώνα ενάντια στους κατακτητές και τους συνεργάτες τους, καθώς και σε όλη τη διάρκεια της δίκης, στάθηκε αγέρωχη, ακλόνητη και πιστή στα ιδανικά του ΚΚΕ, τα ιδανικά του οποίου υπηρέτησε ως το τέλος της ζωής της», σημείωσε και πρόσθεσε: «Η Κούλα Ελευθεριάδου ήταν μια ακόμα από τους χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, από τον ανθό της νεολαίας του λαού μας, που μπήκε στον αγώνα για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος και προτίμησε να πεθάνει για τα ιδανικά του παρά να ζήσει με σκυμμένο το κεφάλι. Το Κόμμα μας, το ηρωικό ΚΚΕ, το οποίο κέρδισε αυτόν τον τίτλο ακριβώς γιατί τον τίμησαν με τη ζωή και το πολύτιμο αίμα τους όλοι αυτοί οι αγωνιστές, δε θα μπορούσε παρά να είναι εδώ, να τιμήσει τη μνήμη της Κούλας Ελευθεριάδου και να φροντίσει να μαθαίνει και η νέα γενιά από το παράδειγμα των αγωνιστών και των ηρώων του λαού μας.

Το παράδειγμα αυτό μας εμπνέει σήμερα, σε συνθήκες που ο λαός μας στενάζει κάτω από την ακρίβεια, την ανασφάλεια, το τσάκισμα των δικαιωμάτων του, τον κίνδυνο όξυνσης των ιμπεριαλιστικών πολεμικών συγκρούσεων, στις οποίες η αστική τάξη της χώρας μας μπλέκει στα επικίνδυνα παζάρια της. Ένας λαός που βλέπει τα παιδιά του να κινδυνεύουν να γίνουν κομμάτια όπως στα Τέμπη, αλλά στα κάτεργα των χωρών δουλειάς, να κινδυνεύουν να καούν σε μια φωτιά ή να πνιγούν σε μια νεροποντή. Όλα αποτελέσματα μιας πολιτικής ενός συστήματος που όχι μόνο δεν δίνει δεκάρα για τις ζωές μας, αλλά που μπροστά στην εξασφάλιση του πρόσθετου κέρδους δε διστάζει να κάνει και το μεγαλύτερο έγκλημα. Ξέρουμε καλά ότι ζούμε στην πιο κρίσιμη δεκαετία του αιώνα μας, και αυτό σημαίνει ότι μπαίνουν μπροστά μας πιο μεγάλες δυσκολίες αλλά και δυνατότητες και μπροστά στα μεγάλα γεγονότα του καιρού μας θα είμαστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας.

Στο πλαίσιο αυτό, αντλούμε έμπνευση, σιγουριά, πίστη και αισιοδοξία από την πλούσια ιστορία του ΚΚΕ και εδώ, μπροστά στον τάφο μιας ακόμη αλύγιστης ηρωίδας δηλώνουμε με θάρρος, αλλά και συναίσθηση της ευθύνης ότι ο σπόρος που φύτεψαν θα ανθίσει .Συνεχίζουμε και θα νικήσουμε!».

Η Κούλα Ελευθεριάδου γεννήθηκε το 1923 στο Σωχό Λαγκαδά. Το 1943 εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ. Με την οικογένειά της κατεβαίνει στη Θεσσαλονίκη και συνδέεται με την οργάνωση της ΕΠΟΝ του Πανεπιστημίου. Παίρνει δραστήρια μέρος στον αγώνα ενάντια στους κατακτητές. Στις 25 Μάρτη 1943, με ομάδα ΕΠΟΝιτών κατέθεσαν στεφάνι στο άγαλμα του Βότση. Το 1944 πιάνεται μαζί με τα αδέλφια της από τους ταγματασφαλίτες και παραδίνεται στους Γερμανούς. Κρατήθηκε στις φυλακές, βασανίστηκε, αλλά δεν της απέσπασαν καμιά ομολογία.

Όπως περιγράφει ο τότε Β΄ Γραμματέας της ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης, Λευτέρης Ελευθερίου για την παράτολμη πατριωτική στάση της ατρόμητης Επονίτισας κατά τον εορτασμό εκείνων των δύο εθνικών επετείων: Η Κούλα Ελευθεριάδου έδωσε μαχητικό παρόν στις 26 Οκτώβρη 1943 όταν οι Γερμανοί θέλουν να χτυπήσουν τη διαδήλωση για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Η ηρωίδα Κούλα, τη στιγμή που ο Γερμανός περνά το δάχτυλό του στη σκανδάλη του πολυβόλου, περιτυλίγεται την ελληνική σημαία και με σταθερό και περήφανο βήμα προχωρεί αργά πάνω στο πολυβόλο. Η γερμανική βία ηττάται και ο Γερμανός παραμερίζει το πολυβόλο και αφήνει τη διαδήλωση να περάσει. Η Κούλα Ελευθεριάδου βρίσκεται στο Πάνθεον των ηρωίδων και ηρώων του απελευθερωτικού αγώνα […] Μετά το μαχητικό, μαζικό γιορτασμό της 26ης Οκτώβρη 1943, ο εορτασμός της 25ης του Μάρτη 1944 μέσα στο νέο κλίμα που γίνεται, αποκτά ξεχωριστή σημασία. Είναι η απάντηση της νεολαίας και του λαού στους Γερμανούς κατακτητές και τους συνασπισμένους γερμανοπροδότες. Το φοιτητικό στεφάνι στην προτομή του Βότση κατέθεσε η ηρωίδα Επονίτισα Κούλα Ελευθεριάδου. Ο χείμαρρος των φοιτητών και των φοιτητριών μετά το Βότση πήγε και στεφάνωσε το άγαλμα του Καρατάσιου…

Ύστερα από τη μεγαλειώδη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1944 για τον εορτασμό της εθνικής επετείου, η ηρωίδα συλλαμβάνεται από άνδρες της Ειδικής Ασφάλειας και ταγματασφαλίτες που την παραδίδουν για ανάκριση στον αιμοβόρο τύραννο της κατοχής Παρθενίου. Στα χέρια του δήμιου αυτού, η Κούλα υπέστη φοβερά βασανιστήρια. Παρ’ όλα αυτά όμως δεν λύγισε και οι ανακριτές της δεν κατάφεραν να της αποσπάσουν καμιά ομολογία, ούτε λέξη για τους συντρόφους της και τον μηχανισμό της ΕΠΟΝ. Καθώς οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους δεν βρίσκουν σε βάρος της κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, την αφήνουν ελεύθερη τον Αύγουστο του 1944, οπότε συνεχίζει την υπέροχη πατριωτική της δράση και η απελευθέρωση τη βρίσκει γραμματέα της Αχτιδικής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ.Το Γενάρη του 1947 πιάνεται από την Αστυνομία και παραπέμπεται στο Έκτακτο Στρατοδικείο μαζί με τους αγωνιστές Γρηγόρη Ελευθεριάδη και Βασίλη Παναγόπουλο, με την κατηγορία της “στρατολόγου συμμοριτών”, ότι δηλαδή έπειθε παλιούς και νέους αγωνιστές να βγουν στο βουνό για να καταταγούν στον στρατό των ανταρτών, το ΔΣΕ.

Η Κούλα και ο Γρηγόρης Ελευθεριάδης, καταδικάζονται από το Στρατοδικείο, με στρατοδίκη τον γνωστό Ταμβακά, σε θάνατο και ο Βασίλης Παναγόπουλος σε ισόβια. Στις 6 Μάη 1947 εκτελούνται στο Νεκροταφείο του Αγίου Παύλου.

Από 902.gr

 

Σχετικά θέματα

Απόψεις