Το εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνει σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των εργατικών οικογενειών το αντιδραστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης διαφάνηκε ολοκάθαρα από τα όσα ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας νωρίτερα στην Ολομέλεια και επιβεβαιώνοντας με ξεκάθαρο τρόπο ότι στόχος του νομοθετικού αυτού τερατουργήματος είναι η μεγαλύτερη πρόσδεση της Παιδείας με τις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.
Είπε καθαρά ότι «αν υπάρχει μία δύναμη που κινεί την εθνική οικονομία», όπως χαρακτηρίζονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου, «είναι η Δημόσια Παιδεία». Γι’αυτό «ένας από τους λόγους που τόσες μεγάλες ξένες επιχειρήσεις τεχνολογίας ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην πατρίδα μας δεν είναι μόνο τα όποια φορολογικά κίνητρα μπορεί να έχουμε θεσπίσει για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Είναι πρώτα και πάνω από όλα το μορφωτικό επίπεδο, οι γνώσεις, αλλά και η εργατικότητα των νέων πτυχιούχων και το ανθρώπινο δυναμικό» που πρέπει να βελτιωθούν, γι’ αυτό «το ανθρώπινο δυναμικό είναι που θα πρέπει σε συνεννόηση και διάλογο με την αγορά εργασίας», δηλαδή τους επιχειρηματικούς ομίλους, «να οδηγήσει στις απαραίτητες προσαρμογές το εκπαιδευτικό σύστημα έτσι ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες μιας αγοράς εργασίας σε μία οικονομία που αναπτύσσεται από καταρτισμένους αποφοίτους, αλλά και από κατόχους Τεχνικής Εκπαίδευσης που τόσο πολύ τους χρειάζεται η χώρα μας».
Με άλλα λόγια αυτό που επιβεβαίωσε ο Κ. Μητσοτάκης είναι ότι το νομοσχέδιο είναι καθαρά υπαγορευμένο από τις ανάγκες κερδοφορίας των ομίλων και γι’ αυτό έρχεται ως συνέχεια του αντεργατικού νομοσχεδίου. Δεν φτάνει να νομοθετηθεί το πλήρες ξεχαρβάλωμα του σταθερού ημερήσιου χρόνου, οι απλήρωτες υπερωρίες, η κατάργηση συνδικαλιστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, αλλά θα πρέπει ο εργαζόμενος να διαπαιδαγωγηθεί από τα γεννοφάσκια του ότι θα πρέπει να δουλεύει όσο του λένε και να παίρνει όσα του δίνουν όλα στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Χαρακτήρισε την αυτονομία των σχολείων ως τη μεγάλη τομή που φέρνει το νομοσχέδιο γιατί πλέον ο «διευθυντής αναλαμβάνει επιτέλους το ρόλο του», «μεριμνά και για την πολιτιστική ζωή στο σχολείο, αλλά και γιατί όχι για την πρόσθετη οικονομική του ευρωστία διεκδικώντας και χορηγίες και δωρεές από την τοπική κοινότητα. Το κέντρο βάρους λοιπόν της εκπαιδευτικής διαδικασίας μεταφέρεται με τόλμη και με εμπιστοσύνη από το υπουργείο στο αυτόνομο σχολείο». Να σημειωθεί βέβαια εδώ ότι η υπουργός Παιδείας κάθε τόσο στη διάρκεια της συζήτησης στις Επιτροπές έλεγε ότι το νομοσχέδιο «πουθενά δεν αναφέρεται σε χορηγίες για να μην υπάρχουν ανταλλάγματα»…
«Αυτό είναι το σχολείο της επόμενης δεκαετίας», συνέχισε ο πρωθυπουργός, λέγοντας μάλιστα, κοροϊδεύοντας από πάνω τους πάντες, ότι το σχολείο αυτό «θα διακινεί ανοιχτή γνώση σε χαρούμενους μαθητές με απελευθερωμένους και δημιουργικούς τους δασκάλους και καθηγητές μας, με τάξεις για όλες τις τάξεις που θα προσφέρονται όχι μόνο ίσες ευκαιρίες αλλά και ίσα δικαιώματα σε κάθε παιδί», για να κρύψει πίσω από αυτές τις γελοιότητες ότι ακριβώς τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών του λαού στέλνονται θυσία στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Άλλωστε γι’ αυτό έκανε και σαφές ότι «πέρα και πάνω από όλα αυτό που προέχει» είναι όχι βέβαια η ολόπλευρη μόρφωση των παιδιών, αλλά η «καλλιέργεια δεξιοτήτων», όπως αυτές καθορίζονται κάθε φορά «από έναν κόσμο που αλλάζει και δεν ξέρουμε αν η γνώση του σήμερα ανταποκρίνεται στα επαγγέλματα του αύριο», φράση που προέρχεται από τα σχετικά αιτήματα που είχαν διατυπώσει οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι από το 1989.
Κατά τα άλλα δήλωσε πως τάχα όλα είναι έτοιμα να ανοίξουν τα σχολεία τον Σεπτέμβρη με ασφάλεια, αποδίδοντας ωστόσο κάθε ευθύνη για το ενδεχόμενο μεγαλύτερης εξάπλωσης της πανδημίας στους ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς. Λέγοντας μάλιστα ότι σέβεται τη γνώμη τους ωστόσο θα υποστούν την ταλαιπωρία των συχνών εργαστηριακών τεστ που βέβαια θα πρέπει να χρυσοπληρώνουν στους ιδιώτες της Υγείας.
Όσον αφορά την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ο Κ. Μητσοτάκης στη δευτερολογία του σημείωσε ότι είναι μια απόφαση με πολιτικό κόστος, καθώς θα μείνουν παιδιά εκτός Πανεπιστημίου, αλλά είναι επιβεβλημένη όχι μόνο επειδή ήταν στο πρόγραμμα της ΝΔ, αλλά γιατί έδωσε στα ίδια τα Πανεπιστήμια στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου τη δυνατότητα να καθορίσουν το ύψος της ΕΒΕ.
Ξεκαθαρίζοντας ότι επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να καθαρίσει το τοπίο, σπρώχνοντας αποφοίτους στην Κατάρτιση και όχι στην Ανώτατη Εκπαίδευση, επικαλέστηκε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Ανέφερε ως διέξοδο την Τεχνική Εκπαίδευση, περιγράφοντας μια Τεχνική Κατάρτιση άμεσα συνδεδεμένη με το κεφάλαιο, που έχει λόγο στο τι διδάσκονται οι σπουδαστές, ακριβώς για να είναι κομμένοι και ραμμένοι στις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων για εργατικό δυναμικό ευέλικτο, με δεξιότητες στους τομείς που κάθε φορά απαιτούνται και «διά βίου» επανακαταρτιζόμενους.
