Την Κυριακή, όσοι έχουμε δικαίωμα ψήφου και θα το ασκήσουμε (εκτός από τους περίπου 100.000 18χρονους νέους και νέες από τους οποίους οι συγκυβερνώντες στέρησαν αυτό το συνταγματικό δικαίωμα με το «έτσι θέλω») καλούμαστε να επιλέξουμε τόσο τους 300 εθνοπατέρες όσο και το κόμμα ή τα κόμματα που θα αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας. Η προεκλογική εκστρατεία βρίσκεται στο αποκορύφωμα. Οι ηγεσίες και τα επιτελεία των κομμάτων, στην προσπάθειά τους να αποσπάσουν την ψήφο μας, αξιοποιούν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Για παράδειγμα, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις αντιλαϊκές και εγκληματικές πολιτικές που υπηρέτησαν τα τελευταία 41 χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, επιδίδονται συστηματικά στην κινδυνολογία και την τρομοκρατία, με επιχειρήματα του τύπου «μετά από εμάς έρχεται το … χάος»!
Στην προσπάθειά τους αυτή, έχουν αρωγό τόσο τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο και τα μικρότερα κόμματα που δημιουργήθηκαν με τις αποχωρήσεις βουλευτών και άλλων στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (όπως είναι το ΠΟΤΑΜΙ, οι ΑΝΕΛ, κλπ) που προσπαθούν να θολώσουν τα νερά. Μπροστά σ’ αυτόν τον ανελέητο βομβαρδισμό επιχειρημάτων, οι ψηφοφόροι καλούνται με την ψήφο τους την Κυριακή να επιλέξουν το κόμμα ή τα κόμματα που θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς κα τη νέα σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων.
Είναι αλήθεια, ότι ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, προσδίδει στην ψήφο του χαρακτηριστικά εκδίκησης. Στα πλαίσια αυτά πολλοί ψηφοφόροι θα πάνε στις εκλογές της 25ης Γενάρη, αποφασισμένοι να τιμωρήσουν με την ψήφο τους– για διαφορικούς ο καθένας λόγους- το κόμμα που ψήφιζαν ή στήριζαν μέχρι κάποια στιγμή. Κάποιοι για παράδειγμα επιλέγουν να τιμωρήσουν με την αρνητική τους ψήφο τα κόμματα που συγκυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία 5 χρόνια, επειδή- με τα Μνημόνια και γενικότερα τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν- έπληξαν τόσο το βιοτικό επίπεδο τους επίπεδο όσο και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Κάποιοι άλλοι θα τιμωρήσουν με την ψήφο του τα κόμματα, επειδή διαφώνησαν με τον τρόπο που χειρίστηκαν οι πολιτικές ηγεσίες τους ορισμένα κρίσιμα ζητήματα (κοινή δράση, συμμαχίες) κλπ.
Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, έτσι και ενόψει τον εκλογών της 25ης Γενάρης, επαναλαμβάνονται από πολλούς- μεταξύ άλλων- και τα εξής κρίσιμα ερωτήματα: «Ποιο κόμμα να ψηφίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές και ποιόν να σταυρώσουμε»; Υπάρχουν κάποια κριτήρια, που να διασφαλίζουν ότι η ψήφος μας θα πιάσει τόπο; Και, αν ναι, ποια είναι αυτά τα κριτήρια;
Η ζωή έχει αποδείξει ότι είναι λάθος, να πηγαίνει κάποιος στις εκλογές (βουλευτικές, δημοτικές, συνδικαλιστικές κλπ) με μοναδικό σκοπό να τιμωρήσει με την ψήφο του το κόμμα ή την παράταξή που υποστήριζε μέχρι κάποια στιγμή. Για να είναι αποτελεσματική η ψήφος μας και να έχει δύναμη, χρειάζεται να έχει όχι μόνο χαρακτηριστικά εκδίκησης (τιμωρίας) αλλά και χαρακτηριστικά επιβράβευσης. Δεν αρκεί δηλαδή με την ψήφο μας να τιμωρήσουμε το κόμμα ή την παράταξη επειδή δεν τήρησε τις προεκλογικές του διακηρύξεις και υποσχέσεις (άλλα έλεγε στα λόγια και άλλα έκανε στην πράξη). Είναι ανάγκη να επιλέξουμε και το κατάλληλο ψηφοδέλτιο, προκειμένου να επιβραβεύσουμε κάποιο κόμμα για τη έμπρακτη προσήλωσή του στους προγραμματικούς τους στόχους και τα ιδανικά ή- στη χειρότερη περίπτωση- να δοκιμάσουμε αν η ηγεσία του θα εφαρμόσει στην πράξη αυτά που υπόσχεται με το εκλογικό της πρόγραμμα ή από τα προεκλογικά μπαλκόνια.
Τα 3 αναγκαία βήματα
Με βάση το παραπάνω σκεπτικό, στους συγγενείς και φίλους και συναγωνιστές που μου θέτουν το ερώτημα «Ποιόν να ψηφίσουμε σ’ αυτές τις εκλογές», δεν τους προτείνω κάποιο συγκεκριμένο κόμμα ή υποψήφιο. Απλά τους καλώ- πριν φτάσουν στην εκλογική κάλπη- να ακολουθήσουν τα παρακάτω 3 βήματα (κριτήρια), που τα θεωρώ αναγκαία για να πιάσει τόπο η ψήφος τους:
Βήμα πρώτο: Απορρίπτουμε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων τα οποία θεωρούμε πως- με βάση το κυβερνητικό τους έργο ή τις προγραμματικές τους διακηρύξεις- είναι υπέρ της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Απορρίπτουμε δηλαδή τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που υπερασπίζονται τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών σε βάρος των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων.
Βήμα δεύτερο: Επιλέγουμε το κατάλληλα ψηφοδέλτιο με βασικό κριτήριο την στάση του κόμματος απέναντι στα συμφέροντα των εργαζομένων που παράγουν τον πλούτο κάθε χώρας. Επιλέγουμε δηλαδή τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που τάσσονται- με λόγια και έργα- ενάντια στους εκμεταλλευτές των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.
Βήμα τρίτο: Αφού απορρίψουμε τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που υπερασπίζονται το εκμεταλλευτικό σύστημα παραγωγής και άρα το δικαίωμα των λίγων (των κεφαλαιοκρατών) να θησαυρίζουν σε βάρος των πολλών (των εργαζομένων και των απομάχων της δουλειάς) στη συνέχεια κάνουμε το καθοριστικό βήμα. Πριμοδοτούμε με σταυρό προτίμησης (από το ψηφοδέλτιο του κόμματος που επιλέξαμε) τον υποψήφιο ή την υποψήφια που θεωρούμε ως τον ικανότερο να υπερασπιστεί τα συλλογικά συμφέροντα της τάξης μας.
Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, σχετικά με τα κριτήρια της ψήφου κάθε κομμουνιστή και αριστερού, που σέβεται τον εαυτό του αλλά και την ιστορία αυτού του τόπου, στον οποίο όλες κατακτήσεις των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς έχουν σημαδευτεί με το αίμα και τους αγώνες των κομμουνιστών και άλλων κομμάτων της Αριστεράς.
Εννοείται, το έργο του ψηφοφόρου, δεν τελειώνει με την επιλογή του ψηφοδελτίου του καλύτερου κόμματος και την πριμοδότηση του καλύτερου υποψηφίου. Για να έχει αποτελέσματα και η ψήφος του, θα χρειαστεί- εκτός από τη συμμετοχή τους στους καθημερινούς αγώνες– να ελέγχει συστηματικά αυτούς που επέλεξε (την ηγεσία του κόμματος και τον υποψήφιο που έβαλε σταυρό προτίμησης), αν και σε ποιο βαθμό εφαρμόζουν στην πράξη τις προγραμματικές τους διακηρύξεις προς όφελος των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς.
