Πρόταση για πανελλαδική πανεργατική απεργία την Πέμπτη 16 Μάρτη κατέθεσε, εκ μέρους της ΔΑΣ, ο Γιώργος Πέρρος μιλώντας το απόγευμα της δεύτερης μέρας του 38 Συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Μάλιστα κάλεσε «το συνέδριο της ΓΣΕΕ να αποφασίσει σήμερα. Να μην χαθεί λεπτό.»
Στην ομιλία του, αρχικά κατήγγειλε τη στάση της ΓΣΕΕ σημειώνοντας ότι το Συνέδριο πραγματοποιείται μακριά από τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους, μακριά από τις εξελίξεις. Παρόλο που εξελίσσεται στο απόηχο της ανείπωτης τραγωδίας στα Τέμπη, και την επομένη μεγάλη απεργίας που «συνέθλιψε την άθλια επιχείρηση απαλλαγής ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων, της Ηellenic Train, του ΟΣΕ» το κύρος της ηγεσίας της ΓΣΕΕ «στους εργαζομένους έχει ξεπεράσει τον πάτο, συναντά την απολυτή απαξίωση. Η ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που βγήκε για να δικαιολογήσει την προχθεσινή στάση της ίσως είναι η μόνη ανακοίνωση της τριτοβάθμιας οργάνωσης που διακινήθηκε τόσο πλατιά στους εργαζόμενους, πήγε από στόμα σε στόμα δημιουργώντας συναισθήματα απέχθειας και ειρωνείας».
Δίνοντας το στίγμα συνέχισης του αγώνα κάλεσε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τους εργαζομένους, τη νεολαία να συμμετάσχουν οργανωμένα και μαζικά στα μεγάλα συλλαλητήρια σε κάθε πόλη της χώρας που προγραμματίζονται τις επόμενες μέρες, στην Αθήνα την Κυριακή 12/3 στις 12μ., στο Σύνταγμα.
Σε έναν σύντομο απολογισμό των τριών ετών από το προηγούμενο Συνέδριο της ΓΣΕΕ είπε πως ήταν «τρία χρόνια σκληρής δοκιμασίας για την εργατική τάξη της χώρας μας, μιας περιόδου με νέα αντιλαϊκά μέτρα από την κυβέρνηση και με ακόμα πιο σκληρή επίθεση από τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Σε αυτά τα χρόνια αναδείχτηκε ακόμα πιο καθαρά ο ρόλος της ηγεσίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ και των δυνάμεων που τη στηρίζουν. Αποδείχτηκε στη ζωή ότι ο χαρακτηρισμός κυβερνητικός εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν είναι άδικος ούτε υπερβολικός. Αναδείχτηκε η μεγάλη απόσταση που τον χωρίζει από τα μεγάλα προβλήματα των εργαζομένων, από τη δράση συνδικάτων για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, όπως στην κατάσταση μελλοθανάτων στον κλάδο των σιδηροδρομικών. (…)
Η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ συντάχθηκε με τις κατευθύνσεις της κυβέρνησης και των ομίλων, κάλεσε σε γενικό σιωπητήριο αποτελώντας για μία ακόμα φορά τον χρήσιμο σύμμαχο της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Σε συνθήκες πανδημίας κλείδωσε τα συνδικάτα, το κτίριο της ΓΣΕΕ και επιδίωξε να κάνει το ίδιο όλο το συνδικαλιστικό-εργατικό κίνημα. Πίσω από ομιχλώδες κυβερνητικό αφήγημα της «ατομικής» ευθύνης επιχείρησε τον αφοπλισμό των εργαζομένων εξαπολύοντας μαζί με άλλους μηχανισμούς και επιτελεία των επιχειρηματικών ομίλων άγρια ιδεολογική επίθεση απέναντι στους εργαζομένους, που τους καθιστούσαν υπεύθυνους για τη ζωή και την υγεία.»
Από τη μεριά τους οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ πραγματοποίησαν μεγάλους αγώνες σε πολύ δύσκολες συνθήκες που έφεραν αποτελέσματα, προστάτευσαν την ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Δεν αποδέχθηκαν την πλαστογραφία της ατομικής ευθύνης που διαλαλούσε η κυβέρνηση της ΝΔ για να κρύψει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας ήταν βαριά ασθενής από τις τεράστιες ελλείψεις και κενά αποτέλεσμα της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης που ακολούθησαν διαχρονικά και χωρίς παρέκκλιση όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ακόμα «απορρίψαμε τις σειρήνες ενσωμάτωσης, τα γενικά και αόριστα συνθήματα του «θα λογαριαστούμε μετά» όπως καλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ δίνοντας έτσι χέρι βοήθειας στην κυβερνητική πολιτική. Θέσαμε το ζήτημα της άμεσης οργάνωσης του αγώνα και της διεκδίκησης για να μείνει όρθιος ο λαός με το σύνθημα ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ – ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ».
Απευθυνόμενος σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε όλες τους εργαζόμενους τόνισε πως το ΠΑΜΕ τους καλεί «να δουν την αλήθεια κατάματα. Να αξιοποιήσουν την μεγάλη πείρα που έχουμε κερδίσει όλοι με τους μεγάλους αγώνες που δώσαμε τα προηγούμενα χρόνια.
Η κατάσταση της ζωής μας μπορεί να αλλάξει, με την πάλη μας και τη συλλογική μας οργάνωση. Πραγματική ώθηση μπορεί να δώσει η ενίσχυση της γραμμής πάλης που προωθούν τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά και συνδικάτα που είναι ζωντανά, που βρίσκονται μέσα στους αγώνες, έχουν αναφορά στους χώρους δουλείας, αντιμετωπίζουν ταξικά την επίθεση κράτους και εργοδοσίας. (…)
Απευθυνόμαστε στους εργαζομένους, σε μέλη ΔΣ σωματείων, σε συνδικαλιστές που το μυαλό τους, τους καλεί να τολμήσουν αλλά δεν αισθάνονται έτοιμοι για ατομικές και συλλογικές συγκρούσεις, σε όλους όσους κατανοούν αυτή την μεγάλη αναγκαιότητα ανεξάρτητα αν έχουν επιμέρους διαφωνίες, προβληματισμούς, επιφυλάξεις, να συμπορευτούμε σε αυτόν τον όμορφο αγώνα. Όχι μόνο να αντιμετωπίσουμε όλα όσα μας βασανίζουν και φέρνουν την ζωή μας σε αδιέξοδο αλλά και να περάσουμε στην αντεπίθεση με επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών.
Με σωματεία οργανωτές της πάλης και όχι ηλεκτρονικές πλατφόρμες, με τα μητρώα τους να έχουν παραδοθεί στις ενώσεις των εργοδοτών. Με συνδικάτα που θα σχεδιάζουν, θα προβληματίζονται και θα αποφασίζουν από κοινού για την προοπτική του αγώνα, τις διεκδικήσεις τους και όχι συνδικάτα που λειτουργούν ως μηχανισμός για να εξασφαλίζονται θέσεις και καρέκλες.
Προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω και για να ανέβει συνολικά η αποτελεσματικότητα των εργατικών αγώνων είναι τα συνδικάτα να περάσουν στα χέρια των εργατών.
Οι αγώνες που θα οργανώσει η τάξη μας θα είναι αυτοί που θα βάλουν την τελική σφραγίδα για όλα όσα ονειρευόμαστε, όλα όσα έχουμε ανάγκη! Σε αυτόν τον δρόμο, σε αυτό το μεγάλο μέτωπο καλούμε τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους εργαζόμενους να προχωρήσουμε και να συμπορευτούμε μαζί.
Όσον αφορά την παρωδία του εργατικού συνεδρίου που έχουμε αυτές τις 2 πρώτες μέρες, σίγουρα οι εργαζόμενοι, οι διαδηλωτές, οι νέοι άνθρωποι που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις όλων αυτών των ετών και ιδιαίτερα της τελευταίας βδομάδας, σε καμιά περίπτωση δε θα ήθελαν να δουν αγωνιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αλλά και άλλους αγωνιστές που βρίσκονταν μέσα στους αγώνες να ταυτίζονται με την εκφυλιστική διαδικασία που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Και αυτό είναι το πιο κομψό που μπορούμε να πούμε».
«Συνδικάτα εργατών και όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών»
Η υποβόσκουσα σύγκρουση των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ για τις καρέκλες στη διοίκηση της ΓΣΕΕ εκδηλώθηκε και από το βήμα του συνεδρίου της, αναδίνοντας έντονη δυσωδία. Για αυτή τη «σύγκρουση» ο Γ. Πέρρος αφιέρωσε λίγα λόγια στην αρχή της ομιλίας του. Κάλεσε τους συνέδρους να θυμηθούν πως το προηγούμενο συνέδριο όταν το ΠΑΜΕ μιλούσε για την ανάγκη ταξικού προσανατολισμού των συνδικάτων η ηγεσία της ΓΣΕΕ έστελνε τα ΜΑΤ και έκανε μηνύσεις υπερασπιζόμενη τη λογική της σαπίλας και του εκφυλισμού. Εμείς είπε λέμε και θα λέμε «Συνδικάτα εργατών και όχι των κυβερνήσεων και των εργοδοτών». Aπό 902.gr
