Just in

Όλα τα νέα
Imerodromos logo
 

Ποιος είναι τσουτσέκι;

Θα κάνουμε ένα τεστ. Εύκολο. Απλό. Θα επιχειρήσουμε δια της συγκρίσεως να απαντήσουμε στο ερώτημα: “Τι είναι τσουτσέκι;”. Και επίσης:..

Θα κάνουμε ένα τεστ. Εύκολο. Απλό. Θα επιχειρήσουμε δια της συγκρίσεως να απαντήσουμε στο ερώτημα: “Τι είναι τσουτσέκι;”. Και επίσης: “Ποιος είναι τσουτσέκι;”. Πάμε, λοιπόν: 

Ο ένας λέγεται Πρετεντέρης. Αυτός ο τύπος έγραψε σήμερα (Δευτέρα 5/12/2022) στην εφημερίδα “Τα Νεα” τα εξής: 

«Αν τον Δεκέμβριο του 1944 (του οποίου χθες ήταν η επέτειος) είχαμε τίποτα κωλοφεράντζες απέναντι στους κομμουνιστές, αν δεν υπήρχαν ο Τσόρτσιλ, ο Παπανδρέου και μετά ο Πλαστήρας, αν είχαμε ανήσυχους ναυάρχους κι όχι άγγλους στρατηγούς μαζί με τον (σωστό) Τσακαλώτο, η Αθήνα θα είχε σαλπάρει για Τίρανα. Κι αν η Ουκρανία δεν πολεμούσε με τον ηρωισμό που όλοι της αναγνωρίζουν, ο Πούτιν θα έκοβε σήμερα βόλτες με την Μποφίλιου στο Λονδίνο».

Ο άλλος λεγόταν Χατζιδάκις. Μάνος Χατζιδάκις. Στο editorial του περιοδικού «Το Τέταρτο», τεύχος 3, Ιούλιος 1985, έγραφε: 

«Τα παιδιά της γαλαρίας» είναι μια φημισμένη ταινία του Καρνέ. Τα δικά μας παιδιά της γαλαρίας είναι κάπως διαφορετικά (…). Τα όνειρα σε τούτα τα παιδιά υπήρξαν κυρίαρχα, σημαντικά και διαψευσμένα.

Στον καιρό της Κατοχής τα μετέπειτα παιδιά της γαλαρίας ζούσαν απάνω στη σκηνή και παίζανε το ρόλο τους, τον όποιο ρόλο τους, έστω και τον πιο μικρό, με αυταπάρνηση, με το αίμα τους, με τη ζωή τους, χωρίς καιροσκοπισμό και ιδιοτέλεια, χωρίς προοπτική ανταλλάγματος. Μ’ ένα μονάχα στόχο, την επαλήθευση ενός επίμονου ονείρου. Και ήταν το όνειρο για μια ελεύθερη ζωή σχηματισμένη μακριά από απάνθρωπους νόμους, από ανάλγητους κρατικούς μηχανισμούς, από εξορίες και φυλακές και εκτελέσεις. Τίποτα δεν έγινε αλήθεια. 

Μετά τον πόλεμο κυβέρνησαν τον τόπο ξανά φθαρμένοι άνθρωποι, ανίκανοι να συλλάβουν έστω και στο ελάχιστο απ’ ότι γεννιόνταν κείνο τον καιρό κι αναρριγούσε ολόκληρο τον κόσμο. 

Εάν μας λέγαν τότε μερικά από τα ονόματα που κυβερνήσανε κατόπιν ότι θα ξανάβγαιναν στην πολιτική σκηνή να διαφεντέψουνε τη χώρα μας, θα γελούσαμε δίχως τελειωμό με την καρδιά μας. Γιατί πιστέψαμε βαθιά μέσα μας πως όλα αυτά τα ονόματα ήσαν φαντάσματα του παρελθόντος, απόντα στα δύσκολα χρόνια που περνούσαμε, για πάντα απόντα από τον τόπο.

Τα παιδιά της γαλαρίας δεν ήσαν φαύλα, δεν ήσαν χίτες, δεν ήσαν ανώμαλοι με τον φασισμό στο ’να πλευρό τους. Δεν συμβιβάστηκαν με τους νικητές Γερμανούς, δεν υπήρξαν «πατριώτες» με το περιεχόμενο του χωροφύλακα και του μπράβου. Είχαν τη σκέψη όργανο, τα μάτια υγρά κι ακούραστα να βλέπουνε τον κόσμο και την ψυχή παρθενική και απροσάρμοστη στη μεταπολεμική ελληνική αθλιότητα. Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση κομμουνιστών (…).

Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα, από σφαίρες που ρίξαν δοσίλογοι και φασίστες, φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη υποστήριξη του νεαρού τότε κράτους, είχανε ένα εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας.

Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πιστέψαν στην απελευθέρωση, αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στο ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα αρμόδια πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγο κιόλας χρόνο, όταν ακόμη υπήρχαν Γερμανοί. Και θέλησαν, πριν αποκλειστούν στη γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για τελευταία φορά. Κι ύστερα να σωπάσουν – σαράντα χρόνια τώρα (σαράντα χρόνια τα περιέχω μέσα μου και τα δουλεύω για να τα πω κάποια φορά)…”

Κάντε τις συγκρίσεις. Και απαντήστε εσείς: “Τι είναι τσουτσέκι;”. Και επίσης: “Ποιος είναι το τσουτσέκι;” 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 1η: Οσα εκλεκτά γράφτηκαν υπέρ “Τσόρτσιλ, Παπανδρέου και μετά Πλαστήρα” που δεν ήταν “τίποτα κωλοφεράντζες απέναντι στους κομμουνιστές” και ως εκ τούτου καλά έκαναν και δολοφόνούσαν τον Δεκέμβρη του ’44, γράφτηκαν στο συγκρότημα που έλκει την καταγωγή του από εκείνο που στην Κατοχή υμνούσε τους ναζί και τον Μουσολίνι. Λογικό…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2η: Για τα υπόλοιπα επί του θέματος,

εδω (ακούστε μετά από το 06.25) : 

 

Απόψεις