Είσαι άνεργος, δεν έχεις φαγητό και ρούχα να δώσεις στα παιδιά σου, είσαι γέροντας και δεν έχεις χρήματα ούτε για ασπιρίνη, ζεις στο δρόμο; Μην απελπίζεσαι και προπάντων μην ασχολείσαι με τα πεζά υλικά αγαθά. Προμηθεύσου ΤΩΡΑ την Κάρτα Αλληλεγγύης και περιηγήσου δωρεάν στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους. Και τότε θα καταλάβεις ότι όλα όσα σε απασχολούσαν μέχρι σήμερα δεν ήταν παρά μόνο φτηνές επιθυμίες της σάρκας.
Α… όλα κι όλα. Ετούτη η κυβέρνηση, η… «αριστερή» κυβέρνηση αγαπάει τους φτωχούς, τους εξαθλιωμένους, τους άνεργους, τους άστεγους, τα παιδιά που πάνε στο σχολείο πεινασμένα, τους γέροντες που δεν έχουν χρήματα για τα φάρμακά τους. Διακατέχεται από αδιαμφισβήτητα συναισθήματα συμπάθειας προς αυτούς, συμπάσχει μαζί τους, κατανοεί το δράμα τους. Και ναι μεν μπορεί να είναι ΚΑΙ αυτή η κυβέρνηση που όλους τους παραπάνω τους οδηγεί στο βάραθρο της επαγγελματικής, κοινωνικής, οικογενειακής, προσωπικής απόγνωσης, αλλά… έτερον εκάτερον. Τα βαθύτερα αισθήματά της είναι γεμάτα τρυφερότητα. Και γι’ αυτό άλλωστε φροντίζει να καλύπτει τις πραγματικές τους ανάγκες που δεν είναι αυτές τους του φαγητού, της στέγης, της εργασίας, του φάρμακου. Το αντίθετο… Ο πένητας και απελπισμένος, ο βουτηγμένος στο αδιέξοδο άνθρωπος, θα παρηγορηθεί ταΐζοντας το πνεύμα του. Πάνω απ’ όλα «πνεύμα και ηθική».
Διότι όλα αυτά που έλεγε ο Ενγκελς, ότι δηλαδή ο άνθρωπος «πριν απ” όλα, πρέπει να τρώει, να πίνει, να έχει κατοικία και να ντύνεται προτού αρχίσει να ασχολείται με την πολιτική, την επιστήμη, την τέχνη, τη θρησκεία (…)» είναι αρτηριοσκληρώσεις ορισμένων παλαιοκομμουνιστών. Εδώ, όμως, έχουμε την «αριστερά» που εισάγει νέες θεωρίες για τις ανθρώπινες ανάγκες, πιο σύγχρονες και μοντέρνες, πιο προχωρημένες και αποτελεσματικές. ΄
Έτσι, λοιπόν, ο υπουργός Πολιτισμού Αρ. Μπαλτάς και η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θ. Φωτίου, ανακοίνωσαν την πρωτοβουλία που εξυψώνει την «αριστερή» κυβέρνηση εκεί όπου μετράει στο μπόι της στα όρια του χλευασμού και κυνισμού απέναντι σε κάθε φτωχοποιημένο πολίτη αυτής της χώρας. Ανακοίνωσαν ότι για 400.000 ανθρώπους που «ζουν» με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα η κυβέρνηση παραχωρεί το δικαίωμα, εάν και εφόσον είναι κάτοχοι της Κάρτας Αλληλεγγύης, να μπαίνουν στα Μουσεία και τους Αρχαιολογικούς χώρους δωρεάν.
Ο Αρ. Μπαλτάς είχε ήδη μιλήσει γι’ αυτό στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης όταν μαζί με αυτό ανακοίνωνε και την αύξηση των εισιτηρίων στους παραπάνω χώρους. Όταν δηλαδή ανακοίνωνε ότι η πρόσβαση στο δημόσιο και κοινωνικό αγαθό της πολιτιστικής κληρονομιάς όχι μόνο δεν θα είναι δωρεάν, όπως θα έπρεπε, αλλά με την αύξηση θα γίνει απαγορευτική για το λαό και σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο μιας αστικής ελίτ. Είχε, δε, σπεύσει να καθησυχάσει και τους δανειστές διαβεβαιώνοντας ότι η δωρεάν πρόσβαση για τους εξαθλιωμένους συμπολίτες μας δεν θα γίνει «εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού γιατί παράλληλα το Υπουργείο Πολιτισμού ήδη έχει δρομολογήσει την αύξηση των εισιτηρίων στους αρχαιολογικούς χώρους, όπου αυτήν τη στιγμή είναι απαράδεκτα χαμηλές»!
Είχε, βέβαια, προηγηθεί ο Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος ως υπουργός Πολιτισμού, ανακοινώνοντας την πρόθεση αύξησης των εισιτηρίων και ευρισκόμενος σε κρεσέντο πολιτικού κυνισμού εκστόμισε ότι πολλοί «προτιμούν να δώσουν 3 ευρώ για να πιουν καφέ, αντί να μπουν στο μουσείο και να πληρώσουν το εισιτήριο». Επομένως, ας τιμωρηθούν καθιστώντας την είσοδό τους απαγορευτική. Βέβαια, μια τέτοια διατύπωση και διαπίστωση από μέρους του δεν ήταν καθόλου τυχαία. Οι υπηρέτες αυτού του συστήματος οφείλουν στο πλαίσιο της αστικής προπαγάνδας να μεταθέτουν την ευθύνη για τον αποκλεισμό του λαού από τις πολιτιστικές δομές, όχι στο σύστημα, αλλά στον ίδιο το λαό.
Στην από κοινού ανακοίνωση από τους δύο υπουργούς της δωρεάν εισόδου για τους εξαθλιωμένους αυτής της χώρας ειπώθηκαν και άλλα αποκαλυπτικά της πολιτικής τους αθλιότητας. Ο Αρ. Μπαλτάς μίλησε για δράσεις που «δεν εντάσσονται τις μνημονιακές δεσμεύσεις». Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την επανάσταση του απέναντι στους δανειστές! Είπε, επίσης, ότι ο πολιτισμός «συνιστά αυτογνωσία». Επομένως, τι άλλο απομένει στον άνεργο και πένητα, ο οποίος ως άνεργος και πένητας δεν μπορεί και να ψυχαναλυθεί αρμοδίως; Να σταθεί μπροστά στη μάσκα του Αγαμέμνονα και να ομφαλοσκοπήσει.
Η Θ. Φωτίου θεωρεί σημαντικό «να δούμε τη χτυπημένη από την οικονομική κατάσταση μάνα, τη μονογονεϊκή οικογένεια, τη μάνα των πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων, την πολύτεκνη μάνα, τη Ρομά να μπαίνει στο Αρχαιολογικό Μουσείο ή στο Μουσείο της Ακρόπολης για να δει όλα αυτά τα πολύτιμα εκθέματα». Καλό είναι να πληροφορήσουμε την κ. Φωτίου πως η μάνα θέλει φαγητό για το παιδί της, η μονογονεϊκή οικογένεια και η πολύτεκνη μάνα έχουν ανάγκη από ένα κράτος που θα φροντίζει γι’ αυτούς και τα παιδιά τους, η Ρομά μάνα και η μάνα πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων θέλουν να μη ζουν σε κοινωνικό αποκλεισμό.
Αλλά, ο πολιτικός χλευασμός προς κάθε βάναυσα χτυπημένο από την κρίση άνθρωπο αυτού του τόπου απογειώθηκε από τον «κομμουνιστή», κατά τα λεγόμενά του και μόνο, υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος δεν ντράπηκε να πει ότι «οι εργάτριες της Νέας Υόρκης ζητούσαν ψωμί και τριαντάφυλλα. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Είναι στοιχείο διεκδίκησης του λαϊκού εργατικού κινήματος κι απαραίτητο συστατικό στην εποχή της κρίσης για μια καλύτερη ζωή». Να θυμίσουμε στον κ. Κατρούγκαλο ότι η κυβέρνηση της οποίας είναι μέλος, εδώ και πολύ καιρό έχει κόψει κάθε επαφή με το εργατικό κίνημα και διατηρεί στενότερες επαφές με κάθε διαθέσιμο μηχανισμό καταστολής του.
Φυσικά όλα τα παραπάνω θα ήταν επιθεωρησιακά νούμερα για γέλια αν δεν ήταν μια τραγωδία χωρίς τέλος…
