Ας ξεκινήσω από εδώ:
Πολύ πριν ιδρύσει τον ΛΑΟΣ, o Καρατζαφέρης βουλευτής ακόμη της Ν.Δ., είχε ιδρύσει τη «Νέα Ελπίδα», μη κερδοσκοπική εταιρεία και πολιτικό φορέα, μέσω του οποίου είχε κάνει δημόσια ανοίγματα στη «Χρυσή Αυγή» και στους «άξιους αγωνιστές της».
«Ποιο μπορεί να είναι το συμπλήρωμα της Νέας Δημοκρατίας;» ρωτούσε ο Καρατζαφέρης. Και έδινε μόνος του την απάντηση: «Είναι οι ευρισκόμενοι δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, και μπορεί η Χρυσή Αυγή με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει, όσο δεν μπορεί σήμερα δυστυχώς η ΟΝΝΕΔ». Ταυτόχρονα καλούσε και σε ένα μπλοκ: «Οι Νεοδημοκράτες, η Πολιτική Άνοιξη, η Χρυσή Αυγή, όλοι. Αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει η Νέα Ελπίδα. Να στεγάσει όλον αυτόν τον κόσμο σ’ ένα ενιαίο μέτωπο…», και καθιστούσε σαφές πως « ο καθένας μέσα σε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια θα πάρει ό,τι δικαιούται. Είναι δουλειά του συνόλου των αντιαριστερών».
Οι «πρωταγωνιστές του αγώνα» της ΧΑ τότε –όπως και τώρα–περιορίζονταν σε επιθέσεις σε μετανάστες και σε μέλη αριστερών οργανώσεων. Ως εκ τούτου «οι στήλες της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» είναι γεμάτες με ανοιχτές προτροπές προς τα μέλη και τους οπαδούς της για τέτοια δυναμικά ξεκαθαρίσματα, προτροπές που, αν μη τι άλλο, συνιστούν καραμπινάτη ηθική αυτουργία στις ναζιστικές επιθέσεις. Σταχυολογούμε:
*Στις 12.7.96, η εφημερίδα προστάζει: «Φωτιά και τσεκούρι στους νοθευτές της ράτσας. Ας διατρανώσουμε την απόφασή μας να μη μεταβληθεί η χώρα μας σε μια εκτρωματική πολυφυλετική χοάνη, μια απόφαση που έχουμε χρέος να καταστήσουμε σεβαστή εμπράκτως».
Στις 10.1.97 «προειδοποιεί» ότι «εάν το κράτος συνεχίσει την πολιτική της αδιαφορίας» απέναντι στους ξένους μετανάστες, «να ξέρει πως οι κάτοικοι θα αντιδράσουν από μόνοι τους».
Ακόμα σαφέστερες είναι οι προθέσεις (και τα έργα) της οργάνωσης όσον αφορά τους κάθε λογής (κατά την άποψή της) «ανθέλληνες» και «μειοδότες». «Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια φρουρά μαχητών που την κρίσιμη ώρα θα τιμωρήσει τους προδότες» δηλώνει ορθά-κοφτά ο Μιχαλολιάκος.
«Γιατί δεν καλούν και την “Χρυσή Αυγή” σε μια τέτοια εκδήλωση;», αναρωτιέται ρητορικά η εφημερίδα στις 21.2.97 για μια συζήτηση στη Νομική Θράκης με θέμα τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας, για να συμπληρώσει με νόημα: «Αλλά και να μη μας καλέσουν την επόμενη φορά που θα γίνει, ας γνωρίζουν πως θα συμμετάσχουμε».
**Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η «Αντεπίθεση», «όργανο του Μετώπου Νεολαίας της Χρυσής Αυγής»: «Αντί να περιμένουμε την επόμενη κίνησή τους για την καταστροφή της Πατρίδας, θα πάμε εμείς πρώτα και θα τους κόψουμε τη διάθεση».
**Τολμηρότερη (καθότι απευθυνόμενη στα «νιάτα» της οργάνωσης) είναι η μόνιμη στήλη «Μέτωπο Νεολαίας» που εγκαινιάστηκε τον περασμένο Ιούνιο κι υπογράφεται από το Γιώργο Μάστορα: «Είναι καιρός να αντιληφθείτε», γράφει στις 25.7.97 απευθυνόμενος προς τους εν γένει αντιφασίστες, «ότι οι δρόμοι μάς ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά, χωρίς κανένα ίχνος παραχώρησης. Μπορείτε να αλλάξετε μυαλά και να πορευθείτε στον δρόμο μας, τον δρόμο της Φύσης, της Δύναμης και της Ανθρώπινης Ιστορίας. Κάντε το, ειδάλλως εξαφανιστείτε από μπροστά μας γιατί ΕΜΕΙΣ, οι Δυνατοί, θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια».
Αμέσως μετά, ακολουθεί η προτροπή προς τους Χρυσαυγίτες: «Τσακίστε με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο, ό,τι κι αν χρειαστεί, τον κάθε βλάκα που θα τολμήσει να αμφισβητήσει εσάς και τις Ιδέες σας. Κάντε τους να μετανιώσουν για τις επιλογές τους…». ( Ιος: «Αλλάξτε μυαλά, γιατί θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια» http://www.iospress.gr/extra/xrisavgi-1.htm)
Την ίδια περίοδο (1998) είναι που σημειώθηκε η δολοφονική επίθεση από τον «Περίανδρο», κατά κόσμον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, υπαρχηγό τότε της Χρυσής Αυγής, εναντίον τριών αριστερών φοιτητών. Ο «Περίανδρος», άφησε ημιθανή, με έξι κατάγματα στο κρανίο τον φοιτητή και μέλος της ΕΦΕΕ Δημήτρη Κουσουρή και τραυματίες τους άλλους δυο. Την ώρα της επίθεσης, στο σημείο, υπήρχε πολυπληθής δύναμη των ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας αλλά όπως θα περίμενε κανείς, σε τέτοιου είδους επιθέσεις, επέδειξε την συνηθισμένη της συστηματική κωλυσιεργία…
Εφτά χρόνια πήρε στην αστυνομία να συλλάβει το δεξί χέρι του Νίκου Μιχαλολιάκου
Δεν μπορούσε λέει να τον εντοπίσει…
Όμως η αλήθεια είναι πως οι διασυνδέσεις της ΧΑ με την Αστυνομία, αλλά και του ίδιου του «Περιάνδρου», καθιστούσαν αδύνατη τη σύλληψή του!
Συγκεκριμένα η εφημερίδα «Τα Νέα» σε ρεπορτάζ για την υπόθεση στις 17 Απριλίου 2004 αναφέρει:
1. Η οργάνωση διατηρούσε πολύ καλές σχέσεις και επαφές με αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. – εν ενεργεία και αποστράτους -, αλλά και με απλούς αστυνομικούς.
2. Ο «Περίανδρος» ήταν ένα από τα πιο δραστήρια μέλη της και είχε αναλάβει τις διεθνείς επαφές και δημόσιες σχέσεις.
3. H Αστυνομία τούς προμήθευε με ασυρμάτους και κλομπς στο παρελθόν, στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους κυρίως της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και σε εκδηλώσεις του «αριστερίστικου και αναρχικού χώρου» για να εμφανίζονται ως «αγανακτισμένοι» πολίτες και να προκαλούν επεισόδια.
4. Οι διασυνδέσεις της οργάνωσης με την Αστυνομία, αλλά και του ίδιου
του «Περιάνδρου», καθιστούσαν αδύνατη τη σύλληψή του!
5. Ο αδερφός του Νίκος, οργανωμένος και αυτός στη Χρυσή Αυγή, ήταν συνοδός ασφαλείας βουλευτή της N.Δ., τον οποίο συνόδευσε μάλιστα και στην κηδεία του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γιάννου Κρανιδιώτη.
6. Τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούσαν παράνομα…
(https://www.tanea.gr/2004/04/17/greece/astynomikoi-kalyptan-ton-periandro/)
Στη διάρκεια της δίκης του, παρουσιάστηκε φύλλο της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» όπου καταγράφονται σε ειδικό μαύρο πλαίσιο τα ονόματα των μηνυτών εναντίον της και των μαρτύρων που προτείνουν. Μαζί με τα ονόματα, η ναζιστική εφημερίδα αναφέρει και τις διευθύνσεις τους!
Δικηγόρο ο «Περίανδρος», είχε τον Τάκη Μιχαλόλια, «ένας από τους πλέον γνωστούς και ισχυρούς ποινικολόγους της Αθήνας και έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος ή συνήγορος υπεράσπισης σε πολύκροτες υποθέσεις. Ήταν συνήγορος του Γιώργου Κοσκωτά στην πολύκροτη δίκη. Ακόμη, έχει υπερασπιστεί τον ηγούμενο Εφραίμ, τον εκδότη Γρηγόρη Μιχαλόπουλο,» και είναι αδελφός του φύρερ Μιχαλολιάκου.» (www.iefimerida.gr, 8 Μαΐου 2012)
Ωστόσο ο Καρατζαφέρης, που δεν τον ενδιαφέρουν τέτοια ασήμαντα επεισόδια, δεν χάνει ευκαιρία να διαφημίσει από το κανάλι του κάθε είδους οργανωμένη εκδήλωση των φασιστοειδών της ΧΑ. Καλεί τον κόσμο σε κάθε τελετή μίσους, από το στρατόπεδο Μακρυγιάννη που έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια ως ετήσια σύναξη νοσταλγών των γερμανοτσολιάδων, του βασιλιά και της χούντας, ως το μνημόσυνο των δωσίλογων Χιτών το οποίο διοργανώθηκε από τον σημερινό Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάκη Βορίδη, ακόμα τότε πρόεδρο του «Ελληνικού Μετώπου», και τον Αλέξανδρο Κουντουρά της «Βασιλικής Ενώσεως Ελλάδος». Ταυτόχρονα ο Καρατζαφέρης καλεί σε συλλαλητήρια «κατά των λαθρομεταναστών που εγκληματούν στην πατρίδα μας» και ευχαριστεί για τις «πρωτοβουλίες που παίρνονται από κόμματα που βρίσκονται στην άκρη», διότι «μόνο ο λεπενισμός εξασφαλίζει ασφάλεια στον πολίτη».
Η διαγραφή του από την ΝΔ τον Μάιο του 2000 δεν έχει να κάνει όμως με αυτές τις δραστηριότητες του, αλλά με τον χαρακτηρισμό «Σαλώμη» που εκτόξευσε κατά του Σπηλιωτόπουλου όταν ο τελευταίος ζητούσε διαγραφές στελεχών (υπονοώντας τον Καρατζαφέρη) που δεν ταίριαζαν με την στρατηγική προσέγγισης της Νέας Δημοκρατίας του μεσαίου πολιτικού χώρου.
Είχαν προηγηθεί οι βουλευτικές εκλογές του 2000 στις 9 Απριλίου όπου η ΝΔ ηττήθηκε με 1% διαφορά από το ΠΑΣΟΚ και γι αυτό έψαχνε διεύρυνση προς το κέντρο του εκλογικού σώματος. Οι εκλογές αυτές όμως αποτελούν ορόσημο για τον Καρατζαφέρη, διότι ο χώρος της ρατσιστικής-φασιστικής δεξιάς θα καταγράψει τη χειρότερη επίδοση από τη Μεταπολίτευση.Ο συνασπισμός που αποτελείται από το «Ελληνικό Μέτωπο» του Βορίδη και στελεχών της «Πολιτικής Άνοιξης» υπό το μέλος της ΚΕ του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά και εκδότη του Στόχου, Σάββα Χατζηπαρασκευά υπό την αρχηγία του μπαμπά Πλεύρη και με το όνομα «Πρώτη Γραμμή» θα περιοριστεί στο 0.18%.
Στο σημείο αυτό καλό είναι να γνωρίζουμε ότι τον Οκτώβριο του 1998 το Ελληνικό Μέτωπο συμμετείχε για πρώτη φορά σε εκλογές, κατεβάζοντας ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων τον πρόεδρό του Μάκη Βορίδη, με τον συνδυασμό «Μέτωπο για την Αθήνα» και με κεντρικό σύνθημα «Κόκκινη κάρτα στους Λαθρομετανάστες». Ενώ η Πρώτη Γραμμή συμμετείχε στις Ευρωεκλογές του 1999 συνεργαζόμενη με την Χρυσή Αυγή, λαμβάνοντας 0.75%.
Τα πράγματα όμως έμελε να αλλάξουν.
Όταν στις 14/09/2000 ιδρύθηκε το ΛΑΟΣ, οι σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή είχαν ήδη εδραιωθεί. Έτσι, στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση του 2002, διεκδίκησε ο Καρατζαφέρης την υπερνομαρχία Αθηνών, επικεφαλής του συνδυασμού «Με Καθαρή Καρδιά», όπου και έλαβε το 14% των ψήφων και εξελέγη νομαρχιακός σύμβουλος, στις τάξεις του είχε συμπεριλάβει τέσσερις χρυσαυγίτες. Τους Β. Κολιό, Μ. Παπαδημητρίου, Ν. Σκάντζο και τον γνωστό μας σήμερα Η. Παναγιώταρο.
Σε εκείνες τις εκλογές είναι που ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ιδρυτής της «Πρακτορικής Εταιρείας Ασφαλίσεως Εκκλησιαστικών Ακινήτων», και τέκτονας πολυώροφου ξενοδοχείου στο Κολωνάκι είπε ότι «όσοι ψηφίζουν Καρατζαφέρη δεν είναι ακροδεξιοί, αλλά καλοί Χριστιανοί» , υμνώντας ταυτόχρονα τη «Δεξιά του Κυρίου»
(Μάριος Πλωρίτης: Ιερή «συνέπεια» https://www.tovima.gr/2008/11/24/opinions/ieri-synepeia/)
Όμως η συνύπαρξη του ΛΑΟΣ με τους χρυσαυγίτες ίσως του στερούσε ψήφους από Νεοδημοκρατικές μη ρατσιστικές δεξαμενές και έτσι, ως αντίβαρο, ο Καρατζαφέρης έσπευσε να δηλώσει ότι στον ίδιο συνδυασμό είχε συμπεριλάβει και δύο ομοφυλόφιλους και έναν τσιγγάνο, γεγονός που εξόργισε τον «ηγέτη» της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο, ο οποίος δηλώνει: «Μας θλίβει βαθύτατα ότι απέναντι στην παρουσία μελών της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιήθηκε ως αντίπαλον δέος η ύπαρξη Εβραίων, κίναιδων και γύφτων». (Εβραίοι δεν υπήρχαν αλλά σαν τα ερυθρά σκουπίδια και την κόκα-κόλα, ταιριάζουν παντού).
Τις πολιτικές κίνησης πάντως του Καρατζαφέρη κάποιοι τις προμοτάρουν για τα καλά!
Ο Γιάννης Πρετεντέρης στις 20/10/2002 γραφεί στο Βήμα: «…Εθνικισμός, πατριδοκαπηλία, λαϊκίστικη ρητορική εναντίον του “συστήματος”, λογική αποκλεισμών, κοινωνικός και ηθικός συντηρητισμός, ξενοφοβία, αντισημιτισμός, απομονωτισμός και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Η Ακροδεξιά είναι κυρίως και πάνω απ’ όλα μια απόρριψη της νεωτερικότητας.
Όλα αυτά όμως είμαι σίγουρος ότι τα έχετε ακούσει πολύ προτού πάρει ο Καρατζαφέρης 13,6% στην Υπερνομαρχία. Ικανός αριθμός συμπολιτών μας αναπαράγει σε καθημερινή βάση τη ρητορική και τη θεματολογία της Ακροδεξιάς θεωρώντας (κατά τα άλλα) ότι είναι και “ακραιφνείς δημοκράτες” και “καλοί χριστιανοί”. Ε, λοιπόν, δεν είναι…
Υπό αυτήν την έννοια, ο Καρατζαφέρης δεν είναι το πρόβλημα. Μπορεί όμως να αποτελέσει τη λύση. Το ερώτημα είναι γνωστό και παλαιό. Τι συμφέρει τη Δημοκρατία; Ενας αυθεντικός ακροδεξιός πολιτικός σχηματισμός ή μια διάχυση της Ακροδεξιάς μέσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις;
Δεν αποφεύγω όμως το ερώτημα: Συμφέρει ή δεν συμφέρει τη Δημοκρατία μια αυτόνομη Ακροδεξιά;
Για δύο λόγους νομίζω ότι δεν της κάνει κακό. Πρώτον, επειδή η Δημοκρατία είναι επαρκώς ισχυρή και δεν απειλείται από κανένα ακροδεξιό ρεύμα. Δεύτερον, επειδή η αυτονόμηση της Ακροδεξιάς θα αποκαθάρει τα υπάρχοντα κόμματα από αναχρονιστικά στοιχεία, θα τα ελευθερώσει από μερικά βαρίδια. Και τα βαρίδια αυτά απειλούν περισσότερο την πορεία της χώρας απ’ όσο την απειλεί ο Καρατζαφέρης.»
Ο Καρατζαφέρης την επαύριο της «επιτυχίας» του απειλεί με μηνύσεις όσους τον χαρακτηρίσουν φασίστα, ναζί, ρατσιστή ή ακροδεξιό. Και εδώ που τα λέμε η παρέμβασή του στα πράγματα είναι απλώς αγοραία πολιτική και δεν είχε ιδεολογικά προαπαιτούμενα. Του αρκεί η «προσαρμοστικότητα». Έτσι στις 27/10/2002 και στη δημοσιογράφο του Ελεύθερου τύπου Λώρα Ιωάννου δηλώνει : «Δεν είμαι ακροδεξιός, είμαι η συνέχεια της ΕΡΕ». Και για τους ακροδεξιούς «Να τους κόψουν τα πόδια, να τους αποκεφαλίσουν, να τους βγάλουν τα μάτια. Ποσώς με ενδιαφέρει. Αν θέλουν να βρουν Ακροδεξιά ας ψάξουν στο 0,8% του κ. Βορίδη».
Ο Μάκης Βορίδης εκείνη την εποχή δεν ήταν τόσο γνωστός για τις πολιτικές προτιμήσεις του αλλά για τις δικηγορικές δουλειές του. Ήταν δικηγόρος της ηθοποιού Γιούλης Μπάρκα στην οποία η εισαγγελία είχε ασκήσει δίωξη για παράβαση του νόμου περί εκδιδομένων προσώπων. Ξαφνικά μετατράπηκε σχεδόν σε ένα βράδυ σε εκπρόσωπο κόμματος και άρχισε τις πολιτικές περιοδείες σε τηλεοπτικές εκπομπές αστέρων της δημοσιογραφίας με αρχή τη Στάη και τον Πρετεντέρη.
Στα παρασκήνια όμως, και παρά τα όσα είχε πει για τον Βορίδη ο Καρατζαφέρης, προετοιμαζόταν το έδαφος για συνένωση του Μετώπου με τον ΛΑΟΣ. Στις 18 Ιουνίου του 2003 η οργάνωση «Ελλήνων πολιτεία» του Λιακόπουλου οργανώνει στη Θεσσαλονίκη και προς τιμή του Μέγα Αλέξανδρου εκδήλωση με θέμα «Οι Έλληνες να κυριεύσουν την Ελλάδα».
Πρώτος ομιλητής ο σημερινός Υπουργος της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, ο οποίος λέει: «Ο Μέγας Αλέξανδρος μας θυμίζει ότι οι Έλληνες είναι κατακτητές. Λαός κυριάρχων. Και όμως. Αυτοί οι Έλληνες έχουν φτάσει σήμερα να δίνουν μάχη για να διατηρήσουν την ίδια την πατρίδα τους. Μια πατρίδα που καταλαμβάνεται μέρα με την μέρα από τους παράνομους μετανάστες. Έχουμε φτάσει αυτοί που εκπολιτίσαμε να μας βιάζουν, να μας σκοτώνουν, να μας κλέβουν, να μας παίρνουν τις δουλειές. Να είμαστε στον τόπο μας οι τελευταίοι των τελευταίων… Βρισκόμαστε λοιπόν σε έναν γόρδιο δεσμό… Τον δεσμό αυτό ο Αλέξανδρος μας έδειξε πώς να τον κόψουμε: με το Σπαθί…»
Λίγο αργότερα παίρνει τον λόγο ο Καρατζαφέρης και αναφωνεί: «Ο σεισμός είναι πολλά ρίχτερ. Και θα γίνουν πολλά ρίχτερ όταν θα έχουμε μαζί μας το Μέτωπο του Βορίδη… Σήμερα γράφουμε ιστορία. Γιατί όταν βλέπετε εδώ πάνω τρεις εκδότες, τον Άδωνη Γεωργιάδη, τον Γιάννη Σχοινά και τον κουμπάρο μου τον Λιακόπουλο, σημαίνει ότι κερδίζουμε τη μάχη του βιβλίου …εκεί που 40 χρόνια τους είχαμε παραχωρήσει το μετερίζι… Και νομίζω πως αρκετά τεμπέλιασε ο Κώστας ο Πλεύρης, πρέπει να αρχίσει της εκπομπές του».
Ακολουθώντας με τη σειρά του ο Πλεύρης παιανίζει: «Ο Αλέξανδρος είναι το γονίδιό μας. Είμαστε οι πρώτοι που έρχονται. Θέλω να παρακαλέσω τον αγαπητό μου κ. Βορίδη να του πω το εξής: ότι 40 χρόνια αγωνίζομαι στην πρώτη γραμμή με την πολιτική γράφοντας και μιλώντας, κάνοντας εκπομπές στην τηλεόραση και διαλέξεις. Εγκατέλειψα αυτά τα 40 χρόνια και είπα στον Καρατζαφέρη: έρχομαι τελευταίος στρατιώτης. Και παρακαλώ τον κ. Βορίδη να έρθει αυτός μετά από μένα».
Τον Ιανουάριο του 2005 το Ελληνικό Μέτωπο συνεκάλεσε το 2ο Συνέδριό του. Στο συνέδριο αυτό, αποφασίστηκε η αναστολή της δράσης του Μετώπου και προσχώρησή του στον ΛΑΟΣ. Το Μέτωπο εντάχτηκε πλήρως τον Μάιο του 2005 στον ΛΑΟΣ. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007, ο Μάκης Βορίδης εξελέγη βουλευτής.
Κάπως έτσι δεν ξεκίνησαν όλα;
Ή μήπως υπήρχαν πάντα;
Μόνιμη τάση του καπιταλιστικού συστήματος για να μπορεί να λειτουργεί και να αναπαράγεται είναι η αλλοτρίωση και παθητικοποίηση των μελών της κοινωνίας. Η αλλοτρίωση αυτή τείνει να γίνεται ολική και ολοκληρωτική όσο μεγαλώνει η συγκέντρωση της παραγωγής μα και του κεφαλαίου σε λίγα χέρια. Κρίση την ονομάζουν. Μα όλα αυτά δείχνουν τη φασιστική φύση του συστήματος. Στα χρόνια αυτά, της καπιταλιστικής «κρίσης», έχει επιτευχθεί μια «μίμηση» του ακροδεξιού λόγου από τα αστικά κόμματα μα και από την πλειοψηφία των ΜΜΕ στα οποία η φασιστική φρασεολογία “κολλάει” με τον βλακώδη τηλεοπτικό λόγο. Τα τηλεοπτικά τηλεοπτικά μεσημεριανάδικα και οι βράδυνες εκπομπές της σαβούρας ήταν προνομιακός χώρος της Χρυσής Αυγής. Παράδειγμα:
Όσο αφορά την «μίμηση» του ακροδεξιού λόγου από τα κόμματα εξουσίας, χρησιμοποιείται προκειμένου να παρέχει νομιμοποίηση κα να συμβάλλει στην «ομαλοποίηση» και στην εξακτίνωση των φασιστικών ιδεών ώστε να προσελκύσουν ψηφοφόρους με ξενόφοβα συναισθήματα.
Χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, με στήριξη από την ΔΗΜΑΡ, και το ΠΑΣΟΚ, θα δηλώσει τον Σεπτέμβριο του 2012 από το βήμα της ΔΕΘ: «…Οι λαθρομετανάστες εξάγουν συνάλλαγμα από την Ελλάδα προς χώρες εκτός ευρώ. Αυτό δεν μπορεί να συνεχίζεται. Δεν μπορεί να εξάγουν νόμιμα συνάλλαγμα από παράνομη εργασία!». (Ριζοσπάστης: Ηθικοί αυτουργοί για τις φασιστικές συμμορίες https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7028581)
Είχαν προηγηθεί οι δηλώσεις, τον Αύγουστο του 2012, του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκου Δένδια: «Η χώρα χάνεται. Από την κάθοδο των Δωριέων, 4000 χρόνια πριν, ουδέποτε η χώρα δεν δέχθηκε τόσο μεγάλης έκτασης εισβολή (…) πρόκειται για βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας και του κράτους. Κινδυνεύουμε με πλήρη αλλοίωση της κοινωνίας, το μεταναστευτικό ίσως είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το οικονομικό».
(Ν. Δένδιας: «Άνευ προηγουμένου εισβολή μεταναστών στην Ελλάδα» https://www.kathimerini.com.cy/gr/ellada/100603/?ctype=ar)
Μοναδικό σενάριο για να σπείρει μίσος!
Η εκμετάλλευση της απογοήτευσης του λαού που βλέπει ξαφνικά να συνθλίβεται από το κράτος, εκεί που κρατούσε μια μέση θέση στην κοινωνική κλίμακα, δεν είναι «ιδεολογικό προνόμιο» μόνο των «καθαρόαιμων» της ελληνικής φυλής των εθνοκαθάρσεων και των τελικών λύσεων.
Όταν η εξουσία των αγορών απειλείται από τις κινητοποιήσεις μεγάλου μέρους του εργαζόμενου λαού και από όσους ιδεολογικούς φορείς αντιμάχονται το βάρβαρο κοινωνικό καθεστώς, τότε η εξουσία προστατεύει με κάθε τρόπο τα προνόμιά της ποινικοποιώντας τη σκέψη, τα φρονήματα και τη συμμετοχή στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Συνεχίζει ο Νίκος Δένδιας: «Αυτό που έγινε από το 1974 μέχρι σήμερα, η προσπάθεια να κουκουλώσουμε τις σκληρές επιλογές, να μην κάνουμε τις σκληρές επιλογές που απαιτούνται, νομίζω ότι είναι μια από τις αιτίες που οδήγησαν τη χώρα στα αδιέξοδα που βιώνουμε σήμερα. Ήρθε η ώρα η χώρα να κλείσει τους λογαριασμούς που μένουν ανοιχτοί από το 1974-1975 μέχρι σήμερα. Είτε αυτοί λέγονται ανομία, είτε αυτοί λέγονται καταλήψεις, είτε αυτοί λέγονται μεταναστευτικό, είτε μιλάμε για το άγος της Marfin. Όλα αυτά πρέπει να βρουν τον δρόμο τους. Και ο δρόμος τους μπορεί και πρέπει να είναι μόνο ένας, η εφαρμογή των νόμων προς όλους». (Εφημερίδα Real Μετωπική σύγκρουση κυβέρνησης-ΚΚΕ 31/1/2013)
Ενώ ο Χρήστος Γιανναράς ο οποίος, παίρνοντας το ζήτημα των εργατικών διεκδικήσεων στα σοβαρά, διαπιστώνει: «Αυτό το είδος των υπανθρώπων, που για να θριαμβεύσει η δική τους αλάθητη εκδοχή ποιο το “σωστό” και ποιο το “δίκαιο” απανθρακώνουν σήμερα ζωντανούς ανθρώπους και κατακαίνε βιβλία, το γέννησε στην Ελλάδα η τριαντάχρονη (μεταπολιτευτική) καπηλεία της Αριστεράς. Έσπειραν διαστροφή, τυφλή ιδιοτέλεια, καιροσκοπισμό. Και θερίζουμε σήμερα έγκλημα, φρίκη, τρόμο, ανομία.[…] Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα η “Αριστερά” αναδείχθηκε σε εκτροφείο συνδικαλισμένων τυράννων του κοινωνικού σώματος, ψυχανώμαλων βανδάλων, μονοδιάστατης υστερίας συμφεροντολόγων. Όταν αρχηγοί κομμάτων ή στελέχη ή εκπρόσωποι διακηρύχνουν επίσημα και επιβεβαιώνουν έμπρακτα ότι τους νόμους που ψηφίζει το κοινοβούλιο αυτοί τους ακυρώνουν με βία και τρομοκρατία στους δρόμους, τότε, όπου λειτουργεί δημοκρατία, επεμβαίνει Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο και παύει να αναγνωρίζει ως πολιτικό κόμμα τη φασιστοειδή συντεχνία» (Εφημερίδα Καθημερινή, Χρήστου Γιανναρά, Για να ξαναγεννηθεί ελπίδα.)
Ο Άδωνης Γεωργιάδης μιλώντας στη Βουλή, εξήρε το έργο της Αστυνομίας παρουσιάζοντας ως πλευρές του ίδιου νομίσματος τις επιχειρήσεις-σκούπα εναντίον των μεταναστών και τις προσπάθειες καταστολής απεργιακών κινητοποιήσεων: «..εντυπωσιακά πράγματα και επιτεύγματα της κυβέρνησης η επέμβαση στη Χαλυβουργία και ο τρόπος που έγινε αναίμακτα και ήσυχα και πήρε μπρος το εργοστάσιο και σώθηκαν οι δουλειές των ανθρώπων και η επιχείρηση του “Ξενίου Διός” η οποία συνεχίζεται». (Ριζοσπάστης, ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» Παίζουν βρώμικα παιχνίδια που σπρώχνουν στη ρατσιστική βία)
Το μυστικό της επιτυχίας του φασισμού μέσα σε συνθήκες κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή ο εμφύλιος οικονομικός πόλεμος των επιχειρηματικών ελίτ και της άρχουσας τάξης, είναι φαινόμενο ιστορικό. Η αντίθετη τάξη του κεφαλαίου, η μισθωτή εργασία δηλαδή, μπλέκεται και αυτή στα γρανάζια αυτού του εμφυλίου. Θα ήταν ωστόσο ανοησία εάν πιστεύαμε πως η μισθωτή εργασία είναι ένα ενιαίο συνειδητό σύνολο. Είναι σαφέστατος ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ταξική, στην εθνική, και στην ατομική συνείδηση.
Η ανεργία, ο αποκλεισμός από το δικαίωμα της εργασίας, ο αποκλεισμός από την οικονομική ζωή, η εξαθλίωση, η πείνα, η καταπίεση και ο φόβος, είναι παράγοντες αρνητικοί, και επομένως δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ της ενότητας και της αλληλεγγύης, ανάμεσα στην εργατική τάξη. Στο στάδιο αυτό η πλειοψηφία των πάντα εκμεταλλεύσιμων μισθωτών-εργατών οδηγείται στη σιωπή, στην παραίτηση, στην υποταγή. Η ανεύρεση του μεροκάματου γίνεται σε αυτό το στάδιο ο στόχος ζωής. Προέχει η επιβίωση που με τη σειρά της θα προκαλέσει ανοχή και ανεκτικότητα στον αντιδραστικό λαϊκισμό, που καλλιεργεί τη συνείδηση ότι για όλα τα δεινά φταίνε οι μετανάστες που θέλουν να καταστρέψουν την ορθοδοξία και να αλλοιώσουν το dna της ελληνικής φυλής, του αίματος και της αρχαίας καταγωγής.
Το τι πρέπει να κάνουμε με τους μετανάστες μας το κάνει κατανοητό ο πρώην βουλευτής του ΛΑΟΣ και νυν της Νέας Δημοκρατίας Αθανάσιος Πλεύρης:
Το “ξέπλυμα” του νεοφασισμού το ανέλαβαν οι «ειδικοί» σεναριογράφοι των δελτίων και των εφημερίδων, πολύ εύκολα και με τους κατάλληλους μηχανισμούς προπαγάνδας –εκβιασμούς, κινδυνολογία, καταστροφολογία και μεγάλες δόσεις επικοινωνιακών τρικ– χειραγωγούν τη σκέψη και τα συναισθήματα μερίδας πολιτών, ενεργοποιώντας τα πάντα συντηρητικά αντανακλαστικά τους, ταΐζοντάς τους «νομιμότητα», φόβο και εθνικιστικό φανατισμό.
Το Βήμα στις 29-4-12 έγραφε:
«Καταγγελία του μνημονίου, λογιστικός έλεγχος του δημοσίου χρέους και όλων των δανειακών συμβάσεων από το 1974 ως σήμερα, άρνηση πληρωμής του παράνομου και επαχθούς χρέους», «εθνικοποίηση όλων των τραπεζών». Ποιανού κόμματος είναι άραγε αυτές οι θέσεις; Του ΚΚΕ, της Χρυσής Αυγής ή κάποιων αριστεριστών; Πολλές φορές οι θέσεις των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος μοιάζουν μεταξύ τους, καθώς αναμειγνύονται ο αντικαπιταλιστικός, ο αντιαμερικανικός και ο αντιμνημονιακός λόγος τους και συσκοτίζονται οι άλλες αντιθέσεις τους, όπως το Εθνικό – Διεθνιστικό, το Μεταναστευτικό κ.ά.»
Και ο Γιάννης Πρετεντέρης με το ακλόνητο νομιμόφρον φρόνημα, συμπλήρωσε: «Από την άκρα Δεξιά ως την άκρα Αριστερά. Από τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά ως τη μετανάστευση και την ανομία. Από τη Ραφήνα ως την Κερατέα. Όποιος λοιπόν θέλει να αντιμετωπίσει ριζικά τη Χρυσή Αυγή δεν έχει παρά να κηρύξει πόλεμο στα “σιωπηλά μοντέλα” που μας κατατρέχουν». […] Λυπάμαι, παιδιά, αλλά δεν υπάρχει καλή και κακή ανομία. Όπως δεν υπάρχουν δύο έννομες τάξεις – αυτή που μας γουστάρει και η άλλη… Η αριστερή τραγουδίστρια που κλέβει την εφορία είναι το ίδιο κοινωνικά αποτρόπαια με τον μαυροντυμένο “φουσκωτό” που δέρνει Πακιστανούς. Στην ίδια βρύση ποτίζονται. Τα ίδια “σιωπηλά μοντέλα” υπηρετούν. Και όσο δεν το καταλαβαίνουμε, τόσο θα πληθαίνουν οι μαυροντυμένοι “φουσκωτοί”.
Eκτός κι αν η Χρυσή Αυγή αποδειχθεί όντως χρυσή ευκαιρία. Μια ευκαιρία να μιλήσουμε όλοι για όλα και κατ’ αρχήν για τους εαυτούς μας».
Μια χρυσή ευκαιρία που για την περίσταση μεταμορφώθηκε σε στιλέτο και καρφώθηκε στην καρδιά του Παύλου Φύσσα.
Κοινά στοιχεία και σύγκληση με τις ιδέες του Πρετεντέρη συναντάμε στην πλειοψηφία των μεγάλων εφημερίδων!
Ο Κασιμάτης στην Καθημερινή γράφει: «Έχω την εντύπωση ότι, σε ένα πρώτο επίπεδο, η στάση τους είναι η αντίδραση στο φαινόμενο της αριστερής βίας, που εισήγαγε στην πολιτική και κοινωνική ζωή ο ΣΥΡΙΖΑ με τους κουκουλοφόρους του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Οι οπαδοί του ΚΚΕ μπορεί να φρίττουν όταν οι τρίτοι τους βάζουν στο ίδιο καλάθι με τα γκρουπούσκουλα των Εξαρχείων, αλλά για τους μη ανήκοντες στην Αριστερά οι διαφορές της μαρξιστικής θεολογίας είναι εξίσου ασήμαντες με τους προβληματισμούς των θεολόγων του Μεσαίωνα για το φύλο των αγγέλων. Αν οι προστατευόμενοι του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να καίνε την Αθήνα και να δολοφονούν τους εργαζόμενους της Marfin χωρίς να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες, είναι επειδή το ΚΚΕ άνοιξε τον δρόμο, κάνοντας αποδεκτή καθημερινότητα την κατάληψη των δρόμων από τον κομματικό στρατό του κάθε τρεις και λίγο. Έτσι φθάσαμε στο σημείο, όπου ακούς: “Γιατί να είναι το ΚΚΕ στη Βουλή και όχι η Χρυσή Αυγή;”. “Επειδή το ΚΚΕ το συνηθίσαμε”, όπως λέει ένας φίλος, με την απλότητα της σοφίας.»
Και το Protagon με την πένα του Τάκη Μίχα αναφέρει:
«Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως “ναζί”; Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο – δηλαδή, “εθνικοσοσιαλιστές”; Γιατί, λοιπόν, “ναζί” και όχι “εθνικοσοσιαλιστές”; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή; Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου “ναζί” και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου “εθνικοσοσιαλιστές” εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Κομιτάτου (των Αριστερών). Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου “εθνικοσοσιαλιστές” σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: “Πού διαφέρει ο σοσιαλισμός της Χ.Α. από αυτόν του Σύριζα ή του ΚΚΕ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;” Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν “δυνάμεις καταστολής”. Υπάρχουν δυνάμεις ασφαλείας. Δεν υπάρχουν “αντιεξουσιαστές”. Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες “ναζί”. Υπάρχουν Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές.»
Η θεματολογία αυτή πάντως εμπλουτίστηκε τα μάλα από τον σημερινό Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του «Κινήματος Αλλαγής» Ανδρέα Λοβέρδο. Απολαύστε τον:
Ποιοι λοιπόν νομιμοποίησαν το στιλέτο;
Το θέμα είναι πως η θεματολογία τους με τα ιδεολογικά μοτίβα, του υποτιθεμένου μετανάστη εχθρού και της ταύτισης της αριστεράς με τους φασίστες,(θεωρία των δυο άκρων) κάποιους έπεισαν. Ωστόσο με τη βοήθεια μερίδας της δημοσιογραφίας, επιχειρείται και η συστηματική προσπάθεια να αποταξικοποιηθεί το ζήτημα του φασισμού και να αποδεσμευτεί από το κοινωνικό σύστημα που τον γέννησε, και να κρύψει ποιους υπηρέτησε και υπηρετεί, και εναντίον ποιων στράφηκε και σε ποιους στρέφεται η κτηνωδία του.
Παράδειγμα: «Όσα συνέβησαν στη Ραφήνα (σ.σ. οργανωμένη παρακρατική δράση άγριας βίας της Χρυσής Αυγής εναντίων αλλοδαπών μικροπωλητών), αλλά και στη Χαλκιδική (σ.σ. μεταλλεία χρυσού) τις τελευταίες ημέρες είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Ακροδεξιά και ακροαριστερά τάγματα εφόδου έχουν αποφασίσει να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους και να τον επιβάλουν όπως νομίζουν.» γράφει σε ένα κύριο άρθρο της η Καθημερινή ταυτίζοντας τους φασίστες με όσους διαμαρτύρονται για την καταστροφή που έχει επέλθει στη Χαλκιδική από την εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός». Ενώ, στην ίδια εφημερίδα, ο Μανδραβέλης καταθέτει από καρδιάς: «Στη χώρα μας ο νόμος δεν ήταν υπέρτερος κάθε “δικαίου”, έγινε το προϊόν των αντάρτικων της Κερατέας, της Χαλκιδικής και των ταγμάτων εφόδου στα πανεπιστήμια. Η ανομία επενδυόταν με κάθε είδους αριστερά φληναφήματα περί “δικαίου” που παράγει η επανάσταση (δηλαδή η συνάθροιση εκατό χουλιγκάνων), περί “πολιτικής ανυπακοής” δίχως ποινές, περί της “αναγκαίας βίας” για να αλλάξουν οι δομές του συστήματος» (Καθημερινή Πάσχος Μανδραβέλης : Το έλλειμμα δημοκρατικής παιδείας)
Ο «νόμος» βέβαια του Μανδραβέλη δεν βασίζεται σε συνειδητούς πολιτικούς και κοινωνικούς δεσμούς ανάμεσα στα μέλη της, μα σε καταπιεστικούς πολιτειακούς αντιτιθέμενους και τυφλούς όσον αφορά όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής. Kαι ο συγκεκριμένος θιασώτης της «επιχειρηματικής πρωτοβουλίας» της «ελεύθερης αγοράς» που στηρίζεται όμως στα δημόσια κονδύλια ώστε να προασπίζονται τα κέρδη, κάτι ξέρει παραπάνω μιας και ο φασισμός, εγκαθιδρύθηκε (ιστορικά) από το χρηματιστικό κεφάλαιο όταν οι κυβερνήσεις, απειλούμενες από μια επανάσταση, δεν ήταν πια σε θέση να κυβερνούν και να διατηρούν την εξουσία τους με τα συνηθισμένα «δημοκρατικά» μέσα. Όταν οι αυξανόμενες απαιτήσεις των λαϊκών μαζών για δικαιώματα και ελευθερίες δεν μπορούσαν πια να ανασταλούν παρά με την ανοιχτή βία και την τρομοκρατία.
Καθόλου τυχαία λοιπόν ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν έκραξε: «σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου κι αν πας, όταν πεις ότι είσαι κομμουνιστής σε βάζουν φυλακή, όμως στην Ελλάδα γίνεται το αντίθετο». (TVXS: Γεωργιάδης: Οι Αριστεροί πρέπει να είναι στις φυλακές)
Ο φασισμός αποτελεί τον ιδεολογικό κυνισμό του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος. είναι το δημιούργημα της καπιταλιστικής σαπίλας, είναι η σαρξ εκ της σαρκός ενός πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος που για την αυτοπροστασία των δομών του και για την αναπαραγωγή του, μετατρέπει την ίδια τη βρωμιά του σε κοπριά με την οποία καλλιεργεί στα κεφαλαιοκρατικά θερμοκήπια τους Φρανκενστάιν, τους εντεταλμένους δηλαδή για να υπηρετούν τη σαπίλα που τους δημιούργησε.
Σύμφωνα με την διατύπωση του φιλοσόφου και μεταπολεμικά προέδρου του Ιταλικού Φιλελεύθερου Κόμματος, Benedetto Croce: «Ο φασισμός δεν μπορεί παρά να είναι η γέφυρα για την αποκατάσταση ενός πιο αυστηρού φιλελευθέρου καθεστώτος στο πλαίσιο ενός πιο ισχυρού κράτους».(Marcel Gauchet: Η Άνοδος της Δημοκρατίας Τόμος ΙΙΙ Εκδόσεις Πόλις σελ 326)
Φασισμός, λοιπόν, είναι η επικράτηση συγκεκριμένων, επιθετικών παραγωγικών σχέσεων που εξασφαλίζουν την ταξική, ολοκληρωτική και βίαιη εξουσία των φορέων της αγοράς και του καπιταλισμού. Φασισμός είναι ο ολοκληρωτισμός της καπιταλιστικής κοινωνίας. Είναι ένα καθαρό εργαλείο δύναμης στα χέρια του κεφαλαίου!
Αυτό το απάνθρωπο ιδεολόγημα, του φυλετισμού, του κοινωνικού δαρβινισμού και του αντικομουνισμού πέραν κάθε λογικού ορίου, οδηγεί τον εργάτη μικροαστό να φοβάται ότι ο γείτονας φτωχός εργάτης, ο πρόσφυγας, ο μετανάστης ή ο Εβραίος θα του πάρει το σπίτι, θα του φάει το ψωμί και θα του αλλοιώσει τον πολιτισμό του.
Έ
τσι θεμελιώνουν την ισχύ της εθνικο-θρησκευτικής έκστασης των χλαμυδοφόρων διαδηλωτών, εκεί που υπάρχει οικονομική ανασφάλεια και απογοήτευση. Γιατί, ναι μεν μπορεί να έχεις απονευρωθεί κοινωνικά και να μην διαμαρτύρεσαι που δεν σε φτάνει το μεροκάματο να θρέψεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου, να θεωρείς φυσιολογικό να δουλεύεις τον μήνα για μόλις 200-300 ή ακόμα και 400 ευρώ, να είσαι άνεργος, να πεινάς, όμως, άμα πιστέψεις πως διαιωνίστηκες διαμέσου των «ελληνικών γονιδίων» του Μέγα Αλέξανδρου, και όλο αυτό συνοδευτεί με θρησκευτικές εμμονές, τότε μπορεί και να χορτάσεις από τα άχυρα της εθνικο-θρησκευτικής σου βλακείας αγοράζοντας μαντζούνια του Αγίου Ορούς και τις «επιστολές του Ιησού»…
Αρέσει δεν αρέσει σε τέτοιου επιπέδου εκφυλιστικές-μεταφυσικές αξίες, πιστεύει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και σε αυτές στηρίζεται για να αρχίσει την θλιβερή του μέρα. Και θα την τελειώσει με αδρανή παραγωγή πνεύματος παρακολουθώντας μεσημεριανάδικα, συνταγούδες και συνταγούδους, εμετικά, επικίνδυνα, ρατσιστικά και σεξιστικά τηλεοπτικά προϊόντα όπως το Big Brother ή το Bachelor. Μια καθημερινότητα που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια αυθόρμητα χωρίς βούληση στην έκπτωση αξιών…
Σε όλα αυτά τα εμέσματα της αστικής τάξης είχε απαντήσει ο Μπρεχτ: «Αυτοί ή θα αφανιστούν από τον φασισμό ή θα προθυμοποιηθούν να μην κάνουν καμιά ενέργεια εναντίον του ή θα προθυμοποιηθούν να κάνουν τα πάντα γι’ αυτόν. Θα αμφιταλαντεύονται στον βαθμό που θα τους παρασύρει η ελπίδα τους, ότι το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής μπορεί να σωθεί χωρίς την επιβολή βαρβαρότητας».
Προσοχή λοιπόν γιατί τίποτα, έστω και με άλλες ιδεολογικές συνθέσεις και πρακτικές, δεν αποκλείεται.
Θυμηθείτε μόνο το «πουλεν» του SKAI , Άρη Πορτοσάλτε:
Δυστυχώς ο φασισμός ενδημεί στην εύκολα μεταβαλλόμενη κοινωνία μας.
(Διαβάστε: «Το κρυφό χέρι του Καρατζαφέρη», Δημήτρης Ψαράς, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια. «Το Χρονικό του Αύριο» Κώστας Λουλουδάκης Δημήτρης Κούλαλης εκδόσεις Ασυνέχεια )
