Χωρίς παιδεία, τίποτα
(Κυριακή 6 Σεπτέμβρη). Στη χώρα μας είναι παγκοίνως γνωστό ότι δεν υπάρχει Παιδεία, δηλαδή δεν υπάρχει μπούσουλας. Ακυβέρνητο καράβι, ότι γουστάρει ο καθένας κάνει.
Επιβιώνουμε γιατί είμαστε ένας λαός με μεγάλες δυνατότητες. Xωρίς καμιά κρατική βοήθεια, εντελώς συμπτωματικά, κυρίως από προσωπική αγάπη και φιλοδοξία, αλλά και οικογενειακή βοήθεια (όπου αυτή υπήρξε), έχουμε βγάλει μεγάλους επιστήμονες, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, ποιητές και βέβαια αθλητές.
Όλοι αυτοί οι αξιόλογοι άνθρωποι, μόνοι τους ανακάλυψαν το ταλέντο τους και το αξιοποίησαν. Τα ίδια πράγματα, η ίδια τακτική, μέχρι σήμερα. Απολύτως τίποτα δεν έχει αλλάξει στο χώρο της Παιδείας.
Όλα αυτά, μου ήρθαν στο μυαλό, παρακολουθώντας το παιχνίδι της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου με την Φινλανδία. Από τότε που κερδίσαμε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ( το οποίο μας έκανε περισσότερο κακό, από καλό..) πολλοί από εμάς ζούσαν με την ψευδαίσθηση, ότι επιτέλους και εμείς έχουμε ποδόσφαιρο. Λάθος, μεγάλο λάθος!
Πως θα έχεις ποδόσφαιρο όταν δεν έχεις Αθλητική Παιδεία; Και πως θα έχεις αθλητική παιδεία αν δεν έχεις γενικότερη Παιδεία; Όλα ξεκινάνε από το σχολείο. Πως θα γίνει όμως αυτό, όταν δεν έχεις σχολεία, ανθρώπινους χώρους για μάθηση και παιχνίδι και δασκάλους;
Αυτά τα απλά πράγματα λείπουν από τη Χώρα μας και δεν βλέπω και φως στο «τούνελ» για τα επόμενα.
Επανειλημμένως, από τις φιλόξενες στήλες του «Ημεροδρόμου», έχουμε γράψει, ότι η άθληση είναι ένα πολύ σοβαρό κομμάτι της εκπαίδευσης. Το παιχνίδι διαμορφώνει το χαρακτήρα των παιδιών και βοηθάει εκείνα τα παιδιά που έχουν κλίση προς τα σπορ να διαλέξουν το άθλημα τους.
Όλα αυτά, πρέπει να γίνονται μέσα στο σχολείο και όχι έξω από αυτό, από άτομα «ανίδεα» και «επικίνδυνα».
Πως λοιπόν θα έχεις μόνιμη και σταθερή σε απόδοση εθνική ομάδα ποδοσφαίρου χωρίς Παιδεία; Πως θα έχεις επιτυχίες και στον Αθλητισμό όταν επιτρέπεις στον Πρωθυπουργό της χώρα σου, να σου «κλέβει» την ψήφο σου και από ΟΧΙ να την μετατρέπει σε ΝΑΙ, γιατί έτσι θέλουν οι δανειστές, και εσύ να μην ξεσηκώνεσαι; Τι άλλο θα πρέπει να γίνει για να σηκωθείς από τον καναπέ σου;
Η καρδιά του αθλητή
(Παρασκευή 4 Σεπτέμβρη). Ακόμα ένας ξαφνικός θάνατος αθλητή– ποδοσφαιριστή. Μόλις 18 ετών, ο Αστέριος Μαρκούσης τερματοφύλακας, παίκτης της εθνικής ομάδας Παίδων. Ταλέντο, πρόσφατα είχε προωθηθεί στην πρώτη ομάδα της Βέροιας, από την ομάδα των νέων. Κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της προπόνησης, από ανακοπή. Έτσι απλά… Καθοριστικός ο ρόλος της καρδιάς στον πρωταθλητισμό. Άλλη η καρδιά του πρωταθλητή, άλλη του παιδιού που κάνει σπορ. Μπορεί τα σωματικά και ψυχικά προσόντα του παιδιού να ήταν άριστα, η καρδιά του όμως αδυνατούσε να ανταποκριθεί σε αυτά που της ζητούσαν.
Για αυτό, σε αυτές τις ηλικίες, οι έλεγχοι πρέπει να είναι εξονυχιστικοί, κυρίως στα ταλέντα. Βέβαια, στη χώρα μας, είμαστε πολύ πίσω, αφού εν έτει 2015 και δεν έχουμε έδρα Αθλητιατρικής στο Πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα.
Δεκάδες, εκατοντάδες Έλληνες αθλητές είχαν και έχουν προβλήματα με την καρδιά τους και αρκετοί έχουν χάσει και τη ζωή τους.
Στις αρχές του 1953 ο παιδικός μου γιατρός, διαπίστωσε κάτι στην καρδιά μου. Ήμουνα δεν ήμουνα 16 ετών. Αμέσως βρέθηκα στο Ιπποκράτειο, όπου ο Καθηγητής της καρδιολογίας Μιχαηλίδης, με καμιά 15αριά επιμελητές κλπ, με έκαναν φύλλο και φτερό. Μάλιστα, τους είχα πει: «Αν δεν με αφήσετε να κάνω αθλητισμό θα πηδήσω από το παράθυρο…». Γέλασαν όλοι με την αφέλεια μου. Ο ίδιος ο καθηγητής εγγυήθηκε για την καρδιά μου…
Δυστυχώς, σήμερα, οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι, ο πρωταθλητισμός είναι το πιο «ανθυγιεινό επάγγελμα», τα «αφεντικά» θέλουν λεφτά και δόξα και ο ποδοσφαιριστής είναι …. αναλώσιμο υλικό.
Έτσι έχουν τα πράγματα, και σε… όποιον αρέσει.
Μια πρόταση προς το ΣΕΓΑΣ
(Τετάρτη 2 Σεπτέμβρη). Σε λιγότερο από ένα χρόνο, έχουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Βραζιλία (Ρίο). Ο χρόνος είναι πολύ λίγος και επειδή, προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά μας, και οι προπονητές τους , σε γενικές γραμμές, τα πήγαν καλά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πεκίνου, θέλω να κάνω μια πρόταση, κυρίως προς τον ΣΕΓΑΣ.
Δεδομένης της κακής οικονομικής κατάστασης, που θα χειροτερέψει από την εφαρμογή και του 3ου μνημονίου, και επειδή γνωρίζω την πολύ κακή κατάσταση των αθλητικών υποδομών, θα πρότεινα να γίνει μια προσπάθεια ώστε οι αθλητές μας που έχουν ήδη προκριθεί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μαζί με τους προπονητές τους να ολοκληρώσουν την προετοιμασία τους σε προπονητικά κέντρα του εξωτερικού.
Δεν κάνω υποδείξεις, την ανησυχία μου εκφράζω σαν φίλαθλος, γιατί δεν σας κρύβω, ότι, ποτέ δεν είχα καμιά εμπιστοσύνη σε καμιά αθλητική ηγεσία (και βέβαια ούτε και σε αυτή που θα προκύψει από τις εκλογές)…
Ο ΣΕΓΑΣ, όμως, με την εμπειρία τους, θα μπορούσε να βοηθήσει. Έχει τις δυνατότητες να παίξει έναν ευρύτερο ρόλο στο χώρο του Αθλητισμού, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και τα άλλα Ολυμπιακά Αθλήματα έχουν τα ίδια προβλήματα, για να μην πω χειρότερα, απο τον Στίβο.
Έλεγα λοιπόν, σε συνεργασία με την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή ( ΕΟΕ ) και μια ουσιαστική κουβέντα και με τις άλλες Ομοσπονδίες, για αναζήτηση προπονητικών κέντρων για κάθε άθλημα που έχει αθλητές για τους Ολυμπιακούς, θα ήταν μια καλή λύση.
Έτσι δουλεύουν, κατά άθλημα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε όλο τον κόσμο. Είναι βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα βοηθήσει τους αθλητές, τους προπονητές και βέβαια τη χώρα μας.
Η ομορφιά του Στίβου
(Κυριακή 30 Αυγούστου). Προτού ξεκινήσω να γράφω, βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι να δω το Αυγουστιάτικο Φεγγάρι. Τι λάμψη, τι ομορφιά, τι ζωή! Αναρωτήθηκα, είναι τελικά ο χρόνος, φίλος, ή εχθρός του ανθρώπου;
Πριν πολλά χρόνια, ο διάσημος Γάλλος προπονητής στους δρόμους ταχύτητας, Ζοζέ Μεγκρό, μου είχε πει «ποτέ μην πας κόντρα στη φύση γιατί εκδικείται».
Πράγματι, ας αφήσουμε λοιπόν τη Φύση να κάνει τη δουλειά της και ας δούμε τι γίνεται εκεί στο μακρινό Πεκίνο. Και βέβαια η «διασκέδαση» συνεχίζεται, οι «αντίπαλοι» αγκαλιάζονται και φιλιούνται μετά από κάθε αγώνα. Για αυτό λέμε, ότι ο στίβος είναι η μήτρα του αθλητισμού.
Ρε, παιδιά! Τι έκανε αυτό το παλικάρι στο Δέκαθλο; Και είναι μόνο 27 ετών, ο κ. Άστον Ίτον! Μια εθνική ομάδα μόνος του.
Όλα βέβαια ξεκινάνε από το φυσικό χάρισμα, την ταχύτητα. Όταν τρέχεις τα 100μ. σε 10.20 δευτερ. και έχεις και το σωματότυπο του Ίτον, τελείωσε το ζήτημα. 9045 βαθμούς…!
Τι έχετε να πείτε για το Σομαλό μετανάστη; Με τα χρώματα της Βρετανίας, ο Φαρά, αυτός ο εκπληκτικός δρομέας, που από 10 χρονών ζει στο Λονδίνο, τα έχει κερδίσει όλα. Τα μεγάλα του προσόντα είναι η ταχύτητα και η μαχητικότητα και ασφαλώς το σκαρί, απ όπου ξεκινάνε όλα. Και μετά αρχίζει το ψάξιμο…
Που είναι αλήθεια η «Χρυσή Αυγή», να διαμαρτυρηθεί, λες και οι άνθρωποι αυτοί είναι Β κατηγορίας…Τέλος πάντων, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Στο Δίσκο είχαμε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο Κύπριος, Απόστολος Παρέλλης, είχε μια βολή στα 64μ.και55 εκατοστά που του έδωσε την 6η θέση. Μπράβο και στον προπονητή του Γ. Γεωργιάδη ( πρωταθλητή στις ρίψεις ).
Τι ωραίος συναγωνισμός στο ύψος γυναικών, τι κορμιά! Τελικά κέρδισε η μικρότερη σε ηλικία Ρωσίδα, Κούτσινα, με 2μ. 01 εκατοστ. Με δεύτερη (με το ίδιο ύψος) την Κροάτισα, Βλάντιτς. Γνωστή για τις ιδιορρυθμίες της, για τα πανέμορφα μάτια της, αλλά και για τις μεγάλες νίκες της. Και η τρίτη, την πασίγνωστη Ρωσίδα, Σιντσέροβα, με το ίδιο ύψος. Ένα μπουκέτο λουλούδια…
Αλλά και η Βουλγάρα Αθανάσοβα στα 800μ. έδωσε μια καταπληκτική μάχη μέχρι το τελευταίο μέτρο, με πολύ καλό χρόνο 1.58.3
Τι να πούμε, τι; Που λέει και το τραγούδι, για τους τζαμαϊκανούς και τις δύο μικρές Σκυταλοδρομίες 4χ100μ. Ανδρών και Γυναικών;
Καλά, για τους άνδρες μπορούμε να πούμε, ότι , ο ΜΠΟΛΤ σαν τελευταίος δρομέας τους πήρε και τα ( σώβρακα )… Για την Φάιζερ Πράις , σαν τελευταία της Σκυταλοδρομίας τι να πούμε;
