Το παιδί είχε μια απορία κι ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε φυσιολογικά. Ξύπνιος ο πρωθυπουργός, δεν έπεσε σε καμία «παγίδα». Φαντάζεστε να απαντούσε διαφορετικά; Παράδειγμα πρώτο: Με λένε Αλέξη Τσίπρα και είμαι ο πρωθυπουργός. Παράδειγμα δεύτερο: Είμαι ο πρωθυπουργός. Δεν με ξέρεις;
Η αλήθεια είναι πως μπορούμε να φανταστούμε πρώην πρωθυπουργούς και υπουργούς (νυν και πρώην) που θα απαντούσαν με ανάλογους τρόπους, όπως αυτούς που περιγράψαμε….
Τι θα γινόταν, όμως, αν ο διάλογος με το παιδί συνέχιζε; Κάπου εκεί θα άρχιζαν τα δύσκολα, για τον πρωθυπουργό. Ορισμένες παιδικές απορίες μπορεί να έχουν μια αφέλεια, αλλά τα ερωτήματα των παιδιών – αρκετές φορές – είναι πιο αιχμηρά από των μεγάλων. Όλοι έχουμε εντυπωσιαστεί από παιδικές απορίες γεμάτες «αφέλεια»…
Ας διατυπώσουμε, για αρχή, δύο υποθετικές «παιδικές» ερωτήσεις, στον Αλέξη, τον πρωθυπουργό της χώρας.
Τι είναι μνημόνιο; Ας μην σπεύσει κάποιος να απορήσει γιατί θα έκανε αυτή την ερώτηση ένα παιδί. Κάπου θα την έχει ακούσει τη λέξη! Θα είχε ενδιαφέρον να φανταστούμε πώς θα απαντούσε ο πρωθυπουργός.
Τι είναι Αριστερά; Ας μην σπεύσει κάποιος να απορήσει γιατί θα έκανε αυτή την ερώτηση το παιδί. Κάπου θα έχει ακούσει για την «κυβέρνηση της Αριστεράς». Εδώ (μιλώντας εντελώς προσωπικά) δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα απαντούσε ο πρωθυπουργός, σε μια τέτοια ερώτηση…
Ας πάμε παρακάτω, γνωρίζοντας πως πολλοί θα μας πούνε «λαϊκιστές». «Λαϊκιστής», άλλωστε, σύμφωνα με την ερμηνεία της λέξης, από τους κυβερνώντες, είναι αυτός που δεν λαμβάνει υπόψη του τη (μνημονιακή) πραγματικότητα, την πραγματικότητα της «αγίας» Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι ένα από τα πολλά επιχειρήματα που αντέγραψε η κυβέρνηση της «Αριστεράς» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τρία ακόμα «παιδικά» ερωτήματα:
Τι είναι πλειστηριασμοί, Αλέξη;
Τι είναι ΕΝΦΙΑ, Αλέξη;
Τι είναι μειώσεις μισθών και συντάξεων, Αλέξη;
Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα βίντεο, για μικρούς και μεγάλους. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν πειράζει. Ας θυμηθούμε ορισμένα γνωστά στιγμιότυπα από τη χρονιά που πέρασε.
Είμαστε σίγουροι πως οι κυβερνητικοί παράγοντες, εάν τους καλούσαμε να σχολιάσουν το βίντεο, θα απαντούσαν: «Αυτά τα έχουμε ξεπεράσει, πια. Βρισκόμαστε σε άλλη φάση». Εάν το έβλεπε ένα παιδί (με λίγη βοήθεια για την εξήγηση των δεδομένων) πώς θα αντιδρούσε;
Θα είχε ενδιαφέρον να φανταστούμε τι θα απαντούσε ο πρωθυπουργός, σ’ ένα παιδί, μετά απ’ αυτό το βίντεο. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα είχαν οι αντανακλαστικές απαντήσεις (ή και κινήσεις) του παιδιού. Μπορούμε να φανταστούμε ορισμένες απλές (κι ευγενικές) ερωτήσεις:
Μήπως είσαι λίγο ψεύτης, Αλέξη;..
Πώς λέγεται αυτός που άλλα λέει κι άλλα κάνει, Αλέξη;..
Τα παιδιά, βέβαια, απαντούν και ρωτούν με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια. Τα παιδιά είναι και άτακτα (και καλά κάνουν) και δεν είναι πάντα «ευγενικά». Ας φανταστούμε ορισμένες «άτακτες» παιδικές αντιδράσεις. Θα είχε πλάκα ή δεν θα είχε, Αλέξη;.. Εάν, μάλιστα, οι ερωτήσεις ήταν πιο σύνθετες, τότε θα είχε πλάκα ή δεν θα είχε, Αλέξη;..
